Το αδιέξοδο του προσφυγικού

Της Βάσως Κόλλια

Κλείνουμε ένα χρόνο από την χρονική στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άρχισε να συνειδητοποιεί τον όγκο του προσφυγικού προβλήματος και να εφαρμόζει την μέθοδο "τράνζιτ" των προσφύγων (Τουρκία, τράνζιτ Ελλάδα, Ειδομένη, Σκόπια και από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη).

Σε αυτό τον χρόνο μεσολάβησαν πολλά, αλλά το κυριότερο σημείο είναι η συμφωνία με την Τουρκία (μέσω μιας κοινής δήλωσης και ούτε καν κείμενο με ισχύ συμφωνίας...) στην οποία η χώρα μας συναίνεσε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πανηγύριζε για την τεράστια επιτυχία. Με το ΝΑΤΟ στα ελληνικά χωρικά ύδατα, την Τουρκία να δεσμεύεται (με προϋποθέσεις) να πάρει πρόσφυγες πίσω, την Ε.Ε. να δεσμεύεται κι αυτή για επιτάχυνση προγράμματος προώθησης 50.000 αρχικά προσφύγων στα υπόλοιπα κράτη μέλη, την Ελλάδα να μπορεί να γυρίσει πρόσφυγες πίσω και το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης Ασύλου να δεσμεύεται κι αυτό ότι θα μας στείλει 2.000 στελέχη για να αποφύγουμε το γραφειοκρατικό φρακάρισμα, όλα έμοιαζαν ρόδινα.

Σχεδόν 6 μήνες μετά, τίποτε απ’ όλα αυτά για τα οποία πανηγύριζε ο πρωθυπουργός τον Μάρτιο στις Βρυξέλλες δεν έγινε. Το ΝΑΤΟ συνεχίζει να κόβει βόλτες αλλά για απροσδιόριστο λόγο που καμιά σχέση με το προσφυγικό δεν έχει, η Τουρκία απειλεί να τα τινάξει όλα στον αέρα εκβιάζοντας την Ε.Ε. σε άλλα θέματα, μόνον 3.000 πρόσφυγες καταφέραμε να στείλουμε σε άλλα κράτη-μέλη (το νούμερο 50.000 αποτελεί πλέον άπιαστο και φανταστικό στόχο), γυρίσαμε ούτε καν 1.000 άτομα στην Τουρκία (με πλείστα νομικά θέματα και καταπατώντας το διεθνές δίκαιο... αλλά ας πούμε ότι δεν τρέχει και τίποτε προκειμένου να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον), και το Ευρωπαϊκό Γραφείο είναι θέμα αν μας έστειλε 300-400 άτομα.

Η Κυβέρνηση από τον Μάρτιο έχει αλλάξει δύο φορές διαδικασία για τις αιτήσεις ασύλου, όταν συνειδητοποίησε στην 1η απόφαση των επιτροπών προσφυγών που είχε φτιάξει χωρίς συμμετοχή νομικών (!) ότι θα ανατρεπόταν η συμφωνία με την Τουρκία με το σκεπτικό της ότι η Τουρκία δεν θεωρείται ασφαλής 3η χώρα. Τώρα, η κυβέρνηση προχωρά στην ανάθεση της δουλειάς αυτής στα διοικητικά δικαστήρια με υποχρεωτική συμμετοχή δικαστή σε κάθε επιτροπή, αλλά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πληροφόρηση για να κατανοήσει κανείς ότι εκεί θα επέλθει άλλο φρακάρισμα.

Εν τω μεταξύ, χιλιάδες ψυχές βασανίζονται σε στρατόπεδα που φτιάχτηκαν από μια κυβέρνηση ρητορικά φιλική προς τους πρόσφυγες, αλλά πρακτικά επί του πεδίου ανίκανη να τους βοηθήσει. Τα κόμματα που κόπτονταν τον Μάρτιο για την ικανότητα Μουζάλα, προφανώς ή έχουν ακόμη πιο ανίκανους να διαχειριστούν το πρόβλημα ή προτιμούν τον Μουζάλα να σηκώνει όλες τις κατάρες. Και είναι πολλές: η αστυνομία που έχει επιφορτιστεί με ένα έργο ιδιαίτερα επικίνδυνο και ευαίσθητο, οι τοπικές κοινωνίες στα νησιά που είδαν να γκρεμίζεται το εισόδημά τους από τον τουρισμό, οι ομάδες αλληλεγγύης που φακελώθηκαν και απειλήθηκαν ακόμη και με εισαγγελείς, οι Χρυσαυγίτες που θεωρούν ότι ο Μουζάλας είναι κάτι σαν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, οι δικαστές που ξαφνικά βλέπουν κι άλλη πρόσθετη ύλη στο ήδη βεβαρυμμένο έργο τους, οι διεθνείς ΜΚΟ που καταδικάζουν καθημερινά τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Πραγματικά από που να ξεκινήσει κανείς να διαμαρτύρεται.

Και μέσα σε όλα αποκαλύπτεται ότι ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στις Σέρρες, αφού διόρισε την κόρη του συντονίστρια σε στρατόπεδο προσφύγων, είπε να πάρει ο ίδιος και το catering (αξίας 750.000€) ώστε να μην χαλάσει και η ιδεολογική καθαρότητα της Αριστεράς δίνοντας δουλειές εκτός κόμματος/οικογένειας.

Την ίδια στιγμή που οι νησιώτες σε Λέσβο, Χίο, Σάμο, είναι έξαλλοι με όλα αυτά που έχουν υποστεί φέτος το καλοκαίρι, βλέπουν μια κυβέρνηση να προσεύχεται μην και χαλάσει η συμφωνία με την Τουρκία και έρθουν και εμφανιστούν και πάλι αυξημένες ροές (από τον Μάρτιο πάντως που εφαρμόστηκε η συμφωνία και με "μηδενικές" ροές όπως ισχυρίζονται, έχουν έρθει άλλοι 10.000 (!!) μια ακόμη κωμόπολη δηλαδή) και αγωνιούν για το τι τους περιμένει ακόμη. Ειδικά όταν βλέπουν τον πολιτικό κόσμο να έχει μια στάση ασαφή ως προς το πρόβλημα. Όλα αυτά φυσικά και αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής που πρωτοστατεί σε ξεσηκωμό στα νησιά που φιλοξενούν πρόσφυγες και όχι μόνο. Και όταν βγαίνει ο αρμόδιος Υπουργός -Μουζάλας- και λέει ότι έχει χάσει και 4.000 άτομα από την προ-καταγραφή τους μέχρι τα στρατόπεδα, μάλλον όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να μην συμβούν τα χειρότερα.

Η Αντιπολίτευση σωστά λέει για την αποτυχία της κυβέρνησης στην οικονομία. Το προσφυγικό όμως είναι ένα πολύ πιο οξύ πρόβλημα που η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε ένα τραγικό αδιέξοδο. Αδιέξοδο εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό. Αν η αντιπολίτευση δεν πάρει άμεσα πρωτοβουλίες η κατάσταση θα γίνει σύντομα μη διαχειρίσιμη με απρόβλεπτες συνέπειες.

*Η κ. Βάσω Κόλλια είναι Πολιτικός Επιστήμων, πρώην Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών.
Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση