Το ερώτημα που θα θέσει ο Τσίπρας στους βουλευτές του

Το δίλημμα «ναι ή όχι;» σε μια κακή συμφωνία, το πρωθυπουργικό περιβάλλον θα επιχειρήσει να το μετατρέψει σε δίλημμα «Τσίπρας ή Σαμαράς»!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Από τη στιγμή που δεν υφίσταται ακόμη συμφωνία της κυβέρνησης Τσίπρα με τους Γερμανούς δανειστές και επικυρίαρχους της πατρίδας μας, είναι αδύνατον να εκφέρουμε γνώμη επ' αυτής στη βάση εικασιών. Αν άλλωστε επιτευχθεί τέτοια συμφωνία, αύριο ή μεθαύριο θα έχουμε πιθανότατα το κείμενο στα χέρια μας για να τοποθετηθούμε εντελώς συγκεκριμένα επί των όρων της συμφωνίας που θα έχει ήδη εγκριθεί από τη σύνοδο κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ αύριο στις Βρυξέλλες. Διατηρούμε ωστόσο σφοδρότατες επιφυλάξεις αναφορικά με το αν η υποτιθέμενη συμφωνία θα έχει οποιαδήποτε σχέση όχι με τις προεκλογικές υποσχέσεις του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, αλλά ακόμη και με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που ανέγνωσε ο πρωθυπουργός στη Βουλή την Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου.

Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι αποκλείεται να συμπεριλαμβάνεται στη συμφωνία η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ μέσα στο 2015, όπως μετ' επιτάσεως υπογράμμιζε και διαβεβαίωνε ο πρωθυπουργός κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του. Είμαστε βέβαιοι ότι αποκλείεται να υπάρξει αφορολόγητο 12.000 ευρώ για κάθε Ελληνα φορολογούμενο. Αμφιβάλλουμε εντονότατα αν θα δοθεί τα Χριστούγεννα ως δώρο η 13η σύνταξη σε όσους παίρνουν κάτω από 700 ευρώ τον μήνα ως σύνταξη. Και πάει λέγοντας... Οταν η κυβέρνηση φτάνει στο κυριολεκτικά γελοίο σημείο να ορίζει ως όριο πλούτου τα... 30.000 ευρώ μεικτά (!!!) συζητώντας μάλιστα να το κατεβάσει ακόμη παρακάτω, είναι φανερό ότι προτίθεται να εξοντώσει τα μεσαία στρώματα υπερφορολογώντας τα, καθώς τα μεσαία στρώματα είναι και πολυάριθμα, άρα τα χρήματα που μπορεί κανείς να εισπράξει από αυτά είναι πολλά.

Βάσει των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ -όχι της τελικής συμφωνίας, η οποία είναι λογικό να αναμένεται χειρότερη, δυσμενέστερη για τον λαό μας- όλοι οι Ελληνες θα πληρώσουν φέτος φόρους ή όσους πλήρωναν επί Σαμαρά ή περισσότερους. Τα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα θα πληρώσουν ίδιους φόρους, τα μεσαία στρώματα θα πληρώσουν περισσότερους. Καθώς τα μεσαία στρώματα ψηφίζουν πρωτίστως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (και Ποτάμι στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές) και μόνο μικρή μερίδα από τα στρώματα αυτά ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ συγκριτικά με εκείνους που ψηφίζουν τη Δεξιά, η υπερφορολόγηση των μεσαίων στρωμάτων δεν πρόκειται να προκαλέσει δυσαναπλήρωτες εκλογικές απώλειες στον ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά, στον βαθμό που η συμφωνία Τσίπρα - Γερμανών είναι όντως εντελώς ασύμβατη με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, ο στενός πρωθυπουργικός πυρήνας θα επιχειρήσει να θέσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όχι ενώπιον του ερωτήματος «εσείς λέτε ναι ή όχι στη συμφωνία;» (αν το έθεταν έτσι απλά θα εισέπρατταν δεκάδες «όχι»), αλλά μπροστά σε ένα πολύ πιο υπαρξιακό ερώτημα: «Ωραία, διαφωνείτε με τη συμφωνία που υπέγραψε ο πρωθυπουργός με τους Γερμανούς. Θεωρείτε όμως ότι αυτή η διαφωνία σας είναι επαρκής λόγος για να ανατρέψετε την πρώτη αριστερή κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα και να ξαναφέρετε στην εξουσία τον Σαμαρά και τους ομοίους του για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο; Απορρίπτετε τη συμφωνία Τσίπρα - Γερμανών σε βαθμό που εσείς ως αριστεροί να προτιμάτε τον Σαμαρά από τον Τσίπρα;». Αυτό το ερώτημα είναι πολύ πιο δύσκολο να απαντηθεί από έναν αριστερό βουλευτή προς την κατεύθυνση ανατροπής του Αλέξη Τσίπρα λόγω της συμφωνίας που έκανε με τους Γερμανούς, αν υποθέσουμε ότι όντως υποτάσσεται στους όρους του Βερολίνου. Να ανατρέψει τον Τσίπρα για να ξανάρθει ο Σαμαράς; Πώς να το εξηγήσει αυτό στους αριστερούς ψηφοφόρους του ο κάθε διαφωνών βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που αρνείται τη συμφωνία Τσίπρα - Γερμανών; Στα όρια του αδύνατου.

Είναι εντελώς άλλο πράγμα να συσπειρώσουν τις δυνάμεις τους οι δεκάδες βουλευτές της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, να αξιοποιήσουν όσες υπουργικές θέσεις κατέχουν για να υπονομεύουν συστηματικά την πληθώρα των αντικοινωνικών πτυχών της συμφωνίας και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, αν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ο πρωθυπουργός επιχειρήσει να μην τους βάλει υποψήφιους, να κατεβούν μόνοι τους. Υπουργικές παραιτήσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επικείμενη συμφωνία διευκολύνουν τους πρωτεργάτες της υποταγής στο Βερολίνο, αν όντως η τεκταινόμενη συμφωνία σηματοδοτεί κάτι τέτοιο. Επιπροσθέτως, απορροφώνται πανεύκολα και σε έναν μήνα ούτε θα θυμάται κανείς ότι ο τάδε ή ο δείνα αριστερός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε υπουργός. Αντιθέτως, η συστηματική αριστερή πολιτική ενός υπουργού αντιμετωπίζεται πολύ δυσκολότερα.

Πηγή "Έθνος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση