Το σάπιο χθες, το καταστροφικό σήμερα και το αβέβαιο αύριο…

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

"Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα,εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..."

Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)

Χθες, ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, πολιτικά τζάκια και μαγκάλια, απατεώνες και λαμόγια, έφεραν αυτή την χώρα στην διάλυση και στην χρεωκοπία.
Διεφθαρμένοι πολιτικοί που μοιράστηκαν την εξουσία με ένα σκυλολόι από κουμπάρους, κηφήνες, νύφες, γαμπρούς και μπατζανάκηδες.

Που σκόρπισαν λεφτά σε πάμπερς, έφαγαν τα λεφτά των φτωχών στο χρηματιστήριο, τα λεφτά των Ταμείων με τα δομημένα ομόλογα και κάνανε πάρτι, με τα λεφτά των Ολυμπιακών έργων.

Που δημιούργησαν Βατοπαίδια, Ζήμενς, υποκλοπές, παραδικαστικό, εξαφάνισαν την λίστα Λαγκάρντ και σκόρπισαν τα χρήματα του Ελληνικού λαού, σε υποβρύχια που γέρνουν και Σι Φορ Αι (c4i.)

Που πολιτεύτηκαν με ένα πελατειακό και παρασιτικό μοντέλο, αν και γνώριζαν ότι αυτό μας οδηγεί στην καταστροφή.

Σήμερα, ηλίθιοι, ψεύτες και τσαρλατάνοι, χωρίς τσίπ(ρ)α και φιλότιμο,
γράφοντας στα Παπά-ρια τους κάθε έννοια πλουραλισμού και δημοκρατίας, υποδούλωσαν για 99 χρόνια την τύχη αυτής της χώρας και τις ζωές μας και την φτωχοποίησαν.

Το παιδί που ξεκίνησε από το Λύκειο Αμπελοκήπων με το όραμα να αλλάξει την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο όλο και το φεγγάρι, αλλά ξέχασε να αλλάξει το ίδιο.

Το παιδί που ονειρεύτηκε έναν πιο όμορφο κόσμο, ωρίμασε παίρνοντας όλη του την ασχήμια. Ο άνθρωπος που τα υποσχέθηκε όλα και τα αρνήθηκε όλα.

Ένα πολύχρωμο τσούρμο αλλοπρόσαλλων θεωριών, υπερασπιστές του χθεσινού κυρίαρχου συστήματος που απεχθάνεται τις μεταρρυθμίσεις, που όχι μόνο δεν άλλαξαν το παρόν, αλλά προτείνουν ένα ακόμα πιο οπισθοδρομικό μέλλον.

Που παίζουν πολιτικά παιχνίδια πάνω στην εξαθλίωση των ανθρώπων, καταδικάζοντας ουσιαστικά μια ολόκληρη γενιά στην πείνα και την δυστυχία.

Που λένε τόσα ψέματα για την κατάσταση της χώρας, που αναρωτιέται κανείς αν το ψέμα γεννά το δόλο, η ο δόλος γεννά το ψέμα.

Που διατηρήσαν το παρωχημένο μοντέλο οικογενειοκρατίας και στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού με κάθε είδους Καρανίκες και κομματικά παράσιτα.

Που φορτώνουν τα προβλήματα, στις αδύναμες πλάτες του Ελληνικού λαού και απαιτούν, να τα πληρώσει αυτός και όχι εκείνοι που τα δημιούργησαν.

Νανοφυείς φαφλατάδες, ξεσκίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα και στην βουλή, υπερασπιζόμενοι τα μπουρδελοκόμματα τους, ματώνοντας τις δικές μας σάρκες.

Και το αντίδοτο σε όλα αυτά; Η Θυματοποίηση.
Το παραμυθάκι της θυματοποίησης το ξέρουν πολύ καλά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το πιο εύκολο.
Πείσε τον οπαδό ότι σε πολεμούν τα «συμφέροντα» έτσι γενικά και αόριστα το «ντόπιο και ξένο κατεστημένο» η «διαπλοκή» τα κανάλια οι δημοσιογράφοι και καθάρισες.
Ξέρει το κάθε σύστημα εξουσίας ότι αν πείσει ότι «καταδιώκονται» οι «ιδέες» του, όχι μόνο μεγαλοποιείται η αξία του, αλλά παίρνει και συγχωροχάρτι το παρελθόν του.

Αμετανόητοι που εμμένουν στα λάθη τους, που πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και στοχοποιούν όλους εκείνους που τους τα επισημαίνουν, ακόμα και την δικαιοσύνη όταν τους εγκαλεί στην Συνταγματική τάξη

Ανώριμοι να δεχτούν την σκληρή αλήθεια, προσπαθώντας να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στις δικές τους απόψεις και όχι τις απόψεις τους με βάση την πραγματικότητα, ζώντας στο δικό τους παραμύθι, πιστεύοντας με Παπα-ριές ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Έτσι είναι, όταν κάποιοι δεν θέλουν να μεγαλώσουν, φωνάζουν πόσο τους πλήγωσαν κάποιοι που δεν τους έκαναν τα χατίρια……

Και από κάτω όλοι εμείς παρακολουθούμε απαθείς σαν «μαστουρωμένοι».
Από την πίστη και την αγάπη μας σε κόμματα και αποκόμματα, σε αρχηγούς και υπαρχηγίσκους, σε ψεύτες και απατεώνες, που μας έχουν προδώσει δεκάδες φορές και δεν μας δικαίωσαν ούτε μια.
Με τελευταία και χειρότερη τούτη εδώ.
Της «πρώτης φοράς αριστεράς» με τα δεξιά αντανακλαστικά.

Ο λαός που νόμισε ότι στο πρόσωπο του παιδιού, που το ανέδειξαν οι καταλήψεις και η ανυπαρξία των προηγούμενων, βρήκε τον επαναστάτη, τον εχθρό των τοκογλύφων δανειστών, τον υπερασπιστή των αδυνάτων, τον αντίπαλο των ντόπιων και ξένων συμφερόντων, τον εχθρό της διαπλοκής και της απάτης.

Δεν υπολόγισε όμως ότι το παιδί μεγαλώνοντας, για το συμφέρον των κρυφών και φανερών φιλοδοξιών του και της υπέρμετρης ματαιοδοξίας του, κατάφερε από πολέμιος να γίνει υπερασπιστής των πιο απάνθρωπων μέτρων, που καταδικάζουν ένα λαό στην εξαθλίωση.

Θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια και χρόνο ο Έλληνας για να καταλάβει ότι: Όταν το κράτος χρησιμοποιεί βία για να σε πατάει στο λαιμό, δεν έχει σημασία αν στον λαιμό σου είναι η δεξιά η η αριστερή του μπότα.

Και αν κάποιοι αντιστέκονται ακόμα στην επιθυμία τους να μας κάνουν όλους δούλους τους μην στεναχωριέστε ρε, θα βρουν τρόπο να διορθώσουν και το τελευταίο ελάττωμα στο δίχτυ…
Τελικά όντως, αυτής της χώρας από τότε που έχτισε Παρθενώνες, της τελείωσαν οι πέτρες…

Δεξιοί, σοσιαλιστές και φασίστες, ψεκασμένοι ανεξάρτητοι, ποτάμια και λαγκάδια, κεντρώοι, πρώην Κνίτες και Ρηγάδες, λάιτ αριστεροί και επαναστάτες της πορδής, γνήσιοι κομμουνιστές που για σας δεν ξημέρωσε το 74…
Aι σιχτίρ* πια…

*Δεν είναι Τούρκικη η έκφραση! Προέρχεται από το "αεί σε οικτίρω", δηλαδή "σε λυπάμαι στον αιώνα τον άπαντα", "είσαι αξιολύπητος".

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση