Η νέα δίκη των «Οκτώ» και οι ευθύνες της κυβέρνησης

Γράφει ο Απόστολος Δοξιάδης

Σ​​ε δύο μέρες καλούνται στο Εφετείο τρεις από τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς που έφτασαν τον περασμένο Ιούλιο στην Ελλάδα, για να κριθεί το αίτημα της έκδοσής τους. Η προηγούμενη πρόταση σίγουρα ξαφνιάζει πολλούς αναγνώστες. «Μα δεν κρίθηκε το αίτημα; Δεν απορρίφθηκε;». Ναι και στα δύο: κρίθηκε και απορρίφθηκε, και μάλιστα με αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου. Η Τουρκία όμως έκανε αμέσως νέο αίτημα, πάνω-κάτω το ίδιο με άλλα λόγια.

Οπως κατήγγειλε αμέσως η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, το νέο αίτημα της Τουρκίας «επιχειρεί να πιέσει ανεπίτρεπτα το δικαστικό σύστημα της Ελλάδας». Η υπόθεση βέβαια ξαναφτάνει στη Δικαιοσύνη με πρόσθετη θωράκιση. Πρώτον, υπάρχει πλέον η πανίσχυρη απόφαση του Αρείου Πάγου, με τη φράση-κόσμημα της Ελληνικής Δικαιοσύνης, πως κάθε κατηγορία «υποχωρεί έναντι της υπέρτερης σημασίας κανόνων που προστατεύουν τα δικαιώματα του ανθρώπου». Δεύτερον, στα επινίκια της νίκης του στο δημοψήφισμα, ο Ερντογάν ουσιαστικά ανακοίνωσε την επαναφορά της θανατικής καταδίκης. Εχοντας ο ίδιος και υπουργοί του χαρακτηρίσει επανειλημμένα τους Οκτώ «προδότες» και «τρομοκράτες», δηλαδή ενόχους για αδικήματα που έχουν τον χαρακτήρα του συνεχούς· άρα ουσιαστικά της αναδρομικής ισχύος των νόμων· δεν κρύβουν πια τις προθέσεις τους: τους «Οκτώ» δεν τους θέλουν για να τους δικάσουν, αλλά για να τους εκτελέσουν.

Ο Ερντογάν έχει στις φυλακές του 7.500 αξιωματικούς. Ο λόγος που λυσσομανά για να πάρει τους «Οκτώ» είναι για να κάνει επίδειξη δυνάμεως εξευτελίζοντας την Ελλάδα. Κι αυτός μεν τη δουλειά του κάνει. Ομως η κυβέρνησή μας, δυστυχώς, παίζει εξ αρχής το παιχνίδι του. Και συνεχίζει να το κάνει, φέροντας βαρύτατες ευθύνες και για τη νέα σειρά των δικών.

Από την πρώτη στιγμή που έφτασαν ικέτες στα χώματά μας οι «Οκτώ», ο πρωθυπουργός και αρκετοί υπουργοί διαβεβαίωναν τον Ερντογάν ότι θα τους εκδώσουμε. Δεν γνώριζαν προφανώς ότι σε μια δημοκρατία τις αποφάσεις αυτές τις παίρνει η Δικαιοσύνη. Ευτυχώς, το γνώριζαν οι δικαστές.

Η ενθουσιώδης υποδοχή της απόφασης του Αρείου Πάγου από την κοινή γνώμη έδινε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να διασώσει το γόητρό της, που είχε τρωθεί από τις απαράδεκτες διαβεβαιώσεις του καλοκαιριού. Δυστυχώς επέδρασε ακριβώς αντίθετα, κινητοποιώντας τα αντιδημοκρατικά της ένστικτα προς νέες μεθοδεύσεις.

Στις 30 Ιανουαρίου, ο Ελληνας υπουργός Δικαιοσύνης, με αναφορά στους «Οκτώ», μίλησε για «δυνατότητες που δίνει (εννοούσε στην Τουρκία) ο κώδικας ποινικής δικονομίας» και για διαβεβαιώσεις (της Τουρκίας) ότι «θα σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δίκαιη δίκη που δικαιούται κάθε πολίτης». (Εδώ γελάνε, που λένε.) Μιλούσε λες και δεν είχε υπάρξει η αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου, λίγες μέρες νωρίτερα!

Αλλά δεν σταμάτησε εδώ το κακό. Ανακοινώνοντας την απόρριψη του αιτήματος έκδοσης, οι αρεοπαγίτες είπαν επί λέξει στους Τούρκους αξιωματικούς: «Είστε ελεύθεροι». Αμ δε! Αμέσως το κράτος κινήθηκε, με το τέχνασμα της «διοικητικής κράτησης», για να τους κρατήσει φυλακισμένους, ώς και σήμερα, τάχα επειδή εκκρεμεί αίτημα ασύλου (φυσικά, χιλιάδες άνθρωποι των οποίων εκκρεμεί αίτημα ασύλου κυκλοφορούν ελεύθεροι).

Αφού η Δικαιοσύνη είχε αποφανθεί αμετάκλητα, η κυβέρνηση όφειλε να κλείσει και πολιτικά το ζήτημα, χορηγώντας ταχύτατα άσυλο στους «Οκτώ». Ετσι, και εκείνοι θα βρίσκονταν τώρα δυτικότερα, σε χώρα όπου η κυβέρνηση σέβεται τον εαυτό της και τους θεσμούς, και το πρόβλημα θα είχε φύγει από τα χέρια μας. Αντ’ αυτού, τρεις ολόκληρους μήνες μετά τον Αρειο Πάγο, έχει συζητηθεί η αίτηση ασύλου μόνο τεσσάρων αξιωματικών, χωρίς απόφαση για κανέναν. Κι έτσι βρίσκονται στην Ελλάδα, έγκλειστοι και απροστάτευτοι από το κράτος, ώστε να μπορεί τώρα η Τουρκία, με νέο αίτημα, να «πιέζει ανεπίτρεπτα», κατά την έκφραση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Και αυτό με τις ευλογίες της κυβέρνησης.

Ομως, πέραν του να κάνει πρόσκαιρες χάρες στον Ερντογάν, σε τι άραγε ελπίζει η ελληνική κυβέρνηση με τη στάση της; Οτι θα γίνει κάποιο αρνητικό θαύμα και οι δικαστές μας θα χάσουν το θάρρος, την κρίση και το ήθος τους; Δεν αποκλείεται, μιας και ολοένα και συχνότερα οι κυβερνώντες βασίζουν την πολιτική τους στην ελπίδα αρνητικών θαυμάτων· αρνητικών για τους πολίτες, δηλαδή, αλλά θετικών για τους ίδιους.

Μια λεπτομέρεια, νομίζω αποκαλύπτει την ουσία της στάσης της κυβέρνησης στο ζήτημα. Οπως είπα, στο Εφετείο κλήθηκαν τρεις αξιωματικοί, ενώ το τουρκικό αίτημα είναι για οκτώ. Εύλογες απορίες: Οι άλλοι πέντε πότε θα κληθούν; Μήπως έχουν κάτι ιδιαίτερο οι τρεις που κλήθηκαν, είναι ανώτεροι, βαρύνονται από διαφορετικές κατηγορίες; Οχι σε όλα. Γιατί λοιπόν καλούνται στο Εφετείο μόνο τρεις;

Απλούστατα, γιατί ο συνδυασμός θράσους, δειλίας και αυτοσχεδιασμού που χαρακτηρίζει την καταστροφική κυβερνητική πολιτική σε πολλούς κρίσιμους τομείς επεκτείνεται κι εδώ. Είναι η ίδια τακτική των αέναων καθυστερήσεων στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, των μεταρρυθμίσεων που δεν γίνονται, των καίριων αποφάσεων που δεν παίρνονται. Το ότι καλούνται στο Εφετείο μόνο τρεις από τους «Οκτώ» δεν έχει καμία απολύτως δικαστική λογική. Είναι απλώς το ίχνος μιας ανερμάτιστης πολιτικής, σαν η κυβέρνηση να βάζει το δαχτυλάκι της στην καυτή μπανιέρα να δει αν κρύωσε, δηλαδή αν είναι διατεθειμένη να της κάνει τη χάρη η Δικαιοσύνη, να αλλάξει την προηγούμενη απόφαση.

Ζούμε αυτό τον ζόφο με μόνη παρηγοριά την πίστη στο φρόνημα των δικαστών μας.

* Ο κ. Απόστολος Δοξιάδης είναι συγγραφέας.
Πηγή "Καθημερινή"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση