Πόσοι από εμάς μπορούν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση;

Φαίνεται πως η διαπίστωση του Δαρβίνου ότι επιβιώνει το είδος που καταφέρνει να προσαρμοστεί, βρήκε την εφαρμογή της και στη σημερινή Ελλάδα

Όταν με ρωτούν, πότε θα δούμε την ζωή μας να βελτιώνεται, απαντώ, όταν προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση. Την προοπτική, ότι μπορεί σε λίγα χρόνια να επέλθει ανάπτυξη και να ξαναγυρίσουμε κάποια στιγμή σε φυσιολογικές καταστάσεις, την τοποθετώ σε χρόνο πολύ μακρινό. Και δεν στοιχηματίζω ότι θα συμβεί οπωσδήποτε.

Αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτήν τη κατάσταση, με εργαλεία πολιτικούς ανοήτους ή καιροσκόπους, για ποιο λόγο να μας καταστήσουν ισχυρούς, ώστε να είμαστε εμπόδιο στα σχέδιά τους. Δεν γίνεται αντιληπτό, ότι με τις οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία, το Ιράν, αλλά και την Κίνα, επιδιώκεται η συνολική εξασθένηση των χωρών;

Φαίνεται, πως η διαπίστωση του Δαρβίνου, βρήκε την εφαρμογή της και στη σημερινή Ελλάδα. Είχε υποστηρίξει ότι μετά τις γεωλογικές καταστροφές στην γη, εκείνα τα ζώα που δεν εξαφανίστηκαν, δεν ήταν ούτε πιο δυνατά, ούτε τα πιο ογκώδη, ούτε τα πιο γρήγορα και φυσικά ούτε τα πιο… όμορφα. Αλλά εκείνα, που είχαν την δυνατότητα προσαρμογής στο νέο περιβάλλον.

Παρατηρώ τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Υπήρχαν αρκετές αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους στα πρώτα μνημονιακά χρόνια -όχι βεβαίως, όσες ανέφερε σκοπίμως ψευδώς η "προοδευτική" προπαγάνδα-, υπήρχε το… "κίνημα της πατάτας", με πώληση σε τιμή κόστους από τους παραγωγούς -αλλά και με πάμφθηνες αιγυπτιακές πατάτες, με τις οποίες αισχροκέρδισαν κάποιοι, παρουσιάζοντάς τες ως ελληνικές-, υπήρχαν οι ουρές στις πλατείες για εφοδιασμό κάποιας σακούλας με προϊόντα, και άλλες παρόμοιες καταστάσεις.

Έκτοτε, η μεν οικονομική κατάσταση χειροτέρευσε, επειδή Τσίπρας και Βαρουφάκης θέλησαν να δοκιμάσουν στην πλάτη του λαού τις ανύπαρκτες πολιτικές τους ικανότητες, αλλά… προσαρμοστήκαμε. Είτε με περιορισμό εξόδων, είτε με την φυγή 700 χιλιάδων πολιτών παραγωγικής ηλικίας, είτε με εκτίναξη της φοροδιαφυγής… αλλά και με περιορισμό των γεννήσεων, και την επιβάρυνση της υγείας μας. Οι νεόπτωχοι δεν έφθασαν σε κατάσταση αντίδρασης.

Και άλλη φορά, προ πολλού καιρού, είχα αναφερθεί στους νεόπτωχους και στην υποβάθμιση του ρόλου τους. Οι νεόπλουτοι είναι διασκεδαστικοί τύποι, οι νεόπτωχοι όμως οδηγούνται σε δυσάρεστες καταστάσεις. Το σύστημα δεν φοβάται τους φτωχούς. Δεν υπολογίζει αυτούς που γεννήθηκαν φτωχοί και συνήθιζαν να ζουν ως φτωχοί. Διότι είναι αυτοί, που επηρεάζονται ελάχιστα από τις οικονομικές κρίσεις. Τι έχουν να χάσουν; Μείωση εισοδημάτων ή κύρος, που δεν τα έχουν;

Τους νεόπτωχους φοβάται το σύστημα. Που δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι θα αλλάξουν τρόπο ζωής. Και νεόπτωχοι δεν είναι μόνον όσοι περιέρχονται σε πτωχεία, αλλά και αυτοί, οι οποίοι παρά τη μείωση των εισοδημάτων τους εξακολουθούν να έχουν υψηλές απολαβές. Αρκεί το ότι υποχρεώνονται να ζήσουν στο εξής σε περιβάλλον το οποίο απαξίωναν.

Πολύ περισσότερο μάλιστα αν ακολούθησαν πορεία από φτωχική ζωή σε πλούσια και επιστροφή πάλι στην πρότερη. Για εκείνον που έπινε ρετσίνα στο γωνιακό ταβερνάκι, και οι ικανότητες ή η τύχη τον οδήγησαν σε ακριβά ρεστωράν, η επιστροφή στο ταβερνάκι είναι καταστροφή. Ιδιαίτερα για τη σύζυγο.

Βέβαια, δεν σημαίνει ότι όλοι οι νεόπτωχοι θα οδηγηθούν σε αυτοκτονία ή αντίδραση. Οι περισσότεροι, από όσους έχουν ικανότητες, έχουν και γνωριμίες, θα ξεπεράσουν κάποια στιγμή τις άσχημες καταστάσεις. Η ιστορία δεν έχει να επιδείξει πολλούς πλούσιους που πέθαναν από λιμό στην Κατοχή. Και φυσικά, θα αγωνιστούν για τον εαυτό τους.

Όμως, ο μεγάλος αριθμός τους, αλλά και ο μεγάλος χρόνος επαναποκατάστασής τους, τούς οδηγεί σε δυναμικές αντιδράσεις. Δεν ανήκουν στη "σιωπηλή πλειοψηφία". Δεν παρακολουθούν τα γεγονότα καθισμένοι στον καναπέ. Ούτε διαμαρτύρονται χαμηλόφωνα, φοβούμενοι μήπως τους ακούσουν. Στην προσπάθεια να επανακτήσουν όσα έχασαν, θα πολεμήσουν. Αναζητώντας νέους συμμάχους εναντίον των παλαιών φίλων. Και με γνώση των μεθόδων που οι παλαιοί φίλοι χρησιμοποιούν.

Και είναι πολλοί οι νεόπτωχοι στην Ελλάδα. Είναι όσοι έχασαν τη δουλειά τους, είτε ως υπάλληλοι είτε ως επιχειρηματίες. Αλλά είναι και οι πολλοί που είχαν προγραμματίσει τη ζωή τους ανάλογα με τα εισοδήματα που είχαν, και τώρα αδυνατούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Είτε αυτές είναι αποπληρωμή δανείου, είτε οι σπουδές των παιδιών, είτε θεραπεία ασθενειών.

Κοντά σ’ αυτά να προστεθεί και ο πολύ σημαντικός παράγοντας που ανέφερα στην αρχή. Η απουσία ελπίδας για καλυτέρευση. Η έλλειψη προοπτικής.

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση