Ένα τραγούδι πεθαίνει
Δύσκολες μέρες, σκληρές, δυσπρόσιτες
Ένα τραγούδι πεθαίνει
Ο Ποιητής του γδέρνει το μάρμαρο ουρλιάζοντας
Πετάγεται όρθιος, εξαγριωμένος..
Στεκόμαστε από πάνω του, όλοι οι Ποιητές
Αόρατοι συγγενείς του, αδελφικοί του φίλοι
Δακρυσμένοι όλοι, κάποιοι ξεσπούνε σε κρυφούς ολολυγμούς
Αλλά δεν ακουγόμαστε, δεν μιλάμε μεταξύ μας
Κοιταζόμαστε μονάχα..
Στο βάθος του ματιού μας, ξαγρυπνάει η Νέμεση
Από τα δάχτυλά μας, στάζουν φαρμακωμένες κυράδες
Οι Ερινύες, πίσω απ τα Τείχη της προδομένης Πολιτείας
Μας παρατηρεί ειρωνικά η Ύβρις, χασκογελάει εκδικητικά..
Ένα μεγάλο τραγούδι πεθαίνει
Οι Τραγουδιστάδες του μαραζώσανε
Στην άκρη του Κακού Καιρού
Οι Μουζικάντες του καμπουριάσανε
Μέσα στα Ιερά Πεντάγραμμα κι αυτοί
Οι νότες τους γίνανε φίδια, τα μουσικά κλειδιά τους
Δεν ανοίγουνε καμιά ψυχόπορτα πια..
Ανοίγει όμως η πόρτα του μαύρου θάλαμου
Μπαίνουν οι Μοίρες με τις λευκές χλαμύδες τους
Σιμώνει μήπως η ώρα που θα δραπετεύσει
Η τελευταία ανάσα, όχι ας μην το δω αυτό
Ας μην το ζήσω, να μην ζήσω καλύτερα ούτε κι εγώ λοιπόν..
Ελάτε αδέρφια, βοηθήστε μας τους έρμους Ποιητές σας
Παλεύει με την ιστορία του το Ιερό μας Τραγούδι
Σύρτε φωνή, συναχτείτε στους καφενέδες
Και στις πλατείες της χώρας, ανοίξτε τα πουκάμισα
Να λάμψουν τα στήθια σας, άντρες ΄Ελληνες
Κι εσείς αθάνατες νεράιδες Ελληνίδες
Ελάτε να κρεμάσουμε την ΄Υβρι από το μεγαλύτερο πλατάνι
Ελάτε να κλέψουμε απ το μαύρο θάνατο,
Το λατρευτό Τραγούδι μας..
Στάζουν τα δευτερόλεπτα της Παρακμής
Από την βρύση της Ιστορίας μας
Προφτάστε το Κακό, τσακίστε το, κλείστε τους δρόμους
Σώστε το, σας παρακαλώ, το Τραγούδι αυτό
Είναι ο Εθνικός μας ΄Υμνος
Αδέρφια μου Πατριώτες!
Αναρτήσεις
Δημήτριε , εσείς οι ποιητές έχετε τον τρόπο με τον νου , τους δάσκαλους της τέχνης σας να συναντάτε στο ιερό της μούσας της Καλλιόπης ! Εκεί ο τυφλός Λάκων ο Τυρταίος σας δείχνει πως έπλεξε τους παιάνες , που να συντροφεύουν όρισε τον Λεωνίδα και τους τριακόσιους τις τρεις μέρες του μακελειού των Θερμοπυλών , μέχρι να βρεθούν , περνώντας τον Αχέροντα , στα Ηλύσια πεδία , στο πλάι του μυθικού Αχιλλέα ! Εκεί τον ιερό Σιμωνίδη τον Κείο συμβουλεύεστε για την σοφία των επιγραμμάτων του που με λέξεις λιγοστές φωνάζουν το άπαν ! Εκεί ο Σολωμός κι' ο Κάλβος , εκεί ο Παλαμάς κι' ο , ο Σεφέρης , ο Ρίτσος , ο Ελύτης ! Μήνυσε στης Ζάκυνθος τον ποιητή να γαληνέψει ! Να πάψει πια να γδέρνει το μάρμαρο ! Με ουρλιαχτά να μας θυμίσει δεν χρειάζεται τους στίχους του ! Είναι μεσ' του μυαλού πλεγμένοι τους νευρώνες και στης καρδιάς την σάρκα ! Ίνα και λέξη , λέξη και ίνα ! Δεν γίνεται να ξεχαστεί ή να χαθεί ο ύμνος στην λευτεριά ! ΥΓ Οι Έλληνες δεν πρόκειται ποτέ να ξεπουλήσουμε για τα ευρώ την λευτεριά μας ! Για να την αποκτήσουμε 200 χρόνια πριν , κάποιοι πάμπλουτοι Έλληνες πατριώτες , πρόσφεραν όλη την περιουσία τους και την ζωή τους στον αγώνα και όσοι από αυτούς επέζησαν πέθαναν πάμφτωχοι και κάποιοι λιμοκτονώντας , χωρίς το ελεύθερο κράτος να τους εξασφαλίσει μια πενιχρή σύνταξη επιβίωσης .....
ΑπάντησηΔιαγραφή