Οικολογική και φιλοζωϊκή ευαισθησία ή… αναισθησία;

Γράφει η Χαριτίδου Ελένη

Ενώ βαδίζουμε στο τελευταίο τρίτο της Άνοιξης και προετοιμαζόμαστε πλέον για την εαρινή μας χαλάρωση, έχουμε ήδη αρχίσει να αντιμετωπίζουμε τα αποτελέσματα της «θέρμης» διαφόρων οικολόγων που εκδράμουν στην εξοχή για να απελευθερώσουν άγρια (πλην όμως μερικές φορές και επικίνδυνα) ζώα. Μόνο που αυτή η «ένθερμη» οικολογική (ή και φιλοζωική) τους λειτουργία θέτει σε κίνδυνο (για την ακρίβεια αυξάνει τους ήδη υπάρχοντες κινδύνους) τους κατοίκους αγροτικών περιοχών.

Από τις τελευταίες ημέρες του Απριλίου (όπως συμβαίνει κάθε χρόνο, αλλά συνεχώς αυξανόμενο ποσοτικά) έχει δημιουργηθεί ένα οικολογικό «κύμα» βασική ενέργεια του οποίου είναι η απελευθέρωση διαφόρων ζώων στην φύση. Μεταξύ αυτών των ζώων είναι και… φίδια, τα οποία αφήνονται ελεύθερα στους αγρούς ή… και πλησίον αγροτικών οικισμών (χωριά). Οι καταγγελίες που – διαμαρτυρίες που μέχρι στιγμής έχουμε, είναι πραγματικά πάρα πολλές και αφορούν το σύνολο σχεδόν της επικράτειας.

Φυσικά, κανένας οικολόγος δεν αφήνει κάποιο φίδι ελεύθερο στο δικό του σπίτι, ούτε, φυσικά κοντά στα παιδιά του. Προτιμά να το/τα απελευθερώνει στο φυσικό περιβάλλον, αδιαφορώντας εάν στο περιβάλλον απελευθέρωσης υπάρχουν και άνθρωποι που όχι μόνο σέβονται τη φύση, αλλά επιπλέον ζουν από αυτήν, αντιμετωπίζοντας όλους τους συνεπαγόμενους κινδύνους με την εργασία τους. Κι ενώ για τους οικολόγους η απελευθέρωση ενός επικίνδυνου ζώου αποτελεί πράξη που αναδεικνύει τα φιλοζωικά τους αισθήματα ή τις περιβαλλοντικές τους ανησυχίες, κάποιοι άλλοι (εργαζόμενοι σε αγρούς ή κάτοικοι ημιαστικών ή αγροτικών περιοχών) εξαναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα της φιλοζωΐας, η οποία παρεμβαίνει στο εργασιακό τους περιβάλλον (πολλές φορές τα επικίνδυνα αποτελέσματα των φιλόζωων οικολόγων φτάνει μέχρι και στις αυλές των σπιτιών τους απειλώντας μέχρι και τα παιδιά τους) δημιουργώντας επιπρόσθετους κινδύνους, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να απειλήσουν και την ζωή των αγροτών.

Στο ίδιο, προφανώς, πνεύμα, κινούνται και κάποιοι άλλοι «φιλόζωοι», οι οποίοι εγκαταλείπουν μικρά κατοικίδια (γάτες και σκυλιά) σε αυλές αγροτικών κατοικιών. Μπορεί οι… «φιλόζωοι» αυτοί να νιώθουν πως απαλλάχτηκαν από το «βάρος» ενός χαριτωμένου σκυλιού ή γάτας, μεταθέτοντας την ευθύνη διατροφής (ή θανάτωσης) στους νέους «ιδιοκτήτες», αλλά στην πραγματικότητα αποδεικνύουν πως ούτε φιλόζωοι αλλά ούτε και υπεύθυνοι είναι. Αντίθετα, είναι αδιάφοροι, αφού δεν στειρώνουν τα αγαπημένα τους κατοικίδια, αλλά και ανεύθυνοι, αφού δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των δικών τους επιλογών. Ταυτόχρονα αδιαφορούν για το εάν οι «νέοι ιδιοκτήτες» του χαριτωμένου κατοικιδίου έχουν την οικονομική άνεση να το εκθρέψουν ή να του παράσχουν την αναγκαία υγειονομική φροντίδα. Τέλος, οι ίδιοι νιώθουν ήσυχοι επειδή εγκατέλειψαν το νεαρό κατοικίδιο σε κάποιον άνθρωπο. Και ίσως αυτή ακριβώς να είναι και η μοναδική τους σωστή ενέργεια. Γιατί επιλέγουν να δώσουν το αβοήθητο κατοικίδιο σε κάποιον άνθρωπο, αντί να το κρατήσουν οι ίδιοι…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση