Έμποροι του πολέμου εκπαιδεύουν αμάχους στη Μέση Ανατολή

"Σπέρνουν" μίσος και θάνατο,
"θερίζουν" δεκάδες εκατομμύρια σε κέρδη

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Είναι γνωστό σε όλους ότι ο πόλεμος είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για πλουτισμό. Για απάνθρωπο πλουτισμό από επιτήδειους που είτε εξοπλίζουν τις αντιμαχόμενες πλευρές, είτε προσδοκούν σε συγκεκριμένα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά οφέλη μέσα από τις ανελέητες σφαγές μεταξύ των αντίπαλων στρατοπέδων, είτε, λειτουργώντας ως «αρουραίοι» προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αγωνία των απλών άμαχων ανθρώπων.

Η τελευταία κατηγορία αποτελεί και την πλέον κυνική πλευρά του πολέμου, αφού προσπαθεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός της τον ανθρώπινο φόβο, ενώ ταυτόχρονα «ποντάρει» και σε χορηγίες αφελών που θα πιστέψουν στην «ανθρωπιστική παρεμβολή» των «εμπόρων του θανάτου».

Ομηρίες αμάχων για πληρωμή λύτρων, επιτηδευμένες παρενοχλήσεις χωριών που φέρνουν ως αποτέλεσμα την ένοπλη δραστηριότητα και αντιπαλότητα των μέχρι χθες ειρηνικά συμβιώντων πολιτών, αλλά και ληστρικές επιθέσεις ένοπλων συμμοριών (προερχόμενων κυρίως από την Τουρκία) με σκοπό το πλιάτσικο των νεκρών αμάχων, είναι η γενική εικόνα τρόμου που βιώνουν οι απροστάτευτοι (στις περισσότερες περιπτώσεις) κάτοικοι μικρών χωριών της υπαίθρου τόσο στη Συρία όσο και στο βόρειο Ιράκ.
Καμία σχέση δεν έχει η θρησκεία (που χρησιμοποιούν ως προπαγανδιστικό μηχανισμό εξωραϊσμού των εγκλημάτων και των σκοπιμοτήτων οι ηγέτες του Ισλαμικού Κράτους) με τον τρόμο που κατοικεί σε άλλοτε ειρηνικές περιοχές, στις οποίες για εκατονταετίες συμβίωναν απολύτως ειρηνικά σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες και χριστιανοί…
Καμία σχέση δεν έχει όμως και η λογική στα όσα απάνθρωπα συμβαίνουν και που χωρίς κανέναν απολύτως (επί της ουσίας) λόγο μετατρέπουν φιλήσυχους ανθρώπους σε ένοπλους πολεμιστές που αγωνίζονται για να προστατεύσουν τις οικογένειες και τις περιουσίες τους…

Αυτό το σκηνικό αποτελεί την βάση ανάπτυξης «επιχειρηματικών δραστηριοτήτων» που λειτουργούν με αρκετές ιδιαιτερότητες, οι οποίες τις χαρακτηρίζουν και ως «επιχειρήσεις θανάτου». Μία τέτοια περίπτωση (μέσα από τις πολλές που είμαστε βέβαιοι ότι αναπτύσσονται) ανακαλύψαμε και στον πόλεμο που διεξάγεται στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στη Συρία, όπου οι σφαγές αμάχων από τζιχαντιστές, συμμορίες ή αντίπαλες αραβικές φυλές και ομάδες, αποτελούν μέρος μίας απάνθρωπης καθημερινότητας που βιώνουν οι κάτοικοι των περιοχών στις οποίες η ανθρώπινη ζωή έχει πλέον μικρότερη αξία από ένα αυτοκίνητο ή και από ένα δίκυκλο…

Η περίπτωση που εστιάσαμε, αφορά μία «οργάνωση» (Sons of Liberty International) που σκοπό έχει να εκπαιδεύσει άμαχους πολίτες στη χρήση όπλων και κινήσεων σε μάχες αστικού και μη περιβάλλοντος. Σκοπός, φυσικά, είναι η αυτό-αυτοπροστασία μικρών πληθυσμιακών ομάδων μέσω της οργάνωσης «μικρών στρατών».
Ο κύριος διαχωρισμός στην εκπαίδευση των μέχρι χθες απλών πολιτών είναι η θρησκεία, η οποία γίνεται αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης από τους «επιχειρηματίες», οι οποίοι προσδοκούν (μέσω διαδικτύου) και σε χορηγίες αφελών χριστιανών που θέλουν να συνδράμουν στην εκπαίδευση στα όπλα των χριστιανών της Μέσης Ανατολής που απειλούνται από τους φανατικούς ισλαμιστές φονταμενταλιστές – τζιχαντιστές!
Ο διαχωρισμός αυτός μετατρέπει, φυσικά, σε θρησκευτική αντιπαλότητα μία ένοπλη σύγκρουση που έχει πολιτικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά και ενεργειακά χαρακτηριστικά. Μία αντιπαλότητα, που εάν εγκαθιδρυθεί θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός ανηλεούς παγκόσμιου θρησκευτικού πολέμου, που με ταχύτατους ρυθμούς θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι «επιχειρηματίες» όμως αδιαφορούν για τα ό,ποια αποτελέσματα των «προσφερόμενων κινήτρων» και ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα προσωπικά τους οικονομικά οφέλη. Είτε αυτά προέρχονται από την πληρωμή των υπηρεσιών εκπαίδευσης, είτε από τα κέρδη με πώληση οπλισμού και πυρομαχικών στους έντρομους απλούς πολίτες, που μοναδικό τους μέλημα είναι η προστασία των οικογενειών και των περιουσιών τους.

Το δικό μας ερώτημα είναι: Ποιοί ανέχονται ή προστατεύουν τις συγκεκριμένες επιχειρηματικές δραστηριότητες και σε τι αποσκοπούν οι "προστάτες" των "επιχειρηματιών";

Πόλεμος… Η καλύτερη επιχείρηση, που προσφέρει τα πιο εύκολα και τα πιο μεγάλα κέρδη. Γίνεται σχεδόν πάντα χωρίς σοβαρές αιτίες. Εξελίσσεται, πάντα, με θανάτους. Και τελειώνει αφήνοντας το μίσος… Σε όλα τα στάδια (ακόμη και πριν ξεκινήσει), οι «έμποροι του θανάτου» καρπώνονται τεράστια ποσά, που όμως (τραγική ειρωνεία) ποτέ δεν γίνονται γνωστά, όπως ποτέ δεν γίνονται γνωστές και οι θηριωδίες και τα θύματα των επιχειρηματιών…
Επιχειρηματικές ευκαιρίες για μικρά και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, πουλάνε τον θάνατο, ακόμη και με το πρόσχημα της θρησκευτικής αντιπαλότητας… Όπως συνηθίζουν να λένε, αυτοί οι επαγγελματίες του θανάτου, «δεν είναι προσωπικό, είναι, απλώς… μπίζνες»!!!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση