Αποσύρουν κακόγουστα γλυπτά και τους δίνουμε την αξιοπρέπειά μας

Ο Νίκος Κοτζιάς δεν θέτει δημοσίως τις κόκκινες γραμμές, υποστηρίζοντας ότι διεξάγει μυστική διπλωματία, τη στιγμή που ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων τοποθετείται

Ο Ν. Κοτζιάς έκανε μια ημι-σωστή παρατήρηση εχθές, στα σχόλια του προέδρου της Ν.Δ., ότι δεν μπορεί να κρίνεται μια συμφωνία που είναι άγνωστο το περιεχόμενό της. Αυτό είναι σωστό, εν μέρει όμως για την συγκεκριμένη περίπτωση.

Όμως, όλοι μας σχολιάζουμε και αναλύουμε καταστάσεις, έχοντας εικόνα μόνον από τις τοποθετήσεις των αντιπάλων [Να μου επιτρέψει ο ΥΠΕΞ της Ελλάδας να μη τους θεωρώ φίλους, όπως εκείνος -χωρίς να μας εξηγήσει πώς προέκυψαν φίλοι- αλλά αντιπάλους, επειδή μόνον εχθρικές ενέργειες εις βάρος της Ελλάδας διαπιστώνω από την μελέτη της ιστορίας. Ακόμη, και από τους Σέρβους].

Όταν λοιπόν, οι πρωθυπουργοί της Αλβανίας και των Σκοπίων, και οι ΥΠΕΞ των χωρών αυτών τοποθετούνται επισήμως, χωρίς να υπάρχει διάψευση από μέρους μας, γιατί ο Ν. Κοτζιάς διαμαρτύρεται για την κριτική; Δεν γνωρίζει ότι η σιωπή συναινεί; Και όχι μόνον αυτό. Έχουμε και τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού της Ελλάδας.

Ο Α. Τσίπρας, μετέβαλε εντελώς το σκηνικό, με σαφή την πρόθεση παραχωρήσεων, που ούτε κατά διάνοια είχε σκεφθεί άλλος πολιτικός προηγούμενός του. Και κατ’ αρχάς, τους αναγνώρισε την ψευτο-μακεδονική εθνότητα, λέγοντας ότι πρέπει να δεχθούν πως δεν είναι οι μοναδικοί Μακεδόνες. Πολύ θα ήθελα να ήξερα, τι τίτλο θα προσέδιδε ο Α. Τσίπρας στον πολιτικό του αντίπαλο, αν υποστήριζε κάτι παρόμοιο.

Δεύτερον, ο Α. Τσίπρας αιφνιδίασε πάλι τους Έλληνες, μιλώντας για πρώτη φορά, και προϊδεάζοντάς μας ενδεχομένως, για χρονικό προσδιορισμό τιθέμενο στον όρο Μακεδονία. Όταν προ δεκαετιών κάποιοι είχαν ψελλίσει την ονομασία "Νέα Μακεδονία", είχε απορριφθεί αυθωρεί λόγω του ότι αναφερόταν στο "όλον" της Μακεδονίας για ένα κράτος, ενώ το "μέρος" θα ήταν απλώς μια περιφέρεια της Ελλάδας.

Τρίτον, είναι αδιανόητο ο πρωθυπουργός της χώρας να αποκαλεί "όχλο" εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που προσήλθαν στα Συλλαλητήρια, και περισσότερες εκατοντάδες χιλιάδες άλλους που ήσαν ψυχικώς ομού με τους πρώτους. Όχλος είναι σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού, και κατ’ αντιδιαστολή η ελίτ του πνεύματος βρίσκεται στις τάξεις του κυβερνητικού κόμματος;

Και πολλά άλλα, συμβαίνουν, με τον Ν. Κοτζιά, να μη θέτει δημοσίως τις κόκκινες γραμμές, υποστηρίζοντας ότι διεξάγει μυστική διπλωματία. Όντως, για τις συζητήσεις που διεξάγει δεν μπορεί να δημοσιεύεται το περιεχόμενό τους. Αλλά οφείλω να πω, πως όταν ο κακόβουλος αντίπαλος δημοσιοποιεί τα συμφωνηθέντα, ή τα προς συζήτηση, ο ελληνικός λαός αναμένει διαψεύσεις ή επιβεβαιώσεις. Οι οποίες δεν υπάρχουν.

Φοβάμαι, πως η νοοτροπία του αυταρχικού τρόπου διοίκησης, έχει εισβάλλει και στο ΥΠΕΞ. Δεν είναι μόνον οι κριτικές πεπειραμένων πρώην διπλωματών και νυν διεθνολόγων, ότι ασκείται αυταρχική διοίκηση, αλλά προσωπικώς έχω την αίσθηση πως το βαρουφάκειο σύμπλεγμα, του παντογνώστη που θα κατατροπώσει τους άλλους, χωρίς να ακούσει συμβουλές συνετών, είναι γενικευμένο φαινόμενο στην κυβέρνηση.

Υπάρχουν φορείς και πολίτες, στην Θεσσαλονίκη ιδιαιτέρως, που από το 1990 ασχολούνται με το Σκοπιανό, όχι μόνον με δημόσιες αναφορές, αλλά και παρασκηνιακές, ακόμη και κρύφιες συναντήσεις με τον Νίμιτς και Σκοπιανούς αξιωματούχους, όπως και με παράγοντες της κοινωνικής ζωής του γειτονικού κράτους.

Κι ενώ γνωρίζουν καταστάσεις, που αγνοεί ο Ν. Κοτζιάς, με κανέναν δεν ήρθε σε επαφή, μια φορά μάλιστα που ήρθε στην Θεσσαλονίκη συνάντησε πρόσωπα στην Εταιρεία Μακεδονικών σπουδών, που ποτέ δεν καταλάβαμε όσοι ασχολούμαστε επί δεκαετίες με το ζήτημα, πώς θεωρήθηκαν ειδικοί επί του θέματος, απουσιάζοντες σε όλους τους αγώνες και τους παρασκηνιακούς. Και το απίστευτο: Ζήτησε και βγήκε από την αίθουσα ο Πρόεδρος της Εταιρείας.

Τι σημάδια είναι όλα τα ανωτέρω;

Ένα ακόμη θα προσθέσω, από τα πολλά ανεξήγητα. Ακούω συνεχώς, και από τον νομικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι η Ελλάδα θα δεχθεί πως τα Σκόπια δεν έχουν αλυτρωτικές τάσεις, αν αλλάξουν κάποια άρθρα στο σύνταγμά τους.

Δεν γνωρίζει ο Πρόεδρος και ο ΥΠΕΞ, ως καθηγητές ΑΕΙ, ότι εάν μια διεθνής συνθήκη υπογραφεί, γίνεται μέρος της έννομης τάξης που δεν μπορεί να καταργηθεί με άλλον νόμο και ότι υπερισχύει ακόμη και των άρθρων του Συντάγματος [όπως συμβαίνει άλλωστε με την συμφωνία μας με την Ε.Ε.];
Δεν αποτελεί αυτό μια θεμελιώδη αρχή του διεθνούς δικαίου;
Επομένως, σε τι μας εξασφαλίζουν περισσότερο, τυχούσες συνταγματικές αλλαγές σταΣκόπια;
Να νομίζει ο λαός ότι απαιτήσαμε κάτι κι αυτοί υποχώρησαν;

Δεν θα τελειώσει καλά αυτή η ιστορία.
Και έπεται παρόμοια και με τους Αλβανούς.
Κάτι που ασφαλώς δεν στενοχωρεί ιδιαιτέρως τον κ. Πάιατ, ούτε τον Σόρος.

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση