Την ευθύνη για τις πράξεις των υπουργών τους έχουν πρώτα οι πρωθυπουργοί…

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Είναι τραγικό, θα έλεγα και λυπηρο, το θέαμα του πρώην υπουργού Εθνικής Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλου, ιδιαίτερα όταν μεταφέρεται με χειροπέδες στο δικαστήριο. Βέβαια, συνεχίζει να έχει εκείνη την έπαρση, όπως τότε, όταν ήταν ο παντοδύναμος συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη… Τις παλιές καλές εποχές όταν έπαιζε μαζί με άλλους συντρόφους του τα παιγνίδια εξουσίας, αλλά και τα παιγνίδια των εκβιασμών, όχι προς όφελος της χώρας, αλλά για την απόκτηση παχυλών τραπεζικών λογαριασμών.

Ο κ. Τσοχατζόπουλος καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση, αλλά τα εκατομμύρια που απόκτησε από τους διεθνείς πελάτες της Ελλάδας δεν έχουν ακόμα βρεθεί. Στην Κύπρο τουλάχιστον, όσοι πολιτικοί μπήκαν στη φυλακή έχασαν και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους, και τούτο αποτελεί πηγή ικανοποίησης των πολιτών.

Μελέτησα την κατάθεση του πρώην πρωθυπουργού Σημίτη και στάθηκα σε μία φράση του, η οποία με ενόχλησε διότι μέσα σε τούτη την οικονομική τραγωδία που κτύπησε τη χώρα, οι πολιτικοί δείχνουν ως να είναι …Ελβετοί. «Εάν γνώριζα, εάν είχα πληροφορίες για κάτι τέτοιο, θα είχα παρέμβει και θα είχα απομακρύνει τον υπουργό. Ήμουν εξαιρετικά αυστηρός», είπε ο πρώην πρωθυπουργός. Με όλο το σεβασμό στον κ. Σημίτη, η αναφορά του προσβάλει τους πολίτες και δη αυτούς που τον τίμησαν με τη ψήφο τους. Διότι, ήταν κοινό μυστικό στην ελληνική πρωτεύουσα ότι επί πρωθυπουργίας του η διαφθορά ξεπέρασε όλα τα όρια. Η περίπτωση του κ. Τσοχατζόπουλου είναι χαρακτηριστική του τρόπου άσκησης εξουσίας των παντοδύναμων υπουργών.

Ο κ. Σημίτης, που δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για την υστεροφημία του, χαρακτηρίζεται ως ο σοβαρότερος των Ελλήνων πρωθυπουργών, αλλά δεν έχω καταλάβει ποτέ πως μετριέται η σοβαρότητα. Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω τους αναλυτές, ούτε πιστεύω πως έχουν ποταπά κριτήρια. Αλλά στις ξένες χώρες, οι ηγέτες αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και για τα εγκλήματα των υπουργών τους, όχι μόνο τα δικά τους. Διότι αυτοί τους επέλεξαν, αυτοί τους άφησαν ανεξέλεγκτους να ρημάξουν τον πλούτο του κράτους. Αμφισβητώ λοιπόν τον ισχυρισμό του κ. Σημίτη ότι δεν γνώριζε…

Με το χέρι στην καρδιά… Ποιός υπουργός του κ. Σημίτη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε. Ποιός μπορεί να πιστέψει ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν άκουσε ποτέ για τη δράση του κ. Τσοχατζόπουλου; Ο κ. Σημίτης έχει ευθύνες και πρέπει να τις αναλάβει. Τα εγκλήματα εναντίον του λαού από τα πολιτικά πρόσωπα, δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο καθηγητής Αγγελος Μ. Συρίγος στο τελευταίο σπουδαίο βιβλίο του γράφει ότι η κυβέρνηση Σημίτη ενθάρρυνε τις διεθνείς προσπάθειες για την επίλυση του Κυπριακού. Αναφέρεται στην τετραετία 2000-2004 όταν οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί, με τη συνδρομή συνεργατών του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, κατασκεύασαν το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν. Σε διάστημα 3-4 ωρών από την παρουσίαση του ρατσιστικού σχεδίου, τον Νοέμβριο του 2002, ο κ. Σημίτης έσπευσε να το χαρακτηρίσει ως «ιστορική ευκαιρία». Δικαιούται να απορεί ο καθένας: Πότε διάβασε 200 τόσες σελίδες μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα για να έχει άποψη; ‘Η το γνώριζε πριν παρουσιαστεί στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση