Το πολιτικό σύστημα αντιστέκεται σθεναρά στη μείωση του κράτους

Τα πράγματα είναι απλά. Η τρόϊκα (θεσμοί) λέει στην Ελλάδα: Θα υπάρχει ένα πρόγραμμα. Εγώ θα σου δίνω νέα δάνεια για να μου εξοφλείς τα παλιά, εσύ όμως θα φροντίσεις να τα βγάλεις πέρα μόνη σου χωρίς να χρεοκοπήσεις, ώστε να μην χάσω τα χρήματά μου και διακινδυνεύσει το ευρώ. Και για να τα βγάλεις πέρα μόνη σου, θα πρέπει, βάσει συγκεκριμένου ψηφισμένου προγράμματος, είτε να μειώσεις τις κρατικές δαπάνες είτε να αυξήσεις τους φόρους.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα (Αριστερά και Δεξιά), δέχεται ευχαρίστως το πρώτο σκέλος της πρότασης, δηλαδή τα νέα δάνεια, αλλά δεν δέχεται με τίποτα από το δεύτερο σκέλος και ειδικότερα να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες, δηλαδή να δυσαρεστήσει την κομματική του πελατεία.

Η μεν Αριστερά λόγω κρατικιστικής ιδεολογίας και προστασίας του κομματικού συνδικαλισμού, η δε Δεξιά λόγω προστασίας της κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας και εξασφάλισης της εκλογικής της πελατείας. Δηλαδή και οι δύο θέλουν στην ουσία να προστατέψουν μια κρατικοδίαιτη νομενκλατούρα, η οποία οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, ενώ η ίδια έχει τα πλούτη της μάλλον στο εξωτερικό. Εξάλλου, όπως αποκάλυψε ο δημοσιογράφος κ. Μιχάλης Ιγνατίου, τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, εφάρμοσαν κάτω του 50% των μέτρων που είχαν υπογράψει και ψηφίσει. Γι΄ αυτό προφανώς και όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, παράτησαν την κυβέρνηση, με το πρόσχημα της μη εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Μοιραία λοιπόν ο κλήρος πέφτει στην αύξηση των φόρων. Όμως επειδή οι φόροι σκοτώνουν την πραγματική ελεύθερη οικονομία, από την οποία προσδοκά να εισπράξει το κράτος, εδώ εστιάζεται όλο το πρόβλημα. Τι θα κάνει η κυβέρνηση της Αριστεράς στο τέλος; Θα αυξήσει φυσικά τους φόρους. Πάντως το κράτος δεν πρόκειται να το μειώσει, απεναντίας θα το αυξήσει με νέες προσλήψεις.

Έτσι, προβλέπουμε ότι σύντομα θα αρχίσουμε να χάνουμε τις ατομικές μας περιουσίες. Η κοινωνία θα γίνει βορά στο αδηφάγο κράτος. Δηλαδή θα χαθούν οι ατομικές περιουσίες των απλών πολιτών και όχι φυσικά της κρατικοδίαιτης νομενκλατούρας, που προφανώς τα έχει διασφαλισμένα στο εξωτερικό, περιμένοντας να αγοράσει για ένα κομμάτι ψωμί τις περιουσίες του λαού.

Η λύση είναι μια και μοναδική. Η εσωτερική ανατροπή αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος, διαφορετικά η χώρα και το έθνος δεν έχουν κανένα μέλλον, μέσα στο σύγχρονο ανταγωνιστικό κόσμο της Παγκοσμιοποίησης. Ποιος όμως θα το κάνει αυτό, όταν αφενός η μεγάλη πλειοψηφία του λαού είναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εξαρτημένη από το κράτος, αφετέρου η ολιγαρχία που ασκεί την πραγματική εξουσία είναι κρατικοδίαιτη; Το μάρμαρο θα το πληρώσουν και πάλι οι «απατεώνες» (σύμφωνα με την κρατούσα προπαγάνδα) ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, εις υγείαν της κατά φαντασίαν ανάπτυξης.

ΥΓ. Επειδή πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι το κράτος είναι μικρό αναλογικά με άλλα κράτη κ.λ.π., το ορθό είναι ότι δεν πρέπει να βλέπουμε το κράτος σε απόλυτες τιμές. Αν το δούμε έτσι ίσως να μοιάζει μικρό. Θα πρέπει να το δούμε σε σχέση με τον συγκεκριμένο ιδιωτικό τομέα από τον οποίο συντηρείται το κράτος. Αν το συσχετίσουμε έτσι, τότε το συγκεκριμένο ελληνικό κράτος σε σχέση με τον ελληνικό ιδιωτικό τομέα και με απουσία πλέον των δανείων του παρελθόντος, μοιάζει θεόρατο και πρέπει να μειωθεί ανάλογα. Διαφορετικά θα πάρει μαζί του στον τάφο και τον ιδιωτικό τομέα και ολόκληρο το έθνος.

Πέτρος Χασάπης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση