Η μεγάλη ήττα... των νικητών

Πού μπορούν οι κατατρεγμένοι και εξαθλιωμένοι της Συρίας και του Ιράκ, όσο ακόμη είναι ζωντανοί, να απευθυνθούν για να βρουν το δίκιο τους; 

Του Γιώργου Κάνιαρη* 

Τι κι αν, πολλά χρόνια πριν, καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης. Ο πόλεμος και τα εγκλήματά του έχουν καθημερινά την τιμητική τους. Τελευταία, πολλές οι συζητήσεις σχετικά με τις αεροπορικές επιδρομές και τους βομβαρδισμούς από τους Αμερικανούς και τις δυνάμεις συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους. Και τίθεται το θέμα αν έχουμε παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου. Και τίθεται εύλογα. Ο γράφων θα τοποθετηθεί πρώτα με ένα ερώτημα και κατόπιν με την προσωπική του θέση.


Εγκλήματα πολέμου
Είναι λοιπόν αυτά εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Εξεπλάγην από την προ ολίγων ημερών ανακοίνωση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, που αφορούσε τα ανωτέρω εγκλήματα, αλλά και τη στρατολόγηση μικρών παιδιών από το Ισλαμικό Κράτος.

Η έκπληξή μου έγκειται στο ότι σε μέρος της ανακοίνωσης ο Οργανισμός λέει: «ενδεχομένως (αυτά) να συνιστούν εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας».

Η θέση του γράφοντος. Ναι. Ολα τα ανωτέρω έχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και συνιστούν εγκλήματα πολέμου και «ειδεχθή» εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, χωρίς το «ενδεχομένως» του ΟΗΕ. Είναι αυτά τα εγκλήματα που αφήνουν άφωνη την κοινωνία και δίνουν περιθώριο νομιμοποίησης ξένων στρατιωτικών επεμβάσεων εις βάρος άλλων χωρών. Οι επεμβάσεις όμως αυτές στερούνται νομιμότητας κατά το Διεθνές Δίκαιο.

Το Ισλαμικό Κράτος με τις «φίλες» εγκληματικές οργανώσεις και οι Αμερικανοί με το συνασπισμό δυνάμεων μιλούν για νίκες «κατά κράτος» και για εξουδετέρωση των αντιπάλων. Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα προς τους εγκληματίες και τους ισχυρούς: Νιώθετε νικητές;
Την απάντηση θα την πάρουν από τα χιλιάδες θύματα των αμάχων και από το αίμα των παιδιών.
Από την αγνή και άγουρη ανθρωπότητα.

Αλλά ας αναρωτηθούμε κι εμείς οι ίδιοι πού μπορούν σήμερα οι ζωντανοί (ακόμα), οι κατατρεγμένοι και εξαθλιωμένοι να απευθυνθούν στο Ιράκ, στη Συρία και στις άλλες χώρες, όπου βασιλεύει η αναρχία και το έγκλημα; Σε ποια πολιτεία, σε ποιο κράτος, σε ποιους θεσμούς και υπηρεσίες να αποταθούν; Σε ποια Δικαιοσύνη; Σε ποιο σχολείο να πάνε τα παιδιά;


Μίσος και εκδίκηση
Μόνο το μίσος, ο φανατισμός και η εκδίκηση κερδίζουν καθημερινά έδαφος. Αυτή είναι η μεγάλη ήττα... των νικητών. Αυτό θα καταγραφεί σίγουρα στην ιστορία. Στο εν εξελίξει έγκλημα οι νικητές προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους και την ιστορία. Πώς μπορούν; Δεν μπορούν. Την πιέζουν, την εκβιάζουν. Βιάζουν την ψυχή της. Γιατί έχει ψυχή η ιστορία για να αντέχει και να καταγράφει αυτά τα πρωτοφανή, άγρια και απάνθρωπα εγκλήματα του σήμερα. Ερχεται από πολύ μακριά με προορισμό της κύκλο αέναο.

Οπως λέγεται, «η ιστορία επαναλαμβάνεται» και τρέχει για να προλάβει, τρέχει με τους κατοίκους της κουρδικής πόλης Κομπάνι στη Συρία, που έφυγαν στην προσφυγιά, όσοι βέβαια επέζησαν της πολιορκίας από τους φανατισμένους του Ισλαμικού Κράτους. Ενώ, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η UNICEF, σε ένα εκατομμύριο ανέρχονται τα προσφυγόπουλα στο Ιράκ.

Τρέχει η ιστορία και με την άλλη πλευρά. Με τους κατοίκους της πόλης Ράκα, «πρωτεύουσας» του Χαλιφάτου, που εγκατέλειψαν τις εστίες τους μετά τους βομβαρδισμούς από τους Αμερικανούς και κατέφυγαν σε άλλες περιοχές. Κι εδώ πολλά από τα θύματα, άμαχοι και παιδιά. Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες σηκώνει τα χέρια, αδύναμη να αντιμετωπίσει αυτή την εξέλιξη. Και ποια είναι η επόμενη μέρα; Είναι γνωστή σε όλους μας.

Θα συνεχίσουν
Οι τζιχαντιστές θα συνεχίσουν λυσσαλέα τις σφαγές και τους αποκεφαλισμούς των «απίστων», συνεπείς με τη θρησκευτική τους ιδεολογία. Οι Αμερικανοί θα πολεμούν αυτή την τρομοκρατική οργάνωση «μέχρι την καταστροφή της», κατά δήλωση του Μπαράκ Ομπάμα.

Για πολλά χρόνια «θα πολεμάμε το Ισλαμικό Κράτος», δήλωσε στη Βουλή των Κοινοτήτων και ο Βρετανός πρωθυπουργός. Ποιοι θα νικήσουν τελικά;

Με τη μεριά των Αμερικανών και των κρατών της Δύσης κατά του Ισλαμικού Κράτους συμμετέχουν και αραβικά κράτη, όπως η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ενα άνοιγμα σε μία ιδιόμορφη και πιθανόν στην πορεία επικίνδυνη συμμαχία... στις παρυφές της οποίας συναντάμε το καθεστώς του Ασαντ, που τάσσεται κατά της διεθνούς τρομοκρατίας!

Από την άλλη, ο «Χαλίφης Ιμπραήμ» επιδιώκει παντίοις τρόποις τη δημιουργία «Χαλιφάτου» στο Ιράκ και στη Συρία, ενώ ο διάδοχος του Οσάμα μπιν Λάντεν, Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, θέλει να ηγηθεί του Τζιχάντ στην Ινδία.

Στην Αλγερία οι «Στρατιώτες του Χαλιφάτου» δηλώνουν παρόντες και έτοιμοι στο πλευρό του Ισλαμικού Κράτους, ενώ στις Φιλιππίνες η οργάνωση Αμπού Σαγιάφ, αλληλέγγυα προς το Ισλαμικό Κράτος, διαπραγματεύεται «με το κεφάλι» Γερμανούς ομήρους με δισεκατομμύρια δολάρια ως λύτρα και φυσικά με την αποχώρηση της Γερμανίας απ' τη δυτική συμμαχία. Φίλοι αναγνώστες, ποιος πολεμάει ποιον;

Ποια ιδεολογία;
Με ποια ιδεολογία; Οταν και οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας καταγγέλλουν τους «μαχητές» του Ισλαμικού Κράτους ως τρομοκράτες; Είναι αυτοί οι μουσουλμάνοι που ξεχύθηκαν αυθόρμητα στους δρόμους σε πολλές πόλεις, διαδηλώνοντας για το νέο έγκλημα αποκεφαλισμού του ορειβάτη Ερβέ Γκουρντέλ, που ήταν όμηρος στην Αλγερία, από τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Τζουντ αλ Χαλίφα.

Τέλος, είμαι σίγουρος ότι στο εξής ο ΟΗΕ θα χαρακτηρίζει επίσημα και γενναία αυτά τα απάνθρωπα εγκλήματα ως εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας, χωρίς φυσικά το «ενδεχομένως», και να δηλώσω τη συμπάθειά μου στους νικητές... για τη μεγάλη τους ήττα.

Πηγή
* Δικηγόρος, μέλος Ενωσης Ποινοικολόγων


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση