Το τσίρκο των ημίτρελων...

Οσονούπω κλείνουμε τρία χρόνια με την περήφανη Πρώτη Φορά Αριστερά κυβέρνηση στο τιμόνι, η οποία ήρθε στα πράγματα υποσχόμενη να μας αναστήσει και το μόνο που κατάφερε είναι να μας … θάψει. Να μας μετατρέψει σε Σομαλία του Βορρά... κι αν όλα πάνε καλά σε Βενεζουέλα της Ευρώπης.

Και τι δεν ζήσαμε όλο αυτό το διάστημα. Περήφανες διαπραγματεύσεις, αντίσταση στην τροϊκανή χούντα, καρσιλαμάδες με τις μπουτούδες στο Σύνταγμα, κάπιταλ κοντρόλς, δημοψηφίσματα, εκλογές και άλλα πολλά… Μια εθνική ανάταση δηλαδή.

Δεν θέλω εδώ να επαναλάβω τα γεγονότα αυτής της «ηρωικής» περιόδου, που στο μέλλον οι Έλληνες θα θυμούνται και θα κλαίνε από περηφάνια. Θέλω όμως να επικεντρωθώ στα πρόσωπα που την σημάδεψαν. Σε όλους εκείνους τους άφθαρτους, άδολους προοδευτικούς αριστερούς, καμμενικούς (και κυρίως πρώην πασόκους ) που τους δώσαμε τα ηνία της χώρας, πιστεύοντας στο όραμά τους… για να παλέψουν για την χώρα όρθιοι, με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Να θυμηθούμε δηλαδή όλους εκείνους που απάρτισαν και απαρτίζουν το «τσίρκο των ημίτρελων», όπως τους αποκαλούν κάποιοι αμετανόητοι σαμαρικοί, που τους λείπει η μαύρη εκείνη εποχή που ήμασταν όλοι γονατισμένοι, έρμαια στα τσαλίμια της μαντάμ Μέρκελ και του «σακάτη» σαδιστή (που έλεγε κι ο Ρέμος).

Δυστυχώς, αν και οι εν λόγω σύγχρονοι ήρωες είναι πολλοί, για την οικονομία του χώρου θα εστιάσω σε λίγους. Σε εκείνους δηλαδή που με την πολιτική τους έκαναν τη διαφορά. Στους εκλεκτούς των εκλεκτών… στην αφρόκρεμα των Συριζανέλ.

Να ξεκινήσουμε λοιπόν με τον πλέιμποι του πνεύματος, τον κοσμοπολίτη σταρ Δρα Μπαρουφάκη, που χάρη στις άοκνες προσπάθειές του και τις βαθιές οικονομικές του γνώσεις, η χώρα κόντεψε να βγει από το τούνελ, αλλά δυστυχώς τα μικροσυμφέροντα δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει… Πρόλαβε όμως ευτυχώς να κλείσει τις κακές τράπεζες, επιβάλλοντας κάπιταλ κοντρόλς για να ελέγχουμε τα έξοδά μας. Λίγο ακόμη αν τον άφηναν οι νενέκοι θα μας είχε πάει στην δραχμή ή στο μπιτ κόιν, ή έστω στο τσίπρι… για να καθορίζουμε εμείς οι ίδιοι την οικονομική μας ταυτότητα. Φευ… δυστυχώς, ποιος ξέρει με ποιων σκοτεινών συμφερόντων τις εντολές, ο Αλέξης τον έκανε πέρα κι ο ήλιος έδυσε πάνω από την Ελλάδα;

Να μιλήσουμε και για τον Δραχμαζάνη, έναν από τους πιο εμβληματικούς ηγέτες της σύγχρονης καθ’ ημάς αριστεράς. Έναν σημερινό Γιώργη Σιάντο, στο πιο σοφιστικέ, που αν είχαμε μυαλό θα έπρεπε να τον ορίσουμε ισόβιο υπουργό Ανάπτυξης (τουλάχιστον) επειδή θυσίασε την καρέκλα του προκειμένου να επιστρέψει στο πεζοδρόμιο, κι από κει να αγωνιστεί για τις λαϊκές μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεν τον άφησαν να κάνει όταν ήταν αρμόδιος (μεγαλο)υπουργός υπεύθυνος για πέντε τουλάχιστον υπουργεία!

Να θυμηθούμε τον ξεχασμένο σήμερα Δρα Παλαβίτσα, που παράτησε την καθηγητική του καριέρα στο τμήμα Αφρικανικών Σπουδών της Οξφόρδης για να έρθει στην πατρίδα του και να συνεισφέρει με την κατάρτισή του, μπας και γίνουμε επιτέλους άνθρωποι… Θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας για την σημαντική του εκείνη δήλωση το κατακαλόκαιρο του 2015, τότε που οι συνταξιούχοι έλιωναν στις ουρές των ΑΤΜ, όταν με... αριστερή περηφάνια ο Δόκτορας βγήκε στα κανάλια να μας πει ότι ήρθε πλέον η ώρα για δελτία στα τρόφιμα και στα καύσιμα, «αφού οι Έλληνες συνήθισαν τις ουρές»! Μιλάμε για μεγαλείο ψυχής… αλλά τέτοιοι ήμαστε… Σκοτώσαμε τον Καποδίστρια, φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη, θα σεβόμασταν τον Παλαβίτσα;

Μετά έχουμε την αξέχαστη Ζωζώ, την καγκελάριο της καρδιάς μας. Την νηφάλια αυτή πολιτική στοχάστρια και ακτιβίστρια, για την οποία δεν θα πω πολλά, απλά θα επαναλάβω τα λόγια του φίλου μου του Μήτσου (συριζαίου πρώην πασόκου) που είχε πει τότε ότι «αν η πατρίδα είχε άλλες δυο τέτοιες Μπουμπουλίνες, θα ζούσαμε ξανά τα μεγαλεία του 5ου αιώνα π.Χ.». Και μάλλον έτσι είναι, άσχετα αν διάφοροι τυχάρπαστοι θεωρούν την Ζωζώκα «ζουρλή» και μιλάνε για την ανάγκη εγκλεισμού της σε θάλαμο με λαστιχένιους τοίχους…

Ξεχνάει κανείς μας τον Στρατούλη; Τον επονομαζόμενο και «σπινθηροβόλο»; Που από νωρίς είχε κοστολογήσει επακριβώς τις οικονομικές λεπτομέρειες της εξόδου μας από τα μνημόνια, προβλέποντας πολύ σωστά και πολύ έγκαιρα το πως οι ξένοι τοκογλύφοι θα μας παρακαλούσαν να μας δανείσουν; Δυστυχώς, ούτε αυτόν τον άφησαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες να μας σώσει… Και λαός που βάζει στην άκρη έναν Στρατούλη… δεν του πρέπει λευτεριά. Να τα λέμε αυτά.

Τέλος, κλείνοντας αυτό το σύντομο πρώτο μέρος της ανασκόπησης των σημαντικότερων προσωπικοτήτων της πρώιμης διακυβέρνησης του Σύριζα, δεν μπορώ παρά να μην αναφερθώ στην θρυλική κυρά Τασία, που με τις άοκνες προσπάθειες μιας ολόκληρης ζωής αφιερωμένης στον ανθρώπινο πόνο, κατάφερε να βάλει επιτέλους την χώρα μας στον χάρτη των αναπτυγμένων χωρών. Αποβάλλοντας από την ψυχή του μέσου Έλληνα την ξενοφοβία και την μικροψυχία, ξεριζώνοντας το όποιο φυλετικό μίσος, ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες τόσο της χώρας όσο και των καρδιών μας στην πολυπολιτισμικότητα… Σε αυτό δηλαδή το πολιτισμικό και πανανθρώπινο όραμα για το οποίο είχε παλέψει και θυσιαστεί ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος.

Βέβαια το πέτυχε χωρίς να χρειαστεί να τρέχει στις στέπες και τις ερήμους της Ασίας. Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι! Προσελκύοντας στην Ελλαδίτσα μας τον κάθε κατατρεγμένο πρόσφυγα πολέμου, από την Νέα Γουινέα μέχρι το μακρινό Νεπάλ.

Που όχι μόνο βρήκαν στην Ελλάδα αποκούμπι για μια νέα ζωή μακριά από βομβαρδισμούς και νάρκες, αλλά κατάφεραν κιόλας να επενδύσουν (βλ. Μάρδα) τις λίρες και τα δολάρια που έφεραν μαζί τους, με σκοπό την οικονομική ανάκαμψη της χώρας…

Κυρά Τασία, η Μητέρα Τερέζα των Βαλκανίων… Ένα παγκόσμιο πρότυπο γυναίκας, μπροστά στην οποία κλίνω το γόνυ με σεβασμό! Κι ας λένε τα μίσθαρνα παπαγαλάκια του Σαμαρά ότι πρόκειται απλά για μια εμμονική κυράτσα που παρέδωσε τη χώρα στις ορδές λαθρομεταναστών όταν ο ίδιος την είχε θωρακίσει. Ο λαός τους έχει φτύσει προ πολλού και τώρα βράζουν στο ζουμί τους.

(Συνεχίζεται...)
Του Strange Attractor​​
AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση