ΕΟΚΑ - Κουρδική αντίσταση δυο όμοιοι αγώνες μια βασική διαφορά

Γράφει η Μελίνα Κονταξή

1η Απριλίου του 1955 ξεκινάει η κορύφωση του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για ένωση με την μητέρα πατρίδα. Κορύφωση, γιατί ο αγώνας με διάφορες μορφές, δεν σταμάτησε ποτέ από την στιγμή που ο αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος υποδεχόμενος τον Άγγλο αρμοστή το 1878 μίλησε για την επιθυμία του λαού για ένωση με την Ελλάδα. Οι Κύπριοι εμπιστεύτηκαν τους Άγγλους, θεώρησαν την Αγγλική κατοχή διάλειμμα πριν την ένωση. Το 1940 οι Άγγλοι είχαν πινακίδες έξω από τα στρατολογικά γραφεία καλώντας τους Κύπριους να πολεμήσουν και για την δική τους ελευθερία.

«Πολεμώντας για την ελευθερία των λαών πολεμάτε και για την δική σας ελευθερία» ανέφεραν. Χιλιάδες έσπευσαν να καταταγούν... φυσικά κάτω από Βρετανικές διαταγές... σιγά μην ήθελαν οι Άγγλοι να επιστρέψουν χιλιάδες πίσω με την στολή του Έλληνα φαντάρου, γιαυτό παρενέβησαν στον Μεταξά και απέτρεψαν την κατάταξη των Κύπριων στις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Από το 1923 οι Κούρδοι έγιναν "βουνίσιοι Τούρκοι" στο πλαίσιο της κατασκευής τεχνητής Τουρκικής ταυτότητας. Το 1930 ο Τούρκος υπουργός δικαιοσύνης Μαχμούτ Εσάτ Μποσκούρτ δήλωνε σε ανοιχτή συγκέντρωση στην πόλη Οντεμίς ότι...
«Ο Τούρκος είναι ο μοναδικός αφέντης και ιδιοκτήτης αυτής της χώρας (άσχετο το γεγονός ότι μέχρι τον 11ο αιώνα δεν υπήρχαν Τούρκοι στην Μικρά Ασία)
όσοι δεν έχουν το καθαρό αίμα της Τουρκικής φυλής, έχουν μόνο ένα δικαίωμα... να γίνουν υπηρέτες και δούλοι»

Οι Κούρδοι δεν σταμάτησαν τον αγώνα, που ξεκίνησε πριν ακόμα από την ίδρυση της Τουρκικής δημοκρατίας το 1923, με την εξέγερση των Kocgiriτο 1920 -1921.
Το τίμημα ήταν μεγάλο, τουλάχιστον 2.000 Κουρδικά χωριά καταστράφηκαν, Κουρδικά κόμματα απαγορεύτηκαν, βουλευτές πήγαν φυλακή εξαιτίας της άσκησης των πιο βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ενδεικτικό παράδειγμα η Λέιλα Ζάνα, Κούρδισα βουλευτής, που πέρασε 10 χρόνια στη φυλακή επειδή μίλησε στα Κουρδικά κατά την διάρκεια του όρκου της.

Δυο έθνη, δυο λαοί, Έλληνες και Κούρδοι, καταπιεσμένοι από δυο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συνεργάζονταν. Οι δυτικοί αποικιοκράτες απλώς ήταν πιο ύπουλοι από τον Ανατολίτη σύμμαχο, που πάντα φρόντισαν να καλύπτουν και να χρησιμοποιούν.

Και οι Κούρδοι είχαν ελπίδες με την άνοδο του Ερντογάν, όπως και οι Κύπριοι με την άφιξη των Εγγλέζων... Το 2009 ο Ερντογάν επανέφερε τα Κουρδικά ονόματα σε πόλεις που είχαν αντικατασταθεί από Τουρκικά, αναγνώρισε μέχρι και την σφαγή των Αλεβητών Κούρδων από τους Κεμαλικούς στο Ντερσίμ, ζητώντας και συγνώμη.

Μόνο που, όπως οι Άγγλοι δεν κράτησαν τις υποσχέσεις που έδωσαν στους Κύπριους κατά τον β παγκόσμιο πόλεμο, ούτε οι παραχωρήσεις του Ερντογάν είχαν στόχο την παροχή ουσιαστικής ελευθερίας. Από την εποχή των νεότουρκων τα δικαιώματα που επέτρεπε η Τουρκική μειοψηφία στους γηγενείς δίνονταν κάτω από μια προϋπόθεση, την υιοθέτηση Τουρκικής ταυτότητας από τους μη Τούρκους.

Γρήγορα κατάλαβαν οι Κούρδοι τον πραγματικό ρόλο του Ερντογάν, όπως γρήγορα κατάλαβαν οι Κύπριοι ότι οι υποσχέσεις των Άγγλων κατά το β παγκόσμιο πόλεμο δεν είχαν αντίκρυσμα.
«Η Κύπρος θεωρείται αναπόσπαστο τμήμα της Βρετανικής αυτοκρατορίας και γιαυτό δεν πρόκειται με κανένα τρόπο να αποδοθεί στην Ελλάδα» δήλωνε ο Άγγλος υπουργός αποικιών Κρις Τζόουνς

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 1955 και την έναρξη του εθνικοαπελευθρωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Η συνειδητοποίηση έφερε τον αγώνα, που θα κέρδιζε, αν δεν πουλιόταν για μια καταδικασμένη ανεξαρτησία.

Η συνειδητοποίηση των Κούρδων έφερε την απόφαση για αυτοδιοίκηση στις περιοχές τους και την απόφαση για αντίσταση στην άγρια καταστολή που εξαπέλυσε εναντίον τους το Τουρκικό κράτος.

ΕΟΚΑ και Κουρδική αντίσταση... τόσες ομοιότητες...

Οι νέοι Κούρδοι που στήνουν οδοφράγματα στις Τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας θυμίζουν τους μαθητές του Παγκύπριου Γυμνασίου που το 1956 πετροβολούσαν για ώρες τους Άγγλους και όταν αυτοί μπήκαν μαζί με τους Τούρκους στην αυλή και στην βιβλιοθήκη δεν βρήκαν μαθητές να συλλάβουν, είχαν βρει τρόπο διαφυγής.

Δυο αγώνες δυο εθνών για δικαίωση... μια διαφορά...

Ο Ανατολίτης -ευτυχώς για τους Κούρδους- δεν έκρυψε ποτέ την έμφυτη βαρβαρότητα του, δεν σκέφτηκε ποτέ μια πλασματική αυτοτέλεια που θα οδηγούσε σταδιακά στην μόνιμη υποδούλωση.

Αυτή η διαφορά είναι ο λόγος που οι Κούρδοι θα αποκτήσουν κράτος ενώ η Κυπριακή δημοκρατία είναι στα πρόθυρα του υποβιβασμού της σε κοινότητα, και το χειρότερο… εθελούσιου υποβιβασμού της.

Αυτή η διαφορά και κάτι ακόμα... οι Κούρδοι δεν σταμάτησαν ποτέ να αγωνίζονται!

Υπάρχει ακόμα χρόνος για την Κύπρο, μακάρι να ζωντανέψει η μνήμη για να σωθεί το παρόν και το μέλλον.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση