Οι ρωσικές κυρώσεις και οι αμερικανικές διαφωνίες

Tου Alexander Baunov

Ο πρόεδρος Vladimir Putin διάλεξε προσεκτικά τη στιγμή του. Στις 28 Ιουλίου, διεταξε την περικοπή 750 θέσεων από το προσωπικό του αμερικανικού διπλωματικού σώματος στη Ρωσία και την κατάσχεση της πρεσβείας των ΗΠΑ στα προάστια της Μόσχας. ΤΟ έκανε αφού το Κογκρέσο είχε εγκρίνει νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας αλλά προτού ο πρόεδρος Trump υπογράψει το νομοσχέδιο για τις κυρώσεις.

Ο Putin έστειλε ένα μήνυμα ότι τιμωρεί τις ΗΠΑ του Κογκρέσου, όχι την Αμερική του Trump τον υποτιθέμενο φίλο του, ότι διαχωρίζει τα καλά πρόβατα από τις κακές κατσίκες. Άφησε να εννοηθεί ότι ακόμη κολακεύει τη ματαιοδοξία του Trump και ότι προσπαθεί να αποφύγει μια προσωπική διαμάχη μεταξύ των δύο ανδρών. ΚΑι με την αναβολή των μέτρων μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, δίνει στον Αμερικανό ηγέτη μια ευκαιρία να αποτραβηχτεί από τις συγκρούσεις.

Στις 2 Αυγουστου, ο Trump επέλεξε και πάλι να υπογράψει το νομοσχέδιο, πιθανώς φοβούμενος τον εξευτελισμό μιας ψηφοφορίας που να ανατρέπει το βέτο του. αλλά η ρωσική τακτική είχε αποτέλεσμα στο ότι ο trump τουήταρε με οργή εναντίον της Ρωσίας αλλά όχι εναντίον των αντιπάλων του στο Κογκρέσο, δηλώνοντας την επόμενη ημέρα "η σχέση μας με τη Ρωσία είναι σε επικίνδυνα ιστορικά χαμηλά. Μπορείτε να ευχαριστήσετε το Κογκρέσο, τους ίδιους ανθρώπους που δεν μπορούν ούτε καν να μας δώσουν το HCare!”.

Η Ρωσία κατηγορείται τακτικά ότι προσπαθεί να διχάσει τη Δύση. Κατά κύριο λόγο αυτό αφορά την εξαγωγή συμπερασμάτων από τα στοιχεία ή από μη επαληθευμένες πληροφορίες. Η τελευταία ενέργεια του Putin ήταν κάτι διαφορετικό: ένα ανοιχτό διπλωματικό παιχνίδι που αξιοποιεί τις εσωτερικές αμερικανικές αντιφάσεις.

Η Μόσχα απάντησε στην υπογραφή του νομοσχεδίου για τις κυρώσεις από τον Trump, με ένα tweet από το γραφείο του πρωθυπουργού Dmitry Medvedev, δηλώνοντας: "Η κυβέρνηση Trump έχει αποδείξει την πλήρη ανικανότητά της με την παράδοση των εκτελεστικών της εξουσιών στο Κογκρέσο, με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο”. Το tweet ήρθε από τον Medvedev διότι ο Putin δεν χρησιμοποιεί τα social media και δεν θέλει να χαλάσει τον προσωπικό δίαυλο επικοινωνίας με τον trump. Πιστεύοντας ότι και οι άλλοι κάνουν το ίδιο, οι άνδρες στο Κρεμλίνο έναλαν ένα στοίχημα προσωπικών σχέσεων μεταξύ των ηγετών. Αυτό το τέχνασμα μπορεί να έχει αποτέλεσμα για κάποιο χρονικό διάστημα με ανθρώπους όπως ο Τούρκος πρόεδρος Erdogan, αλλά απέτυχε με την Αμερική του Trump.

Ο Putin χαρακτήρισε τις νέες κυρώσεις ένα κυνικό σχέδιο. Η σκέψη του είναι εύκολο να αναγνωστεί. Όταν η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία και πυροδότησε μια σύγκρουση στο Ντονμπας, έγινε κατανοητό ότι κάνει κάτι εξαιρετικό και ήταν προετοιμασμένη για μια τέτοια απάντηση. Αλλά έκτοτε υπήρξε μια μεγάλη διακοπή των εχθροπραξιών μεταξύ των δύο πλευρών. Το περασμένο έτος η Μόσχα επέλεξε να μην αντιδράσει στις ενέργειες του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου Obama, ο οποίος απάντησε στις κατηγορίες για ρωσική παρέμβαση στις αμερικανικές εκλογές με την απέλαση Ρώσων διπλωματών και την κατάσχεση ρωσικής διπλωματικής ακίνητης περιουσίας.

Για τους Ρώσους, η επιβολή νέων κυρώσεων, πολύ μετά τις εκλογές, φαίνεται να έχει παρακινηθεί από εγχώριες αμερικανικές πολιτικές εξελίξεις, και μοιάζει με έναν δεύτερο κύκλο τιμωρίας για το ίδιο φερόμενο έγκλημα. Η δήλωση του διευθυντή της CIA, Mike Pompeo, ότι "εδώ και δεκαετίες οι Ρώσοι προσπαθούν να υπονομεύσουν την αμερικανική δημοκρατία, θεωρείται ως επιβεβαίωση αυτού. Ο Pompeo εννοούσε ότι η Ρωσία ενεργούσε κατά τον ίδιο τρόπο όταν ήταν στην εξουσία ο Mikhail Gorbachev ή ο Boris Yeltsin; Και εάν έχει δίκιο, γιατί οι ΗΠΑ επέλεξαν να επιβάλλουν νέες κυρώσεις τώρα;

Στο παρελθόν, όσα ακούγονταν για τις εκλογές είχαν διαλυθεί λίγες ημέρες μετά. Το 2008, ο Putin δήλωσε στο CNN ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν ενθαρρύνει τον Γεωργιανό ηγέτη Mikheil Saakashvili να επιτεθεί στη Νότια Οσετία προκειμένου να αυξηθούν τα ποσοστά δημοτικότηταςτου υποψήφιου των Ρεπουμπλικάνων, John Mccain. Ο McCain, ο οποίος κατηγόρησε τον Obama ότι είναι πολύ μαλακός απέναντι στη Ρωσία, θα μπορούσε λογικά να το είχε θεωρήσει αυτό ως ρωσική επέμβαση στις εκλογες για να αυξηθούν οι πιθανότητες για τον Barack Obama. Τον Μάρτιο του 2009, η υπουργός Εξωτερικών Hillary Clinton και ο Ρωσος ομόλογός της, Sergei Lavrov, π;τούσαν ήδη το κουμπί "επαναφοράς” (reset).

Το Κρεμλίνο καλά θα έκανε να προβληματιστει για αυτό. Ο Obama κατόρθωσε να κάνει reset στις σχέσεις με τη Ρωσία, παρά το ότι κατηγορήθηκε ότι "καθησυχάζει” τη Μόσχα -κατι το οποίο ο Trump δεν θα μπορουσε ποτέ να φανταστεί. Ο επαγγελματίας πολιτικός, εργαζόμενους μαζί με τους κρατικούς οργανισμούς, ήταν σε θέση να ενεργήσει πιο αποφασιστικά και αυτόνομα από ο,τι ο Trump, ο επαναστάτης και το αουτσάιντερ.

Η Μόσχα υποπτεύεται ότι τιμωρείται για τις ενέργειές της στο παρελθόν και για ένα εκλογικό αποτέλεσμα που επηρέασε μόνο εμμέσως. Αυτές οι υποψίες ενισχύονται από σχόλια στο Κογκρέσο τα οποία αφήνουν να εννοηθεί ότι η Ρωσία είναι ένας "αντίπαλος” όχι μόνο εξαιτίας της παρέμβασής της στις εκλογές και στους μετά-σοβιετικούς γείτονές της, αλλά επειδή τολμά να έχει στην κατοχή της πυρηνικά όπλα που απειλούν τις ΗΠΑ.

Αυτό καθιστά την τιμωρία εναντίον της Ρωσίας βαθύτερη αλλά επίσης μειώνει τον πολιτικό της αντίκτυπο. Η ρωσική ηγεσία τώρα θεωρεί τις κυρώσεις όχι ως ένα θέμα διαπραγμάτευσης και πιθανών συμβιβασμών, αλλά ως μια ζοφερή προσθήκη στη ζωή η οποία δεν θα αλλάξει την εξωτερική πολιτική στάση της Ρωσίας.

Το νέο καθεστώς κυρώσεων μπορεί να θεωρηθεί ως μια νίκη του McCain όχι μόνο έναντι του Trump αλλά έναντι του Obama επίσης. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι πως ο McCain έχει την στήριξη πολλών Αμερικανών, φιλελεύθερων και Δημοκρατών.

Αλλά οι κυρώσεις πλήττουν άλλη μια αρχή της προεδρίας Obama, την ενότητα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Ο Obama συνεργάστηκε στενά με τους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ για τον πρώτο γύρο κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας το 2014, και κατόρθωσε να παρουσιάσει μια ενωμένη θέση. Σκέφτηκε πως ήταν σημαντικό για τις ΗΠΑ να φαίνεται ότι διατηρούν το ηθικό έδαφος, και ότι οι κυρώσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μια επιβεβαίωση των κοινών αξιών, όχι μια επίδειξη ισχύος εναντίον ενός αντιπάλου. Εξάλλου, ο Obama δεν ήταν ένας ένθερμος υποστηρικτής των κυρώσεων. Σε άλλες πτυχές της εξωτερικής του πολιτικής, έδειξε επίσης ότι ο ίδιος ήταν ένας υπερμαχος του τερματισμού των πολιτικών απομονωτισμού, είτε είναι εναντίον του Ιράν, της Κούβας, ή της Μιανμάρ, προτιμώντας τη δέσμευση από την απομόνωση.

Ο τελευταίος γύρος των αμερικανικών κυρώσεων δεν ήταν συντονισμένος με τους Ευρωπαίους συμμάχους. Πολλοί στην ΕΕ -και όχι οι χώρες που παραδοσιακά είναι φιλικές προς τη Ρωσία όπως η Ελλάδα, η Ουγγαρία και η Ιταλία αλλά εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν, Jean-Claude Juncker- εξέφρασαν ανησυχία ότι οι κυρώσεις θα μπορούσαν να πλήξουν το εμπόριο αερίου από τη Ρωσία, στο οποίο βασιζεται τόσο πολύ η Ευρώπη.

Το συνολικό αποτέλεσμα μπορεί να έχει μια ειρωνική στροφή. Μπορεί οι Αμερικανοί πολιτικοί να είναι τόσο επικεντρωμένοι στο να τιμωρήσουν τον Trump και τη Ρωσία που ξεχνούν τους φίλους τους στην Ευρώπη. Και με αυτόν τον τρόπο, ίσως έχουν δημιουργήσει ακριβώς τη διαίρεση μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, την οποία η Ρωσία φέρεται να επιδιώκει.

Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ
Πηγή Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση