Σύμφωνο σοβαρότητας

Επιτέλους, υπερψηφίστηκε και στη χώρα μας, όπως σε όλες τις υπόλοιπες πολιτισμένες του δυτικού κόσμου, το σύμφωνο συμβίωσης ομο(φυλλό)φιλων.
Βγήκαν όλοι να βρωντοφωνάξουν υπέρ, να φιληθούν δημόσια εντός κι εκτός Βουλής, να κράξουν όσους απέφυγαν να πάρουν θέση ή να ψηφίσουν κατά… Λες και η ελευθερια έκφρασης είναι δικαίωμα μόνο όσων είναι υπέρ. Λες και στο σημερινό δυτικό κόσμο όλοι οι gay, υποφέρουν και είναι κατατρεγμένοι.

Επιτέλους μια ακόμη νίκη. Χαίρομαι, πραγματικά. Δεν ειναι σωστό να αισθάνονται κυνηγημένοι, ρηγμένοι...
Σα να μη φτάνει η υπέρμετρη προβολή τους στην τηλεόραση είτε σε σήριαλ είτε σε εκπομπές σαν παρουσιαστές, τραγουδιστές, σχεδιαστές, στάρ, κλπ.
Σα να μην προκαλεί αρκετά η καμπάνια της “κανονικότητάς” τους την οποία διατυμπανίζουν νυχθημερόν προκειμένου να είναι αποδεκτοί, αποδεκτότεροι των υπολοίπων.

Δεν τους αρκεί η συνύπαρξη και η συμβίωση που τους παρέχεται απλόχερα από τις δυτικές κοινωνίες, πρέπει να επιβληθούν. Πρέπει να είναι το πρότυπό μας.
Δεν είμαι υπέρ της εκκλησίας, γιατί κι αυτοι έχουν τα μερίδια ευθύνης τους. Δεν βοήθησαν με τη στάση τους που είναι αναχρονιστική, εκτός πραγματικότητας.

Η διαφορά είναι ότι υπάρχει μένος. Απέχθεια για όλους τους άλλους που απλά προτιμούν μια άλλη φυσιολογικότητα και κανονικότητα, την πραδοσιακή. Αυτήν που προσφέρει η φύση. Την πρώτη αν θέλετε.
Αυτό είναι έγκλημα;
Όχι, αν δεν τους εγκρίνεις απόλυτα είσαι ομοφοβικός.
Αν τολμήσεις να αμφισβητήσεις την φυσιολογικότητα μιας gay οικογένειας με παιδιά, είσαι οπισθοδρομικός.

Τότε σε τι είναι αυτοί καλύτεροι;
Την ίδια βια και ρατσισμό ασκούν στους υπόλοιπους με αυτά που διατείνενται ότι υπέφεραν μέχρι σήμερα.
Μέχρι την ψήφιση της πολυπόθητης συμβίωσης.
Αυτό ήταν το πρόβλημά τους.
Ή μήπως όχι;
Μήπως το ζητούμενο ήταν να επιβάλλουν την άποψή τους;
Να επιβάλλουν την κανονικότητά τους;
Αφού η κοινωνία μετά τόση προπαγάνδα στα media δεν τους αποδέχτηκε αρκετά, να πρέπει να γίνει και με νόμο;
Ίσως.

Δεν μ’ ενοχλεί, ο καθένας πρέπει να μπορεί να έχει ο,τι σεξουαλική προτίμηση επιθυμεί, εφόσον είναι ενήλικος.
Μπορεί να μη με συναρπάζει η ιδέα, αλλά το θεωρώ δικαίωμά του με ή χωρις νόμο.

Από την άλλη όμως θεωρώ δικαίωμά μου να μην επιβάλλει την φυσιολογικότητά του σ’ εμένα και στην οικογένειά μου.
Αυτό οπωσδήποτε δεν είναι φυσιολογικό.
Δείχνει ρατσισμό, κόμπλεξ κατωτερότητας, ανωμαλία, διαστροφή, μίσος.

Έτσι δεν πάμε μπροστά, πάμε πιο πίσω.
Τώρα λοιπόν που και με τη βούλα του νόμου είναι καθόλα νόμιμοι κι αποδεκτοί, ας δείξουν την ανάλογη ωριμότητα και πολιτισμό κι ας ηρεμήσουν.
Δεν χρειάζονται πλέον άλλα ξεκατινιάσματα, δηλώσεις στην tv, άρθρα στα blogs, και άλλα γνωστά προκλητικά ξεφτυλίκια.
Χωράμε και οι μεν και οι δε, με σοβαρότητα, αλληλοεκτίμηση, σεβασμό, αξιοπρέπεια.
Ταμπέλα δεν τους βάζει κανείς, πέρα από τους ίδιους.

Δημήτρης Χ.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση