Η ελληνική πρόταση για το χρέος θα κρίνει τις πολιτικές εξελίξεις

Του Βασίλη Γεώργα

Δύο είναι τα βασικά μέτρα που θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση στους δανειστές προκειμένου να επιτευχθεί η βιωσιμότητα του χρέους και η ταυτόχρονη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, όπως αποκάλυψε χθες στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης.

Πρόκειται για τη μετατροπή των επιτοκίων σε σταθερά, και κυρίως τη χρονική επέκταση της λήξης όλων των δανείων του EFSF. Οι παρεμβάσεις αυτές θα έρθουν να «κουμπώσουν» με τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 2% του ΑΕΠ έναντι μιας δέσμευσης για μείωση των φορολογικών συντελεστών από τώρα για το 2019.

«Βιώσιμο χρέος μέχρι το 2032»

Η ελληνική πρόταση φαίνεται να κινείται αρκετά μακριά από όσα σχεδιάζονται αυτή τη στιγμή από τον ESM για τα «βραχυπρόθεσμα μέτρα» και στην ουσία αποτελεί προσπάθεια να τροποποιηθεί η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup του περασμένου Μαϊου και με την οποία η Ελλάδα συμφώνησε να κλωτσήσει πολύ μακριά το ντενεκεδάκι αντιμετώπισης ου χρέους. Είναι επίσης αντίθετη και με το βασικό σενάριο του ESM, το οποίο δεν αμφισβητεί η ελληνική πλευρά : ότι δηλαδή το ελληνικό χρέος ακόμη και χωρίς περαιτέρω παρεμβάσεις, θα είναι «βιώσιμο» μέχρι το 2030-2032 εφόσον επιτυγχάνονται οι υπεραισιόδοξοι μέσοι ρυθμοί ανάπτυξης άνω του 3,5%υπό την έννοια ότι οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες για την εξυπηρέτησή του δεν θα ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ μέχρι τότε ακόμη και αν τα πρωτογενή πλεονάσματα παραμείνουν στο 3,5%για μια δεκαετία.

Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, έχει χτίσει το πολιτικό της αφήγημα σε μια «υποσχετική» ελάφρυνσης του μελλοντικού βάρους αποπληρωμής του χρέους και στην μείωση του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να αποφύγει τη λήψη πρόσθετων μέτρων το 2017 και παράλληλα να δημιουργήσει προϋποθέσεις για «πειστική» έξοδο στις αγορές από το 2018.

Η ζαριά των εκλογών

Υπό το πρίσμα αυτό η τύχη της στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, είναι πολύ πιθανόν ότι θα κρίνει και τη ζαριά των εκλογών. Η κυβέρνηση επιμένει στη γραμμή για εκ των προτέρων εξειδίκευσης όλων των μέτρων (βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα) για το χρέος από τώρα, ώστε οποιαδήποτε άλλη λύση να φαίνεται «λίγη» για να πείσει το Μαξίμου να αποδεχθεί το πολιτικό κόστος της δεύτερης αξιολόγησης ή ενός «4ου μνημονίου» πρόσθετων μέτρων με το ΔΝΤ.

Αν στις κρίσιμες συζητήσεις που θα γίνουν μέσα στο Νοέμβριο-Δεκέμβριο δεν υπάρξει το «επιθυμητό» αποτέλεσμα που επιδιώκει η κυβέρνηση, τότε αυτό ίσως αποτελέσει πρόκριμα ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων.

Χωρίς αυτά τα δύο συγκεκριμένα μέτρα (επιτόκια και επιμήκυνση χρέους), η μείωση του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων (στο 2,5% αρχικά και 2% στη συνέχεια) που επιδιώκει η κυβέρνηση δεν είναι εφικτή όπως παραδέχθηκε χθες στη Βουλή ο Γ. Χουλιαράκης, καθώς θα επιδεινώσει δραματικά το χρέος στο μέλλον. Επίσης οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση που προβλέπεται στην απόφαση του Eurogroup του περασμένου Μαΐου, θα αποδειχθεί ασπιρίνη και δεν θα έχει καμία ουσιαστική συμβολή στη μείωση του χρέους σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που παρουσίασε χθες στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός.

Παρότι μέχρι σήμερα οι δανειστές, με εξαίρεση το ΔΝΤ, δεν έχουν δείξει πρόθυμοι να βάλουν στο τραπέζι την εξειδίκευση των λεγόμενων «μεσοπρόθεσμων» και «μακροπρόθεσμων» μέτρων και να συζητήσουν μείωση πλεονασμάτων, η κυβέρνηση δείχνει να πιστεύει πως έχει βρει το κλειδί για να τους πείσει «να κάνουν μικρές παραμετρικές αλλαγές στην απόφαση του Eurogroup» και να πετύχει αυτό που επιδιώκει. Να καταστήσει δηλαδή από τώρα το χρέος «βιώσιμο» ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών, την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση και να δρομολογήσει την επιστροφή στις αγορές το 2018, και παράλληλα να επιτύχει τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων ώστε να υπάρξει δημοσιονομικός χώρος για μειώσεις φόρων το 2019.

Κρυφές παράμετροι, φανερά αποτελέσματα

Η κυβέρνηση δεν αποκαλύπτει ακόμη τις παραμέτρους στις οποίες βασίζεται η πρότασή του οικονομικού επιτελείου. «Διατηρούμε το δικαίωμα να τις κρατήσουμε μη φανερές» είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Χουλιαράκης, παρουσίασε, όμως, τα αποτελέσματα που θα μπορούσε να δημιουργήσει:

Με το μέτρο σταθεροποίησης των επιτοκίων που προτείνεται να ενεργοποιηθεί μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, το χρέος βελτιώνεται αισθητά αλλά δεν καθίσταται βιώσιμο καθώς το «στοκ» του χρέους παραμένει πάνω από το 100% του ΑΕΠ και αντίστοιχα οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες ξεπερνούν το 15% το 2030 και ανεβαίνουν στο το 20% μετά το 2035. Ωστόσο με την ενεργοποίηση του μέτρου της χρονικής επέκτασης των δανείων του EFSF, εκτιμά ότι διασφαλίζεται πλέον η βιωσιμότητα. Σύμφωνα με το σενάριό της το στοκ του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ θα πλησιάσει το 80% του ΑΕΠ με ορίζοντα 40 ετών, ενώ αντίστοιχα, οι ακαθάριστες ανάγκες εξυπηρέτησης παραμένουν κάτω από το 15% μέχρι τα μέσα του 2030 και κάτω από το 20% για το υπόλοιπο διάστημα.

Ως «αντάλλαγμα» για να γίνει αποδεκτή η πρότασή της, η ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να αποδεχτεί και να δεσμευτεί για μέτρα που αφενός θα διευρύνουν την φορολογική βάση, ανοίγοντας ενδεχομένως τον δρόμο για την περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου στην Ελλάδα και αφετέρου θα κλείνουν το δρόμο επιστροφής σε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και θα διασφαλίζουν σταθερά πρωτογενή πλεονάσματα για δεκαετίες.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση