Πατρίδα

Η έννοια «πατρίδα» έχει κόστος, εάν πραγματικά την εννοούμε - ενώ ασφαλώς δεν είναι συμβατή με την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων που ακολουθούν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις μας, με τη δική μας εκκωφαντική ανοχή.

Σε κάθε περίπτωση είναι εθνική μας ντροπή το ότι, δεν θέλουμε να αντιληφθούμε πως άλλοι λαοί ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν την ευημερία τους όπως οι Ρώσοι, για να υπερασπίσουν τα ιδανικά και την πατρίδα τους - αντιστεκόμενοι στο σύστημα του χρέους που έχουν επιβάλλει οι Η.Π.Α. σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αντίθετα, εμείς οι Έλληνες δεν διανοηθήκαμε ποτέ να εξυπηρετήσουμε τα χρέη της πατρίδας μας με δικά μας μέσα, όταν ακόμη είχαμε τη δυνατότητα, επειδή κάτι τέτοιο θα μας επιβάρυνε - αλλά ούτε το θάρρος να προβούμε σε ρήξη ή/και σε στάση πληρωμών, επειδή θα ήταν επώδυνο.

Κάτι ανάλογο διαπιστώνουμε στις αναφορές για την υιοθέτηση της δραχμής όπου, αντί να δίνονται αναλυτικές απαντήσεις, παραμένουν όλοι στις θολές ή μη ρεαλιστικές θεωρίες - υπενθυμίζοντας πως πιστεύουμε ότι, το νόμισμα πράγματι συμπληρώνει την ταυτότητα, τον πολιτισμό και τη σημαία ενός Έθνους. Εν τούτοις, η μονομερής επιστροφή στη δραχμή θα ήταν συνδεδεμένη με μεγάλες θυσίες, όσον αφορά το βιοτικό μας επίπεδο - τις οποίες θα όφειλαν οι υποστηρικτές της να περιγράψουν με όσο πιο μελανά χρώματα γίνεται, έτσι ώστε να προετοιμασθούν οι Πολίτες για τις μάχες που θα έπρεπε να δώσουν για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους, καθώς επίσης για τα δεινά που θα υφίσταντο.

Αντί αυτού, προβάλλεται ανεύθυνα ο παράδεισος της άρνησης πληρωμής του δημοσίου χρέους παρά το PSI, καθώς επίσης της σεισάχθειας του ιδιωτικού – με βάση τα οποία η Ελλάδα δεν θα χρωστούσε τίποτα την επόμενη ημέρα, χωρίς να υποστεί καθόλου κυρώσεις, ενώ οι Έλληνες θα ξυπνούσαν χωρίς δάνεια και υποχρεώσεις, χωρίς να χάσουν τις καταθέσεις τους, χωρίς να υποφέρουν, με υγιείς τράπεζες και με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης!

Το θαύμα δε αυτό θα ήταν πραγματοποιήσιμο με τη βοήθεια του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο θα μας αναγνώριζε πως το χρέος είναι επαχθές – αν και δεν συντρέχει καμία νόμιμη προϋπόθεση, εκτός ίσως από την ανθρωπιστική κρίση. Κανένας φυσικά δεν αναφέρει πως το Διεθνές Δίκαιο δεν τηρήθηκε ποτέ στην περίπτωση της εισβολής στην Κύπρο, στις συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο από τους Τούρκους, στην υφαλοκρηπίδα, στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην καταστροφή του Ιράκ, στη μετατροπή της Λιβύης σε ένα αποτυχημένο κράτος κοκ.

Τονίζουμε ξανά πως δεν είμαστε δογματικά εναντίον της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, εάν αυτό κρινόταν ως η μοναδική δυνατότητα ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της υπερηφάνειας μας - εάν θα επρόκειτο για μία συνειδητή επιλογή της πλειοψηφίας, η οποία όμως θα ήταν ενήμερη για τις συνέπειες, καθώς επίσης πρόθυμη να αγωνισθεί και να υποστεί τις απαιτούμενες θυσίες. Είμαστε όμως αντίθετοι στην παραπλάνηση των Ελλήνων - είτε λόγω άγνοιας, είτε εξαιτίας της ανάγκης προβολής του καθενός, μέσω της δήθεν ηρωικής του στάσης.

Βασίλης Βιλιάρδος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση