Βρώμισε κάτι; Είναι από τη γάγγραινα στα πόδια της κυβέρνησης

Του Γιώργου Πετράκη  

Η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου πριν προλάβει σχεδόν να σαραντίσει, εμφανίζει ήδη προχωρημένα συμπτώματα κόπωσης και αποσύνθεσης, όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις μετα από μήνες όμως παραμονής στην εξουσία.

Οι σχέσεις με οικονομικά συμφέροντα δεν είναι άγνωστη πια έννοια για την κυβέρνηση της αριστεροδεξιάς και δεν αφορά αυτό μόνο τον κυρ Αλέκο Φλαμπουραρη. Εδώ βρέθηκε κοτζάμ μεγαλοπειχειρηματίας που εχει την άνεση να στελνει sms στον άτυπο συγκυβερνήτη Π. Καμμένο και να απαιτεί με απειλές, τον διορισμό ελεγχόμενου υπουργού, ώστε να κάνει τις μπίζνες του ανενόχλητος.

Και ήρθε η υπόθεση Πανούση. Όλοι έσπευσαν να τον απαξιώσουν αρχικά, οι Βαρεμένοι (εκείνοι με το δεκαχίλιαρο στον απορροφητήρα) θυμήθηκαν τις ιστορίες James Bond, ο υπουργός-καθηγητής Παρασκευόπουλος θυμήθηκε ότι όλοι οι υπουργοί απειλούνται, επομένως δεν λέει και τίποτα καινούργιο ο Πανούσης.

Όμως ο πρώην υπουργός, εκλεκτός του ίδιου του κ. Τσίπρα αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό που όλοι ψυχανεμιζόμασταν: τον ομφάλιο λώρο που δυστυχώς συνδέει τον ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία, το περιθώριο και εκείνους που με ιδεολογικό μανδύα τον «πόλεμο» εναντίον του κράτους, του Μνημονίου κ.α., απλώς φροντίζουν να «απαλλοτριώνουν» Τράπεζες προς βιοπορισμό.

Επιβεβαιώνονται οι υποψίες, ότι από τη μεταπολίτευση και μετά, πότε ο κρυφός θαυμασμός στα πρωτοπαλίκαρα της 17Ν και ο συγχρωτισμός με τα στελέχη του ΕΛΑ, άλλοτε η υπόθαλψη, ιδεολογική και ουσιαστική, των τρομοκρατών από ένα τμήμα της λούμπεν Αριστεράς, οδήγησε τελικά στο έκτρωμα της παρά φυσιν διασύνδεσης της τρομοκρατίας με το κοινό έγκλημα, καθώς δεν υπήρχε και τόσο εμφανής ιδεολογικός λόγος για την Ένοπλη Δράση και Επανάσταση.

Ενοχοποιείται η κυβέρνηση και ο πολιτικός χώρος που εκφράζει, καθώς μάλλον δεν είναι σύμπτωση ότι όσο καιρό κυβερνά εφαρμόζοντας Μνημόνιο, δεν έχει ανοίξει μύτη. Δεν έχει σπάσει ούτε ένα μαρμαράκι στην πλατεία Συντάγματος. Δεν έχει καεί ούτε μια Τράπεζα.

Προφανώς η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, δεν έχουν σχέση με την τρομοκρατία και με όσους προσπάθησαν να βαφτίσουν ένοπλη εξέγερση το κοινό έγκλημα. Όμως πλέον πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη αυτό.

Μετά τα όσα καταμαρτυρεί, με στοιχεία μάλιστα, ο κ. Πανούσης, δεν αρκούν οι γνωστές μπουρδολογίες, «όποιος έχει στοιχεία τα πηγαίνει στον εισαγγελέα». Ο κ. Πανουσης πήγε τις κασέτες στον εισαγγελέα. Είναι η σειρά της Δικαιοσύνης να κάνει την δουλειά της και της κυβέρνησης να δώσει πειστικές απαντήσεις. 

1. Ποιοι ηταν εκείνοι που άπλωναν τις φτερούγες προστασίας πάνω από τους τρομοκράτες των Πυρήνων της Φωτιάς.
2. Τι κέρδιζαν από τη σχέση αυτή, με ανθρώπους που λήστευαν κάθε τρεις και λίγο Τράπεζες.
3. Από πού αντλούσαν αυτοί οι νταβατζηδες των τρομοκρατών τη δύναμή τους;
4. Ποιος γνώριζε γι’ αυτήν τη δράση; Ποιος τους κάλυπτε και γιατί;
5. Αυτού του είδους την τρομοκρατία την χρησιμοποίησαν πολιτικά, κάποιοι τα προηγούμενα χρόνια;
6. Ποιος είχε νταραβέρι με όσους έκαψαν την Αθήνα το 2008;

Η Κυβέρνηση αυτή δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο το φάντασμα του Μνημονίου. Έχει κι άλλους σκελετούς στη ντουλάπα και δεν είναι μόνο από την Γενοκτονία των Ποντίων. Είναι πολλοί οι σκελετοί και βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια.

Και σε μια κυβέρνηση που όλα πάνε λάθος, που κανένας υπουργός δεν μπορεί (και δεν ξέρει) να κάνει σωστά την δουλειά του, δεν χρειάζεται τελικά παρά ένας δυο Φίληδες, ένας Πανούσης, μερικοί προστάτες των τρομοκρατών με κυβερνητικές θέσεις, για να πριονίσουν τα ήδη σαθρά θεμέλιά της.

Κι αν κρίνει κανείς και από τις επιδόσεις της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό, όπου απειλεί να αφήσει τη χώρα με μποναμά ένα εκατομμύριο απελπισμένους μέσα στον χειμώνα, με το Μνημόνιό της να είναι στο αέρα και να προκαλεί σκληρές αντιδράσεις των δανειστών, εκλιπαρώντας τώρα για πολιτική λύση, ακύρωση δηλαδή όλων εκείνων που με χαρά αποδέχθηκε το καλοκαίρι, μάλλον η υπόθεση Πανούση είναι το μικρότερο κακό που της συμβαίνει.

Ίσως όμως αποδειχθεί η σταγόνα πάνω από το χείλος του ποτηριού. Γιατί σε δημοκρατίες, έστω και προβληματικές, δεν έχουμε συναντήσει κρατούμενους για κακουργήματα να υποβάλλουν εντολές σε κυβερνητικά στελέχη. Αυτά τα θέματα τα έχουν λύσει ακόμη και στην Κολομβία.

Ο κ. Τσίπρας πλέον δεν χάνει μόνο συμμάχους και φίλους (ακόμη κι ο Καμμένος αισθάνεται τόσο άβολα που η κυβέρνηση φέρεται να συνδιαλέγεται με τρομοκράτες, που σε λίγο θα οργανώσει καμία εκδήλωση για τον Τρωικό Πόλεμο).

Ο κ. Τσίπρας χάνει κάτι ακόμη πιο σπουδαίο: χρόνο και αξιοπιστία. Και η κυβέρνηση της Αριστεροδεξιάς, εκτός του Τρίτου Μνημονίου, φορτώνεται και ένα σκοτεινό δυσώδες κουβάρι: πρακτόρων, υποκλοπών, νονών, τρομοκρατών. Που μοιάζει σαν ένα ακόμη σύμπτωμα καλπάζουσας γάγγραινας…

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση