Η ομάδα Τσίπρα και η προνομιακή σχέση της με τις ΗΠΑ

Περσινά ξινά σταφύλια πλέον ο ανασχηματισμός, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να εξαντληθεί η πρώτη επιπόλαιη ανάγνωση της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης για να πω τα... δικά μου. Λοιπόν, η μείζων εξέλιξη είναι ότι για πρώτη φορά ηττάται το κόμμα. Το βαθύ κόμμα όμως, όχι το κόμμα γενικώς. Μετά την έξοδο Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Αριστερής Πλατφόρμας, τις προηγούμενες ρήξεις με Αλαβάνο και Κουβέλη και την εξορία Γλέζου στην Ευρωβουλή, τώρα σφραγίζεται η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από αριστερό σε κεντροαριστερό κόμμα, με τις αποπομπές των εμβληματικών για τη φυσιογνωμία της Αριστεράς υπουργών Φίλη, Δρίτσα και Μπαλτά.

Στο προσκήνιο έρχονται νέες δυνάμεις, μέσα από το κόμμα όμως (Τζανακόπουλος, Αχτσιόγλου, Βασιλειάδης, Λιάκος και φυσικά Παππάς), οι οποίες ανδρώθηκαν δίπλα στον Τσίπρα, στο πέρασμά του από τη Νεολαία, και είναι λιγότερο ενοχικές σε σχέση με το τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να παραμείνει στην εξουσία. Προχωρώντας την ανάλυση ένα βήμα πιο κάτω, θα προσέθετα ότι οι δυνάμεις αυτές είναι πολύ περισσότερο συμμαχικές και πολύ λιγότερο αντιαμερικανικές σε σύγκριση με την ιστορία της Αριστεράς.

Αν μπει κανείς στον κόπο να διαβάσει παλαιότερα κείμενα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ το 2008, παραμονές του βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι (ένα εξ αυτών το έχει υπογράψει και η δυναμική ακτιβίστρια Εφη Αχτσιόγλου, η οποία έκανε πορεία με συντρόφους της στο κέντρο των Σκοπίων υπέρ της συνταγματικής ονομασίας), θα διαπιστώσει έκπληκτος ότι περιέχουν αιχμές κατά του κινήματος του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα. «Η δημόσια συζήτηση για τα Βαλκάνια εξαντλείται μεταξύ αντιαλβανισμού και σκοπιανοφοβίας από τη μία και αντιαμερικανισμού από την άλλη, χωρίς να εξηγείται τίποτε» αναφέρει το κείμενο με ημερομηνία 22/03/2008.

Η ομάδα Τσίπρα και η προνομιακή σχέση της με κέντρα των ΗΠΑ δεν χτίστηκαν λοιπόν σήμερα, κατά τη διακυβέρνηση, αλλά σε ανύποπτο χρόνο, το 2008. Και το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η ομάδα είχε κινηθεί κατά του (αντιδυτικού -τότε- με αιτία) Καραμανλή, τόσο τον Απρίλιο του 2008 στο Βουκουρέστι όσο και τον Δεκέμβριο του 2008.

Αυτή είναι η μείζων εξέλιξη, η οποία άλλωστε εξηγεί και τη χωριστή φωτογράφιση του πρωθυπουργού με τους σαραντάρηδες υπουργούς, αλλά και το δώρο του Ομπάμα να σφραγίσει τη θητεία του με ομιλία στην Αθήνα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η απόπειρα Τσίπρα θα περάσει δίχως σπασμούς. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαία την επανεμφάνιση Γιωτόπουλου και τον ισχυρισμό του -παραμονές της επίσκεψης Ομπάμα- ότι παραμένουν ασύλληπτα οκτώ μέλη της 17 Νοέμβρη. Δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος γνωρίζεται με κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από το Παρίσι, η κίνηση αυτή μού μυρίζει «μπαρούτι».

Μανώλης Κοττάκης
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση