Άδειασμα Τραμπ στον Ομπάμα και σκηνές από «ταινία προσεχώς»;

Δεν έχει προηγούμενο η στάση που τηρεί ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στον απερχόμενο Μπάρακ Ομπάμα, αφού παρά τα περί «εξαιρετικής συζήτησης» που γίνεται από καιρού εις καιρόν τηλεφωνικώς στο πλαίσιο της ενημέρωσης του νέου προέδρου, όλα δείχνουν ότι ο Τραμπ έχει αρχίσει ήδη να βάζει νέους κανόνες στο «παιχνίδι», με έναν τόσο δραστικό τρόπο, που εγείρει μεγάλες απορίες για τον τρόπο αντίδρασης μιας εθισμένης γραφειοκρατίας, ενός ισχυρού «συστήματος», αυτό της Ουάσιγκτον.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Το τελευταίο και πιο ηχηρό άδειασμα του νέου προέδρου προς τον παλαιό, ήταν η προσυπογραφή των επιλογών του Ρώσου προέδρου, με την απάντηση Τραμπ στον Πούτιν, διά του ιστοχώρου κοινωνικής δικτύωσης Twitter, όπου ανήρτησε σχετικά με την απόφαση μη αντίδρασης στην απόφαση απέλασης των 35 Ρώσων διπλωματών, μεταξύ των οποίων και… του σεφ της ρωσικής πρεσβείας (!) γιορτιάτικα: Είπε, «έξοχη κίνηση» και «πάντα γνώριζα ότι είναι πολύ έξυπνος»!

Όταν επικροτείς έναν ξένο ηγέτη για μια απόφασή του, προφανώς εγγράφεις υποθήκες για τη σχέση που θα δημιουργηθεί όταν αναλάβεις τα ηνία. Όμως, όταν η απόφαση που επαινείς είναι ταυτοχρόνως απορριπτική απάντηση στον πρόεδρο που αποχωρεί, ίσως να μην μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη προσβολή και πιο ηχηρό σνομπάρισμα, όσο και να ψάξει. Το Tweet του Τραμπ το «τσίμπησε» αμέσως η ρωσική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον και το αναμετέδωσε, κάνοντας την προσβολή ακόμα χειρότερη.

Και να μη θέλει κανείς, η σύγκρουση αυτή Ομπάμα και Τραμπ, κυρίως όμως οι τελευταίες ενέργειες της κυβέρνησης Ομπάμα, τρεις μόλις εβδομάδες προτού αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, δεν μπορούν παρά να ερμηνευθούν ως απόπειρα να προσδιοριστεί ένα πλαίσιο αμερικανικής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία, από το οποίο να μη μπορεί να ξεφύγει εύκολα ο νέος πρόεδρος, ο οποίος όμως απαντά με «βιαιότητα», διαβιβάζοντας στο «σύστημα» το μήνυμα ότι αυτός κάνει κουμάντο από εδώ και πέρα και σε όποιον αρέσει.

Τις επόμενες ημέρες εκκρεμεί η ενημέρωση του Ντόναλντ Τραμπ από τη CIA για όλα τα μεγάλα ζητήματα εθνικής ασφαλείας. Οι πληροφορίες που θα περιέλθουν σε γνώση του νέου προέδρου, όσο «σοκαριστικές» και να είναι, εκτιμάται ότι δεν θα αλλάξουν ιδιαίτερα τις διαθέσεις του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου, αφού και λόγω ιδιοσυγκρασίας, πέραν της προδιάθεσης, είναι σφόδρα πιθανόν να πει… αν δεν το αναρτήσει και στο Twitter, «εγώ θα έκανα χειρότερα εάν μου φέρονταν έτσι».

Με βάση τη διαφαινόμενη σύγκρουση του κατεστημένου εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της Ουάσιγκτον με τον νέο πρόεδρο, θα πρέπει κανείς να αναμένει λογικά μεγάλο «μαχαίρι» στα ηγετικά κλιμάκια όλων των πυλώνων εξουσίας στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, καθώς ο ολίγον παρορμητικός κ. Τραμπ δεν έχει κρύψει την ενόχλησή του με πολλά που ακούει και μαθαίνει, ή απλώς διαπιστώνει, το τελευταίο διάστημα.

Όλα δείχνουν ότι σε μια ειλικρινή συζήτηση ανάμεσα στον Τραμπ και τον Πούτιν, είναι πιθανό ο Ρώσος ηγέτης να κάνει… φροντιστήριο στον Τραμπ για τις εκατέρωθεν αβρότητες στο επίπεδο των υπηρεσιών πληροφοριών και όχι μόνο, λέγοντάς του «Ντόναλντ, αυτά γίνονται μεταξύ των εθνών, εσείς τα κάνετε, εμείς τα κάνουμε, οι Κινέζοι, οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί οι Αρειανοί…» για να του πετάξει στη συνέχεια ένα «δόλωμα» που θα έχει την ίδια στιγμή δόλο αλλά και ουσία, λέγοντάς του «πάμε μαζί να αλλάξουμε τον κόσμο»!

Δόλος υπό την έννοια της επιθυμίας να παρασύρει τον νέο Αμερικανό πρόεδρο σε ενέργειες οι οποίες εξυπηρετούν το ρωσικό εθνικό συμφέρον, με πρώτη και καλύτερη την απόσυρση των κυρώσεων… πώς θα ήταν δυνατόν να αλλάξουν τον κόσμο όταν ο ένας έχει βάλει θηλιά στον λαιμό του άλλου. Ελλάδα είναι η Ρωσία να εναγκαλίζεται τις ΗΠΑ με ένα αντίστοιχο του casus belli να επικρέμεται πάνω από το κεφάλι της; Υπάρχει και αυτοσεβασμός… αλλού.

Ουσία, διότι ποτέ δεν έκρυψε το Κρεμλίνο την επιθυμία σύστασης ενός διευθυντηρίου για τη συνδιαχείριση των θεμάτων της υφηλίου, κάτι σαν την… Ιερά Συμμαχία, ια περίοδο που είχε γοητεύσει τον καινούργιο -αλλά τόσο παλιό- σύμβουλο του Τραμπ, τον Χένρι Κίσιντζερ, ο οποίος πάντα αποθέωνε την ισορροπία ισχύος (balance of power) και μισούσε τα κηρύγματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα ο Πούτιν να τον κάνει προσωπικό του φίλο!

Εν ολίγοις, προσδεθείτε για να απολαύσουμε τη συνέχεια. Το που θα καταλήξουμε δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς… από μια ειρήνη πολλών δεκαετιών, έως παγκόσμιο πόλεμο και όλα τα ενδιάμεσα. Διαλέγετε και παίρνετε. Ίσως να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει ιδιαίτερα ακόμα, αλλά η περίοδος που ζούμε θα απασχολήσει σε πολλές χιλιάδες σελίδων τους ιστορικούς του μέλλοντος και τους διεθνολόγους, ίσως και άλλες επιστημονικές ειδικότητες.

Το αν η ελληνική πλευρά έχει προβεί στις δικές της αξιολογήσεις και γνωρίζει ποιο είναι το συμφέρον της μένει να αποδειχθεί. Χθες, υπενθυμίσαμε ότι προϋπόθεση γεωστρατηγικής υποβάθμισης της Τουρκίας είναι οι καλές σχέσεις ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα. Επίσης, ότι η καλή κατάσταση της ρωσικής οικονομίας βοηθά ώστε τα ελληνικά προϊόντα να απορροφούνται από τη ρωσική αγορά. Σήμερα ας το πάμε ένα βήμα παρακάτω, με μια πάλι «θεμελιακή» ή μάλλον διευκρινιστική τοποθέτηση…

Εξ ορισμού, όταν ο οποιοσδήποτε ηγέτης δεν έχει τίποτα ως αντίπαλο δέος, ο πειρασμός να καθίσταται ανεξέλεγκτος είναι πολύ ισχυρός και σε αυτές τις περιπτώσεις οι πιο μικροί σε μέγεθος και αδύναμοι, πάσχουν από τις αυθαιρεσίες οι οποίες συνήθως ακολουθούν.

Κατά συνέπεια, ασχέτως του «ανήκουμε εις τη Δύση», το ελληνικό συμφέρον εξυπηρετείται καλύτερα από μια Ρωσία όπως η σημερινή και καθόλου όταν είναι απαξιωμένη, όπως την περίοδο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Και ποτέ μην ξεχνάμε, ότι είμαστε σε μια γειτονιά όπου έχουμε να αλληλεπιδράσουμε και με περιφερειακούς -ανεξέλεγκτους- δρώντες, όχι μόνο τους παγκόσμιους.

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση