Ολοένα και δυσκολεύει η συνύπαρξη Αμερικής - Ρωσίας

Οι αυξανόμενες διαφορές της Ρωσίας με τη Δύση δεν επηρεάζουν μόνο την εθνική αφάλεια, αλλά και ζητήματα της παγκόσμιας οικονομικής διαχείρισης

Υπήρχε εποχή όπου με την αποκαλούμενη "ισορροπία τρόμου" και τον χωρισμό της υφηλίου σε σφαίρες επιρροής, οι σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, ήσαν τεταμένες μόνον σε αμφισβητούμενες περιοχές, ή σε αμφισβητούμενες ενέργειες μιας εκ των δύο Δυνάμεων.

Αυτό φαινόταν ιδίως στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, όπου κατά την συμφωνία της Γιάλτας η επιρροή των δύο υπερδυνάμεων ήταν 50-50%, και ο Τίτο εφάρμοζε μεν κρατικιστική σοβιετική πολιτική, όμως στην χώρα του παράγονταν πυρομαχικά του ΝΑΤΟ, από τα οποία προμηθευόταν και η Ελλάδα.

Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν αποφασίστηκε από τους ισχυρούς της γης η κατάρρευση του κομμουνισμού στην ΕΣΣΔ, διαπιστώνοντας ήδη από την Απογραφή του 1971 πως οι μουσουλμάνοι της χώρας άρχισαν να γίνονται πλειοψηφία, άρα μη ελεγχόμενοι στα μεθύστερα χρόνια. Για λίγα χρόνια υπήρχε μόνον μία υπερδύναμη, οι ΗΠΑ, με την τοποθέτηση ανδρείκελου στην π. ΕΣΣΔ, ώσπου ανετράπη από τον Πούτιν.

Φάνηκε τότε, πως οι ισχυροί της γης δεν αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, αλλά υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται. Επιπλέον, εμφανίστηκε δυναμικά η Κίνα, της οποίας η οικονομία είναι μεν ελεγχόμενη (οι πολυεθνικές της Δύσης μετακόμισαν εκεί, μηδέ των Ρότσιλδ εξαιρουμένων), αλλά ποτέ δεν λησμόνησαν ότι αποτέλεσαν, από τα πανάρχαια χρόνια, παγκόσμια δύναμη, μη ενσωματωμένη στον λεγόμενο δυτικό πολιτισμό. Άλλος τρόπος σκέψης, άλλη κουλτούρα.

Αυτό είναι και το πρόβλημα στις σχέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας, και δεν πρόκειται ποτέ να συνυπάρξουν, πλην εάν υπάρξει μελλοντικώς και άλλος Γέλτσιν. Αλλά κι αυτό θα είναι πρόσκαιρο. Με τους Ρώσους συμβαίνει ό,τι και με τους Κινέζους (ό,τι και με τους ισλαμιστές): Άλλος τρόπος σκέψης, άλλη κουλτούρα.

Ανέσυρα από το αρχείο μου μια παλιά μελέτη (Ιουνίου, 2014) του πολιτικού αναλυτή Μαξίμ Μπρατέρσκυ, που εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η Ρωσία δεν μπορεί να γίνει "δυτική χώρα". Άλλωστε, βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, μια εποχή παγκόσμιας αναδιανομής της εξουσίας στον κόσμο (στον οικονομικό, στρατιωτικό και ιδεολογικό τομέα), την επιστροφή των κρατών στην παγκόσμια πολιτική, και με σημαντικές αλλαγές στις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης. Η μη δυτικού κόσμου χώρες έχουν ήδη ξεπεράσει τον δυτικό κόσμο, όχι μόνο στον πληθυσμό, έδαφος και πόρων, αλλά και οικονομικά. Το δε ευρωπαϊκό σχέδιο έχει χάσει την ορμή του και, όπως φαίνεται, δεν είναι σε θέση να υφίσταται χωρίς να εξαπλώνεται σε όλο και νέα εδάφη.

Ο Μπρατέρσκυ θεωρεί ότι η σημερινή Ρωσία εκλαμβάνει τις επερχόμενες αλλαγές ως μια ευκαιρία να ξεφύγει από το υποδεέστερο αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο διατήρησε από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, για να επιστρέψει στην παγκόσμια σκηνή ως συν-διευθυντής της νέας παγκόσμιας τάξης. Η Ρωσία έδειξε την δυσαρέσκειά της με την υπάρχουσα κατάσταση, όταν αγνοήθηκαν τα συμφέροντά της, ενώ η Δύση, αντίθετα, δεν έθεσε κανέναν περιορισμό για την ίδια, και επιθετικά προωθούνται τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της.

Οι κύριοι παράγοντες που ήταν πίσω από την απόρριψη εκ μέρους της Ρωσίας του υποδείγματος που της επιβλήθηκε είναι: η συνεχής διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προς την Ανατολή, η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής άμυνας του υποσυστήματος, η επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας, οι παρεμβάσεις στο Ιράκ και τη Λιβύη, η συριακή κρίση, και η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός δυτικού προτεκτοράτου πάνω από την Ουκρανία.

Οι αυξανόμενες διαφορές με την Δύση, δεν επηρεάζουν μόνο τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας, αλλά και ζητήματα της παγκόσμιας οικονομικής διαχείρισης, την κατανομή των εισοδημάτων από την παγκόσμια οικονομία, καθώς και θέματα ιδεολογίας και αξιών.

Η Δύση, δεν μπορεί να αφήσει την Ρωσία να ενδυναμώσει τόσο, ώστε να της αμφισβητήσει την κυριαρχία της. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι Ρώσοι αναλυτές, γι’ αυτό και στρέφονται όλο και περισσότερο σε διαφορετικές πολιτικές. Η Ρωσία έχει γίνει η πρώτη μεγάλη χώρα ως «μη-Δύση». Ενδιαφέρεται για την εξουδετέρωση των δυτικών πολιτικών στα διεθνή θέματα που έχουν σημασία για τη Μόσχα, προωθώντας τη δημιουργία πολιτικών θεσμών, ως εναλλακτικές λύσεις για τη Δύση, και εργάζονται για τη δημιουργία εναλλακτικών πληρωμών, το νόμισμα και επενδυτικά ιδρύματα.

Ως εκ τούτου, με την πάροδο του χρόνου οι αμερικανορωσικές σχέσεις θα χειροτερεύουν. Η παλιά τάξη δεν θα αφήσει στη Νέα Τάξη -για την οποία έκανε λόγο εχθές και ο Αρχιεπίσκοπος- τόσο εύκολα το πεδίο ελεύθερο. Και… ο Θεός βοηθός!

Μακεδών
Πηγή Voria

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση