Το γυμνό φλαμίνγκο

Αυτοκρατορικό ύφος. Μπόϊ, χρώμα ροζ σε όλες τις αποχρώσεις, λίαν ελκυστική παρουσία, μας κάνουν την τιμή τα φλαμίνγκος να τα παρατηρούμε ατέλειωτες ώρες στους βιότοπους, τις λίμνες, λιμνοθάλασσες της πατρίδας μας.
Βαδίζουν στο ρυθμό του τανγκό, με ματιές που καθηλώνουν μικρούς - μεγάλους.
Από τα αγαπημένα θέματα των ζωγράφων, των ποιητών, των λογοτεχνών.

Όσοι δεν είδαν τις αποικίες των ερωδιών η των φλαμίνγκος λίγο πριν, λίγο μετά το Πόρτο Λάγος, ας σπεύσουν στην πρώτη ευκαιρία να το κάνουν. Θα αποζημιωθούν με το παραπάνω.

Ένα φλαμίνγκο έγινε στις μέρες μας viral.
Για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι viral, να τους πούμε πως είναι πρωτότυπο, αγαπημένο θέμα με δεκάδες χιλιάδες ενθουσιώδεις θεατές στο διαδίκτυο, τα πολυμέσα ενημέρωσης.

΄Ηταν ένα φλαμίνγκο καλά ενημερωμένο για το τι γίνεται στον κόσμο, στη Συρία, στην Ελλάδα.
Άριστος γνώστης των ηλεκτρονικών υπολογιστών, με ταμπλετ, κινητό τελευταίου τύπου, σελίδα στο face - book, λογαριασμό στο twitter και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά.

Σε ενα καλάθι που προμηθεύτηκε από Ρομά, τοποθέτησε μια σελίδα τετραδίου γράφοντας με τις φτερούγες του το ακόλουθο μήνυμα: "Δεν έχω χρήματα. Προσφέρω το φτέρωμά μου για τα παιδιά που τό 'χουν ανάγκη".

Πότε στο ένα πόδι, πότε στα δυο, στάθηκε στο δίαυλο του λιμανιού του Πόρτο - Λάγος, ώστε να είναι ορατό από όλα τα πουλιά του διπλανού άλσους, όπως και τους διερχόμενους ψαράδες, τραβώντας με το ράμφος του το φτέρωμα, τα πουπουλά του, και τοποθετώντας τα στο καλάθι.
Ευτυχώς που δεν φύσαγε δυνατά να τα πάρει ο άνεμος.

Το φλαμίνγκο έβγαλε όλο του το φτέρωμα.
Κρύωνε, μα δεν τό 'δειχνε.
Έλαμπε από χαρά.
Ήταν ευτυχισμένο. Το πρόσωπό του φάνταζε Άγιον Όρος.

Σκέφτονταν τη χαρά των παιδιών με τα δώρα, τα παιχνίδια, το ζεστό φαγητό όπως και τη ζεστή κουβερτούλα που θα τα σκέπαζε από την πώληση του φτερώματός του.

Έχω τις φτερούγες μου. Θα με βοηθήσουν να μην ξεπαγιάσω, να βγάλω το Χειμώνα, σκέφτονταν.
Κάποια παιδιά, σε κάποια γωνιά δεν έχουν τίποτα. Έρχονται Χριστούγεννα. Θα μοιραστώ μαζί τους το ροζ φόρεμά μου που όλοι θαυμάζουν, την περηφάνεια μου.
Κάποτε έφερα κι εγώ παιδιά στο κόσμο.

Ήταν τότε πολύ διαφορετικά. Είχαμε όλα τα αγαθά. Δεν μας έλειπε τίποτε. Μόνη μου φροντίδα να τα φροντίζω, να τα χτενίζω, να τα ντύνω με όλες τις αποχρώσεις του ροζ, να μαθαίνουν γράμματα δίπλα στα καλύτερα φλαμίνγκος της χώρας μας. Σήμερα προσελκύουν επισκέπτες σε όλους τους βιότοπους του κόσμου. Μιλάμε μέσω skype κάθε μέρα.

Πολίτες του κόσμου και τα παιδιά μου, κι εγώ.
Πολίτες του κόσμου, τα παιδιά όλου του κόσμου.
Είναι απαράδεκτες οι διακρίσεις.

Ελάτε κύκνοι, πάρτε το καλάθι κι αμέτε να κάνετε το φτέρωμά μου ισοδύναμα αγαθά για τα παιδιά. Μικρά και μεγάλα παιδιά. Εκεί που περίσσεψε ο πόνος, η αδικία, η ανέχεια.

Γιατί όπως είπε κάποτε και ο Μάνος Χατζηδάκις:
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΔΕΝ ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΦΟΝΕΥΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΝΝΟ ΣΕ ΚΥΝΗΓΙ. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΕΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ.

Καλές Γιορτές παιδιά!!!

Στέλιος Αρσενίου

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση