Σιωπηρή επανάσταση; Ένας “τρελός” Λευκός Οίκος σε ένα παρανοϊκό και ταραγμένο κόσμο

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Ήταν τα ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου όταν αναφερθήκαμε στο ξέσπασμα της δεύτερης φάσης του σκανδάλου με την προσωπική ηλεκτρονική αλληλογραφία της Χίλαρι Κλίντον και τη σχετική παρέμβαση του FBI.

«Η υπόθεση είναι πάρα πολύ σοβαρή και θα μπορούσε να ανατρέψει θεαματικά όσα αναφέρουν οι δημοσκοπήσεις που μέχρι τώρα θέλουν τη Χίλαρι να απολαμβάνει σημαντικό προβάδισμα έναντι του Τραμπ στην «κούρσα» για τον Λευκό Οίκο. Δημοσκοπήσεις οι οποίες όμως δεν είναι απαραίτητο να απηχούν τις πραγματικές διαθέσεις του αμερικανικού εκλογικού σώματος, αφού ο Ντόναλντ Τραμπ, ως υποψήφιος, έχει μοναδικά χαρακτηριστικά.
Το βασικότερο εξ αυτών είναι ο αντισυμβατικός του χαρακτήρας, ο οποίος ασχέτως του πόσο απεχθής μπορεί να είναι σε κάποιον εκτός Ηνωμένων Πολιτειών, σύμφωνα με αξιόλογους αναλυτές είναι πολύ πιο κοντά στην ψυχοσύνθεση και τον τρόπο του σκέπτεσθαι του μέσου Αμερικανού.
Εάν σε αυτό προσθέσει κανείς το ότι πολλές δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών δεν προσέρχονται να ψηφίσουν, οι όποιες δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να καταγράψουν το αν ο αντισυμβατικός και λίγο “τρελούτσικος” Τραμπ θα μπορούσε να κινητοποιήσει τις μάζες των Αμερικανών που απέχουν, φέρνοντάς τους στην κάλπη.
Εν ολίγοις, η τροπή που λαμβάνει η “κούρσα” είναι επικίνδυνη για τη Χίλαρι Κλίντον, με το “φίνις” να αναμένεται συναρπαστικό και κατά την εκτίμηση πολλών, άκρως αμφίρροπο…»

Η εκτίμηση αυτή επαληθεύθηκε και ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται πλέον στο κατώφλι του Λευκού Οίκου, έχοντας επικρατήσει πανηγυρικά σε πολιτείες για τις οποίες είθισται να αναφέρεται, ότι κανείς δεν κέρδισε, όταν τις έχασε! Για παράδειγμα, η Φλόριντα και το Οχάιο… τελικά έλαβε 276 εκλέκτορες και η Χίλαρι Κλίντον 218…

Στην ουσία, η οριστική επικράτηση του Τραμπ ήταν μια τυπική διαδικασία. Τόσο απλό. Και πιο πειστική εξήγηση, από το ότι ο «τρελούτσικος» Τραμπ εξέφρασε πολύ καλύτερα τον μέσο Αμερικανό, ενώ η Χίλαρι Κλίντον εξέφραζε αφενός «το κατεστημένο» και αφετέρου «την ελίτ» των πιο γνωστών πόλεων των ΗΠΑ, δεν υπήρχε.

Είχε αρχίσει να «σιγοβράζει» ένα αίσθημα αποξένωσης του μέσου πολίτη και το οποίο οδήγησε τελικά στο σημερινό αποτέλεσμα, ένα αποτέλεσμα που δεν μπόρεσαν να ανιχνεύσουν οι δημοσκοπήσεις, καθώς και αυτές θεωρούνται ως «εργαλείο του κατεστημένου» με αποτέλεσμα ο μέσος Αμερικανός να μην ανταποκρίνεται, ή να μην ερωτήθηκε καθόλου.

Αυτό όμως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για την Ελλάδα, είναι τι ακριβώς θα σηματοδοτήσει η άνοδος του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία. Πώς δηλαδή θα επηρεαστούν οι εξελίξεις και αν αυτό που θα προκύψει θα είναι θετικό ή αρνητικό για την πατρίδα μας. Καταρχήν θα πρέπει να ειπωθεί, ότι η νίκη του Τραμπ είναι πιθανό να αλλάξει τη μοίρα της άκρας δεξιάς και στην Ευρώπη «σπάζοντας ένα ταμπού για πολλούς»…

Η πρώτη παρατήρηση που θα πρέπει να γίνει, είναι ότι «αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα» για το κατεστημένο της Ουάσιγκτον, όμως παρά τις αλλαγές που θα συντελεστούν, κανείς μην κάνει το λάθος να υποτιμήσει την ισχύ του συστήματος» στην Ουάσιγκτον και τη δυνατότητα να εξηγήσει τις κρίσιμες λεπτομέρειες σε μια σειρά από θέματα στον νέο πρόεδρο.

Μην έχει κανείς αμφιβολία, ότι ένας έξυπνος άνθρωπος, ανεξαρτήτως ιδιοσυγκρασίας, θα αντιληφθεί και θα προσαρμόσει τις ενέργειές του, αν όχι και τη ρητορική του. Οπότε, αυτό σημαίνει πως τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και όσα διακυβεύονται σε κάθε γωνιά του κόσμου, θα εξακολουθήσουν να αποτελούν το επίκεντρο της διαδικασία λήψεως αποφάσεων.

Όσον αφορά την ελληνική ασφάλεια, ένας άνθρωπος με την ψυχοσύνθεση του Τραμπ («no bullshit approach» το έλεγαν τις προάλλες σε μια συζήτηση σε δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο ο αναλυτές) δεν είναι απαραιτήτως κακός για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Διότι εάν ο Τραμπ «δε γουστάρει» να του κάνουν «κόλπα», δύσκολα θα κατανοήσει και θα αποδεχθεί το νεοθωμανικό «παιχνίδι» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην περιοχή.

Στο ίδιο μήκος κύματος, στην πρώτη φάση της προεδρίας Τραμπ τουλάχιστον, με τη Ρωσία να προσπαθεί να ανιχνεύσει τις προθέσεις του νέου προέδρου ο οποίος θα πρέπει μάλιστα να αποφύγει να κατηγορηθεί για όσα του καταλόγιζαν προεκλογικά, ότι θα μπορούσε δηλαδή να γίνει υποχείριο του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Μόσχα θα είναι πολύ προσεκτική ώστε να μη δοθεί η εντύπωση πως χρησιμοποιεί την Τουρκία και τον Ερντογάν για να διχάσει τη Δύση.

Θα προκρίνει δε την απευθείας επαφή με την αμερικανική ηγεσία, σε μια προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι και να υπάρξει αποκλιμάκωση σε όλα τα μέτωπα. Πολλοί αναλυτές τείνουν να λησμονήσουν, ότι η Μόσχα ζητά πολύ απλά πράγματα, σε τακτικό τουλάχιστον επίπεδο:

Θέλει τον σεβασμό των συμφερόντων της στη Συρία, κάτι το οποίο εν πολλοίς μπορεί να πετύχει αφού η Δύση έχει κάνει πίσω στο θέμα της άμεσης απομάκρυνσης του Άσαντ, που θα επιτρέψει μια σταδιακή απεμπλοκή από την περιοχή, καθώς η οικονομική αιμορραγία υποστήριξης των επιχειρήσεων είναι σημαντική, κάτι που φαίνεται από τη μείωση των αμυντικών δαπανών που προκαλεί αναταράξεις.

Το θέμα είναι τι θα επιλέξει το κατεστημένο στον τομέα της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής στην Ουάσιγκτον. Θα δει μπροστά του την ευκαιρία να συνεχίσει την έμμεση – οικονομική πίεση στη Ρωσία και θα συντηρήσει το μέτωπο στη Συρία, κάτι που πιθανότατα θα επέλεγε η Χίλαρι Κλίντον, ή θα δώσει ανάσα στη Ρωσία επιλέγοντας την απεμπλοκή και ξεκινώντας διάλογο σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί μια λύση αμοιβαία αποδεκτή που κατά τα φαινόμενα θα ήταν πιο πιθανό να ακολουθηθεί από τον Τραμπ;

Σε πρώτη φάση οι παρορμήσεις και προδιαθέσεις των προσωπικοτήτων ίσως παίξουν καθοριστικό ρόλο, στη συνέχεια βλέπουμε… Κάπου εκεί, η στάση του Τραμπ απέναντι στα τουρκικά «τσαλιμάκια» που πλήττουν ευθέως τα συμφέροντα και τις επιλογές των ΗΠΑ, καθώς επίσης και η νέα ισορροπία που αναμένεται να διαμορφωθεί στις σχέσεις με το Ισραήλ, θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς το τοπίο για την Ελλάδα, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.

Η Ελλάδα, ασχέτως του ποιος θα βρίσκεται στην «καρέκλα», επείγει να δώσει την εντύπωση διεθνώς πως εργάζεται για να ξεπεράσει πραγματικά την οικονομική κρίση. Ας μην ξεχνούμε ότι στην προεκλογική ρητορική του Τραμπ και του αντιπροέδρου του, δεν έλειψαν απαξιωτικές αναφορές για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας τη χώρα μας ως παράδειγμα για το τι θα γίνει στις ΗΠΑ εάν εκλεγεί η Χίλαρι Κλίντον…

Την ίδια ώρα πρέπει η χώρα μας να αρθρώσει έναν σαφέστατο λόγο στα περιφερειακά ζητήματα και να μην επιχειρεί να τετραγωνίσει τον κύκλο, μην κακοκαρδιστεί ο Ερντογάν. Δεν θα ήταν καθόλου κακό να τονίζεται από το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών, σε κάθε ευκαιρία, ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας δεν είναι συμβατή με τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αν οι κυβερνώντες δυσκολεύονται να αναφερθούν στη «Δύση» ή τον «Διαφωτισμό»…).

Η κατάσταση το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ ρευστή. Είτε θα τηρηθεί στάση αναμονής από κρατικούς και μη δρώντες – ενδιαφερόμενα μέρη, είτε θα επιχειρηθούν τετελεσμένα σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί κανείς από τη ρευστότητα της μεταβατικής περιόδου στην Ουάσιγκτον. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται αυξημένη επαγρύπνηση.

Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση