Όταν ο Λεωνίδας μεταναστεύει στο Κομπάνι...

Ανατρέπονται οι συσχετισμοί των Δυνάμεων

Του Μιχαήλ Στυλιανού 

Οι σύγχρονοι κάτοικοι των χωρών Ελλάδας και Κύπρου θα μπορούσαν ίσως να διδαχθούν τι ανατροπές μπορούν να επιτευχθούν στη μοίρα των λαών και στις στρατηγικές των δυνάμεων όταν ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι «παίρνουν των ομματιών τους» και μεταναστεύουν στο Κομπάνι, όπου οι υπερασπιστές του διασαλπίζουν πως υπερασπίζονται Θερμοπύλες.

Το Κομπάνι, στα Σύρο-τουρκικά σύνορα, είναι το μεσαίο από τρία απομονωμένα καντόνια, που από την αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων το 2012, συναποτελούν την Ροζάβα, ημι-αυτόνομη κουρδική επικράτεια. Διοικείται από το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) και υπερασπίζεται με τις Μονάδες Λαϊκής Προστασίας, την πολιτοφυλακή (YPG), από γυναίκες και άνδρες, που αποδείχθηκαν εφάμιλλοι σε ηρωισμό  του αρχαίου Έλληνα ήρωα τους.

Πριν ακριβώς ένα μήνα όλοι στην «ανθρωπιστική» Δύση και αρκετοί στη Μέση Ανατολή προανήγγελλαν ψύχραιμοι την επικείμενη πτώση του πολιορκούμενου οχυρού και την σφαγή των υπερασπιστών του και των 700 κατοίκων που δεν είχαν μπορέσει να διαφύγουν. Οι μηχανοκίνητες ορδές των μαυροφόρων πολεμιστών του Ισλάμ, σπουδασμένων (που και από ποιους;)και στον χειρισμό του μάρκετινγκ της φρίκης, είχαν προβληθεί με σφαγιασμούς «ον κάμερα», στις υπερφυσικές διαστάσεις περίπου ακαταμάχητης «Μάστιγας του Αλλάχ».

Οι Αμερικανοί και (εικονικά) οι εταίροι τους, της συμμαχίας των α-προθύμων, βομβάρδιζαν από τις 25 Σεπτεμβρίου στο Ιράκ και από τις 8 Οκτωβρίου στη Συρία, χωρίς να ανακόψουν την ορμή των τζιχαντιστών.Η αναμενόμενη πτώση και σφαγή στο Κομπάνι είχε συγκεντρώσει στην τουρκική πλευρά των συνόρων, δίπλα στα τούρκικα τάνκς και στους αποκλεισμένους Κούρδους πρόσφυγες, σμήνη απεσταλμένων των Δυτικών ΜΜΕ, πανέτοιμων να προσφέρουν στον άπληστο Μολώχ του θεάματος/χρήματος τις εικόνες της φρίκης και της σφαγής.

Με την καθυστέρηση της «επικείμενης» θυσίας, αμήχανοι οι απεσταλμένοι των ΜΜΕ άρχισαν να καταγράφουν και να ερευνούν τα περίεργα φαινόμενα αυτού του πεδίου τις «βιβλικής σύγκρουσης με τις δυνάμεις του κακού»:

- Το γεγονός ότι η επί ημέρες προέλαση των τζιχαντιστών σε ακάλυπτες εκτάσεις προς το Κομπάνι δεν στοχοποιήθηκε από τους Αμερικανούς. Κάποιες βόμβες άρχισαν να πέφτουν όταν οι επιδρομείς είχαν ήδη εισβάλει σε συνοικίες της πόλης.
- Το γεγονός ότι τα παραταγμένα τάνκς και στρατεύματα των Τούρκων «συμμάχων» λειτουργούσαν στα σύνορα ουσιαστικά σαν οπισθοφυλακή των τζιχαντιστών, εμποδίζοντας -με ρίψεις χημικών και την απειλή των όπλων- Κούρδους της Τουρκίας να περάσουν τα σύνορα σε βοήθεια των πολιορκημένων αδελφών τους.
- Τις πληροφορίες ότι και ο Κούρδος Μπαρζανί, ο επικεφαλής του Ιρακινού ημιανεξάρτητου Κουρδιστάν, δεν «καιγόταν» να προστρέξει σε βοήθεια των Κούρδων της Συρίας.

Πράγματι, Αμερικανοί και σύμμαχοι, Τούρκοι και Κούρδοι του Ιράκ, έδειχναν τουλάχιστον να σφυρίζουν αδιάφορα, ίσως δε και να αδημονούν, για διαφορετικούς ο καθένας λόγους, για τη πτώση του Κομπάνι, που θα σήμαινε και τον θάνατο του εμβρύου κουρδικής κρατικής οντότητας στη Συρία.
Η Ουάσιγκτον μάλιστα, δια στόματος του ΥΠΕΞ Τζον Κέρρυ και του ναυάρχου εκπρόσωπου του Πενταγώνου, έσπευδε να προλάβει πυροσβεστικά τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης για το αναμενόμενο ολοκαύτωμα, δηλώνοντας πως η «υπεράσπιση πόλεων όπως το Κομπάνι δεν ήταν στους στρατηγικούς στόχους της εκστρατείας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.» Στο Παρίσι, εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, απαντώντας σε καυστικά ερωτήματα, δήλωνε πως στον καταμερισμό έργου μεταξύ των συμμάχων, η υπεράσπιση του Κομπάνι ήταν εκτός της γαλλικής αρμοδιότητας… (Δυο μέρες νωρίτερα ο Γάλλος υπουργός είχε συναντηθεί με τον ΥΠΕΞ της Τουρκίας…)
​
Μια χαμογελαστή Κούρδισσα στρατηγός
Αλλά μια χαμογελαστή νεαρή Κούρδισα με στολή παραλλαγής, η στρατηγός- μετενσάρκωση του Λεωνίδα, αιχμαλώτιζε την παγκόσμια προσοχή στη γαλήνια περιφρόνηση, των ελαφρά οπλισμένων και συγκριτικά ολιγάριθμων συμπολεμιστών της, προς το φάσμα επικείμενου μαρτυρίου. Και απροσδόκητα αφύπνιζε τους -συνήθως ελεγχόμενους- αισθητήρες των Δυτικών ΜΜΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και αυτών των ανθρώπων: του Κουρδιστάν της Συρίας. Σε βαθμό που να αρχίσει ανάστροφος βομβαρδισμός αποκαλύψεων των ένοχων σχέσεων και του βαθμού συνενοχής, του καθενός των «συμμάχων», στο επικείμενο ολοκαύτωμα.

Ακόμη και η επικεφαλής του «Γραφείου Μέσης Ανατολής» του αμερικανικού «Ιδρύματος Κάρνεγκι για την Διεθνή Ειρήνη» (που ευρύτατα θεωρείται συνδεόμενο με κρατικές «υπηρεσίες»),επέκρινε με άρθρο της την στάση της Ουάσιγκτον και επεσήμαινε «τους πέντε λόγους» γιατί έπρεπε να υποστηριχθεί στο Κομπάνι «η μόνη σοβαρή δύναμη» απέναντι στην επέλαση των τζιχαντιστών στη Μεσοποταμία.

Βαθύτατη «γνώστρια» των πραγμάτων της περιοχής, παρά την ευνόητη φροντίδα της για συγκάλυψη ή «λείανση» των αιχμών της αλήθειας, επιβεβαίωνε ότι:

– Ο Μπαρζανί μπόρεσε να αντιμετωπίσει την θανάσιμη απειλή των τζιχαντιστών, μπροστά στην πρωτεύουσά του, Αρμπίλ, χάρις στην αποφασιστική συμπαράταξη δυνάμεων των Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ της Τουρκίας, πού προσέτρεξαν να βοηθήσουν. Αλλά δεν θέλει με τη σειρά του να βοηθήσει για τη σωτηρία του εμβρυικού ημιαυτόνομου κουρδικού κρατιδίου της Συρίας, (το οποία συνδέεται πολύ στενά με το ΡΚΚ της Τουρκίας και συνεργάζεται με το αντίπαλο στον Μπαρζανί αριστερό κόμμα του Ταλαμπανί στο Ιράκ). Και αυτό επειδή φοβείται την αμφισβήτηση του ηγετικού ρόλου του.
Η τοποτηρήτρια του Κάρνεγκι, Κάθριν Γουίλκενς, προειδοποιούσε πως οι φόβοι του Μπαρζανί θα επαληθευθούν, εάν… πέσει το Κομπάνι. Επιπλέον αποκάλυπτε πως έχει ήδη σημειωθεί μεταστροφή εναντίον του Μπαρζανί στους κόλπους της κοινής γνώμης και στο ιρακινό Κουρδιστάν…

– Τις υπεκφυγές της Ουάσιγκτον για την ουσιαστική άρνηση βοήθειας στους ηρωικούς υπερασπιστές του Κομπάνι, η Γουϊλκινς -και οι απεσταλμένοι αμερικανικών ΜΜΕ- απέδιδαν στην φροντίδα να μη θιγεί η ΄Αγκυρα, η οποία θεωρεί το PYD της Συρίας εξάρτημα του ΡΚΚ, των Κούρδων «τρομοκρατών» της Τουρκίας.
(Δεν ανέφερε φυσικά ότι Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ επιφυλάσσουν την αποκλειστικότητα της εύνοιάς τους προς τον αποδεδειγμένης προσήλωσης Μπαρζανί, ενώ δεν τρέφουν συμπάθεια για τους ανεξέλεγκτους «μαρξιστές» του ΡΚΚ ,του PYD και του Ταλαμπανί.).
Επεσήμαινε όμως ότι εκτός από αυτούς τους ανεπιθύμητους, δεν υπάρχει άλλη σοβαρή χερσαία δύναμη διαθέσιμη για την αντιμετώπιση της ισλαμο-βαρβαρικής λαίλαπας -ενώ με μόνους τους βομβαρδισμούς δεν γίνεται τίποτα, κατά γενική αναγνώριση. Και ότι οι «Πεσμέργκα» του Μπαρζανί υπολείφθηκαν των προσδοκιών…

– Εκεί όμως όπου ούτε το ημιεπίσημο αμερικανικό Ίδρυμα Κάρνεγκι μασούσε τα λόγια του ήταν για το ύπουλο παιχνίδι «συμμαχικής» εξαπάτησης από την ΄Αγκυρα. Κατήγγελλε ότι έχει κλείσει τα σύνορα με στρατό, αρνείται να ενδώσει στις πιέσεις των συμμάχων της να επιτρέψει σε Κούρδους μαχητές να περάσουν σε ενίσχυση της άμυνας στο Κομπάνι και «ουσιαστικά έχει σφραγίσει το μόνο δίαυλο διέλευσης εξωτερικών ενισχύσεων προς τους εξαντλημένους υπερασπιστές του θύλακα».
Επιπλέον επιβεβαίωνε πως σε συναντήσεις του ηγέτη του PYD, Σαλέχ Μουσλίμ, με αξιωματούχους των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, το τίμημα που του ζήτησε η ΄Αγκυρα ήταν να διαλύσει την κουρδική αυτοδιοίκηση, να ενταχθεί στον (αντικαθεστωτικό) «ελεύθερο συριακό στρατό», να συνταχθεί με το τουρκικό σχέδιο της «προστατευτικής ζώνης» στο έδαφος της Συρίας και να διασπάσει τους δεσμούς του με το Τούρκο-κουρδικό ΡΚΚ. «Στο τραπέζι του έβαλαν το δίλημμα ανάμεσα σε πλήρη υποταγή στην ΄Αγκυρα ή στο Ισλαμικό Κράτος, στο πεδίο της μάχης», έγραφε η Γουίλκινς.
Η οποία προειδοποιούσε την Ουάσιγκτον, επικαλούμενη και τις αιματηρές ταραχές απ’ άκρου σε άκρο της Τουρκίας, πως άλωση και σφαγή στο Κομπάνι θα ανατίναζε τα πάντα στη Μέση Ανατολή.

Kι’ όταν γυρίζει ο ΄Ηλιος…

Από κοντά και οι βρετανικές εφημερίδες, παρασύρονταν σε αποκαλύψεις κατά της συμμάχου Τουρκίας, για τη συνεχιζόμενη στενή συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών της με τους σφαγείς του Ισλαμικού κράτους.
Η Νταίιλι Μέιλ ανέφερε πληροφορίες ότι η Τουρκία είχε αφήσει ελεύθερους 3.000 κρατούμενους τζιχαντιστές «σε αντάλλαγμα των 49 υπαλλήλων προξενείου της που κρατούσαν ομήρους οι τρομοκράτες» και ότι τραυματίες τζιχαντιστές νοσηλεύονταν σε τουρκικά νοσοκομεία. Μέιλ και Τέλεγκραφ δημοσίευαν προχθές ακόμη την είδηση για επιχείρηση απαγωγής, μέσα στο έδαφος της Τουρκίας, από τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, σε βάρος αρχηγού ομάδας μαχητών του Κομπάνι, του Αμπού ΄Ισα και του εικοσαετούς γυιού του, στην τουρκική πόλη Ούρφα, 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Το γεγονός συνέβη όταν πατέρας και γυιός επέστρεφαν από συνάντηση με Τούρκους εκπροσώπους . Τέσσερεις ένοπλοι σταμάτησαν το αυτοκίνητό τους σε μπλόκο, τους άρπαξαν και τους έβαλαν σε άλλο αυτοκίνητο που ανέπτυξε ταχύτητα προς τα σύνορα. Κατάφεραν να διαφύγουν, όταν λαθρέμπορος, τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι τζιχαντιστές για τα περάσματα των συνόρων, πανικοβλήθηκε με την εμφάνιση συνοριοφυλάκων και τράπηκε σε φυγή.

Ασυνήθιστη δημοσιότητα απέσπασε επίσης στον δυτικό Τύπο το προχθεσινό θανατηφόρο «δυστύχημα» (δολοφονία) στην Τουρκία της Αμερικανο-Λιβανέζας ανταποκρίτριας Ιρανικού πρακτορείου ειδήσεων, σε σύγκρουση του αυτοκινήτου της με φορτηγό, το οποίο εξαφανίσθηκε στη συνέχεια. Το θύμα είχε καταγγείλει την προτεραία στη τηλεόραση ότι απειλείται από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και ότι κατέχει φωτογραφικά ντοκουμέντα για τη μεταφορά στρατιωτικών εφοδίων στους τζιχαντιστές, από την Τουρκία με τουρκικά φορτηγά. Το ιρανικό διάβημα στη Τουρκία για τον ύποπτο θάνατό της, ακολούθησαν οι συνήθεις διαψεύσεις του… νομάρχη της περιοχής.

Αυτόν τον καταρράκτη κεραμιδιών στις σοφές κεφαλές γεωπολιτικών σχεδιαστών της «συμμαχίας των υστερόβουλων» εκίνησε η απρόβλεπτη έκπληξη που επεφύλασσε μια Κούρδισσα καπετάνισσα και το μπαρουτοκαπνισμένο ασκέρι της, όχι μόνο για τους  αήττητους ισλαμιστές τρομοκράτες αλλά και για τους όψιμους «πολεμίους» τους, που περίμεναν πως στο Κομπάνι θα απαλλάσσονταν από μια ενοχλητική εκκρεμότητα στα μεγαλόπνοα σχέδιά τους.

Πολέμησαν μόνοι και αβοήθητοι για ένα δεκαπενθήμερο, με ελαφρά όπλα και μερικά πολυβόλα, απέναντι σε τάνκς, πυροβόλα και χημικά, πιστοί στο σύμβολο πού ύψωσαν -τις Θερμοπύλες- και κατάφεραν να δονήσουν τις συνειδήσεις μιας υπνωτισμένης ως τότε διεθνούς κοινής γνώμης, έτσι που να γεννηθεί φόβος πολιτικής θύελλας. Και να ο Μπαρζανί να αναγγέλλει πως θα στείλει τώρα τους «Πεσμέργκα» του σε ενίσχυση. Και να τα αμερικανικά αεροπλάνα σε ρίψεις –προσοχή: «ελαφρών όπλων και φαρμάκων» (εναντίον των τάνκς και για την θεραπεία των χημικών) στους πολιορκημένους.

(Ο Τζον Κέρρυ εξήγησε πως «επρόκειτο για στιγμιαία αντίδραση» και από τον Λευκό Οίκο ανακοινώθηκε πως ο πρόεδρος Ομπάμα είχε επικοινωνήσει προηγουμένως με τον Ερντογάν… Απεσταλμένος του CNN ανέφερε 27 αλεξίπτωτα, με τρόφιμα, φάρμακα πυρομαχικά και 12 ναι 12 τουφέκια… Και οι τζιχαντιστές μετέδωσαν βίντεο με ένα από τα φορτωμένα αλεξίπτωτα να πέφτει στα χέρια τους και να επιδεικνύουν το περιεχόμενο: κάσες με χειροβομβίδες, ολμοβίδες και πυρομαχικά…)

Και να η κυρία Ψάκι του Στέϊτ Ντηπάρτμεντ να επιβεβαιώνει ότι Αμερικανός διπλωμάτης συναντήθηκε με εκπρόσωπο του PYD, κλώνου του ΡΚΚ των Κούρδων «τρομοκρατών» της Τουρκίας. Και να οι Γερμανοί να λένε πως θα στείλουν κι’ αυτοί βοήθεια, αλλά να μένουν στα λόγια, αιώνιοι κολλητοί της Τουρκιάς.

Και να, στο τέλος, και ο κ. Τσαβούσογλου, ο νέος ΥΠΕΞ, να δηλώνει πως η Τουρκία ήταν πάντα υπέρ των αγωνιστών στο Κομπάνι (!!!) και ότι οι «Πεσμέργκα» του Μπαρζανί μπορούν να περάσουν από τα εδάφη της σε ενίσχυση των πολιορκημένων ομοεθνών τους…
Θα ήταν πρόωρο να πιστέψει κανείς ότι τελείωσε, σώθηκε το Κομπάνι.

Αυτό που έγινε εκεί, αυτόν τον μήνα, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, όπου μετανάστευσε το πνεύμα του Λεωνίδα με τους 300 Σπαρτιάτες (τόσοι είναι και οι νεκροί ήρωες-υπερασπιστές) είναι η νίκη του ελεύθερου ανθρώπου απέναντι και σε πολυμήχανες δυνάμεις του σκότους, η νίκη μιας άλλης στάσης απέναντι στη ζωή από αυτήν πού έχει κυριαρχήσει χαμηλότερα από τα υψίπεδα του Κουρδιστάν.

Και δεν μπορεί, η νίκη αυτή θα εμπνεύσει και θα βαρύνει στην πορεία αυτού του παγκόσμιου αγώνα για την επιβίωση της ελευθερίας ως πεμπτουσίας του πολιτισμού και προϋπόθεσης βιώσιμου βίου…

Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση