"Η μπάλα στην κερκίδα" από τον Αλέξη
Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος
Ενώ έχει χάσει παταγωδώς σε όλες τις πολιτικές του δεσμεύσεις και στοχεύσεις (έχοντας αντιστρέψει έως και τον πολιτικό και ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματός του), ενώ έχει ηττηθεί κατά κράτος σε όλες τις διαπραγματεύσεις που συμμετείχε (τόσο στα οικονομικά όσο και στα εθνικά θέματα) δημιουργώντας ανυπολόγιστες εθνικά ζημίες, νιώθοντας πως έχει βρεθεί στη γωνία και είναι έτοιμη η βροντώδης κατάρρευσή του, ο φερόμενος και ως πρωθυπουργός της χώρας, κατέστη έρμαιο της πολιτικής του ανυποληψίας και όντας αντιμέτωπος με τις πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες του μετά τις δύο τελευταίες παρουσίες του σε Βρυξέλλες και Σμύρνη (για το «προσφυγικό») όπου κατόρθωσε να θέσει τις βάσεις για μία αποκλεισμένη και απειλούμενη με απώλεια εθνικής κυριαρχίας (έως και γεωγραφικής σμίκρυνσης) Ελλάδα, αποφάσισε να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, σε μία ύστατη προσπάθεια προσωπικής του διαφυγής από το κέντρο ενδιαφέροντος και αποπροσανατολισμού των συζητήσεων από την τραγική του ανικανότητα να υπερασπισθεί τα εθνικά αυτονόητα .
Βέβαια, «χορηγός» των τραγικών αποτελεσμάτων από την «διαχείριση» όσων χειρίσθηκε ο ίδιος ως πρωθυπουργός, δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από τις ιδεοληπτικές του αγκυλώσεις και την εμμονή του σε πολιτικές (π.χ. σκοπός μας να αλλάξει η Ευρώπη) κινήσεις που λειτούργησαν αρνητικά (στον απόλυτο βαθμό) και απειλούν πλέον την ταυτότητα, την δομή και την αρτιότητα της Ελλάδας.
Αντιλαμβανόμενος ο Αλέξης Τσίπρας το απειλητικό -για την πολιτική του ύπαρξη- μέγεθος των κάκιστων αποτελεσμάτων των χειρισμών του, προχωρά σε μία τακτικιστική κίνηση επικοινωνιακού αποπροσανατολισμού, προκαλώντας συζήτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για την… Ελληνική Δικαιοσύνη! Άλλωστε, είναι ήδη αρκετά γνωστός οφελιμιστής και τακτικιστής και από πρώην φίλους και συνεργάτης του έχει χαρακτηρισθεί με πλείστα όσα βαριά κοσμητικά επίθετα (όπως και ο προκάτοχός του Αντώνης Σαμαράς), εκ των οποίων εξέχουσα θέση καταλαμβάνουν το «αδίστακτος» και φιλοτομαριστής».
Δυστυχώς, ακόμη και στην πλέον κρίσιμη για την Ελλάδα χρονική περίοδο ο ίδιος επιλέγει να ασκήσει επικοινωνιακή πολιτική και όχι πολιτική ουσίας, επιμένει σε πρακτικές που προ ενός μόλις χρόνου ο ίδιος καταδίκαζε μετ’ επιτάσεως, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην δημιουργία μίας άτοπης πολιτικά έντασης. Η αγωνία του Αλέξη Τσίπρα να βρει την δική του «Ιφιγένεια», το δικό του εξιλαστήριο θύμα, μέσω του οποίου ευελπιστεί να διασωθεί ο ίδιος, τόσο για τις πράξεις του όσο και για τις παραλείψεις του, αλλά, κυρίως για τις πολιτικές συμμαχίες που σύνηψε εντός και εκτός Ελλάδας και οι οποίες λειτούργησαν εις βάρος της χώρας και των Ελλήνων πολιτών, δημιουργεί ένα επιπρόσθετο εμπόδιο ομαλοποίησης της πολιτικής σκηνής της χώρας, που δρα διαλυτικά σε οποιαδήποτε απόπειρα συσπείρωσης κα κοινής δράσης έναντι των επερχόμενων δεινών, τα οποία ο ίδιος ως πρωθυπουργός έχει συναποφασίσει στις Βρυξέλλες ή έχει αποδεχθεί στη Σμύρνη της Τουρκίας.
Κινούμενος εμφανώς, πλέον, με τυχοδιωκτικά χαρακτηριστικά, δεν θεωρείται απίθανο να επιχειρήσει (με την βοήθεια του πρώην πράσινου και νυν ροζ δημοσιογράφου που δεν μπόρεσε να τοποθετήσει στο MEGA και αδρανών –καθ’ όλη τη διάρκεια της σημερινής κυβέρνησης- φίλων του στη γνωστή κράτος εν κράτει γειτονιά των Αθηνών) να «ταράξει τα νερά» που σήμερα τον πνίγουν.
Δυστυχώς, ο νεαρός πρώην πρόεδρος 15μελούς, γόνος πλούσιας οικογένειας των Αθηνών, προετοιμασμένος επί σειράς πολλών ετών για την κατάληψη του πρωθυπουργικού θώκου, αγωνιώντας για την εξασφάλιση επιπλέον, πολιτικού χρόνου, απέχει ελάχιστα από το να γίνει επικίνδυνος για όλους όσους αντιδρούν στην πολιτική του ύπαρξη, αλλά ακόμη και για την ίδια την Ελλάδα, η οποία σήμερα «γεύεται» τον πολιτικό ανορθολογισμό, την ανυπαρξία αντίληψης της πραγματικότητας και τις καταστρεπτικές ιδεοληπτικές αγκυλώσεις του «πρωθυπουργού» του οποίου η πολιτική ανεπάρκεια έχει ίσως καταστεί ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την χώρα. Αυτός ο νεαρός ήταν ο φυσικός συνεχιστής ισοπεδωτής (της χώρας) των προκατόχων του στην καρέκλα της πρωθυπουργίας στα χρόνια των μνημονίων...
Κι επειδή η χώρα δεν αντιμετωπίζει άλλα προβλήματα, κατά τον Αλέξη Τσίπρα…
Επειδή δεν υπάρχει πρόβλημα με το τι θα συμβεί και πως θα αντιμετωπιστεί ο εγκλωβισμός αγνώστου αριθμού «προσφύγων» και λαθρομεταναστών…
Επειδή ο φερόμενος ως πρωθυπουργός δεν «βλέπει» καμία απειλή από τον «φίλο» του Αχμέτ Νταβούτογλου ή τον σουλτάνο Ερντογάν…
Επειδή δεν βλέπει τη ν διάλυση της ελληνικής οικονομίας και την επικείμενη έκρηξη της ελληνικής κοινωνίας…
Αποφάσισε να συγκαλέσει την Ελληνική Βουλή για να συζητηθεί η κατάσταση της Ελληνικής Δικαιοσύνης σήμερα…, που είτε με αποφάσεις της ενοχλεί την φασίζουσα πολιτική πρακτικά του «αριστερού Αλέξη», είτε με την ό,ποια αντίστασή της σε πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος δεν βοηθά τον πρωθυπουργό να υλοποιήσει τις ό,ποιες πολιτικές ο ίδιος και η κυβέρνησή του φέρεται να επιλέγει…
Φυσικά, ο πρωθυπουργός θα επιτεθεί σε διάφορα κέντρα που ελέγχουν την Δικαιοσύνη και την στρέφουν κατά του «κυβερνητικού έργου», χωρίς όμως να τα κατονομάσει, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για το πλήγμα που ο ίδιος επιφέρει στο κύρος (ό,ποιο κι αν είναι αυτό) της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Η μπάλα στην κερκίδα, λοιπόν, για να χαραχτεί η πολιτική του μέλλοντος, αμαυρώνοντας έως και την Δικαιοσύνη, τον ύστατο θεσμό στον οποίο (παρά τα ό,ποια προβλήματά του) ελπίζει και στηρίζεται ο πολίτης. Αν δεν είναι μία προσωπική επίθεση κατά της Δικαιοσύνης, τότε είναι βέβαιο πως είναι μία επιχείρηση ψυχολογικού χαρακτήρα που στόχο θα έχει να εμφανίσει τον πρωθυπουργό ως «θύμα κυκλωμάτων που δεν του επιτρέπουν να κυβερνήσει» (δηλαδή ένα δικαστικό πραξικόπημα που ελέγχουν διάφορα κέντρα)…
Ξέραμε πως η πτώση ενός πολιτικού ή ενός κόμματος δημιουργεί άσχημες εικόνες. Ξέραμε πως κανένας δεν εγκατέλειψε την εξουσία χωρίς να προσπαθήσει έστω και την τελευταία στιγμή να αποφύγει το αναπόφευκτο της πτώσης…
Δεν ξέραμε όμως πως ένας καταρρέων πολιτικός μπορεί να απειλεί θεσμούς για να απαλλαχθεί των εγκληματικών εις βάρος της χώρας ευθυνών του ή για να χρησιμοποιήσει μελλοντικά αυτή την επίθεση ως ρεβανσισμό στο πρόσωπό του εάν βρεθεί αντιμέτωπος με δικαστικές διώξεις, τόσο ο ίδιος όσο και η γνωστή παρέα του…
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κούλογλου δήλωσε πως "η κυβέρνηση Τσίπρα θα πέσει από απειρία και ανικανότητα".
Ο γράφων θα ήθελε να μοιραστεί μαζί σας την άποψη του καλού φίλου, Δημήτρη Ιατρόπουλου, για την σχέση πολιτικού και εξουσίας:
"Η εξουσία είναι μία πανέμορφη γυναίκα που σε καλεί να μπεις μαζί της σε ένα πολυτελέστατο αμάξι. Όταν μπεις και αφού σε πηδήξει, τότε καταλαβαίνεις πως είναι μία φτιασιδωμένη γριά, πουτάνα και βρωμιάρα που σε έχει ήδη γεμίσει με ανίατες αρρώστιες. Τότε καταλαβαίνεις πως δεν μπορείς να ξαναβγείς εκεί που ζει όλος ο κόσμος παρά μόνο προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο δίπλα στην βρωμιάρα εξουσία..."...
Εν μέσω απόλυτης ακυβερνησίας, η τραγική "κυβέρνηση" Τσίπρα ενδιαφέρεται μόνο για την "δόση εξουσίας" και την παράταση της διάρκειας ζωής της εις βάρος της χώρας...
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Ενώ έχει χάσει παταγωδώς σε όλες τις πολιτικές του δεσμεύσεις και στοχεύσεις (έχοντας αντιστρέψει έως και τον πολιτικό και ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματός του), ενώ έχει ηττηθεί κατά κράτος σε όλες τις διαπραγματεύσεις που συμμετείχε (τόσο στα οικονομικά όσο και στα εθνικά θέματα) δημιουργώντας ανυπολόγιστες εθνικά ζημίες, νιώθοντας πως έχει βρεθεί στη γωνία και είναι έτοιμη η βροντώδης κατάρρευσή του, ο φερόμενος και ως πρωθυπουργός της χώρας, κατέστη έρμαιο της πολιτικής του ανυποληψίας και όντας αντιμέτωπος με τις πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες του μετά τις δύο τελευταίες παρουσίες του σε Βρυξέλλες και Σμύρνη (για το «προσφυγικό») όπου κατόρθωσε να θέσει τις βάσεις για μία αποκλεισμένη και απειλούμενη με απώλεια εθνικής κυριαρχίας (έως και γεωγραφικής σμίκρυνσης) Ελλάδα, αποφάσισε να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, σε μία ύστατη προσπάθεια προσωπικής του διαφυγής από το κέντρο ενδιαφέροντος και αποπροσανατολισμού των συζητήσεων από την τραγική του ανικανότητα να υπερασπισθεί τα εθνικά αυτονόητα .
Βέβαια, «χορηγός» των τραγικών αποτελεσμάτων από την «διαχείριση» όσων χειρίσθηκε ο ίδιος ως πρωθυπουργός, δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από τις ιδεοληπτικές του αγκυλώσεις και την εμμονή του σε πολιτικές (π.χ. σκοπός μας να αλλάξει η Ευρώπη) κινήσεις που λειτούργησαν αρνητικά (στον απόλυτο βαθμό) και απειλούν πλέον την ταυτότητα, την δομή και την αρτιότητα της Ελλάδας.
Αντιλαμβανόμενος ο Αλέξης Τσίπρας το απειλητικό -για την πολιτική του ύπαρξη- μέγεθος των κάκιστων αποτελεσμάτων των χειρισμών του, προχωρά σε μία τακτικιστική κίνηση επικοινωνιακού αποπροσανατολισμού, προκαλώντας συζήτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για την… Ελληνική Δικαιοσύνη! Άλλωστε, είναι ήδη αρκετά γνωστός οφελιμιστής και τακτικιστής και από πρώην φίλους και συνεργάτης του έχει χαρακτηρισθεί με πλείστα όσα βαριά κοσμητικά επίθετα (όπως και ο προκάτοχός του Αντώνης Σαμαράς), εκ των οποίων εξέχουσα θέση καταλαμβάνουν το «αδίστακτος» και φιλοτομαριστής».
Δυστυχώς, ακόμη και στην πλέον κρίσιμη για την Ελλάδα χρονική περίοδο ο ίδιος επιλέγει να ασκήσει επικοινωνιακή πολιτική και όχι πολιτική ουσίας, επιμένει σε πρακτικές που προ ενός μόλις χρόνου ο ίδιος καταδίκαζε μετ’ επιτάσεως, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην δημιουργία μίας άτοπης πολιτικά έντασης. Η αγωνία του Αλέξη Τσίπρα να βρει την δική του «Ιφιγένεια», το δικό του εξιλαστήριο θύμα, μέσω του οποίου ευελπιστεί να διασωθεί ο ίδιος, τόσο για τις πράξεις του όσο και για τις παραλείψεις του, αλλά, κυρίως για τις πολιτικές συμμαχίες που σύνηψε εντός και εκτός Ελλάδας και οι οποίες λειτούργησαν εις βάρος της χώρας και των Ελλήνων πολιτών, δημιουργεί ένα επιπρόσθετο εμπόδιο ομαλοποίησης της πολιτικής σκηνής της χώρας, που δρα διαλυτικά σε οποιαδήποτε απόπειρα συσπείρωσης κα κοινής δράσης έναντι των επερχόμενων δεινών, τα οποία ο ίδιος ως πρωθυπουργός έχει συναποφασίσει στις Βρυξέλλες ή έχει αποδεχθεί στη Σμύρνη της Τουρκίας.
Κινούμενος εμφανώς, πλέον, με τυχοδιωκτικά χαρακτηριστικά, δεν θεωρείται απίθανο να επιχειρήσει (με την βοήθεια του πρώην πράσινου και νυν ροζ δημοσιογράφου που δεν μπόρεσε να τοποθετήσει στο MEGA και αδρανών –καθ’ όλη τη διάρκεια της σημερινής κυβέρνησης- φίλων του στη γνωστή κράτος εν κράτει γειτονιά των Αθηνών) να «ταράξει τα νερά» που σήμερα τον πνίγουν.
Δυστυχώς, ο νεαρός πρώην πρόεδρος 15μελούς, γόνος πλούσιας οικογένειας των Αθηνών, προετοιμασμένος επί σειράς πολλών ετών για την κατάληψη του πρωθυπουργικού θώκου, αγωνιώντας για την εξασφάλιση επιπλέον, πολιτικού χρόνου, απέχει ελάχιστα από το να γίνει επικίνδυνος για όλους όσους αντιδρούν στην πολιτική του ύπαρξη, αλλά ακόμη και για την ίδια την Ελλάδα, η οποία σήμερα «γεύεται» τον πολιτικό ανορθολογισμό, την ανυπαρξία αντίληψης της πραγματικότητας και τις καταστρεπτικές ιδεοληπτικές αγκυλώσεις του «πρωθυπουργού» του οποίου η πολιτική ανεπάρκεια έχει ίσως καταστεί ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την χώρα. Αυτός ο νεαρός ήταν ο φυσικός συνεχιστής ισοπεδωτής (της χώρας) των προκατόχων του στην καρέκλα της πρωθυπουργίας στα χρόνια των μνημονίων...
Κι επειδή η χώρα δεν αντιμετωπίζει άλλα προβλήματα, κατά τον Αλέξη Τσίπρα…
Επειδή δεν υπάρχει πρόβλημα με το τι θα συμβεί και πως θα αντιμετωπιστεί ο εγκλωβισμός αγνώστου αριθμού «προσφύγων» και λαθρομεταναστών…
Επειδή ο φερόμενος ως πρωθυπουργός δεν «βλέπει» καμία απειλή από τον «φίλο» του Αχμέτ Νταβούτογλου ή τον σουλτάνο Ερντογάν…
Επειδή δεν βλέπει τη ν διάλυση της ελληνικής οικονομίας και την επικείμενη έκρηξη της ελληνικής κοινωνίας…
Αποφάσισε να συγκαλέσει την Ελληνική Βουλή για να συζητηθεί η κατάσταση της Ελληνικής Δικαιοσύνης σήμερα…, που είτε με αποφάσεις της ενοχλεί την φασίζουσα πολιτική πρακτικά του «αριστερού Αλέξη», είτε με την ό,ποια αντίστασή της σε πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος δεν βοηθά τον πρωθυπουργό να υλοποιήσει τις ό,ποιες πολιτικές ο ίδιος και η κυβέρνησή του φέρεται να επιλέγει…
Φυσικά, ο πρωθυπουργός θα επιτεθεί σε διάφορα κέντρα που ελέγχουν την Δικαιοσύνη και την στρέφουν κατά του «κυβερνητικού έργου», χωρίς όμως να τα κατονομάσει, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για το πλήγμα που ο ίδιος επιφέρει στο κύρος (ό,ποιο κι αν είναι αυτό) της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Η μπάλα στην κερκίδα, λοιπόν, για να χαραχτεί η πολιτική του μέλλοντος, αμαυρώνοντας έως και την Δικαιοσύνη, τον ύστατο θεσμό στον οποίο (παρά τα ό,ποια προβλήματά του) ελπίζει και στηρίζεται ο πολίτης. Αν δεν είναι μία προσωπική επίθεση κατά της Δικαιοσύνης, τότε είναι βέβαιο πως είναι μία επιχείρηση ψυχολογικού χαρακτήρα που στόχο θα έχει να εμφανίσει τον πρωθυπουργό ως «θύμα κυκλωμάτων που δεν του επιτρέπουν να κυβερνήσει» (δηλαδή ένα δικαστικό πραξικόπημα που ελέγχουν διάφορα κέντρα)…
Ξέραμε πως η πτώση ενός πολιτικού ή ενός κόμματος δημιουργεί άσχημες εικόνες. Ξέραμε πως κανένας δεν εγκατέλειψε την εξουσία χωρίς να προσπαθήσει έστω και την τελευταία στιγμή να αποφύγει το αναπόφευκτο της πτώσης…
Δεν ξέραμε όμως πως ένας καταρρέων πολιτικός μπορεί να απειλεί θεσμούς για να απαλλαχθεί των εγκληματικών εις βάρος της χώρας ευθυνών του ή για να χρησιμοποιήσει μελλοντικά αυτή την επίθεση ως ρεβανσισμό στο πρόσωπό του εάν βρεθεί αντιμέτωπος με δικαστικές διώξεις, τόσο ο ίδιος όσο και η γνωστή παρέα του…
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κούλογλου δήλωσε πως "η κυβέρνηση Τσίπρα θα πέσει από απειρία και ανικανότητα".
Ο γράφων θα ήθελε να μοιραστεί μαζί σας την άποψη του καλού φίλου, Δημήτρη Ιατρόπουλου, για την σχέση πολιτικού και εξουσίας:
"Η εξουσία είναι μία πανέμορφη γυναίκα που σε καλεί να μπεις μαζί της σε ένα πολυτελέστατο αμάξι. Όταν μπεις και αφού σε πηδήξει, τότε καταλαβαίνεις πως είναι μία φτιασιδωμένη γριά, πουτάνα και βρωμιάρα που σε έχει ήδη γεμίσει με ανίατες αρρώστιες. Τότε καταλαβαίνεις πως δεν μπορείς να ξαναβγείς εκεί που ζει όλος ο κόσμος παρά μόνο προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο δίπλα στην βρωμιάρα εξουσία..."...
Εν μέσω απόλυτης ακυβερνησίας, η τραγική "κυβέρνηση" Τσίπρα ενδιαφέρεται μόνο για την "δόση εξουσίας" και την παράταση της διάρκειας ζωής της εις βάρος της χώρας...
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...