Το χωριό κάηκε και η πουτάνα χάρηκε

Είπε η πουτάνα να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει...

Του Γιάννη Λαζάρου

Πρέπει να έχουν "τραβήξει" πολλά τα θηλυκά στην οικογένειά σου μέσα στις ιστορικές παλινωδίες της χώρας, πρέπει να γνωρίζεις από μέσα ότι στα δύσκολα δίνεις κώλο για να πάρεις μία οκά λάδι το '40, αγγλικά τσιγάρα για τον κερατά-νταβατζή σύζυγο το '46, επιχορήγηση για επιχείρηση της οικογενείας το '67 για να δηλώνεις δημοσίως ότι αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, οι Ελληνίδες θα γίνουν πουτάνες. Πρέπει τα παραμυθάκια, που σου έλεγε η γιαγιά σου για να σε πάρει ο ύπνος, να είχαν πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες σεξουαλικού περιεχομένου για το τι αναγκάστηκε να κάνει επί της Α΄ Ναζιστικής Κατοχής για να ζήσει την οικογένειά της.

Αν σταματούσε η πρόταση μόνο στις "παραδουλεύτρες" τότε θα λέγαμε ότι είναι απλά μια ρατσιστική δήλωση ενός "νοικοκύρη" που μεγάλωσε με νταντάδες και δούλες. Αλλά η πρόταση ολοκληρώθηκε με τις "πουτάνες".

Διότι για να επιλέξεις να γίνεις πουτάνα σε κατάσταση πολέμου, δικτατορίας ή χρεοκοπίας της χώρας έναν λόγο μόνο έχεις: Να μην γίνεις εσύ παραδουλεύτρα. Να μην πλένεις εσύ βρακιά και χαλάσει το νύχι, αλλά να σου πλένουν τις λερωμένες από αμερικανο-ευρωπαϊκά σπέρματα κιλότες, αυτές που προτίμησαν το πλύσιμο από το σκύψιμο για να μεγαλώσουν γενιές δοσίλογων.

Αν σε κάθε εποχή φτώχειας, ολοκαυτώματος, δικτατοριών, κατοχών όλες οι Ελληνίδες γινόταν πουτάνες τότε τα 10,000,000 Ελλήνων σήμερα θα ήταν βουλευτές και υπουργοί των Νοικοκυραίων, όλων των φιλοραγιάδικων κομμάτων. Άρα για την Ελλάδα, που δεν γουστάρει να "Μείνει σε στάση επίκυψης πάνω σε ουδεμία Ευρωπαϊκή, Τουρκική, Αγγλική ή Αμερικάνικη καριόλα", η πλειοψηφία των γυναικών επέλεξε να πηδάει από το Ζάλογγο, να κάνει Έξοδο στο Μεσολόγγι, να πλένει σκάλες, να μεταναστεύει σε Αμερική και Αυστραλία ράβοντας πουκάμισα, να κρατά όπλο και κάποιες από αυτές τις τυχερές και άξιες να ξυρίζει κεφάλια σκροφών που στα δύσκολα κεντούσαν το "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" στην μεταξωτή κιλότα που τους έκαναν δώρο Ιταλοί, Γερμανοί, Άγγλοι και Αμερικανοί.

Ξεχνιέται το τραγουδάκι των αδιαπράγματευτων μετά την "Απελευθέρωση" της Ελλάδας που σκιαγραφούσε ότι οι πουτάνες ποτέ δεν πεθαίνουν όσο υπάρχει πελάτης-εισβολέας στην Ελλάδα;

"Τα κορίτσια που' χαν πρώτα Γερμανούς,
τώρα έχουν Εγγλεζάκια με κοντά παντελονάκια
κι από πίσω ένα σύνταγμα Ινδούς".

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι το πρόβλημα του νοικοκύρη που απειλεί τις γυναίκες της Ελλάδας με πουτανιά είναι ότι θα πρέπει να παίξει για τρίτη ή τέταρτη γενιά τον ρόλο του κερατά-νταβαζτή-δοσίλογου κάνοντας παράλληλα και τον πατριώτη σωτήρα της Ελλάδας. Διότι το επάγγελμα της παραδουλεύτρας είναι σκληρό για την καλοταϊσμένη σε μη χρεοκοπημένη Ελλάδα κοκότα του, αλλά και μικρού μεροκάματου.

Πώς να χωρέσει στους λόγους του "πατριώτη" το "Πατρίς" στο "κάνε κόλπα βιτσιόζικα στον Γερμανό εταίρο" και η "Θρησκεία" στο "σκύψε ευλογημένη στο Λουξεμβουργιανό"; Για την "Οικογένεια" μικρό το κακό, ούτως ή άλλως και στην μη χρεοκοπημένη χώρα "οικογένεια γαμιόμαστε" ήταν.

Δε με αφορά καθόλου τι έκαναν οι Ουκρανές κατά την πτώση της ΕΣΣΔ. Το πιο πιθανόν είναι να έκαναν ό,τι ακριβώς έκαναν και οι γιαγιάδες τους όταν τα συντάγματα του Χίτλερ προέλασαν για την κατάκτηση της Μόσχας. Όπως άνοιξαν τα σύνορα για τα ναζιστικά στρατεύματα οι άντρες τους, έτσι άνοιξαν κι αυτές τα σκέλια τους για μια σοκολάτα ξαναμμένου Ες Ες.

Με αφορά όμως τι έκαναν οι γυναίκες της Ελλάδας. Όταν οι γιαγιάδες των σημερινών νοικοκυραίων πολιτικών και παλαμακιστών τους γενοβόλαγαν τα αποτελέσματα των ναζιστικών γλεντοκοπημάτων, οι "παραδουλεύτρες" όργωναν την Πίνδο με το χιόνι μέχρι τη μέση. Είχαν ξεχάσει διά παντός την δική τους μήτρα για την μήτρα της Ελλάδας που δεν έπρεπε επ' ουδενί να βιαστεί από μεραρχίες Ιταλών και Γερμανών. Οι μισές γυναίκες από αυτές συνέχισαν την ζωή τους μέχρι τα βαθιά τους γεράματα με το γυναικολογικό πρόβλημα "Σύνδρομο των γυναικών της Πίνδου". Άλλες ξέσκιζαν τις μήτρες τους για μια κουραμάνα ιταλική μεγαλώνοντας τέκνα Ευρωπαίων πελατών και άλλες αποχαιρετούσαν δια παντός το δικαίωμα στην μητρότητα.

Να γίνεις πουτάνα είναι το πιο εύκολο. Τόσο εύκολο όπως το να φιλάς το κουρελόπανο σημαία του κατακτητή είτε έρχεται με στούκας, είτε έρχεται με Μνημόνια, μπροστά στο μνημείο των πατεράδων, συζύγων, αδελφών και γιων των γυναικών που επέλεξαν να γίνουν "παραδουλεύτρες" από το να γίνουν πουτάνες των κατακτητών. Η πατρίδα του απογόνου της πουτάνας είναι η πατρίδα που φωνάζει δημοσίως: "Πηδήξτε με αρκεί να μην καταντήσω παραδουλεύτρα". Αυτός είναι ο φόβος των "νοικοκύρηδων" και των "νοικοκυρών" σήμερα. Μην τολμήσει να σκύψει στα τέσσερα με σφουγγαρόπανο για να ορθώσει την πατρίδα. Προτιμά να είναι συνεχώς στα τέσσερα με κατεβασμένη την κιλότα για να μην ορθώσει η παραδουλεύτρα ανάστημα και την ξανακουρέψει.

Ο νοικοκύρης όμως φοβάται και κάτι ακόμα. Τις ήδη χιλιάδες που επέλεξαν να γίνουν παραδουλεύτρες χρόνια τώρα, αρκεί να μην έχουν στο μέτωπο σφραγίδα με καμένο σίδερο το γράμμα "Π". Σαν αυτό που πολλές στρώσεις στόκου έκρυβε την απόδειξη ότι ήξεραν οι "παραδουλεύτρες" τι έκαναν στο πόλεμο και στις "απελευθερώσεις" οι πουτάνες γιαγιάδες των "νοικοκυραίων".

Με το "Π" της ταυτότητας της Πουτάνας θάφτηκαν και με αυτό τις έθαψαν οι απόγονοί τους ναζιστοσπέρματα. Όλα αυτά, τα ευρωτσολιαδάκια, τα οποία κάτω από την σημαία της Ε.Ε χαίρονται που επιτέλους θα ξαναγίνουν πουτάνες με καριόλικη δόξα και ραγιάδικη τιμή.

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση