Η Ύβρις -ανοχή στην παρανομία- θα φέρει τη "Νέμεση

Ο ψευδοπροοδευτικός χώρος αλωνίζει επί δεκαετίες συγκυβερνώντας τη χώρα και υποκαθιστώντας πολλές φορές την τύποις εξουσία

Οι παππούδες μας πρόσεχαν πολύ μήπως περιπέσουν στην «Ύβρι», επειδή είχαν συνειδητοποιήσει πως μετά από αυτήν ερχόταν η «Νέμεσις» ως τιμωρός. Η Ύβρις, ήταν η προσωποποίηση του τρόπου ζωής του αλαζόνα, ο οποίος βγαίνει από τα όρια της καθορισμένης κοινωνικής συμπεριφοράς. Αυτού, που νιώθει τον εαυτό του τόσο ισχυρό, ώστε να μπορεί να παραβιάζει ανθρώπινους και θεϊκούς νόμους, πιστεύοντας ότι θα παραμείνει εσαεί ατιμώρητος.

Δεν υπάρχουν περιπτώσεις στην ανθρώπινη ιστορία που να μη επενέβη η Νέμεσις, για να επαναφέρει τα πράγματα στην σωστή τάξη, αφαιρώντας τα «εύσημα» που με αθέμιτα και άνομα μέσα κάποιοι απέκτησαν. Ο λαός, πολύ σοφά λέγει ότι «όλα εδώ πληρώνονται». Έστω και αργά, έστω και με σοβαρή βλάβη, όχι όμως ανήκεστη οι αλαζόνες επιστρέφουν στα υπόγεια, που είναι η θέση τους.

Αυτό δεν το έχει υπολογίσει σωστά το αλλοδαπό και εγχώριο σύστημα, ίσως διότι στερείται ελληνικής παιδείας. Είναι αλήθεια, ότι ο ψευτοπροοδευτικός χώρος αλωνίζει επί δεκαετίες, συγκυβερνώντας ουσιαστικά τη χώρα -ως ένα από τα εξωθεσμικά κέντρα, που καθορίζουν δυστυχώς τις τύχες του λαού- υποκαθιστώντας πολλές φορές την τύποις εξουσία.

Αντιλαμβανόμενοι, οι ψευτοπροοδευτικοί, ότι η κοινωνία εκφοβισμένη τους παρείχε ασυλία, επεκτείνουν ολοέν τα όρια επεμβάσεών τους στην κοινωνική ζωή. Ποιος, πότε τιμωρήθηκε παραβιάζοντας τους νόμους, αν δηλώσει «προοδευτικός»; Είναι χαρακτηριστική η στάση του Αριστερού προέδρου της Βουλής, ο οποίος καλύπτει την παρανομία, υποστηρίζοντας το καινοφανές ότι δεν υπήρξε βία. Αναρωτιέμαι, αν οι λεγόμενοι ακτιβιστές ανήκαν στον χώρο της Χρυσής Αυγής, και έπρατταν τα ίδια με τον Ρουβίκωνα, ο «προοδευτικός» κ. Βούτσης θα εξέφραζε την ίδια άποψη;

Όταν όμως περνάς τα όρια, όταν «υβρίζεις» την κοινωνία, κάποτε θα έλθει η ώρα της τιμωρίας, έστω και αν αυτή είναι μόνον η περιθωριοποίηση του υβριστή. Η δράση φέρνει αντίδραση, δεν υποστηρίζουν και οι μαρξιστές; Ανέχθηκε ο λαός επί καιρό τις εις βάρος του ενέργειες. Φοβήθηκε τους δυσφημιστικούς χαρακτηρισμούς, αν αντιδρούσε. Όπως έγραψε κάποτε ο Κ. Χαρδαβέλας: «Πας μη αριστερός, είναι φασίστας, ρατσιστής και εθνικιστής!».

Όλα έχουν ένα όριο, το οποίο ξεπερνούν οι «επαγγελματίες του ανθρωπισμού», και θα έρθει η ώρα που η πορεία θα είναι αντίστροφη. Έτσι γίνεται πάντα, όπως με τις κυκλικές διακυμάνσεις στην οικονομία. Ο υπερσυντηρισμός φέρνει την αριστερά της «ελευθερίας» (ελευθεριότητας, δηλαδή), και ο αριστερισμός (που ο ίδιος ο Λένιν κατάκρινε, ως την παιδική ασθένεια του μαρξισμού) φέρνει την «τάξη και ασφάλεια». Αιώνια η εναλλαγή. Είναι τυχαία η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη;

Η Ύβρις των αρχαιοελλήνων ήταν θυγατέρα (κατ’ άλλους, μητέρα) του Κόρου (κορεσμού). Τίποτε δεν είναι τυχαίο στην ελληνική μυθιστορία. Όπως και η ταύτιση της ύβρης με την αναίδεια. Οι Αθηναίοι, ύστερα από το Κυλώνιο άγος, αφιέρωσαν στην Ύβρι και στην Αναίδεια έναν μικρό ναό, για να τις εξευμενίσουν και να τους αφήσουν ήσυχους.

Χωρίς να το καταλάβουν οι ψευτοπροοδευτικοί, με το ακόρεστο πάθος τους να κυβερνούν ουσιαστικά, έστω κι αν είναι αριθμητικά λίγοι, βάζουν ταφόπλακα στη μεταπολίτευση. Κούρασαν, και υποχρέωσαν ακόμη και τους συνοδοιπορούντες να δυσανασχετούν.
Είναι βέβαιο, ότι θα έρθει η Νέμεσις. Αυτή, που έχει τη φροντίδα να μοιράζει (νέμειν) στον καθένα ό,τι του ανήκει σύμφωνα με την αξία του και τη θέση του, να επιβάλλει δικαιοσύνη και να καθορίζει τις ποινές. Αν δεν την υποδεχθούμε, τότε να πούμε απλώς, ότι «τελειώσαμε».

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση