Το ελληνικό Πάσχα, το τουρκικό δημοψήφισμα και το ντελίριο της τούρκικης Διπλωματίας
Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης
Στις 16 Απριλίου του 2017, οι Έλληνες γιορτάζουν τη μεγαλύτερη θρησκευτική εορτή τους, το Πάσχα, την Ανάσταση του Κυρίου, λίγες μέρες πριν από τη συμπλήρωση της έβδομης μνημονιακής χρονιάς, καθώς στις 23 Απριλίου του 2009, ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου, ανακοινώνει από το ακριτικό Καστελόριζο την ένταξη της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το Τουρκικό Δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου συμπίπτει με το Ελληνικό Πάσχα.
Την ίδια μέρα που στην δυτική πλευρά του Αιγαίου, με σούβλες και χαρά, οι Έλληνες θα εορτάζουν το Πάσχα, στην ανατολική ακτή, την Τουρκία, οι Τούρκοι πολίτες θα προσέρχονται στις κάλπες, ώστε να συμμετάσχουν στο προτεινόμενο δημοψήφισμα του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Πρόεδρος της τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καλεί τους Τούρκους πολίτες, μελλοντικούς υπηκόους του, να προσέλθουν στις κάλπες ώστε να απαντήσουν εάν συμφωνούν με τις «Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις» που ο ίδιος προτείνει.
Οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις Ερντογάν, έχουν να κάνουν με την αλλαγή του Τουρκικού πολιτεύματος και την μετατροπή της Τουρκικής Δημοκρατίας σε Προεδρική, με αύξηση των αρμοδιοτήτων του Τούρκου Προέδρου αλλά και ταυτόχρονης κατάργηση της θέσης του πρωθυπουργού.
Μιλώντας καθαρά, βλέπουμε την προσπάθεια αλλά και τη θέληση του Σουλτάνου Ερντογάν να μετατρέψει την Τουρκία από Δημοκρατία σε Σουλτανάτο, με τον πρώην δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης να επιθυμεί να γίνει, με την ψήφο των Τούρκων πολιτών και την αποδοχή μέσω δημοψηφίσματος των προτεινόμενων Συνταγματικών Μεταρρυθμίσεων, Χαλίφης στο υπό διαμόρφωση Χαλιφάτο της Τουρκίας.
Σημείωση : Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όταν όριζε την 16η Απριλίου του 2017 ως μέρα διεξαγωγής του τουρκικού δημοψηφίσματος, ήξερε πολύ καλά πως εκείνη την Κυριακή, στις απέναντι ακτές του Αιγαίου, οι Έλληνες θα γιορτάζουν το ελληνορθόδοξο Πάσχα.
Μπορώ να καταλάβω, να κατανοήσω και απόλυτα να αναλύσω τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στη γείτονα πριν από το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου του 2017 αλλά και μετά από το πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016, όπως επίσης με ακρίβεια είμαι σε θέση να εξηγήσω τη λογική προσπάθειας δημιουργίας συνθηκών κρίσης και όξυνσης των όχι και τόσο καλών «γειτόνων» προς εμάς.
Την ίδια ώρα, μου είναι αδύνατο να καταλάβω ποιος από τον ελληνικό ή τούρκικο καφέ είναι περισσότερο εύγεστος.
Εξαιρετικά δύσκολο, επίσης, να διαπιστώσω, ποιος από τον ελληνικό ή τον τούρκικο ήλιο είναι ομορφότερος ή πιο ζεστός.
Έχοντας όμως δει τους ήλιους των δύο χωρών, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα, πως μεγάλες διαφορές δεν διέκρινα «μεταξύ τους», καθώς ο ήλιος ήταν ένας και έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά. Έλαμπε.
Οι διπλωματίες των δύο χωρών περνούν εξαιρετικά δύσκολες ώρες καθώς η Τουρκική πλευρά, βρίσκεται σε μια δύσκολη περίοδο μετάβασης από το πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016, ως το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου του 2017.
Όμως και η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, έτοιμη να υποδεχτεί την έβδομη μνημονιακή χρονιά, με αδυναμία διαχείρισης της οικονομικής κρίσης.
Η τουρκική διπλωματία, η ηγεσία του τουρκικού στρατού αλλά και η πολιτική ηγεσία της γειτόνου, επιλέγουν ακολουθούμενες τακτικές προς την Ελλάδα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ίδιες, με τις συνθήκες κράτησης στις τουρκικές φυλακές που βίωσε ο Αμερικανός φοιτητής Μπιλ Χέιζ στις αρχές του 1970, τις οποίες περιγράφει στην αυτοβιογραφία στην οποία βασίζεται η ταινία «Εξπρές του μεσονυχτίου».
Οι Τούρκοι κατά την 21η επέτειο από την κρίση των Ιμίων ως το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, ανήμερα του Ελληνικού Πάσχα, επιλέγουν τη γνωστή τακτική της όξυνσης, ώστε να αντιμετωπίσουν παρενέργειες του δημοψηφίσματος.
Δημιουργούν εντάσεις στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου, με ένα «ντε μπαράζ» δηλώσεων υπουργών της τουρκικής κυβέρνησης, οι οποίοι με κάθε τρόπο θέλουν να επιβάλλουν την επεκτατική πολιτική της τουρκικής διπλωματίας και της σπουδαιότητας ως ζωτικό ζήτημα για την Τουρκία την ανάκτηση των Ιμίων.
Την αρχή των προκλητικών δηλώσεων πραγματοποιεί ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος παρομοιάζει την Ελλάδα ως ένα κακομαθημένο παιδί, προκλητικά θυμίζει πως όταν χρειάστηκε η Τουρκία ανέβηκε στα Ίμια, αλλά και πως η Ελλάδα ξέρει καλά τι μπορεί να κάνει ο τουρκικός στρατός.
Οι αναλυτές μιλούν για περιεχόμενο δηλώσεων που περιέχει καθαρό εκβιασμό από την τουρκική προς την ελληνική πλευρά.
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Κοτζιάς, έχοντας διαχειριστεί αρκετά σοβαρά όλο αυτό το διάστημα την κρίση, απαντάει στις προκλήσεις του Τούρκου ομολόγου του, λέγοντας πως ο Μελβούτ Τσαβούσογλου αδυνατεί να απαντήσει πολιτικά στα γεγονότα, προφανώς γιατί δεν τα γνωρίζει.
Η φιλία των δυο ανδρών σταματάει εκεί που αρχίζει η διπλωματία και μάλλον φαίνεται να μένει στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στο Μεραμπέλο του νομού Λασιθίου, στην Ελούντα αλλά και στο Οροπέδιο Λασιθίου, όταν ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, είχε φιλοξενήσει σε εγκάρδιο, βραχύβιο, όπως αποδείχτηκε κλίμα τον Τούρκο ομόλογό του κ. Τσαβούσογλου.
Αλλά και ο Έλληνας Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Καμμένος, καταφέρνει να εξαγριώσει την Τουρκική Κυβέρνηση όταν απαντάει, ερασιτεχνικά και επικίνδυνα στις τουρκικές προκλήσεις λέγοντας, πως «ας πατήσουν οι Τούρκοι στα Ίμια και ας δούμε πως θα φύγουν από εκεί».
Η απάντηση του κ. Πάνου Καμμένου στις τουρκικές προκλήσεις δεν σας θυμίζει την ατάκα «ας έρθουν να τους …και δαύτους », του…φαντάρου, «Survivor Σταυρακοματθαιακάκη» στην ταινία του Νίκου Περράκη, «Λούφα και Παραλλαγή. Σειρήνες στο Αιγαίο»;
Σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και αναλύοντας την πολιτική που ασκεί ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας ο κύριος Πάνος Καμμένος, μπορούμε να πούμε, πως ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ και κυβερνητικός εταίρος του Έλληνα Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, πρέπει να είναι φανατικός της ταινίας του Έλληνα σκηνοθέτη Νίκου Περράκη.
Στις δηλώσεις του Έλληνα ΥΠΑΜ κ. Πάνου Καμμένου, απαντά ο Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης κ. Νουμάν Κουρτουλμούς, ο οποίος τονίζει πως ελπίζει τα λεγόμενά του κυρίου Καμμένου να αποτελούν προσωπικές θέσεις και όχι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Συνεχίζοντας το τουρκικό παραλήρημα, ο Τούρκος κυβερνητικός αξιωματούχος κ. Κουρτουλμούς τονίζει πως «τα Ίμια για την Τουρκία έχουν ένα συμβολικό νόημα. Με αυτή την έννοια η Τουρκία έχει και τη δύναμη, και την δυνατότητα και τη στρατηγική για να προστατεύσει κάθε δικαίωμά της και δίκαιο στη θάλασσα του Αιγαίου».
Ο Κουρτουλμούς, όταν αναφέρεται στους Έλληνες, χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό «Γκιαούρηδες».
Ο οποιοσδήποτε, μπορεί να καταλάβει, πως οι δηλώσεις του Έλληνα ΥΠΑΜ κ. Πάνου Καμμένου δεν τρομάζουν και τόσο την Τουρκική διπλωματία, αντιθέτως την προκαλούν.
Στο παιχνίδι της όξυνσης, συμμετέχει και ο Τούρκος εθνικιστής, ακροδεξιός ηγέτης του «MHP», Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ομοϊδεάτης με πιο ακραίες θέσεις, ως προς την πολιτική προσέλευση του κ. Καμμένου, υποστηρίζοντας ότι η «Κύπρος είναι τουρκική».
Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, στηρίζει τον Ερντογάν στο δημοψήφισμα, πολλοί κάνουν λόγο ότι θα είναι μελλοντικός κυβερνητικός εταίρος, αναφερόμενος στην ένταση στο Αιγαίο θυμίζει, πως «αν οι Έλληνες θέλουν να ξαναπέσουν στην θάλασσα, ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος να βοηθήσει».
Το παιχνίδι της προπαγάνδας, της όξυνσης αλλά και των εντυπώσεων και της δημιουργίας κρίσεων, είναι παιχνίδι που η Άγκυρα και καλά γνωρίζει και διαχειρίζεται με επιτυχία και στόχο το συμφέρον της και μόνο.
Άλλωστε μετά τη μικρασιατική καταστροφή, η τουρκική πλευρά διατηρεί τα «ηνία» στο πεδίο τόσο των προκλήσεων όσο και των κρίσεων στην έτσι κι αλλιώς επικίνδυνη γειτονιά μας.
Η μοναδική φορά που η ελληνική διπλωματία υπερτερεί της τουρκικής διπλωματίας, με την Τουρκία να αναγκάζεται σε άτακτη υποχώρηση, είναι τον Μάρτιο του 1987, όταν οι Τούρκοι βγάζουν στο Αιγαίο για «έρευνες» πετρελαίου και για την υφαλοκρηπίδα, το «Σισμίκ», όπως προσχηματικά ανέφεραν.
Ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, απαντάει στις τουρκικές προκλήσεις με διάγγελμα, έχοντας έτοιμα για επίθεση τα πολεμικά πλοία και τον ελληνικό στρατό, σε περίπτωση μη αποχώρησης από τα εθνικά ύδατα του «Σισμίκ».
Παράλληλα, ο Ανδρέας Παπανδρέου απειλεί τους Τούρκους, πως σε περίπτωση μη υποχώρησης και κλιμάκωσης της κρίσης, ο ελληνικός στρατός θα βαδίσει με σκοπό να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη.
Οι Τούρκοι αναγκάζονται σε άτακτη υποχώρηση και το Σισμίκ επιστρέφει στη βάση του.
Η προκλητικότητα αλλά και η ένταση των Τούρκων δεδομένη, κατά τη στιγμή που πρέπει να διαχειριστούν το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου του Προέδρου Ερντογάν, ο οποίος θέλει να μετατρέψει την Τουρκία σε χαλιφάτο και τον εαυτό του σε χαλίφη.
Η ημέρα του τουρκικού δημοψηφίσματος, τυχαίνει, όχι τυχαία, να είναι και η μέρα του ελληνικού Πάσχα και ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα Ερντογάν, θα ήταν ένα «καλό πάτημα» για τη τουρκική κυβέρνηση να οξύνει τον εθνικισμό.
Στα επεισόδια της Κωνσταντινούπολης του 1955, όταν οι Τούρκοι εθνικιστές επιτέθηκαν στους Έλληνες, φώναζαν έξαλλοι πως «Η Κύπρος είναι τουρκική».
Τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955, οδηγούν στον διωγμό μεγάλου μέρους των Ελλήνων της πόλης, αλλά και στο άνοιγμα, για την τουρκική διπλωματία του κυπριακού ζητήματος, έστω και αν η εισβολή του «Αττίλα» έρχεται εικοσιένα χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1974.
Διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, η εισβολή στην Κύπρο το 1974, κρίση των Ιμίων 1996, σχεδόν κάθε είκοσι χρόνια έχουμε επεισόδια μεγάλης ή μικρής έντασης, προερχόμενα από την τουρκική πλευρά, με θύμα πάντα την Ελλάδα.
Βρισκόμαστε στον 21ο χρόνο, κατά τον οποίο δεν έχει ακόμα προκληθεί κάποιο σοβαρό επεισόδιο στο Αιγαίο, ικανό που να οδηγήσει τις δυο χώρες σε σύρραξη.
Όπως φαίνεται, η κρίση των Ιμίων της 31ης Ιανουαρίου 1996 συνεχίζεται, η Τουρκία θεωρεί ως ζωτικό ζήτημα τα ελληνικά Ίμια.
Ο «πόλεμος της τσιπούρας» απλά η αφορμή, ο επεκτατισμός, ο εκβιασμός, η συνέχιση των προκλήσεων και το γκρι, στοιχεία αναλλοίωτα της τουρκικής διπλωματίας, ικανά ώστε να δημιουργήσουν συνθήκες με απρόβλεπτες συνέπειες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ο φάκελος Ίμια, ανοίγει ξανά, και ευχόμαστε η Κυριακή του ελληνορθόδοξου Πάσχα να είναι ήρεμη και ειρηνική, σε κάθε γωνιά και ακτή του Αιγαίου.
Βρισκόμαστε στην εποχή, όχι της ειρήνης αλλά του μη πόλεμου, με ότι συνεπάγεται, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι και ικανοί ώστε να αντιμετωπίσουμε κάθε πιθανή πρόκληση προερχόμενη από την εθνικιστική, φοβική, τυχοδιωκτική και πάντα επικίνδυνη Τουρκία.
* Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής
Andreas.tsilogiannis@gmail.com
Τwitter: TsilogiannisAnd
Facebook: Tsilogiannis Andreas
Στις 16 Απριλίου του 2017, οι Έλληνες γιορτάζουν τη μεγαλύτερη θρησκευτική εορτή τους, το Πάσχα, την Ανάσταση του Κυρίου, λίγες μέρες πριν από τη συμπλήρωση της έβδομης μνημονιακής χρονιάς, καθώς στις 23 Απριλίου του 2009, ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου, ανακοινώνει από το ακριτικό Καστελόριζο την ένταξη της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το Τουρκικό Δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου συμπίπτει με το Ελληνικό Πάσχα.
Την ίδια μέρα που στην δυτική πλευρά του Αιγαίου, με σούβλες και χαρά, οι Έλληνες θα εορτάζουν το Πάσχα, στην ανατολική ακτή, την Τουρκία, οι Τούρκοι πολίτες θα προσέρχονται στις κάλπες, ώστε να συμμετάσχουν στο προτεινόμενο δημοψήφισμα του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Πρόεδρος της τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καλεί τους Τούρκους πολίτες, μελλοντικούς υπηκόους του, να προσέλθουν στις κάλπες ώστε να απαντήσουν εάν συμφωνούν με τις «Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις» που ο ίδιος προτείνει.
Οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις Ερντογάν, έχουν να κάνουν με την αλλαγή του Τουρκικού πολιτεύματος και την μετατροπή της Τουρκικής Δημοκρατίας σε Προεδρική, με αύξηση των αρμοδιοτήτων του Τούρκου Προέδρου αλλά και ταυτόχρονης κατάργηση της θέσης του πρωθυπουργού.
Μιλώντας καθαρά, βλέπουμε την προσπάθεια αλλά και τη θέληση του Σουλτάνου Ερντογάν να μετατρέψει την Τουρκία από Δημοκρατία σε Σουλτανάτο, με τον πρώην δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης να επιθυμεί να γίνει, με την ψήφο των Τούρκων πολιτών και την αποδοχή μέσω δημοψηφίσματος των προτεινόμενων Συνταγματικών Μεταρρυθμίσεων, Χαλίφης στο υπό διαμόρφωση Χαλιφάτο της Τουρκίας.
Σημείωση : Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όταν όριζε την 16η Απριλίου του 2017 ως μέρα διεξαγωγής του τουρκικού δημοψηφίσματος, ήξερε πολύ καλά πως εκείνη την Κυριακή, στις απέναντι ακτές του Αιγαίου, οι Έλληνες θα γιορτάζουν το ελληνορθόδοξο Πάσχα.
Μπορώ να καταλάβω, να κατανοήσω και απόλυτα να αναλύσω τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στη γείτονα πριν από το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου του 2017 αλλά και μετά από το πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016, όπως επίσης με ακρίβεια είμαι σε θέση να εξηγήσω τη λογική προσπάθειας δημιουργίας συνθηκών κρίσης και όξυνσης των όχι και τόσο καλών «γειτόνων» προς εμάς.
Την ίδια ώρα, μου είναι αδύνατο να καταλάβω ποιος από τον ελληνικό ή τούρκικο καφέ είναι περισσότερο εύγεστος.
Εξαιρετικά δύσκολο, επίσης, να διαπιστώσω, ποιος από τον ελληνικό ή τον τούρκικο ήλιο είναι ομορφότερος ή πιο ζεστός.
Έχοντας όμως δει τους ήλιους των δύο χωρών, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα, πως μεγάλες διαφορές δεν διέκρινα «μεταξύ τους», καθώς ο ήλιος ήταν ένας και έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά. Έλαμπε.
Οι διπλωματίες των δύο χωρών περνούν εξαιρετικά δύσκολες ώρες καθώς η Τουρκική πλευρά, βρίσκεται σε μια δύσκολη περίοδο μετάβασης από το πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016, ως το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου του 2017.
Όμως και η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, έτοιμη να υποδεχτεί την έβδομη μνημονιακή χρονιά, με αδυναμία διαχείρισης της οικονομικής κρίσης.
Η τουρκική διπλωματία, η ηγεσία του τουρκικού στρατού αλλά και η πολιτική ηγεσία της γειτόνου, επιλέγουν ακολουθούμενες τακτικές προς την Ελλάδα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ίδιες, με τις συνθήκες κράτησης στις τουρκικές φυλακές που βίωσε ο Αμερικανός φοιτητής Μπιλ Χέιζ στις αρχές του 1970, τις οποίες περιγράφει στην αυτοβιογραφία στην οποία βασίζεται η ταινία «Εξπρές του μεσονυχτίου».
Οι Τούρκοι κατά την 21η επέτειο από την κρίση των Ιμίων ως το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, ανήμερα του Ελληνικού Πάσχα, επιλέγουν τη γνωστή τακτική της όξυνσης, ώστε να αντιμετωπίσουν παρενέργειες του δημοψηφίσματος.
Δημιουργούν εντάσεις στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου, με ένα «ντε μπαράζ» δηλώσεων υπουργών της τουρκικής κυβέρνησης, οι οποίοι με κάθε τρόπο θέλουν να επιβάλλουν την επεκτατική πολιτική της τουρκικής διπλωματίας και της σπουδαιότητας ως ζωτικό ζήτημα για την Τουρκία την ανάκτηση των Ιμίων.
Την αρχή των προκλητικών δηλώσεων πραγματοποιεί ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος παρομοιάζει την Ελλάδα ως ένα κακομαθημένο παιδί, προκλητικά θυμίζει πως όταν χρειάστηκε η Τουρκία ανέβηκε στα Ίμια, αλλά και πως η Ελλάδα ξέρει καλά τι μπορεί να κάνει ο τουρκικός στρατός.
Οι αναλυτές μιλούν για περιεχόμενο δηλώσεων που περιέχει καθαρό εκβιασμό από την τουρκική προς την ελληνική πλευρά.
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Κοτζιάς, έχοντας διαχειριστεί αρκετά σοβαρά όλο αυτό το διάστημα την κρίση, απαντάει στις προκλήσεις του Τούρκου ομολόγου του, λέγοντας πως ο Μελβούτ Τσαβούσογλου αδυνατεί να απαντήσει πολιτικά στα γεγονότα, προφανώς γιατί δεν τα γνωρίζει.
Η φιλία των δυο ανδρών σταματάει εκεί που αρχίζει η διπλωματία και μάλλον φαίνεται να μένει στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στο Μεραμπέλο του νομού Λασιθίου, στην Ελούντα αλλά και στο Οροπέδιο Λασιθίου, όταν ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, είχε φιλοξενήσει σε εγκάρδιο, βραχύβιο, όπως αποδείχτηκε κλίμα τον Τούρκο ομόλογό του κ. Τσαβούσογλου.
Αλλά και ο Έλληνας Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Καμμένος, καταφέρνει να εξαγριώσει την Τουρκική Κυβέρνηση όταν απαντάει, ερασιτεχνικά και επικίνδυνα στις τουρκικές προκλήσεις λέγοντας, πως «ας πατήσουν οι Τούρκοι στα Ίμια και ας δούμε πως θα φύγουν από εκεί».
Η απάντηση του κ. Πάνου Καμμένου στις τουρκικές προκλήσεις δεν σας θυμίζει την ατάκα «ας έρθουν να τους …και δαύτους », του…φαντάρου, «Survivor Σταυρακοματθαιακάκη» στην ταινία του Νίκου Περράκη, «Λούφα και Παραλλαγή. Σειρήνες στο Αιγαίο»;
Σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και αναλύοντας την πολιτική που ασκεί ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας ο κύριος Πάνος Καμμένος, μπορούμε να πούμε, πως ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ και κυβερνητικός εταίρος του Έλληνα Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, πρέπει να είναι φανατικός της ταινίας του Έλληνα σκηνοθέτη Νίκου Περράκη.
Στις δηλώσεις του Έλληνα ΥΠΑΜ κ. Πάνου Καμμένου, απαντά ο Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης κ. Νουμάν Κουρτουλμούς, ο οποίος τονίζει πως ελπίζει τα λεγόμενά του κυρίου Καμμένου να αποτελούν προσωπικές θέσεις και όχι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Συνεχίζοντας το τουρκικό παραλήρημα, ο Τούρκος κυβερνητικός αξιωματούχος κ. Κουρτουλμούς τονίζει πως «τα Ίμια για την Τουρκία έχουν ένα συμβολικό νόημα. Με αυτή την έννοια η Τουρκία έχει και τη δύναμη, και την δυνατότητα και τη στρατηγική για να προστατεύσει κάθε δικαίωμά της και δίκαιο στη θάλασσα του Αιγαίου».
Ο Κουρτουλμούς, όταν αναφέρεται στους Έλληνες, χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό «Γκιαούρηδες».
Ο οποιοσδήποτε, μπορεί να καταλάβει, πως οι δηλώσεις του Έλληνα ΥΠΑΜ κ. Πάνου Καμμένου δεν τρομάζουν και τόσο την Τουρκική διπλωματία, αντιθέτως την προκαλούν.
Στο παιχνίδι της όξυνσης, συμμετέχει και ο Τούρκος εθνικιστής, ακροδεξιός ηγέτης του «MHP», Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ομοϊδεάτης με πιο ακραίες θέσεις, ως προς την πολιτική προσέλευση του κ. Καμμένου, υποστηρίζοντας ότι η «Κύπρος είναι τουρκική».
Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, στηρίζει τον Ερντογάν στο δημοψήφισμα, πολλοί κάνουν λόγο ότι θα είναι μελλοντικός κυβερνητικός εταίρος, αναφερόμενος στην ένταση στο Αιγαίο θυμίζει, πως «αν οι Έλληνες θέλουν να ξαναπέσουν στην θάλασσα, ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος να βοηθήσει».
Το παιχνίδι της προπαγάνδας, της όξυνσης αλλά και των εντυπώσεων και της δημιουργίας κρίσεων, είναι παιχνίδι που η Άγκυρα και καλά γνωρίζει και διαχειρίζεται με επιτυχία και στόχο το συμφέρον της και μόνο.
Άλλωστε μετά τη μικρασιατική καταστροφή, η τουρκική πλευρά διατηρεί τα «ηνία» στο πεδίο τόσο των προκλήσεων όσο και των κρίσεων στην έτσι κι αλλιώς επικίνδυνη γειτονιά μας.
Η μοναδική φορά που η ελληνική διπλωματία υπερτερεί της τουρκικής διπλωματίας, με την Τουρκία να αναγκάζεται σε άτακτη υποχώρηση, είναι τον Μάρτιο του 1987, όταν οι Τούρκοι βγάζουν στο Αιγαίο για «έρευνες» πετρελαίου και για την υφαλοκρηπίδα, το «Σισμίκ», όπως προσχηματικά ανέφεραν.
Ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, απαντάει στις τουρκικές προκλήσεις με διάγγελμα, έχοντας έτοιμα για επίθεση τα πολεμικά πλοία και τον ελληνικό στρατό, σε περίπτωση μη αποχώρησης από τα εθνικά ύδατα του «Σισμίκ».
Παράλληλα, ο Ανδρέας Παπανδρέου απειλεί τους Τούρκους, πως σε περίπτωση μη υποχώρησης και κλιμάκωσης της κρίσης, ο ελληνικός στρατός θα βαδίσει με σκοπό να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη.
Οι Τούρκοι αναγκάζονται σε άτακτη υποχώρηση και το Σισμίκ επιστρέφει στη βάση του.
Η προκλητικότητα αλλά και η ένταση των Τούρκων δεδομένη, κατά τη στιγμή που πρέπει να διαχειριστούν το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου του Προέδρου Ερντογάν, ο οποίος θέλει να μετατρέψει την Τουρκία σε χαλιφάτο και τον εαυτό του σε χαλίφη.
Η ημέρα του τουρκικού δημοψηφίσματος, τυχαίνει, όχι τυχαία, να είναι και η μέρα του ελληνικού Πάσχα και ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα Ερντογάν, θα ήταν ένα «καλό πάτημα» για τη τουρκική κυβέρνηση να οξύνει τον εθνικισμό.
Στα επεισόδια της Κωνσταντινούπολης του 1955, όταν οι Τούρκοι εθνικιστές επιτέθηκαν στους Έλληνες, φώναζαν έξαλλοι πως «Η Κύπρος είναι τουρκική».
Τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955, οδηγούν στον διωγμό μεγάλου μέρους των Ελλήνων της πόλης, αλλά και στο άνοιγμα, για την τουρκική διπλωματία του κυπριακού ζητήματος, έστω και αν η εισβολή του «Αττίλα» έρχεται εικοσιένα χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1974.
Διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, η εισβολή στην Κύπρο το 1974, κρίση των Ιμίων 1996, σχεδόν κάθε είκοσι χρόνια έχουμε επεισόδια μεγάλης ή μικρής έντασης, προερχόμενα από την τουρκική πλευρά, με θύμα πάντα την Ελλάδα.
Βρισκόμαστε στον 21ο χρόνο, κατά τον οποίο δεν έχει ακόμα προκληθεί κάποιο σοβαρό επεισόδιο στο Αιγαίο, ικανό που να οδηγήσει τις δυο χώρες σε σύρραξη.
Όπως φαίνεται, η κρίση των Ιμίων της 31ης Ιανουαρίου 1996 συνεχίζεται, η Τουρκία θεωρεί ως ζωτικό ζήτημα τα ελληνικά Ίμια.
Ο «πόλεμος της τσιπούρας» απλά η αφορμή, ο επεκτατισμός, ο εκβιασμός, η συνέχιση των προκλήσεων και το γκρι, στοιχεία αναλλοίωτα της τουρκικής διπλωματίας, ικανά ώστε να δημιουργήσουν συνθήκες με απρόβλεπτες συνέπειες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ο φάκελος Ίμια, ανοίγει ξανά, και ευχόμαστε η Κυριακή του ελληνορθόδοξου Πάσχα να είναι ήρεμη και ειρηνική, σε κάθε γωνιά και ακτή του Αιγαίου.
Βρισκόμαστε στην εποχή, όχι της ειρήνης αλλά του μη πόλεμου, με ότι συνεπάγεται, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι και ικανοί ώστε να αντιμετωπίσουμε κάθε πιθανή πρόκληση προερχόμενη από την εθνικιστική, φοβική, τυχοδιωκτική και πάντα επικίνδυνη Τουρκία.
* Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής
Andreas.tsilogiannis@gmail.com
Τwitter: TsilogiannisAnd
Facebook: Tsilogiannis Andreas
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...