Μύγες στο γάλα...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Είναι προφανές πως είναι γνωστή σε όλους τους αντιμνημονιακούς-δημοκρατικούς πολίτες η έκκληση, το κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη σε μεγάλο συλλαλητήριο-διαμαρτυρία, εναντίον των εφιαλτικών μνημονίων, αλλά και εναντίον των Εφιαλτών που τα ψηφίζουν και τα εφαρμόζουν εις βάρος της χώρας και του λαού.

Σε πολλούς επίσης είναι γνωστή η προσπάθεια κάποιων "κάργα αριστερών" και άλλων "ανένταχτων" και "σκεπτόμενων" ανθρώπων, να ειρωνευτούν, να κριτικάρουν, να εγκαλέσουν τον Μίκη Θεοδωράκη για κάποιες πολιτικές επιλογές και κάποια λάθη στην πορεία ενός γεμάτου και πολυτάραχου βίου.
(Λίγο ως πολύ είναι οι ίδιοι που αποδέχονται ως θεά και πλέκουν ύμνους και διθύραμβους στην Μελίνα, η οποία με συνέπεια υπηρέτησε την εγκληματική πολιτική οργάνωση ΠαΣοΚ, και ύμνησε όσο λίγοι τον ιδρυτή του και Μεγάλο Τυχοδιώκτη)

Πρώτον: 
Όλοι αυτοί οι επιλεκτικοί κριτές κάνουν πως ξεχνούν, η μάλλον θέλουνε να ξεχάσουμε εμείς πως, ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί με μιά παρέα σύγχρονων Άτλαντων του πολιτισμού, του πνεύματος, της διανόησης, πήραν το όνομα της Ελλάδας και του ελληνισμού στους ώμους τους και το περιέφεραν σε κάθε γωνιά της οικουμένης, όχι διασύροντάς το όπως οι τωρινοί Εφιάλτες-πολιτικοί, αλλά δοξάζοντάς το.
Και είτε μας αρέσει είτε όχι είναι μόνο εκείνη η παρέα γιγάντων που θα μπορούσε "να τραβήξει το αυτί", να εγκαλέσει τον Μίκη για κάποιες επιλογές του.
Δεν ζουν όμως.
Δεν ζεί ο Ελύτης, ούτε ο Ρίτσος. Ούτε ο Σεφέρης κι ο Καζαντζάκης. Δεν ζει ο  Γκάτσος, ο Χατζιδάκις, ο Σαμαράκης, ο Κουν, ο Καμπανέλλης. Ούτε καν ο Καστοριάδης, ούτε ο μπαρμπα-Γιάννης ο Σκαρίμπας.

Απ΄ την παρέα των γιγάντων που θα μπορούσαν να τον κριτικάρουν δεν ζει παρά ο Μίκης, σε μιά ηλικία έσχατων γηρατειών, εκεί που κάποιος δεν αποσκοπεί σε τίποτα παρά σε μιά ήσυχη συνείδηση και μιά υστεροφημία.
Ζει για να υψώνει ακόμη την φωνή του υπέρ του λαού και της πατρίδας, μιά φωνή κάποιες φορές δυσνόητη, μα πάντα στεντόρια και αληθινή.

Και όσοι "κάργα αριστεροί" και λοιποί προσπαθούν να ακυρώσουν τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ γνωρίζουν πως ούτε ο Μίκης, ούτε το έργο του, ούτε η φωνή του μπορούν να ακυρωθούν, στην ουσία συνειδητά ή ασυνείδητα προσπαθουν να ακυρώσουν την έκκληση αυτή για αντίσταση και ανυπακοή στους παγκόσμιους τοκογλύφους και τα ανδρείκελά τους.
Όσοι το κάνουν ασυνείδητα, ακούσια, με πολύ μεγάλη επιείκεια μπορούν να χαρακτηριστούν ως αφελείς.
Σε όσους όμως το κάνουν επί τούτου με πλήρη συνείδηση, έχουμε να πούμε πως είναι ορατοί, φαίνονται σαν τις μύγες μέσα στο γάλα του αντιμνημονιακού-δημοκρατικού κινήματος που σοβεί μέσα στην κοινωνία.
Το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να πνιγούν μέσα σε αυτό το γάλα που θέλουν να μαγαρίσουν.
Το αντιμνημονιακό-δημοκρατικό κίνημα συνεχώς θα μεγαλώνει και θα περιμένει φωνές σαν αυτή του Μίκη για ν' αντριέψει.

Η φωνή του Μίκη Θεοδωράκη είναι η τελευταία Μεγάλη Καθαρή Φωνή που υπάρχει σε τούτο τον τόπο.
Ας την ακολουθήσουμε.
Και επιτέλους, δεν κάνουμε το χατήρι του Μίκη.
Χατήρι στον εαυτό μας κάνουμε.
Και στην πατρίδα!..

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ - ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ

Ο Μίκης Θεοδωράκης έδωσε στη δημοσιότητα κείμενο – έκκληση του, το οποίο συνυπογράφουν άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης και με το οποίο καλούν όλους/ες στο Σύνταγμα την Πέμπτη 18/5, 7 μ.μ. σε μια μεγάλη ενωτική συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ανυπακοής και αντίστασης
Ολόκληρο το κείμενο – έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη και των ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης έχει ως εξής: 

Όλοι και όλες στο Σύνταγμα –

Όλοι και όλες στις πλατείες των πόλεων της Ελλάδας.

Πέμπτη 18/5 – 7 μ.μ.

Αντίσταση και Ανυπακοή στα μέτρα

όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι το κακό δεν θα σταματήσει, αν δεν το σταματήσουμε.

Παίξανε πολλοί με τα όνειρα του Ελληνικού Λαού.

Δεν πάει, όμως, άλλο.

Δεν μπορεί ο Λαός αυτός να είναι μια ζωή χαμένος στην απογοήτευσή του.

Δεν είναι δυνατόν μια ζωή να του λένε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και να περνάνε τα πάντα.

Ότι μια μικρή χώρα δεν μπορεί χωρίς τον κηδεμόνα της και τον Γερμανό της και να τον βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στην κατοχή και την Γερμανο-αμερικανοκρατία.

Αυτές οι αντιλήψεις είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού και της άνευ όρων παράδοσης.

Φτάνει πια.

Συνεχίζουμε!

Πριν έξι ακριβώς χρόνια, τούτες τις μέρες, ήρθαν αυθόρμητα και μαχητικά στο προσκήνιο οι πλατείες ενάντια στα μνημόνια.

Οι πλατείες, που δεν πρόδωσαν, δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα.

Άλλοι τις αδειάσανε.

Όμως τώρα ήρθε ξανά η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν από τα ανεκπλήρωτα όνειρα των πολιτών.

Ήρθε η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν με την αγανάκτηση και την οργή μας.

Τώρα όλοι και όλες, ακόμα κι αυτοί που είχαν ξεγελαστεί, είναι σοφότεροι και πιο ώριμοι.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, πιο ενωμένοι και πιο μαχητικοί και κυρίως πιο αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την εν λευκώ ανάθεση και την ερήμην μας λήψη αποφάσεων, που πάντα καταλήγουν εναντίον μας.

Όλοι και όλες θα είμαστε στην πλατεία, για να μην περάσουν τα μέτρα.

Όλοι και όλες καλούμαστε όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος σε μια οργανωμένη αντίσταση και ανυπακοή στην επιβολή των μέτρων, για να κερδίσουμε την πατρίδα μας και την αξιοπρέπειά μας, για να σταματήσουμε την λιτότητα, την φτωχοποίηση και την εξαθλίωση.

Για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια, χωρίς λιτότητα, χωρίς κατοχή, χωρίς προστάτες.

Για μια Ελλάδα λεύτερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, αντιιμπεριαλιστική και πραγματικά δημοκρατική με το Λαό και τα νιάτα της αφεντικά στον τόπο μας.

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση