Οι Γερμανοί δεν αλλάζουν

Το αγγλόφωνο τηλεοπτικό πρόγραμμα της Deutsche Welle διαφημίζει τα έκτακτα προγράμματά του για την εκλογική αναμέτρηση που γίνεται σήμερα στη Γερμανία επαναλαμβάνοντας τη φράση «η χώρα του πολιτισμού». Απ’ όλες τις πιθανές ιδιότητες, διακρίσεις και χαρακτηριστικά αυτού του έθνους, το κρατικό κανάλι διάλεξε την έννοια του «πολιτισμού» ως καταλληλότερη για την περιγραφή της Γερμανίας.

Φυσικά, αυτή η λέξη είναι μία από τις τελευταίες που έρχονται στον νου κάποιου μη Γερμανού, όταν κληθεί να εκφράσει την «ψυχή» αυτής της χώρας με μία λέξη. Ειδικά αν η υποθετική ερώτηση περιοριστεί σε επίπεδο προσώπων, η απάντηση θα είναι μεν αποκαρδιωτική για τους σύγχρονους Γερμανούς, αλλά αναμενόμενη για όλους τους άλλους. Ο πρώτος Γερμανός που έρχεται στον νου των ξένων σε αιφνιδιαστική ερώτηση είναι ο Αδόλφος Χίτλερ - παρότι ο μανιακός τύραννος ήταν... Αυστριακός. Της Γερμανίας ηγήθηκε και τη Γερμανία στιγμάτισε ανεξίτηλα με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το Ολοκαύτωμα, τα πογκρόμ και το αδιάκοπο γιορτάσι του τρόμου που άρχισε επί των ημερών του.

Ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει τον Χίτλερ ως πρώτο συνειρμό εμβληματικού Γερμανού, και έχει, για παράδειγμα, τον Γκαίτε, τούτο το έθνος δεν είναι συνώνυμο του πολιτισμού.
Της τεχνικής και της τεχνολογίας, ναι.
Της επιβολής και της ισχύος, ομοίως.
Της πειθαρχίας και του τιμωρητικού πνεύματος, οπωσδήποτε.
Του ευρώ και της Ε.Ε., σίγουρα.
Και, δυστυχώς, η Γερμανία είναι το πρώτο κράτος που σκέφτεται όποιος διαβάσει ή ακούσει νέα για την ελληνική κρίση. Οι Γερμανοί τόσο καιρό διευθύνουν την κακόφωνη ορχήστρα που παίζει το νεκρώσιμο εμβατήριο της οικονομίας μας.

Οι Γερμανοί είναι εκείνοι που υποτίθεται ότι μας δανείζουν (την ίδια στιγμή που εξορκίζουν και την ιδέα να συζητηθεί κάποτε το ζήτημα του Κατοχικού Δανείου) και οι Γερμανοί είναι αυτοί που έχουν θησαυρίσει με τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης.

Τα πρόσωπα για τα οποία ακούμε σε καθημερινή βάση, η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δεν είναι άσχετα με τη βούληση και το συμφέρον του γερμανικού λαού. Ταυτίζονται και γι’ αυτό ψηφίζονται φανατικά και διαρκώς. Το συμφέρον της Γερμανίας περνά -κυριολεκτικά- πάνω από το πτώμα του ελληνικού κράτους και του ελληνικού έθνους.

Δεν είναι τυχαίο ότι βρισκόμαστε σε αντιπαλότητα και σε απανωτούς πολέμους με εκείνους από την αυγή της αιματοβαμμένης Ιστορίας τους.

Ας μη γελιόμαστε. Όποιος κι αν εκλεγεί στις γερμανικές εκλογές, με όση διαφορά κι αν εκλεγεί, θα είναι ένας από τους πολλούς Γερμανούς που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Θα είναι ακόμα ένας χαμογελαστός εχθρός με λόγους υπέρ ημών και σχέδια σε βάρος μας.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου