Ο μύθος της ανεξάρτητης πολιτικής και οι "κατεψυγμένοι πρωθυπουργοί"

Παρότι η εξάρτηση της πολιτικής ζωής της χώρας από τις μεγάλες δυνάμεις είναι περισσότερο έντονη από ποτέ, φαίνεται - αλίμονο- λιγότερο ενοχλητική

Όλοι οι Έλληνες συμφωνούν, ότι οι παρεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων στην πολιτική ζωή της χώρας μας είναι συχνές - και σήμερα απροκάλυπτες. Μόνο που ο οπαδός κάθε κόμματος πιστεύει ή θέλει να πιστεύει, ότι οι ξένοι χειραγωγούν το αντίπαλο κόμμα, ενώ το κόμμα στο οποίο εκείνος ανήκει εργάζεται για το εθνικό συμφέρον, χωρίς καμιά εξωτερική εξάρτηση.

Σήμερα παρά ποτέ, καταδείχτηκε ότι αυτού του είδους η εξάρτηση είναι περισσότερο έντονη από ποτέ, περισσότερο φανερή, αλλά -αλίμονο- λιγότερο ενοχλητική σ’ εμάς, ίσως επειδή την συνηθίσαμε, ίσως διότι φάνηκε καθαρά, πως οι ξένοι δεν "υιοθέτησαν" μόνον ένα κόμμα εξουσίας αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου - κάποιοι, ίσως πουν και το σύνολο.

Αυτά, με αφορμή την διάχυτη άποψη στον ελληνικό λαό, ότι η εξωτερική μας πολιτική καθορίζεται από εξωγενή κέντρα. Για να διαψευσθεί αυτή η άποψη, αναμένω να δω αποτελέσματα. Τα μέχρι τούδε, είναι απογοητευτικά.

Δεν προτίθεμαι να ρίξω λάδι στη φωτιά στις σημερινές δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε. Ενοχλούμαι όμως από την υποκρισία των πολιτικών, να δικαιολογούν τις αποφάσεις τους, ότι λαμβάνονται λόγω του "εθνικού συμφέροντος". Δεν ντρέπονται να το εκστομίζουν, ούτε εμείς δυστυχώς τους "διορθώνουμε". Αποκλειστικά και μόνο για το προσωπικό όφελος ενεργούν, γι’ αυτό και οι συνεχείς υπαναχωρήσεις. Προφανώς και υπάρχουν πολιτικοί που τιμούν τον όρκο τους, αλλά είναι από αυτούς που η φωνή τους δεν είναι από μόνη της αρκετή για να καθορίσουν πράξεις ή παραλείψεις.

Για όσους αμφισβητούν, ότι η επιρροή των ξένων είναι γενική, ας δούμε δυο περιστατικά. Γράφει ο αριστερός Σπύρος Λιναρδάτος στο βιβλίο του "Από τον Εμφύλιο στη Χούντα", για τον Αμερικανό πρεσβευτή Πιουριφόι και τις δημόσιες παρεμβάσεις του στις ελληνικές κυβερνήσεις, ότι ενοχλήθηκε σφόδρα από την αντικατάσταση του αρχιστράτηγου Παπάγου, κι ενώ ήταν στις Η.Π.Α. έσπευσε πάραυτα στην Αθήνα:

«Ο Πρεσβευτής φτάνει στην Αθήνα τα χαράματα της 2ας Ιουνίου. Το ίδιο πρωί επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό (Σοφοκλή Βενιζέλο) στο Πολιτικό Γραφείο. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται την άλλη μέρα στις εφημερίδες παρουσιάζουν τον Πιουριφόι, χωρίς σακάκι, με κοντομάνικο πουκάμισο, καθισμένο σε μια πολυθρόνα απέναντι στον Πρωθυπουργό, να κουνάει επιτιμητικά το χέρι του προς τον Βενιζέλο που τον κοιτάζει με μάτια έκπληκτου και τρομαγμένου μαθητή».

Μπορεί με την πρώτη ανάγνωση να δει κάποιος την προτίμηση των Αμερικανών στο πρόσωπο του δεξιού Παπάγου -του μοναδικού δεξιού πρωθυπουργού, μεταπολεμικώς-, τον οποίο στη συνέχεια τον επέβαλαν ως πρωθυπουργό παρά τη διαφωνία του Παλατιού, αλλά εκείνος προς τον οποίο κούναγε το δάκτυλο ήταν ο "δημοκρατικός" Σοφοκλής Βενιζέλος, συνεργάτης για κάποιο διάστημα του Γεωργίου Παπανδρέου.

Αρκετά χρόνια μετά, συνέβη η ανατροπή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου από μεγάλο αριθμό βουλευτών του. Μεταξύ των διαφωνούντων για την κίνηση αυτή, που αποκλήθηκε "αποστασία", ήταν και ο Τσιριμώκος, μεγάλο όνομα της Αριστεράς. Ιδρυτικό στέλεχος του ΕΑΜ, μέλος της "Κυβέρνησης του Βουνού" και βουλευτής της ΕΔΑ το 1958. Προσχώρησε στην Ένωση Κέντρου και κατακεραύνωνε τους συναδέλφους του που αποχώρησαν.

Αρχές Αυγούστου 1965, στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, μίλησε για "καταψυγμένους πρωθυπουργούς", τους οποίους το Παλάτι βγάζει από ψυγείο και τους ορκίζει. Μετά από 15 μέρες, στις 19 Αυγούστου, ορκιζόταν και ο ίδιος ως "καταψυγμένος πρωθυπουργός". Κάποιοι έγραψαν ότι εξοφλούσε γραμμάτια με τους Άγγλους. Αυτές όμως είναι οι εκτιμήσεις. Το γεγονός είναι ότι το Παλάτι (ή άλλοι, μέσω αυτού) όρκισε πρωθυπουργό έναν δημόσια διακηρυγμένο αντίπαλό του.

Δεν είναι απλή υπόθεση η πολιτική. Τα όσα δημοσιοποιούνται είναι τα ελάχιστα από όσα πράττονται στο παρασκήνιο. Τα έγγραφα του Wikileaks που οι ισχυροί άφησαν να διαρρεύσουν για δικούς τους λόγους, είναι πολλές φορές αποκαλυπτικά. Μπορεί όμως κάποιος να πάρει μια ιδέα, όχι από όσα δηλώνουν οι πολιτικοί, αλλά από τα αποτελέσματα που φέρουν οι πράξεις τους, εν πολλοίς αντίθετες με τις διακηρύξεις τους. Έτσι, θα εξηγήσει πολλά. Αν θέλει.

Μακεδών
Voria

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση