Τα δυο σχοινιά σωτηρίας του Ελληνικού λαού

Πλανάται, εκπεφρασμένο ή όχι, ένα καίριο ερώτημα μέσα στο νου όλων όσων αγαπούν την ιερή αυτή πατρίδα και επιθυμούν να βγει από την παγίδα θανάτου που της έχουν στήσει: γιατί δεν αντιδρούν οι Έλληνες στα όσα τους συμβαίνουν; Περιττό να απαριθμηθούν μία ακόμη φορά, γιατί τα γνωρίζουμε όλοι και μάλιστα από προσωπική εμπειρία.

Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Μία εξαιρετικά σημαντική αιτία της κατάστασης αυτής είναι οι πολύ επιτυχημένες μέθοδοι χειραγώγησης που εφαρμόστηκαν στην ψυχονοητική υπόσταση των Ελλήνων.

Ωστόσο, υπάρχει και μια δεύτερη , εξ' ίσου βαθιά και σημαντική αιτία στη μη αντίδραση του Έλληνα: δεν του έχει δοθεί κανένα από τα δύο στοιχεία που θα του αναπτέρωναν το ηθικό και θα του δημιουργούσαν την ανάγκη να συστρατευθεί σε έναν κοινό αγώνα προς το στόχο της εθνικής σωτηρίας και της επακόλουθης εθνεγερσίας.

Ποια είναι τα στοιχεία αυτά;

1. Το πρώτο είναι ο σχηματισμός μιας ηγετικής ομάδας, που να περιλαμβάνει κατ' αρχήν διακεκριμένες ηγετικές μορφές στον τομέα τους, που ο ελληνικός λαός γνωρίζει και εκτιμά σχεδόν στο σύνολό του - βέβαια δεν περιμένουμε να τους εκτιμούν οι κάθε είδους φιλο-κομματικοί μύωπες ή και οι ολοκληρωτικά τυφλοί κομματάνθρωποι.
Και πιο συγκεκριμένα: η ηγετική αυτή ομάδα δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει εξέχοντα πρόσωπα όπως ο κ. Β.Φίλιας, ο κ. Χ.Γιανναράς, ο κ. Γ.Κοντογιώργης, η κ. Μ.Νεγρεπόντη-Δεληβάνη, η κ. Ζωή Γεωργαντά, όπως οι κ.κ. Μαρκόπουλος, Λεοντής, Ανδριόπουλος, η κ. Ν.Βενετσάνου και άλλοι από το χώρο της μουσικής, η κ. Όλια Λαζαρίδου από το χώρο της υποκριτικής, ο κ. Δημ. Κωνσταντακόπουλος από το χώρο της δημοσιογραφίας και πάρα πολλοί άλλοι που δεν είναι δυνατόν να απαριθμήσω. Κάθε ένας από τους ως άνω σίγουρα έχει να προτείνει ευάριθμους άλλους Έλληνες, που ο ίδιος διακρίνει και εκτιμά.

Ο ηγετικός πυρήνας από “άξιους” και υπεράνω κομμάτων Έλληνες, θα είναι αναγκαίο να πλαισιωθεί (αν αυτός ο πυρήνας δημιουργηθεί το επόμενο βήμα είναι πιο εύκολο) από ανθρώπους του λαού κάθε επαγγελματικής τάξης, έντιμους, απέχοντες από κομματικές φατρίες, ειλικρινείς πατριώτες, όχι εθνικιστές -ας το κατανοήσουμε επί τέλους, ο εθνικισμός έχει αρνητική σχέση με τον πατριωτισμό.

Υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι στην ελληνική κοινωνία. Κι αν μένουν ως τώρα σε αδράνεια και σε αφάνεια είναι γιατί θεωρούν το πολιτικό σύστημα σαν τα γνωστά από την παροιμία “πίτουρα”, που αν ανακατευτούν μαζί τους, η προδιαγεγραμμένη μοίρα τους θα είναι να “τους φαν' οι κότες” ή να τους κατασπαράξουν οι αετονύχηδες της πολιτικής μας πραγματικότητας.

Θα πρέπει, όμως, να βρεθεί ένας τρόπος αυτοί όλοι, πριν ενταχθούν, να πάρουν την έγκριση της κοινωνίας που ζουν π.χ. ανακοινώσεις στον τοπικό τύπο των ονομάτων τους, ώστε αν τεκμηριωθεί από άλλο πολίτη η “αναξιότητα” κάποιου συγκεκριμένου, το όνομά του να αποσύρεται. Άλλως, θα πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά, δια της δικαστικής οδού, ο “διαβάλων” πολίτης. Μπορεί βέβαια να υπάρχει και άλλος τρόπος.

Χωρίς ηγεσία, ατομική ή συλλογική και στην παρούσα συγκυρία η μόνη κατάλληλη είναι η συλλογική, πώς να κινηθεί ο λαός; Ο λαός είναι σαν ένας στρατός έτοιμος για μάχη, αλλά, αν δεν υπάρχουν στρατηγοί, πώς να δώσει τη μάχη μόνος του; Πώς να δώσει μάχη, χωρίς στρατηγικούς “ηγήτορες” και στρατηγικό “σχεδιασμό”;

Η δυσκολία δημιουργίας μιας τέτοιας ηγετικής ομάδας έγκειται στο γεγονός ότι οι επώνυμοι και άξιοι πιθανόν δε θέλουν να παραμερίσουν τις τυχόν διαφορετικές τους απόψεις στο ιδεολογικό πεδίο και να αναλάβουν ομονοούσα πρακτική δράση για τη σωτηρία της πατρίδος μας. Και όμως, θα πρέπει να το αποφασίσουν, επειδή δεν υπάρχει άλλη λύση σωτηρίας της πατρίδος μας παρά μόνον η βίαιη, με πολύ αβέβαια αποτελέσματα για τη σταθερότητα και την ποιότητά τους.

Δεν έχει σημασία η ηλικία των πολιτικο-πνευματικών ηγετών που, αν πραγματοποιηθεί το εγχείρημα αυτό, θα αποτελέσουν τον ηγετικό πυρήνα. Μπορούν, αν δεν επιθυμούν πολύ ενεργές θέσεις όταν η εξουσία έρθει στα χέρια τους, να είναι εμπνευστές, σύμβουλοι και επιβλέποντες αυτών που θα κάνουν την πρακτική δουλειά για την αλλαγή της πορείας της χώρας -υπουργών και άλλων.

Ας το σκεφθούν οι κορυφαίοι μας. Είμαστε στο παρά πέντε μιας πλήρους εθνικής καταστροφής. Θα αφήσουν την πατρίδα να καταστραφεί, γράφοντας μόνον άρθρα ή δίνοντας διαλέξεις; Δεν σώζεται μόνον με άρθρα και διαλέξεις η Ελλάδα. Χρειάζεται και πρακτική-ηγετική δουλειά και ποιος άλλος μπορεί να την κάνει από αυτούς που ονομάζουμε “φυσικούς ηγέτες” του λαού;

2. Το δεύτερο στοιχείο που απαιτείται υπαινίχθη ήδη. Είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός. Ο λαός θέλει να τον δει και να τον ακούσει αυτόν τον σχεδιασμό, πριν αποφασίσει να μπει ολόψυχα στη μάχη. Και στρατηγικός σχεδιασμός σημαίνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο και όχι ευχολόγια.

Στρατηγικός σχεδιασμός σημαίνει ένα ολοκληρωμένο, τεκμηριωμένο και αναλυτικό σχέδιο δύο φάσεων: πρώτον, σταμάτημα της καθόδου προς τον οικονομικό και πολιτισμικό Άδη, δεύτερον, ανόρθωση της Ελλάδος σε όλους τους τομείς, τον οικονομικό, τον Διοικητικό, τον προνοιακό και, βέβαια, την κορωνίδα όλων τον Πολιτισμικό και Παιδείας και τον Πολιτειακό με αλλαγή Συντάγματος, ώστε να κατοχυρωθεί με “ακαταμάχητους” θεσμούς η δημοκρατία στην Ελλάδα.

Ωστόσο, η κοινή λογική υπαγορεύει ότι ο λαός θέλει να δει και να ακούσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, κυρίως, στον οικονομικό τομέα. Για τα άλλα αποτελούν εγγύηση τα ονόματα των ηγετών και βέβαια η διακήρυξη των Αρχών τους, πνευματικών και υλικο-πνευματικών.

Δυστυχώς μέχρι τώρα, στον οικονομικό τομέα παρουσιάζονται στο λαό μόνον ευχολόγια : να βγούμε από την Ε.Ε., να βγούμε από την ευρωζώνη, να μεταβούμε σε εθνικό νόμισμα, σε παράλληλο νόμισμα, να φέρουμε επενδύσεις και άλλα τινά. Αλλά όσο ο λαός δεν βλέπει ένα ολοκληρωμένο οικονομικό στρατηγικό σχέδιο, ας μην περιμένουμε ότι θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αποφασίζει σε κάθε εκλογές να δώσει την εξουσία στον επόμενο δήμιο του. Και όσο αντέξει, εφ' όσον ο θάνατος ενός λαού είναι μια πιο αργή διαδικασία από το θάνατο ενός ανθρώπου.

Ποια είναι η λύση στο πρόβλημα αυτό, στα πλαίσια μιας καλά σχεδιασμένης πολιτικής πρότασης και ενέργειας; Είναι -κι αν σκεφθείτε κάτι καλύτερο, ας το προτείνετε- να δημιουργηθεί μία ομάδα από κορυφαίους Έλληνες οικονομολόγους, αλλά και ξένους, πλήρως ειδικευμένους, (π.χ. νομισματολόγους με εμπειρία στην αλλαγή νομίσματος και η ιδέα αυτή ανήκει στην κ. Μ. Νεγρεπόντη- Δελιβάνη*) και να εκπονήσουν όλοι μαζί αυτόν τον λεπτομερή “οδικό χάρτη” για την ελληνική οικονομία.

Η ομάδα αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει τους κορυφαίους Έλληνες αδέσμευτους οικονομολόγους, από την κ. Μ. Νεγρεπόντη -Δελιβάνη, ως τον κ. Σπ. Λαβδιώτη και ως την ομάδα οικονομολόγων του analyst.gr και άλλους που αυτοί οι κορυφαίοι γνωρίζουν, από την Ελλάδα και τον διεθνή χώρο.

Όλοι μαζί θα πρέπει να εκπονήσουν ένα λεπτομερές πρόγραμμα εξόδου της Ελλάδος από την κρίση, που να περιλαμβάνει τον σχεδιασμό , την εκτέλεση, τυχόν αποκλίσεις κατά την εκτέλεση και την αντιμετώπισή τους και τα αναμενόμενα αποτελέσματα με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μιας διετίας-τριετίας.

Το ολοκληρωμένο σχέδιο θα πρέπει να ανέβει στο διαδίκτυο. Και μόνο απλοποιημένο, πρέπει να δοθεί, με τους πιο πρόσφορους τρόπους, στο λαό, αναφέροντας βήμα προς βήμα όλη τη διαδικασία. Ας πούμε κάπως έτσι:

Α. Προβαίνουμε σε στάση πληρωμών-ποιες οι συνέπειες αρνητικές και θετικές, ποια η αντιμετώπιση των αρνητικών.

Β. Υιοθετούμε εθνικό νόμισμα-ποιες αρχές θα καθορίσουν την ισοτιμία του, ποιες φάσεις θα διέλθει αυτή και πού αναμένεται, κατά ισχυρή πιθανότητα, βάση και του όλου προγράμματος ανάταξης της οικονομίας, να σταθεροποιηθεί. Πώς θα καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες του λαού σε εισαγόμενα προϊόντα; Τι θα γίνουν τα εντός των οικιών ευρώ κι αν είναι αδήλωτα, πώς θα φορολογηθούν; Πόση θα είναι η άμεση επιβάρυνση για τους γονείς ανά παιδί που σπουδάζει στο εξωτερικό κι αν αποδεδειγμένα αδυνατούν να το στηρίξουν, θα μπορεί να μετεγγραφεί σε ελληνικό πανεπιστήμιο; Πώς θα γίνονται οι συναλλαγές μέχρι να κυκλοφορήσει το νέο Νόμισμα;

Όλα αυτά και πάμπολλα άλλα, όχι σκόρπια και ατάκτως εριμμένα από κάποιο πρόσωπο ή κόμμα, αλλά σε πλήρη τάξη, βάση του προγράμματος, που θα το υπογράφει ολόκληρη η επιτελική ομάδα και οι συνεπικουρούντες ξένοι οικονομολόγοι και που, φυσικά, θα αποτελεί ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Είναι αυτονόητο ότι το πρόγραμμα θα βασίζεται στα πραγματικά μεγέθη και αριθμούς της ελληνικής οικονομίας, γι' αυτό ακριβώς δε θα αποτελεί ένα ακόμα ευχολόγιο. Είναι επίσης αυτονόητο ότι θα έχει σαν εισαγωγή μια σύντομη ανατομία της παρούσας οικονομικής κατάστασης και πού αυτή οδηγείται, με μαθηματική -οικονομική!- ακρίβεια, σε όχι πολύ μακρυνό μέλλον. Ώστε ο πολίτης, με τη μέγιστη δυνατή επιστημονική εγκυρότητα, να το γνωρίζει.

Βέβαια, μια τέτοια προσπάθεια απαιτεί θυσίες. Απαιτεί μόχθο, απαιτεί φυσική παρουσία, απαιτεί βοηθούς για την πρακτική δουλειά και, για όλα αυτά μαζί, απαιτεί χρήματα. Αν οι κορυφαίοι μας οικονομολόγοι είναι αποφασισμένοι να προσφέρουν τα δύο πρώτα, τον μόχθο και τη φυσική τους παρουσία σε ενιαίο χώρο (τα e-mail δεν αρκούν) ας το δηλώσουν στον ελληνικό λαό άμα τη συστάσει της επιτελικής τους ομάδας.

Και ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του, ας είμαστε σίγουροι γι' αυτό, θα στηρίξει οικονομικά την προσπάθεια. Αρκεί να γίνει ευρεία ενημέρωσή του και άνοιγμα λογαριασμού στο όνομα όλης της επιτελικής ομάδας. Ακόμα και οι Ομογενείς θα βοηθήσουν. (Προσοχή μόνον στο επικείμενο κούρεμα των καταθέσεων!)

Αν θέλουμε τη σωτηρία της πατρίδος μας, ας “ρίξουμε” τάχιστα στο λαό αυτά “τα δύο σχοινιά σωτηρίας”, για να πιαστεί και να ανέβει από τον βαθύ γκρεμό που τον έχουν ρίξει. Δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος πλέον για καμία καθυστέρηση. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή που περνάει την πατρίδα μας την βυθίζουν σε έναν χωρίς επιστροφή θάνατο.

Θα μείνουμε όλοι με τα γραπτά και τον υπολογιστή μας να παρακολουθούμε το χαμό της, το χαμό μας; Από όλους εμάς εξαρτάται και μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι γνήσιοι πνευματικοί μας ηγέτες -γιατί υπάρχουν και οι κάλπικοι, αλλά αυτοί είναι πλέον αναγνωρίσιμοι.

Όσοι “ηγέτες ΕΛΛΗΝΕΣ”, αυτοί ας προσεγγίσουν ο ένας τον άλλο. Ας πάρει έστω ένας την πρωτοβουλία να εκκινήσει τη διαδικασία. Θα αποδειχτεί πολύ πιο εύκολο, απ' όσο τώρα φαίνεται. Έτοιμος είναι ο λαός να βγει “στα μαρμαρένια αλώνια” και να παλέψει, αν του δοθούν τα δυο αυτά σχοινιά να πιαστεί, “γερά” όμως σχοινιά, για να αισθάνεται ασφάλεια και εμπιστοσύνη.

Βέβαια η προσπάθεια θα πολεμηθεί λυσσαλέα από σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο, με όλα τα όπλα της σύγχρονης προπαγάνδας, το ψέμα, τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση, την απαξίωση, το “θάψιμο” ή την προβολή “πληρωμένων” αρνητικών κριτικών και ό,τι άλλο. Θαρρώ ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία εμπλοκή των επιτελών σε τέτοιες αντιπαραθέσεις. Θα υπάρξουν πολύ θετικοί τρόποι προβολής του εγχειρήματος, με το λαό να συμμετέχει ενεργά με γεωμετρική πρόοδο. Και τότε όλα θα έχουν κριθεί!

* Την είδα στο κείμενο της κ. Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, αναρτημένο στην ιστοσελίδα της: “Σκέψεις και κρίσεις επί της τριμηνιαίας έκθεσης (Απρίλιος-Ιούνιος 2016) του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής των Ελλήνων”.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση