Πως θα αντιδράσει η Ρωσία έναντι της Τουρκίας;

Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τους Τούρκους ήταν εσκεμμένη ενέργεια και δεν είχε να κάνει με την παραβίαση ή όχι του τουρκικού εναέριου χώρου.

Η Δύση από την πλευρά της στήριξε, όχι ολόθερμα, την Τουρκία, όχι γιατί αγάπησε ξαφνικά τη Ρωσία, αλλά διότι δεν επιθυμεί περιπλοκές στην Συρία και πιθανή ανάφλεξη στην περιοχή.
Εξάλλου η μη έκδοση κοινού ανακοινωθέντος, κατά τη χθεσινή έκτακτη σύνοδο του ΝΑΤΟ, δείχνει ότι κάποιοι εταίροι δεν υιοθετούν καν αυτό το απαλό χάδι προς την Τουρκία, αλλά επιμένουν ότι η λύση στην Συρία περνά από τη Μόσχα. Και οι χώρες αυτές που δεν είναι “ψωροκώσταινες”, αλλά μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γαλλία και η Γερμανία, τις οποίες οι Αμερικανοί δεν μπορούν να αγνοήσουν.

Είναι όμως επίσης δεδομένο ότι η Δύση δε θα αλλάξει, άρδην, στάση έναντι της Ρωσίας αν η Μόσχα δεν αλλάξει στάση, έστω και κατά κεραία, στο ζήτημα Άσαντ και αποδεχτεί την απομάκρυνσή του σε βάθος, έστω, χρόνου.

Η Δύση είπε χθες το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, αφού η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ η συμμαχία θα την καλύψει αν υπάρξουν παρατράγουδα, αλλά με κάθε τρόπο ζήτησε αποκλιμάκωση της κρίσης και κράτησε χαμηλούς τόνους. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να ακουστεί κάτι διαφορετικό χωρίς να έχει αντίκτυπο στην ίδια την συνοχή της συμμαχίας.

Η Τουρκία, από την πλευρά της, έχοντας στείλει το μήνυμα που επιθυμούσε προς τη Μόσχα και βλέποντας ότι η προσπάθεια εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Συρία, στον βαθμό που θα το επιθυμούσε, δεν ευοδώνεται, επίσης ζητά αποκλιμάκωση, καθώς γνωρίζει ότι το ίδιο λάθος δεν μπορεί να το επαναλάβει, παρά με πολύ μεγάλο κόστος.

Τι θα πράξει όμως η Ρωσία;
Για την ώρα, πέραν της λεκτικής κλιμάκωσης, η Ρωσία έλαβε περιορισμένα στρατιωτικά μέτρα αντιμετώπισης της νέας κατάστασης.

Καταρχήν ανακοίνωσε πως τα αεροσκάφη κρούσης της, πλέον, όπως το Su-24 που καταρρίφθηκε (το οποίο, αντίθετα με τα όσα επαναλαμβάνονται δεν είναι μαχητικό), θα συνοδεύονται από μαχητικά Su-30M και άρτι αφιχθέντα στην Συρία Su-27SM, τα οποία αν χρειαστεί, θα «καθαρίσουν», με ευκολία τυχόν εναέριες απειλές. Άλλωστε η Μόσχα ανακοίνωσε πως κάθε στόχος που κρίνεται επικίνδυνος θα εξουδετερώνεται.

Δεύτερον η Ρωσία ανακοίνωσε πως αποστέλει στις συριακές ακτές το καταδρομικό κατευθυνομένων πυραύλων «Moskva», το οποίο θα αναλάβει την αντιαεροπορική κάλυψη της ρωσικής βάσης στη Λατάκια, χάρη στα βλήματα μεγάλου βεληνεκούς επιφανείας-αέρος που διαθέτει (η ναυτική έκδοση των S-300). Επίσης ο πρόεδρος Πούτιν ανακοίνωσε πως θα αναπτυχθούν στην Συρία ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S-300 ή S-400, τα οποία αν αναπτυχθούν στη Λατάκια, θα μπορούν να πλήξουν στόχους και εντός του τουρκικού εδάφους, σε βάθος μεγαλύτερο των 250 και των 300 χλμ. αντίστοιχα.

Τρίτον, η Ρωσία ανακοίνωσε ήδη την παύση της στρατιωτικής συνεργασίας με την Τουρκία, ενώ ο Ρώσος πρωθυπουργός Μεντβέντεφ άφησε να αιωρείται η απειλή περί διακοπής σημαντικών διμερών οικονομικών και ενεργειακών προγραμμάτων, ενώ ο πρόεδρος Πούτιν ζήτησε από τους Ρώσους πολίτες να μην επισκέπτονται την Τουρκία και κατηγόρησε το καθεστώς Ερντογάν ότι προωθεί τον εξισλαμισμό της Τουρκίας, θέτοντας και την καθόλου αμελητέα θρησκευτική παράμετρο στο παιχνίδι.

Όσον αφορά όμως τις εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου προς την Τουρκία, πολύ δύσκολα η Ρωσία θα σταματήσει την πώληση και αυτό γιατί, πρώτον θα έχει κόστος στη ρωσική οικονομία, αλλά ακόμα χειρότερα στη διεθνή εικόνα της Ρωσίας ως παγκόσμιου προμηθευτή υδρογονανθράκων.

Η Ρωσία, επισήμως, δεν μπορεί να πράξει κάτι περισσότερο, απογοητεύοντας, ίσως τους οπαδούς των διαφόρων προφητειών περί Ρωσοτουρκικού πολέμου, αλλά λειτουργώντας σοφά και αντιστρέφοντας την παγίδα στην οποία επιχείρησαν να την παρασύρουν οι Τούρκοι, μπορεί να αντιδράσει δυναμικά. Προτείνοντας, δε, ακόμα και τη δημιουργία κοινού επιτελείου για τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους, με την συμμετοχή της Τουρκίας, επιδεικνύει, επισήμως, ένα διαλλακτικό πρόσωπο.

Ανεπισήμως, όμως, στο παρασκήνιο, η Ρωσία είχε σαφώς περισσότερες δυνατότητες αντίδρασης. Σε πρώτη φάση θα μπορούσε να απαντήσει συντρίβοντας, με εξοντωτικούς βομβαρδισμούς τα «αδέρφια» των Τούρκων, τους Τουρκομάνους, είτε με δικά της, είτε με αεροσκάφη φέροντα τα συριακά εθνόσημα, οπότε νομικά, δεν θα έχει καμία εμπλοκή η ίδια. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα βάψιμο των αεροσκαφών της και ίσως ένα εικονικό συμβόλαιο πώλησής τους στην Συρία, στην χειρότερη περίπτωση.

Μια κλιμάκωση των επιθέσεων κατά των Τουρκομάνων, που βαρύνονται και με τη δολοφονία του ενός Ρώσου πιλότου, είναι ιδιαίτερα πιθανό να συμβεί τις επόμενες ημέρες, αν όχι ώρες. Παράλληλα όμως θεωρείται πιθανότατο ότι η Ρωσία θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τις πολλές αδυναμίες της Τουρκίας και ειδικά το Κουρδικό. Η Ρωσία είναι ειδικός στους πολέμους διά αντιπροσώπων (proxy war), όπως στην Ουκρανία, την Οσετία, ή την Υπερδνειστερία, οι εχθροί της Τουρκίας είναι πολλοί και αρκετοί από αυτούς είναι προθυμότατοι να κάνουν τη δουλειά για λογαριασμό των Ρώσων.

Η Ρωσία, σε κάθε περίπτωση, είναι υποχρεωμένη να αντιδράσει διότι και ο Πούτιν έχει κοινή γνώμη στη χώρα του που την έχει συνηθίσει σε υπερήφανες αντιδράσεις και τώρα δεν θα «χωνέψει» εύκολα μια τέτοια ταπείνωση και μάλιστα από έναν προαιώνιο εχθρό, τον οποίο η Ρωσία έχει πολεμήσει και ταπεινώσει πάρα πολλές φορές τα τελευταία 300 χρόνια.

Υπάρχει όμως και μια ελληνική παράμετρος στο όλο θέμα. Μετά την επίσημη αποδοχή από τις ΗΠΑ του δικαιώματος της Τουρκίας να αμυνθεί, μήπως η Ελλάδα πρέπει να ξαναδεί τον τρόπο αντιμετώπισης των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο;

ΠΚ
Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση