Το εγχείρημα της πολυ-πολιτισμικότητας στην Ευρώπη

Αφορμή για το παρόν σημείωμα πήρα από άρθρο του TRT, του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων της Τουρκίας, με τίτλο "Μετεξεταστέα η Δύση στην πολυπολιτισμικότητα", υπογραφόμενο από τον γενικό γραμματέα του Κέντρου Ισλαμικού Πολιτισμού και Τέχνης και επικεφαλής συμβούλου του Πρωθυπουργού.

Πρόκειται για καταγγελία της Δύσης, η οποία δεν ενστερνίστηκε, κατ’ αυτόν, την πολυπολιτισμικότητα και θέτει φραγμούς στους μουσουλμάνους να ζήσουν κατά τον ίδιο τρόπο που ζούσαν στις μουσουλμανικές χώρες.

Πρόκειται επομένως για μια διαστροφή της έννοιας της πολυπολιτισμικότητας, στην οποία μας έχει συνηθίσει άλλωστε η πολυποίκιλη ηγεσία της Τουρκίας, προ κατά, αλλά και μετά σίγουρα, του σημερινού δικτατορικού καθεστώτος της. Ψέγει την δυτική κοινωνία ο σύμβουλος του κ. Ερντογάν, Αμνπτουλκαντίρ Οζκάν, ότι δεν επιδεικνύει την ανοχή, όπως την επιδεικνύει το ισλάμ! Γράφει:

«Το Ισλάμ έχει ως βάση τον πλουραλισμό και την διαφορετικότητα. Υπό αυτή την έννοια το Ισλάμ με τον μονοτυπικό μοντερνισμό που στηρίζεται στην φιλοσοφία του διαφωτισμού, βρίσκεται αλλού από την άποψη παραδείγματος. Παραδείγματος χάρη, ενώ διαφορετικές θρησκευτικές εκφάνσεις εντός της σφαίρας κυριαρχίας του Ισλάμ, διατηρούν την ύπαρξή τους απολύτως ελεύθερα μέσα στην δική τους αυθεντικότητα, δεν ισχύει το ίδιο εντός της σφαίρας κυριαρχίας του μοντέρνου κοσμικού κόσμου».

Δηλαδή, ο κύριος σύμβουλος δεν παρατηρεί την σφαγή μεταξύ σουνιτών και σιιτών εντός της ισλαμικής Σαουδικής Αραβίας, ούτε τους διωγμούς των αλεβιτών από το τουρκικό κράτος. Με τα παραμορφωμένα γυαλιά που βλέπουν οι Τούρκοι πολιτικοί την πραγματικότητα (όλων των κομμάτων και όλων των εποχών) υποστηρίζει πως μέσα στο ισλαμικό κράτος κάθε διαφορετική έκφανση διατηρεί την αυθεντικότητά της.

Αν αυτό δεν είναι διαστρέβλωση, τι είναι; Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος ότι σκοπίμως παραπλανεί, ή αυτό νομίζει πως είναι το πραγματικό, επειδή κάθε φανατικός δογματικός, ζει σε άλλον κόσμο, χωρίς να μπορεί να ενταχθεί σε δημοκρατική κοινωνία, όπως συμβαίνει άλλωστε και παρ’ Ελλάδι με τους φανατικούς - δογματικούς ιδεοληπτικούς πολιτικούς μας.

Κατηγορεί ο Οζκάν την Δύση, επειδή αυτή δεν δέχεται όλους τους μουσουλμάνους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες που στέλνει σκοπίμως η Τουρκία (η οποία επιχειρεί να καλύψει την ζημία εκ του εμπάργκο των Ρώσων, με τα έσοδα των διακινητών, που υπολογίζονται σε άνω των έξη δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι σήμερα). Και γράφει -με… πόνο ψυχής- ότι οι προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα για την επιστροφή των Σύρων προσφύγων από τα ευρωπαϊκά εδάφη, «είναι εκ των μεγαλύτερων δραμάτων της ανθρωπότητας σε αυτόν τον αιώνα».

Καταλήγει δε: «Όταν αναφερόμαστε στους Οθωμανούς και μας έρχονται στον νου μόνο οι κατακτήσεις, θα πει ότι έχουμε διαβάσει την ιστορία ελλιπώς. Ο ισλαμικός πολιτισμός περιλαμβάνει όλα όσα οικοδόμησαν την κοινωνική ζωή και όλα όσα οικοδόμησε ο άνθρωπος». Άρα, στο σημερινό οικοδόμημα του κόσμου, δεν έχει θέση το ελληνικό ελεύθερο πνεύμα, επειδή ο ισλαμισμός δημιούργησε «όλα όσα οικοδόμησε ο άνθρωπος» (Θα αφαιρεί την αρμενική και ποντιακή γενοκτονία, προφανώς, από το ισλαμικό οικοδόμημα. Επρόκειτο περί συνωστισμού, άλλωστε).

Ίσως ο Οζκάν, -δεν γνωρίζω τον βαθμό της μόρφωσής του- έχει κατά νου την δυτική ανοχή, που ξεκίνησε το 1685 με την Epistola de Tolerantia, του John Locke και διατυπώθηκε νομικά με το άρθρο 10 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της γαλλικής επανάστασης του 1789, κατά το οποίο «ουδείς επιτρέπεται να ενοχλείται για τις πεποιθήσεις του, περιλαμβανομένων των θρησκευτικών».

Ο Στέλιος Ράμφος είχε γράψει κάποτε, ότι αυτή η ανοχή οδήγησε στην λεγόμενη «θεωρία της πολυπολιτισμικότητας», που διατυπώθηκε από την Αριστερά με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης (σημειώνω, πως αυτήν ακριβώς την διατύπωση έχει και ο φιλελευθερισμός της Νέας Τάξης πραγμάτων). Σύμφωνα με αυτήν, μία σύγχρονη κοινωνία πρέπει να δίνει πλήρη δικαιώματα στους ξένους μετανάστες και να σέβεται απολύτως την κουλτούρα τους.

Αυτή η αριστερή θεωρία όμως, έγραψε ο Στ. Ράμφος, αντίκειται στο παραπάνω άρθρο 10, το οποίο συνεχίζει: «...υπό τον όρο η εκδήλωση των πεποιθήσεων να μη διαταράσσει την [...] δημόσια τάξη». Ναι. Η δυτική κουλτούρα θέτει ως όριο της ελευθερίας καθενός το σημείο όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου, υιοθετώντας την αρχαιοελληνική αντίληψη στην έννοια του πολίτη.

Και αυτό το όριο το παραβιάζουν τα «πλήρη δικαιώματα». Έτσι, φέρνουν σε αντιπαράθεση τους μετανάστες με τις κοινωνίες στις οποίες φιλοξενούνται. Διαλύουν τη συνοχή της κοινωνίας. Είναι μια παρεξηγημένη εκδοχή της ανοχής και των δυτικών αξιών.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση