Η χειραγώγηση μέσω της «Δημοκρατίας»

Οι ελίτ αγοράζουν τις εκλογές, χωρίς σχεδόν κανέναν περιορισμό, ενώ οι ανόητες μάζες έχουν την ψευδαίσθηση πως επιλέγουν οι ίδιες τις κυβερνήσεις τους – παραπλανημένες από τις σκηνοθετημένες τηλεοπτικές ή άλλες αντιπαραθέσεις των ιδιοτελών πολιτικών.

«Στις χώρες της Δύσης οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να αλλάξουν τις πολιτικές μέσα από τις εκλογές, επειδή οι κυριαρχούσες ελίτ ελέγχουν όποιον τις κερδίσει. Οι εκλογές δίνουν την εντύπωση της Δημοκρατίας, αλλά η ψήφος των ανθρώπων δεν αλλάζει τις πολιτικές που ευνοούν τις ελίτ και τους πολέμους τους. Ως εκ τούτου, η βούληση του λαού είναι ανύπαρκτη, δεν εφαρμόζεται ποτέ.

Οι Πολίτες και οι ψήφοι τους δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση στις αποφάσεις που αφορούν τις χώρες τους. Το γεγονός αυτό τρομοκρατεί, απογοητεύει και εξοργίζει τους ανθρώπους, δημιουργώντας έναν συνδυασμό συναισθημάτων επικίνδυνο για τις άρχουσες ελίτ – οι οποίες ως απάντηση, οργανώνουν τις κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους εις βάρος του λαού, προτρέποντας τον μέσω της προπαγάνδας να υποστηρίζει πράξεις που δεν τον ωφελούν, όπως είναι η διενέργεια πολέμων» (V. Putin στο club Valdai σε ελεύθερη μετάφραση – πηγή).

Όπως έχουμε αναφέρει στο άρθρο μας «ο δεκάλογος του ελέγχου των μαζών», οι ελίτ ενορχηστρώνουν τις εκλογές – κάτι που φαίνεται σήμερα καθαρά στη Γαλλία, όπου ένας νεαρός τραπεζικός από το πουθενά, με ένα ανύπαρκτο κόμμα που ίδρυσε μόλις τον περασμένο Αύγουστο, διεκδικεί και πιθανότατα θα κερδίσει το αξίωμα του προέδρου της χώρας που εγκαινίασε το δυτικό διαφωτισμό, καταργώντας τη φεουδαρχία και κάνοντας τα πρώτα βήματα προς τη σύγχρονη Δημοκρατία.

Κρίνοντας τώρα από την κατάρρευση της προηγουμένης κυβέρνησης του κ. Hollande, η οποία υποδηλώνει πως οι Γάλλοι ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένοι από την πολιτική του, δεν μπορεί κανείς να καταλάβει το διαφαινόμενο αποτέλεσμα των εκλογών – αφού ο κ. Macron έχει δηλώσει πως θα ακολουθήσει ουσιαστικά την ίδια πολιτική όσον αφορά την περαιτέρω εφαρμογή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, καθώς επίσης τις σχέσεις της χώρας του με τη Γερμανία (η κυβέρνηση της οποίας άλλωστε τον στήριξε).

Επομένως τεκμηριώνεται και από τη Γαλλία ότι, η δύναμη των κομμάτων έχει άμεση σχέση με τη χρηματοδότηση τους – αφού διαφορετικά δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν τα έξοδα τους, τις διαφημίσεις τους, τα γραφεία που νοικιάζουν ανά τη χώρα κοκ. Ως εκ τούτου είναι εξαρτημένα από τις ελίτ – οι οποίες τότε καθορίζουν τις «δημοκρατικές επιλογές» των μαζών, στηρίζοντας συνήθως κόμματα που δεν διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους, όσον αφορά τα συμφέροντα τους (των ελίτ).

Οι ελίτ λοιπόν ουσιαστικά αγοράζουν τις εκλογές, χωρίς σχεδόν κανέναν περιορισμό – ενώ οι μάζες έχουν την ψευδαίσθηση πως επιλέγουν οι ίδιες τις κυβερνήσεις τους, παραπλανημένες από τις σκηνοθετημένες τηλεοπτικές ή άλλες αντιπαραθέσεις των έμμισθων από τις ελίτ πολιτικών.

Δυστυχώς δεν κατανοούν ότι, οι «πράξεις» των κομμάτων εξουσίας, από τις οποίες οφείλει να τα κρίνει κανείς και όχι από τα λόγια τους, διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους – όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου οι δύο μεγάλες παρατάξεις υποστηρίζουν μανιωδώς τα μνημόνια, αφού από αυτά αντλούν τη χρηματοδότηση τους, διαφωνώντας μόνο ως προς τις λεπτομέρειες της εφαρμογής τους και με κριτήριο την κομματική τους πελατεία. Με δεδομένο δε το ότι, τα σοσιαλιστικά και αριστερά κόμματα σήμερα εφαρμόζουν αποδεδειγμένα καλύτερα τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, αφού δεν επιτρέπουν άλλες πιο ριζοσπαστικές επιλογές στις μάζες, προτιμούνται καλύτερα από τις ελίτ – έως ότου βρεθεί κάτι που θα τις συμφέρει περισσότερο.

Οι Πολίτες

Περαιτέρω, ο πρόεδρος Putin επιβεβαιώνει με τα παραπάνω λόγια του ότι, όλες αυτές οι καταστάσεις δημιουργούν συναισθήματα αδυναμίας στους λαούς – οι οποίοι κατανοούν πως με τις εκλογές δεν επηρεάζουν καθόλου την πολιτική της χώρας τους. Το γεγονός αυτό έχει διαπιστωθεί με το χειρότερο δυνατό τρόπο στην Ελλάδα, όπου οι Πολίτες επέλεξαν ένα κόμμα που έκανε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που τους υποσχέθηκε – χωρίς να διστάσει να προβεί σε εσχάτη εθνική προδοσία, αντιστρέφοντας το δημοψήφισμα.

Έτσι έχει δημιουργηθεί ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων, οι οποίοι θέλουν να αντιδράσουν στη ληστεία μιας από τις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη, αλλά δεν βρίσκουν τον τρόπο που θα το κάνουν – οπότε απογοητεύονται, εξοργίζονται και μισούν όλους τους Θεσμούς του κράτους τους. Φοβούνται δε πολύ σωστά πως σύντομα οι ελίτ θα μπουν ακόμη και μέσα στα σπίτια τους, κλέβοντας τους ότι έχουν και δεν έχουν – υπενθυμίζοντας πως δεν χρεοκοπούν ποτέ τα κράτη, αλλά οι Πολίτες τους.

Κινητοποιούνται όμως μη εποικοδομητικά, καθώς επίσης με ένα αυτοκαταστροφικό μένος, κατηγορούν χειραγωγούμενοι τους εαυτούς τους για τα δεινά της πατρίδας τους και επιτίθεται ο ένας εναντίον του άλλου, με διάφορους τρόπους. Ορισμένοι δε αναζητούν κάποιον «προικισμένο» ηγέτη, ο οποίος θα τους σώσει – παρά το ότι γνωρίζουν πως το σύστημα δεν επιτρέπει σε κανέναν εχθρό του να ανέλθει στην εξουσία ενώ, εάν τα καταφέρει, τότε τον εξημερώνει (ντρεσάρει) αφού είναι αδύνατον να διατηρηθεί στη θέση του (καρέκλα) χωρίς να χρηματοδοτηθεί/στηριχθεί από το ίδιο.

Στα πλαίσια αυτά, είναι ανόητο να ερωτάται κάποιος γιατί δεν πολιτεύεται, όταν δεν πιστεύει πως μπορεί να αλλάξει το σύστημα μέσω της εκλογικής διαδικασίας, αλλά μόνο από τις μαζικές κινητοποιήσεις των Πολιτών  – όπως είναι η συλλογική αποχή από τους χώρους εργασίας, από τις τραπεζικές συναλλαγές κοκ. με βασικά αιτήματα την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την κατάργηση των εγκληματικών μνημονίων, την εκδίωξη της Τρόικας, την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας κοκ.

Το νόμισμα

Περαιτέρω, είναι ακόμη πιο ανόητο να ερωτάται κανείς σε σχέση με τη δραχμή ή με το ευρώ, αφού το βασικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι με ποιό νόμισμα θα τη λεηλατήσουν – όταν την έχουν προηγουμένως εγκλωβίσει σε μία θανατηφόρα παγίδα με το PSI, καθώς επίσης με το τρίτο κυρίως μνημόνιο.

Πόσο μάλλον όταν σχεδόν όλα όσα έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα είναι παράνομα, με βάση τόσο την ευρωπαϊκή νομοθεσία, όσο και το Σύνταγμά της – ενώ εάν θεωρήσει κάποιος πως με το ευρώ απαξιώθηκε ευκολότερα η πατρίδα μας μετά το 2009, με τη δραχμή θα είναι ακόμη πιο εύκολο μετά το 2018, όπως ενδεχομένως σχεδιάζεται.

Με απλά λόγια, είναι ανόητο να διαλέξουμε με ποιό νόμισμα θα εξαθλιωθούμε, πώς θα αυτοκτονήσουμε καλύτερα ή ποιός θα λεηλατήσει τη χώρα μας: η Γερμανία δηλαδή ή το ΔΝΤ, το οποίο ασφαλώς δεν θα αποφεύγαμε εφόσον βρισκόμαστε εκτός της Ευρωζώνης.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, μπορεί φυσικά να κάνουμε λάθος και να υπάρχει πράγματι μία μαγική συνταγή που, με βασικό συστατικό το εθνικό νόμισμα, θα μπορούσε να μας σώσει ως εκ θαύματος από την παγίδα που έχουμε οδηγηθεί – χωρίς τη βοήθεια των μαζικών κινητοποιήσεων που ασφαλώς δεν θα ήθελαν οι δανειστές μας να «μεταλαμπαδεύσουν» σε άλλα κράτη.

Να μας απαλλάξει δηλαδή κάποιο κόμμα, με «λάβαρο» του τη δραχμή, από τα υπέρογκα χρέη που μας δημιούργησαν τα μνημόνια, από την υποθήκευση της Ελλάδας, από τους δανειστές, από τις ολιγαρχικές συμμορίες που νέμονται τη χώρα, από την πολιτική διαφθορά, τη διαπλοκή κοκ. – ενώ εμείς θα παρακολουθούμε καθισμένοι στον καναπέ μας τους πολιτικούς στην τηλεόραση, μπάσκετ ή το survivor.

Δυστυχώς όμως εμείς τουλάχιστον δεν το πιστεύουμε – ενώ, όσον αφορά τις δυνατότητες ενός πολιτικού να αλλάξει το σύστημα της χώρας του, η αποτυχία ή αδιαφορία του κ. Trump να εφαρμόσει το δόγμα του (άρθρο), καθώς επίσης να τηρήσει τη βασική του υπόσχεση περί αποχώρησης των Η.Π.Α. από τους πολέμους, τεκμηριώνει πως ο κ. Putin στη εισαγωγή μας έχει απόλυτο δίκιο.

Analyst Team

Πηγή  Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου