Εμείς τελικά ποια αστερόεσσα προτιμάμε;

Οι Γερμανοί μας ισοπεδώνουν και τα ΜΜΕ ασχολούνται με τις... γκάφες του Τραμπ

Εντάξει, λοιπόν, το ομολογώ! Ο Τραμπ δεν είναι ό,τι κομψότερο έχει περάσει από τον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ. Σε κανένα επίπεδο. Ενας «μπρουτάλ» τύπος είναι, που έχει συνηθίσει να... καρπαζώνει όποιον βλέπει να του κλείνει τον δρόμο, όπως τον ταλαίπωρο πρωθυπουργό του Μαυροβουνίου, που τον εμπόδιζε να φτάσει στο «κάδρο» της οικογενειακής φωτογραφίας των ηγετών του ΝΑΤΟ. Κάτι σαν Γιακουμάτος της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, στο πιο δυτικότροπο...

Και τι έγινε; ρωτάω. Προσβάλλει την αισθητική μας ο Ντόναλντ και δεν την προσβάλλει η «χοντρή τραγουδίστρια» του Βερολίνου; Ολες αυτές οι άθλιες φάτσες των Σουλτς, Γκάμπριελ, Βέμπερ και πάει λέγοντας, που είναι σαν να έχουν βγει παραπατώντας από συνοικιακή μπιραρία του Μονάχου; Ή μήπως ο εμμονικός τροχήλατος που είναι ολόφτυστος ο dr. Strangelove, ο ναζί παρανοϊκός πυρηνικός επιστήμονας στη μνημειώδη ταινία του Κιούμπρικ «S.O.S, Πεντάγωνο καλεί Μόσχα»;

Α, ξέχασα! Υπάρχει και ο Μακρόν. Ο λευκός... Ομπάμα της Ευρώπης με την ανορεκτική μεγαλομπεμπέκα. Που έσφιξε το χέρι του πλανητάρχη για να «πονέσει» και να καταλάβει την ισχύ της σύγχρονης Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά, κατά τα άλλα, κρύβεται κάτω από το φουστάνι της Μέρκελ και, ευτυχώς γι’ αυτόν, εκεί χωράει...

Θα πρότεινα να αφήσουμε τις στιλιστικές αναζητήσεις και να μπούμε σε θέματα ουσίας. Σήμερα, λοιπόν, στην παγκόσμια πολιτική σκηνή υπάρχουν δύο στρατόπεδα: Από τη μία το εθνοκεντρικό, μιας αναδυόμενης αντισυστημικής Δεξιάς, όπως αυτή που ανέδειξε τον Τραμπ, επέβαλε το Brexit και στήριξε τη Λεπέν. Και στον αντίποδα, το ευρωκεντρικό - εθνομηδενιστικό club που υπηρετεί αυστηρά τις ανάγκες του διεθνούς τραπεζικού συστήματος και της Γερμανίας. Το δεύτερο διαθέτει πανίσχυρους θύλακες και στην Αμερική (το γνωστό λόμπι της οικογένειας Κλίντον, του Σόρος και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων της Ανατολικής Ακτής), που επιχειρούν να ανατρέψουν τον Τραμπ με γκεμπελικές μεθόδους.

Η προσπάθεια αυτή είναι πλέον πασιφανές ότι στηρίζεται απευθείας από τη Γερμανία, της οποίας τα συμφέροντα έχουν θιγεί πολύ σοβαρά με την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο.

Κι ας έρθουμε τώρα στα καθ’ ημάς. Ανεξαρτήτως της αγαρμποσύνης του Τραμπ, η πολιτική ατζέντα της κοινωνικής Δεξιάς «Alt Right»), που τον ανέδειξε, βασίζεται σε τέσσερις άξονες:

Φρένο στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση, οικοδόμηση μιας σχέσης «ειλικρινούς συνεννόησης» με τη Ρωσία, απέναντι στον κοινό εχθρό που λέγεται ριζοσπαστικό Ισλάμ...
Προετοιμασία μιας πολυεθνικής συμμαχίας του καλού για τη μεγάλη σύγκρουση των πολιτισμών...
Και θωράκιση της οικονομικής υπεροχής των ΗΠΑ απέναντι στην άκρως επεκτατική πολιτική της Κίνας και της Γερμανίας (καθώς η τελευταία μετέρχεται και βρόμικες μεθόδους οικονομικής επιβολής).

Διαφωνείτε ριζικά τουλάχιστον με κάτι από τα πρώτα τρία;

Και από την άλλη πλευρά, ας δούμε τι πρεσβεύει το στρατόπεδο των ευρωπαϊστών: Διαιώνιση της γερμανικής κυριαρχίας μέσω μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης, η χρυσοπληρωμένη γραφειοκρατία της οποίας στελεχώνεται από υποτακτικούς της Καγκελαρίας, ισοπέδωση και αφαίμαξη των «τεμπέληδων» του ευρωπαϊκού Νότου σε μια μορφή χυδαίας αποικιοποίησης και δημιουργία «κάστας γερμανόφιλων» στους opinion makers των επιμέρους κρατών.

Το ίδιο σύστημα επιπλέον επαγγέλλεται την ανεκτικότητα στο Ισλάμ, την ενθάρρυνση των πολυπολιτισμικών τάσεων (και γενικώς όλων των... τάσεων), την πολιτική ανάμειξη στη Μέση Ανατολή καθώς και την εξισορρόπηση των σχέσεων με την Τουρκία του Ερντογάν αλλά και με διάφορες αραβικές χώρες που στηρίζουν ανοιχτά τον τζιχαντισμό.

Η σημερινή Ελλάδα πνίγεται από την ασφυκτική επιτροπεία του Βερολίνου. Εχει υποθηκεύσει το μέλλον των επόμενων γενεών, που ελπίζουν μόνο να γίνουν γκαρσόνια και θεραπαινίδες Γερμανών συνταξιούχων, οι οποίοι αγοράζουν τα σπίτια μας κοψοχρονιά. Και δεν είναι μόνο ο Σόιμπλε η αιτία του κακού. Με την πολιτική των «ανοιχτών θυρών», η Μέρκελ μάς φόρτωσε και με στρατιές μουσουλμάνων λαθροεποίκων. Κάθε μέρα που περνά αλλοιώνεται η πληθυσμιακή συνοχή της χώρας και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης ασχολούνται με τις γκάφες του Τραμπ...

Κακά τα ψέματα. Μας διέλυσε η γερμανική πολιτική ελίτ και εξακολουθεί να μας τιμωρεί απάνθρωπα, όπως δύο γενιές νωρίτερα πυροβολούσαν γυναικόπαιδα οι παππούδες τους...

Και σαν να μην έφταναν αυτά, υπάρχουν και οι ντόπιοι δωσίλογοι που προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι Γερμανοί (και τα... παρελκόμενα τύπου Μακρόν) είναι φίλοι μας. Ε, όχι αγαπητοί μου!

Δυνάστες είναι, όχι φίλοι μας. Κι αν θέλετε να τους λατρέψετε, πάρτε σπίτι σας τον Φούχτελ και κάντε κάνα τρισάγιο στον Βουλπιώτη και στη Σίτσα Καραϊσκάκη. Εμείς δεν θα πάρουμε. Χίλιες φορές Αμερική και Τραμπ!

Γιώργος Χαρβαλιάς
Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση