Economist: Σταματήστε τους τζιχαντιστές σε Ιράκ και Συρία
Ο Μπάρακ Ομπάμα έχει χτυπήσει τους τζιχαντιστές και –ακόμα και αν η επέμβαση ήταν καθυστερημένη και συγκρατημένη- έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής επιτυχής.
Αλλά, το Ισλαμικό Κράτος (IS) πρέπει να εκμηδενιστεί, οπότε θα πρέπει να το χτυπήσει και στη Συρία. Και αυτό θα αποδειχτεί πολύ πιο δύσκολο.
Στο Ιράκ η επέλαση των τζιχαντιστών έχει προς το παρόν ανακοπεί. Η μειονότητα των Γεζίντι που κατέφυγε σε βουνό κοντά στο Σιντζάρ στον Βορρά, έχει στην πλειονότητά της σωθεί.
Η Κουρδική περιοχή του Ιράκ δεν βρίσκεται πλέον σε άμεσο κίνδυνο.
Το μεγάλο φράγμα που απειλεί να πλημμυρίσει τη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη ιρακινή πόλη, και που κατελήφθη από το IS τον Ιούνιο, δόθηκε στην κυβέρνηση μέσα από συνδυασμό της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας και των ιρακινών και κουρδικών χερσαίων δυνάμεων.
Εν τω μεταξύ, η ιρακινή πολιτική σκηνή έλαβε μία ευχάριστη στροφή ωθώντας στην παραίτηση, έπειτα από οκτώ καταστροφικά χρόνια, τον Νούρι αλ Μαλίκι, τον σεχταριστή σιίτη πρωθυπουργό. Με τον αποκλεισμό των σουνιτών Ιρακινών από τα κυβερνητικά πόστα και την παραχώρηση των ανώτερων θέσεων στον στρατό και στην υπηρεσία ασφάλειας στους σιίτες, ο Μαλίκι οδήγησε μετριοπαθείς σουνίτες στα χέρια των εξτρεμιστών. Με λίγη τύχη, ο αντικαταστάτης του, Χάιντερ αλ Αμπαντί, θα σχηματίσει κυβέρνηση που αποτελείται από μία πολύ ευρύτερη γκάμα Ιρακινών.
Αλλά, η απειλή των τζιχαντιστών απέχει πολύ από το να εκλείψει. Αθώοι εξακολουθούν να δολοφονούνται.
Στις 19 Αυγούστου ένας τζιχαντιστής του IS με βρετανική προφορά αποκεφάλισε αμερικανό δημοσιογράφο ως εκδίκηση στις αεροπορικές επιδρομές του κ. Ομπάμα. Το IS εξακολουθεί να ελέγχει το ένα τρίτο των δύο χωρών που εμφανίζονται στο προηγούμενο όνομά του, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Μεγάλης Συρίας. Περιφρονεί τα εθνικά σύνορα στην προσπάθειά του για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου χαλιφάτου. Και προσελκύει νέους μουσουλμάνους στο εξωτερικό, μερικοί από τους οποίους θα επιτεθούν στις χώρες τους.
Εν συντομία συνιστά απειλή για την περιοχή και τον κόσμο.
Το να χτυπηθεί το IS στο Ιράκ είναι μόνο η μισή απάντηση. Αν εκδιωχθεί, οι μαχητές του θα ανασυνταχθούν στη Συρία για να ξαναεπιτεθούν αργότερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το IS πρέπει να κατατροπωθεί και στη Συρία και στο Ιράκ. Ο Ομπάμα πρέπει να κάνει τώρα αυτό που έπρεπε να είχε κάνει εξαρχής: να προμηθεύσει με όπλα τους μετριοπαθείς αντάρτες της Συρίας, οι οποίοι απειλούνται εξίσου από το IS. Αλλά ακόμη και με τα όπλα και τα χρήματα από το εξωτερικό, οι μετριοπαθείς δεν θα είναι σε θέση να πλήξουν το IS.
Αυτό απαιτεί επίθεση από αέρος από την Αμερική και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Αυτό εγείρει ενοχλητικά ερωτήματα. Οι διεθνώς αναγνωρισμένες κυβερνήσεις του ομοσπονδιακού Ιράκ και του ιρακινού Κουρδιστάν, παρακάλεσαν τον Ομπάμα να παρέμβει.
Αλλά ο βομβαρδισμός των τζιχαντιστών στη Συρία είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Ο Ομπάμα θα κατηγορηθεί ότι ενεργεί παράνομα και ότι βοηθάει την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ επιτιθέμενος στον θανάσιμους εχθρούς του. Ο κ. Άσαντ, από την πλευρά του, θα χλευάσει το γεγονός ότι η Δύση αναγνώρισε καθυστερημένα ότι ο ίδιος είναι το τελευταίο προπύργιο της άμυνας έναντι στον πραγματικό εχθρό όλων. Ο Ομπάμα δεν χρειάζεται την άδεια του κ. Άσαντ. Η Αμερική δεν αναγνωρίζει το καθεστώς του. Ωστόσο, η Αμερική μπορεί να αποκρούσει τον χλευασμό του και να ενισχύσει τον αγώνα εναντίον του IS φέρνοντας το ζήτημα του βομβαρδισμού του IS στη Συρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ένα εντυπωσιακά ευρύ φάσμα χωρών, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και η Τουρκία, οι μεγαλύτεροι παράγοντες της περιοχής, βλέπουν το IS ως απειλή και συμφωνούν ότι πρέπει να ηττηθεί, όχι απλά να περιοριστεί.
Πολλές από αυτές τις χώρες δεν θα πρέπει απλώς να υποστηρίξουν την αποστολή, αλλά και να συμμετάσχουν σε αυτήν.
Η Ρωσία, ο χορηγός του Άσαντ, έχει την προσοχή της και στους δικούς της τζιχαντιστές στον Καύκασο και έχει από καιρού υποστηρίξει ότι ο κίνδυνος είναι το εξτρεμιστικό Ισλάμ. Ακόμα και αν η πρόταση του Ομπάμα απορριφθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η εάν η Ρωσία περιμένει μία απαράδεκτη αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στο Άσαντ, θα πρέπει να προχωρήσει με την επίθεση εναντίον του IS και στις δύο πλευρές των συνόρων.
Το IS είναι πολύ επικίνδυνο για να του επιτρέπεται να κερδίζει έδαφος, την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος κάθεται και περιμένει.
Πηγή εφημ. «Έθνος»
Σχόλιο ιστολογίου: Δυστυχώς και παρά τις τραγικές εξελίξεις, η αμερικανική πολιτική (όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το Economist) δεν θέλει να αποδεχθεί τα θανάσιμα σφάλματα της αμερικανικής παρεμβατικότητας (προς ικανοποίηση των γεφωπολιτικών, γεωστρατηγικών και γεωοικονομικών σχεδίων των ΗΠΑ) στον χώρο της Μέσης και της Εγγύς Ανατολής. Αντίθετα, επιθυμεί να συνεχίσει το σχέδιο ανωμαλίας στην πλέον ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη, με μερικές «επιδιορθώσεις» των οποίων την υλοποίηση επιθυμεί να μεταφέρει στα «χέρια» της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας, δηλαδή κρατών που έχουν σοβαρότατες ευθύνες για την δημιουργία, εκπαίδευση κα υποστήριξη των τζιχαντιστών του IS. Εάν ο Economist επιθυμούσε, πραγματικά, την ειρήνευση στην Μέση Ανατολή, θα ζητούσε - απαιτούσε να σταματήσει η ύπαρξη των ΗΠΑ στην περιοχή...
Αλλά, το Ισλαμικό Κράτος (IS) πρέπει να εκμηδενιστεί, οπότε θα πρέπει να το χτυπήσει και στη Συρία. Και αυτό θα αποδειχτεί πολύ πιο δύσκολο.
Στο Ιράκ η επέλαση των τζιχαντιστών έχει προς το παρόν ανακοπεί. Η μειονότητα των Γεζίντι που κατέφυγε σε βουνό κοντά στο Σιντζάρ στον Βορρά, έχει στην πλειονότητά της σωθεί.
Η Κουρδική περιοχή του Ιράκ δεν βρίσκεται πλέον σε άμεσο κίνδυνο.
Το μεγάλο φράγμα που απειλεί να πλημμυρίσει τη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη ιρακινή πόλη, και που κατελήφθη από το IS τον Ιούνιο, δόθηκε στην κυβέρνηση μέσα από συνδυασμό της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας και των ιρακινών και κουρδικών χερσαίων δυνάμεων.
Εν τω μεταξύ, η ιρακινή πολιτική σκηνή έλαβε μία ευχάριστη στροφή ωθώντας στην παραίτηση, έπειτα από οκτώ καταστροφικά χρόνια, τον Νούρι αλ Μαλίκι, τον σεχταριστή σιίτη πρωθυπουργό. Με τον αποκλεισμό των σουνιτών Ιρακινών από τα κυβερνητικά πόστα και την παραχώρηση των ανώτερων θέσεων στον στρατό και στην υπηρεσία ασφάλειας στους σιίτες, ο Μαλίκι οδήγησε μετριοπαθείς σουνίτες στα χέρια των εξτρεμιστών. Με λίγη τύχη, ο αντικαταστάτης του, Χάιντερ αλ Αμπαντί, θα σχηματίσει κυβέρνηση που αποτελείται από μία πολύ ευρύτερη γκάμα Ιρακινών.
Αλλά, η απειλή των τζιχαντιστών απέχει πολύ από το να εκλείψει. Αθώοι εξακολουθούν να δολοφονούνται.
Στις 19 Αυγούστου ένας τζιχαντιστής του IS με βρετανική προφορά αποκεφάλισε αμερικανό δημοσιογράφο ως εκδίκηση στις αεροπορικές επιδρομές του κ. Ομπάμα. Το IS εξακολουθεί να ελέγχει το ένα τρίτο των δύο χωρών που εμφανίζονται στο προηγούμενο όνομά του, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Μεγάλης Συρίας. Περιφρονεί τα εθνικά σύνορα στην προσπάθειά του για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου χαλιφάτου. Και προσελκύει νέους μουσουλμάνους στο εξωτερικό, μερικοί από τους οποίους θα επιτεθούν στις χώρες τους.
Εν συντομία συνιστά απειλή για την περιοχή και τον κόσμο.
Το να χτυπηθεί το IS στο Ιράκ είναι μόνο η μισή απάντηση. Αν εκδιωχθεί, οι μαχητές του θα ανασυνταχθούν στη Συρία για να ξαναεπιτεθούν αργότερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το IS πρέπει να κατατροπωθεί και στη Συρία και στο Ιράκ. Ο Ομπάμα πρέπει να κάνει τώρα αυτό που έπρεπε να είχε κάνει εξαρχής: να προμηθεύσει με όπλα τους μετριοπαθείς αντάρτες της Συρίας, οι οποίοι απειλούνται εξίσου από το IS. Αλλά ακόμη και με τα όπλα και τα χρήματα από το εξωτερικό, οι μετριοπαθείς δεν θα είναι σε θέση να πλήξουν το IS.
Αυτό απαιτεί επίθεση από αέρος από την Αμερική και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Αυτό εγείρει ενοχλητικά ερωτήματα. Οι διεθνώς αναγνωρισμένες κυβερνήσεις του ομοσπονδιακού Ιράκ και του ιρακινού Κουρδιστάν, παρακάλεσαν τον Ομπάμα να παρέμβει.
Αλλά ο βομβαρδισμός των τζιχαντιστών στη Συρία είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Ο Ομπάμα θα κατηγορηθεί ότι ενεργεί παράνομα και ότι βοηθάει την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ επιτιθέμενος στον θανάσιμους εχθρούς του. Ο κ. Άσαντ, από την πλευρά του, θα χλευάσει το γεγονός ότι η Δύση αναγνώρισε καθυστερημένα ότι ο ίδιος είναι το τελευταίο προπύργιο της άμυνας έναντι στον πραγματικό εχθρό όλων. Ο Ομπάμα δεν χρειάζεται την άδεια του κ. Άσαντ. Η Αμερική δεν αναγνωρίζει το καθεστώς του. Ωστόσο, η Αμερική μπορεί να αποκρούσει τον χλευασμό του και να ενισχύσει τον αγώνα εναντίον του IS φέρνοντας το ζήτημα του βομβαρδισμού του IS στη Συρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ένα εντυπωσιακά ευρύ φάσμα χωρών, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και η Τουρκία, οι μεγαλύτεροι παράγοντες της περιοχής, βλέπουν το IS ως απειλή και συμφωνούν ότι πρέπει να ηττηθεί, όχι απλά να περιοριστεί.
Πολλές από αυτές τις χώρες δεν θα πρέπει απλώς να υποστηρίξουν την αποστολή, αλλά και να συμμετάσχουν σε αυτήν.
Η Ρωσία, ο χορηγός του Άσαντ, έχει την προσοχή της και στους δικούς της τζιχαντιστές στον Καύκασο και έχει από καιρού υποστηρίξει ότι ο κίνδυνος είναι το εξτρεμιστικό Ισλάμ. Ακόμα και αν η πρόταση του Ομπάμα απορριφθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η εάν η Ρωσία περιμένει μία απαράδεκτη αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στο Άσαντ, θα πρέπει να προχωρήσει με την επίθεση εναντίον του IS και στις δύο πλευρές των συνόρων.
Το IS είναι πολύ επικίνδυνο για να του επιτρέπεται να κερδίζει έδαφος, την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος κάθεται και περιμένει.
Πηγή εφημ. «Έθνος»
Σχόλιο ιστολογίου: Δυστυχώς και παρά τις τραγικές εξελίξεις, η αμερικανική πολιτική (όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το Economist) δεν θέλει να αποδεχθεί τα θανάσιμα σφάλματα της αμερικανικής παρεμβατικότητας (προς ικανοποίηση των γεφωπολιτικών, γεωστρατηγικών και γεωοικονομικών σχεδίων των ΗΠΑ) στον χώρο της Μέσης και της Εγγύς Ανατολής. Αντίθετα, επιθυμεί να συνεχίσει το σχέδιο ανωμαλίας στην πλέον ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη, με μερικές «επιδιορθώσεις» των οποίων την υλοποίηση επιθυμεί να μεταφέρει στα «χέρια» της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας, δηλαδή κρατών που έχουν σοβαρότατες ευθύνες για την δημιουργία, εκπαίδευση κα υποστήριξη των τζιχαντιστών του IS. Εάν ο Economist επιθυμούσε, πραγματικά, την ειρήνευση στην Μέση Ανατολή, θα ζητούσε - απαιτούσε να σταματήσει η ύπαρξη των ΗΠΑ στην περιοχή...
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...