Ποιος αντέχει άλλους 20 μήνες;

Του Γ. Αγγέλη

Ο πρωθυπουργός ως όφειλε επιχείρησε χθες βράδυ στη Βουλή να είναι πειστικός ως προς το βασικό του επιχείρημα ότι η κατάσταση στη χώρα αποκτά θετική προοπτική.

Τίποτα όμως από όσα υποσχέθηκε δεν αντέχει στη δοκιμασία της πραγματικότητας των "αριθμών".

Το σχέδιο προϋπολογισμού που κατατέθηκε ταυτόχρονα με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης αποτελεί την πρώτη και βασική διάψευση της ύπαρξης θετικής προοπτικής για την οποία μίλησε ο κ. Τσίπρας.

Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους, τόσο φέτος όσο και του χρόνου η οικονομία θα συνεχίσει να βυθίζεται στην ύφεση υποχωρώντας ένα επιπλέον 3,5% περίπου του ΑΕΠ που έρχεται να συσσωρευτεί στην πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά χρονικά απώλεια του 27% από το 2009 μέχρι και σήμερα.

Το δεύτερο βασικό στοιχείο, η απασχόληση όπως προκύπτει από τις προβλέψεις για την ανεργία θα συνεχίσει να μειώνεται συρρικνώνοντας ακόμα περισσότερο το ήδη ανύπαρκτο εισόδημα που πρέπει να "φορολογηθεί" για να καλύψει τις δημόσιες δαπάνες. Από αυτό το αφυδατωμένο και διαρκώς συρρικνούμενο εισόδημα θα πρέπει το δημόσιο να απορροφήσει φόρους 45 δις. ευρώ!

Σε ποια οικονομία μπορούν να επιτευχθούν αυτοί οι εξωπραγματικοί στόχοι; Όχι πάντως σ’ αυτή που ζούμε εδώ και έξι χρόνια.

Ο πρωθυπουργός χθες έδωσε σαν κεντρικούς στόχους της κυβέρνησης τρία σημεία αναφοράς: την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την αναδιάρθρωση του χρέους και τις επενδύσεις.

Είναι απόλυτα σωστό ότι το υπάρχον οικονομικό σύστημα είναι αδύνατο να λειτουργήσει χωρίς "ανοικτές" τις τράπεζες. Όμως οι τράπεζες είναι "ανοικτές" υπό τρεις προϋποθέσεις: την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, την συσσώρευση καταθέσεων και την σταθερή αύξηση των δανεικών χορηγήσεων. Τίποτα από αυτά δεν είναι δυνατό να συμβεί μέσα στους επόμενους μήνες. Ακόμα και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τα 25 δισ. ευρώ του δανείου είναι αδύνατο να κλείσει την "τρύπα" των 200 περίπου δισ. ευρώ που έχει προκαλέσει στο τραπεζικό σύστημα η απόσυρση των 120 δισ. ευρώ καταθέσεων και τα 80 – 100 δισ. ευρώ των κόκκινων δανείων.

Για τον λόγο αυτό άλλωστε είναι αδύνατο να αποσυρθούν τα capital controls ακόμα και αν ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση μέχρι τον Δεκέμβριο.

Και βέβαια χωρίς πραγματικά λειτουργικές τράπεζες και ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων είναι αδύνατο να "τρέξουν" επενδύσεις.

Όσο για το χρέος μάλλον γίνεται περισσότερη συζήτηση από όσο το ίδιο το θέμα θα απαιτούσε.

Όπως είναι γνωστό ήδη, τα προηγούμενα δανειακά προγράμματα περιλαμβάνουν δεκαετή περίοδο χάριτος (εκτός του δανείου του ΔΝΤ). Με άλλα λόγια η οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του χρέους με την μορφή της επιμήκυνσης δεν θα έχει την παραμικρή άμεση επίδραση στον προϋπολογισμό και τις δαπάνες του μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Δηλαδή η περιβόητη αναδιάρθρωση του χρέους με την επιμήκυνση του δεν θα επιτρέψει ούτε στους φόρους να μειωθούν ούτε στις δημόσιες δαπάνες να αυξηθούν για να χρηματοδοτήσουν, όπως υπονοεί ο πρωθυπουργός, την ανάκαμψη της οικονομίας.

Η αλήθεια είναι μία, ότι δύσκολα θα αντέξουμε άλλους 20 μήνες σε μία οικονομία η οποία θα συνεχίσει να συρρικνώνεται, με την ανεργία να αυξάνεται και τα πακέτα των δημοσιονομικών μέτρων να οδηγούν σε ολοένα και μεγαλύτερους φόρους που θα πρέπει να βγαίνουν από ένα ολοένα και μικρότερο δημόσιο και ιδιωτικό "εισόδημα".

Και αυτή δεν είναι μία "θετική προοπτική", είναι απλά η συνέχεια ενός εφιάλτη χωρίς τέλος.

Το ερώτημα είναι αν ακόμα και υπό την παρούσα σύνθεσή της αυτή η Βουλή μπορεί να αναμετρηθεί με αυτή την πραγματικότητα.

Και σ’ αυτό το ερώτημα ο πρωθυπουργός δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να δώσει καμία απάντηση με τις προγραμματικές του δηλώσεις.

Πηγή Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση