Αλλάζουν οι προτεραιότητες στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ

Αλλάζουν άρδην οι προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης Τραμπ, που ανατρέπουν την πολιτική Ομπάμα, όπως προκύπτει από κείμενο του Πενταγώνου

Ήδη, νομιμοποιήθηκε η εκλογή του Τραμπ στην ηγεσία της αμερικανικής κυβέρνησης, με τους εκλέκτορες να τον υπερψηφίζουν, παρά την εντατική προσπάθεια που κατεβλήθη να πεισθούν ότι δεν είναι ικανός για την Προεδρία.

Συνέβη μάλιστα το εντυπωσιακό, δύο μόνον από τους ρεπουμπλικανούς εκλέκτορες να μη ψηφίσουν τον Τραμπ, ενώ τέσσερεις δημοκρατικοί αρνήθηκαν ψήφο στην Κλίντον!

Θέλω εξ αρχής να τονίσω, πως αποτελεί νηπιώδη συμπεριφορά, αυτή των πολιτικών και "προσωπικοτήτων" (μεταξύ των οποίων και δεσποινίδων και κυρίων στα πάνελ ψυχαγωγικών εκπομπών) να παίρνουν θέση υπέρ ενός εκ των υποψηφίων των αμερικανικών εκλογών, λες και ο εκλεγείς θα έχει στόχο την υποστήριξη των ελληνικών θέσεων και όχι το συμφέρον των ΗΠΑ. Μάλιστα δε, οι χαρακτηρισμοί κατά του Τραμπ, ξέφευγαν των ορίων, ακόμη και από αυτούς που αποθέωναν τον Γιώργο Παπανδρέου. Μάλλον δεν θα αποκτήσουμε ποτέ το μέτρο.

Ως επίσης, καμιά σημασία δεν έχουν οι λόγοι και οι δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, Αμερικανών επί του προκειμένου, παρά μόνον τα έργα. Τα λόγια είναι «έπεα πτερόεντα». Και τούτο διότι, υποστήριζαν κάποιοι πως με την εκλογή Κλίντον, θα είναι δίπλα της, ίσως και αντιπρόεδρος, ο Ελληνοαμερικανός ναύαρχος ε.α. Τζέημς Σταυρίδη (πρώην Αρχηγός του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη), επειδή κάποτε είχε εκφραστεί θερμά για την Ελλάδα.

Αν πράγματι έχουν τα λόγια σημασία, να τους ενημερώσω πως ο Σταυρίδης έκανε και τις εξής δηλώσεις, στην επιθεώρηση "Foreign Policy" μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν τον Ιούλιο: «Οι ΗΠΑ πρέπει να σταθούν σταθερά στο πλευρό της τουρκικής κυβέρνησης». «Πρέπει να αυξηθεί η συνεργασία με την Τουρκία με ανταλλαγή πληροφοριών και στόχευση εναντίον των κουρδικών ριζοσπαστικών τρομοκρατικών ομάδων». «Οι ΗΠΑ πρέπει να χρησιμοποιήσουν το ΝΑΤΟ ως μηχανισμό για την υποστήριξη των τουρκικών θέσεων». « Οι ΗΠΑ πρέπει να είναι ένας καλός φίλος της Τουρκίας, να την υποστηρίζουν με πραγματικούς τρόπους όπως η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Αρκούν αυτά; Ας σοβαρευτούμε επί τέλους κάποτε.

Επί της ουσίας, στην ίδια επιθεώρηση "Foreign Policy" προχθές, δημοσιεύτηκε κείμενο του αμερικανικού Πενταγώνου, που αλλάζει άρδην τις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης Τραμπ, που ανατρέπουν την πολιτική της οκταετίας Ομπάμα. Κυρίαρχο στοιχείο είναι ότι δεν θεωρείται πλέον η Ρωσία ότι αποτελεί άμεση απειλή, και δεν γίνεται καν λόγος γι’ αυτήν στο έγγραφο που αποκαλύφθηκε.

Περιλαμβάνουν την νίκη επί του ισλαμικού κράτους, την εξάλειψη των ορίων στον προϋπολογισμό άμυνας, την ανάπτυξη μιας νέας στρατηγικής στον κυβερνοχώρο, και την εξεύρεση μεγαλύτερη αποδοτικότητας. Δεν περιλαμβάνει καμία αναφορά στη Ρωσία, η οποία είχε αναγνωριστεί από ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματούχους της κυβέρνησης Ομπάμα ως η υπ’ αριθ. ένα απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν ξέρω αν τον όρο "αποδοτικότητα" τον εννοεί γενικώς για τον κρατικό μηχανισμό, ή τον εξειδικεύει στον τομέα της οικονομίας, οπότε υπονοείται ως απειλή η Κίνα.

Εκείνο που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι επανεισάγεται ο πατριωτισμός, με την ελπίδα να γίνει αντιληπτό επί τέλους στην Ελλάδα, η οποία καταταλαιπωρήθηκε επί δεκαετίες με τις δήθεν προοδευτικές διεθνικιστικές ιδέες, όπου αριστερισμός και φιλελευθερισμός συναντήθηκαν σε κοινή πορεία απόρριψης του ελληνικού τρόπου ζωής. Σε ανάρτησή του στο Twitter, ο Τραμπ έγραψε: «Κανείς δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να καίει την αμερικανική σημαία. Αν το κάνει πρέπει να υπάρχουν συνέπειες, ίσως η αφαίρεση της υπηκοότητας για ένα έτος, ή η φυλακή».

Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της ευτυχισμένης παγκοσμιοποίησης. Ίσως, το μόνο που μπορούμε να λέμε είναι, ότι ποτέ η παγκοσμιοποίηση δεν έγινε θετικά δεκτή από τις λαϊκές και μεσαίες τάξεις. Και όσοι την είχαν αποδεχθεί, άλλα ήλπιζαν πως θα φέρει.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση