Συριακό σταυρόλεξο

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Είναι νωρίς ακόμη να συμπεράνουμε τις πραγματικές επιπτώσεις, στην πολιτική Τραμπ στη Συρία, της επίθεσης με χημικά όπλα που αποδίδεται στο καθεστώς της Δαμασκού. Οποια τροπή όμως και αν πάρουν οι εξελίξεις, η επίθεση σημειώθηκε την ίδια στιγμή που η Ουάσιγκτον φάνηκε να ολοκληρώνει μια εντυπωσιακή αλλαγή πολιτικής στη Συρία.

Πριν από λίγες μέρες η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και αμέσως μετά ο υπουργός Εξωτερικών Τίλερσον από την Αγκυρα κατέστησαν σαφές ότι η αποχώρηση του Ασαντ από την εξουσία δεν είναι πλέον προτεραιότητα της Ουάσιγκτον, αλλά αποτελεί ένα θέμα για το οποίο θα αποφασίσει ο συριακός λαός.

Εκ πρώτης όψεως η αμερικανική στροφή παρέπεμπε στην απόλυτη προτεραιότητα που δίνεται στην εξάλειψη του Ισλαμικού Κράτους των Τζιχαντιστών στη Συρία και στο Ιράκ, και κατά δεύτερο λόγο ακόμη μια κίνηση προσέγγισης ΗΠΑ-Ρωσίας για την επόμενη μέρα στη Δαμασκό.

Αν δεν υπάρχει πίεση από την Ουάσιγκτον για αποχώρηση του Ασαντ, αν ο ρόλος και η παρουσία της Μόσχας στο μεγαλύτερο τμήμα της Συρίας είναι αποδεκτός από τον Λευκό Οίκο, τα δύο αυτά δεδομένα αθροιστικά μπορούν και να φωτιστούν ως η δημιουργία των προϋποθέσεων στην αρχή για πάγωμα της περαιτέρω στρατιωτικής και διπλωματικής εμπλοκής της Τεχεράνης στην συριακή σύγκρουση.

Η ανοχή, σιωπηρή ή και ρητή, προς τον Ασαντ από τον Τραμπ είναι προϋπόθεση για να συνδυασθούν δύο αλληλοαποκλειόμενες εξελίξεις, η προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά και η ανάσχεση του Ιράν στην προσπάθειά του να διαμορφώσει μια ζώνη ιρανικής επιρροής από το Ιράκ και τη Συρία μέχρι και τον Νότιο Λίβανο.

Άλλωστε το παιχνίδι της απομάκρυνσης ή έστω της οριοθέτησης της επιρροής της Τεχεράνης στη Δαμασκό το είχε παίξει ο Ερντογάν στην περίοδο 2003-2011, όταν στην κυριολεξία είχε δρομολογήσει μια επίθεση φιλίας προν τον «αδελφό Μπασίρ», όπως αποκαλούσε δημόσια τον πρόεδρο της Συρίας.

Τις λεπτές, οριακές πιο πάνω ισορροπίες ήλθε να απειλήσει η ένταση γύρω από την αποδιδόμενη στη Δαμασκό χημική επίθεση, όμως σε κάθε περίπτωση τα γεωπολιτικά δεδομένα παραμένουν τα ίδια.

Πώς μπορούν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ ταυτόχρονα να απαλλαγούν από την απειλή του Ισλαμικού Κράτους και να μειώσουν την επιρροή της Τεχεράνης στην επόμενη μέρα στη Δαμασκό; Η απάντηση είναι απλή: Να αισθανθεί ο Ασαντ ασφαλής, ώστε να έχει κίνητρο να αποστασιοποιηθεί από την Τεχεράνη και να απεξαρτηθεί με τη βοήθεια ΗΠΑ και Ρωσίας από τον βαρύνοντα ρόλο που διαδραματίζουν σήμερα στη σύγκρουση οι Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν, η Σιιτική Πολιτοφυλακή του Ιράκ και η Χεζμπολάχ του Νοτίου Λιβάνου.

Επί του παρόντος οι μεγάλοι κερδισμένοι από την ταυτόχρονη επιδίωξη των ΗΠΑ να τελειώνουν με το Ισλαμικό Κράτος και να περιορίσουν τον ρόλο του Ιράν στη Μέση Ανατολή είναι οι Κούρδοι στη Συρία και στο Ιράκ.

Ενα άτυπο δόγμα έχει διαμορφωθεί στην αμερικανική πρωτεύουσα, όσο επεκτείνονται οι Κούρδοι, τόσο περιορίζεται το πεδίο δράσης της Τεχεράνης και των συμμάχων της, με παράπλευρη συνέπεια την ένταση μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας.

Η ένταση μεταξύ Αγκύρας και Ουάσιγκτον -αν ταυτόχρονα με την πολιτική Τραμπ στη Συρία με κίνητρο την ανάσχεση της Τεχεράνης την αποδεχθούν η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ- θα βελτιώσει τη θέση των ΗΠΑ που σταδιακά λόγω της προσέγγισης των Ομπάμα - Κέρι με το Ιράν βρέθηκαν απέναντι στο Ριάντ, το Τελ Αβίβ και την Τουρκία.

Σε κάθε περίπτωση οι τόνοι της Ουάσιγκτον απέναντι στον Ασαντ έχουν ανέβει σε σημείο όπου η αποκλιμάκωση είναι δύσκολη και σε κάθε περίπτωση υψηλού κόστους γιά την αμερικανική πλευρά.

Επί του παρόντος οι μεγάλοι κερδισμένοι από την ταυτόχρονη επιδίωξη των ΗΠΑ να τελειώνουν με το Ισλαμικό Κράτος και να περιορίσουν τον ρόλο του Ιράν στη Μέση Ανατολή είναι οι Κούρδοι στη Συρία και στο Ιράκ.

Πηγή Ημερησία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση