Τουρκία: Το "τρίγωνο των Βερμούδων" βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας! (Μέρος β')

Η νεο-οθωμανική μεγαλομανία των Ερντογάν – Νταβούτογλου που εκδηλώνεται συνεχώς σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα σε συνδυασμό με τους γεοπολιτικούς και οικονομικούς τριγμούς της ευρύτερης περιοχής που ζούμε, σίγουρα αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα που κινδυνεύει να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.

Συνεπώς οι Έλληνες είναι υποχρεωμένοι σε διαρκή επαγρύπνηση και μάλιστα σε επίπεδα «κόκκινου συναγερμού»!

 

Η σύγχρονη Τουρκία με την κυριαρχία του έντονα αμφιλεγόμενου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που κατηγορείται από τους πολιτικούς του αντιπάλους – και όχι μόνο -  για εκτεταμένη διαφθορά, απολυταρχική διοίκηση,  αυταρχική καταστολή «αντιφρονούντων» και μετωπική σύγκρουση με το κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν που τον βοήθησε να καταλάβει την εξουσία, αξιοποιεί την πολύτιμη γεοστρατηγική της θέση, ονειρεύεται απροκάλυπτα μια ιδιότυπη ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με έντονα τα στοιχεία της μεγαλομανίας και της κατά το δοκούν «προσαρμογής» των διεθνών κανόνων στα δικά της συμφέροντα και δημιουργεί συνεχώς επικίνδυνα «διλήμματα» απέναντι σε εχθρούς και φίλους. Πιο αναλυτικά:

Ισραήλ: Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, η μουσουλμανική Τουρκία (το 90% του πληθυσμού της είναι, επίσημα τουλάχιστον, σουνίτες) που συνορεύει με τον Αραβικό κόσμο, μετατράπηκε σταδιακά στον πιο πολύτιμο σύμμαχο του νέου κράτους που εξασφάλισε ασφαλή στρατιωτική υπεροχή έναντι των Αράβων για ολόκληρες δεκαετίες.

Η Τουρκία πήρε (ως συνήθως) πολλαπλάσια ανταλλάγματα εξασφαλίζοντας –μεταξύ πολλών άλλων- την απόλυτη υποστήριξη του πανίσχυρου Εβραϊκού λόμπυ των ΗΠΑ που επηρεάζει αποφασιστικά κάθε Αμερικανική κυβέρνηση (Δημοκρατικούς ή Ρεπουμπλικάνους), την ανενόχλητη και χωρίς κανένα ρίσκο εισβολή στην Κύπρο (1974) η οποία ήταν τελείως αδύνατη χωρίς την υποστήριξη του «ισχυρού άνδρα» του Εβραϊκού λόμπυ στην Αμερικανική κυβέρνηση (Χένρυ Κίσινγκερ) σε πλήρη αρμονία με την ύπουλη & σκοτεινή Βρετανική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», την εξουδετέρωση του ηγέτη των Κούρδων του ΡΚΚ Αμπτουλάχ Οτσαλάν που προσφέρθηκε «σαν δώρο» στους Τούρκους από την Ισραηλινή Μοσάντ (1999) και την τερατώδη ενίσχυση των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων με την ψευδαίσθηση ότι εξασφάλιζε μακροημέρευση της πολύτιμης συνεργασίας Ισραήλ – Τουρκίας.

Η άνοδος στην εξουσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το 2003 και ο σταδιακός περιορισμός της πολιτικής εξουσίας των Κεμαλιστών και των στρατιωτικών, άλλαξε άρδην τα δεδομένα των σχέσεων Ισραήλ – Τουρκίας.

Η Τουρκία με την νέο-οθωμανική μεγαλομανία των Ερντογάν – Νταβούτογλου, έπαψε να είναι ο πιστός σύμμαχος του Ισραήλ. Όχι μόνο δημιούργησε δίαυλο επικοινωνίας με τον «άξονα του κακού» (Ιράν, Χαμάς) αλλά εγκαινίασε σκληρές  δημόσιες επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ και της πολιτικής του για το Παλαιστινιακό με ακραία και εμπρηστική ρητορική «ξεχνώντας» βέβαια την καταλυτική βοήθεια του Ισραήλ κατά την εισβολή στην Κύπρο (1974) και κυρίως το γεγονός ότι οι Τούρκοι έκαναν και κάνουν πολύ περισσότερα στην Κύπρο από όσα σήμερα κατηγορούν τους Ισραηλινούς: εισβολή, ψυχρή γενοκτονία Κυπριακού Ελληνισμού, μαζικούς και βίαιους εποικισμούς, εθνοκάθαρση, στρατιωτική κατοχή, καταστροφή εκκλησιών, συνεχή πολιτιστικό βιασμό σε κάθε στοιχείου πολιτισμού,  περιφρόνηση αποφάσεων ΟΗΕ κ.α.π.  

Με δύο λόγια η Τουρκία, υπό τον έλεγχο της νέο-οθωμανικής μεγαλομανίας των Ερντογάν – Νταβούτογλου (ακόμα και «συγνώμη» αναγκάστηκε να ζητήσει ο Βενιαμίν Νετανιάχου στις 21/3/2013 για το αιματηρό επεισόδιο στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά), είναι φανερό ότι χρησιμοποιεί το Ισραήλ σαν όχημα ανύψωσης της εικόνας της στον Αραβικό κόσμο και στους δεινοπαθούντες Παλαιστίνιους, κρατώντας (φυσικά) όσα απλόχερα τους πρόσφεραν οι Εβραίοι για ολόκληρες δεκαετίες και αποκομίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη από ανεξάντλητα ισλαμικά κεφάλαια που προέρχονται από τον μαύρο χρυσό, το όπιο, την παραβίαση του εμπάργκο στην Περσία, το λαθρεμπόριο πετρελαίου από τους Τζιχαντιστές κ.α.π.

Ελλάδα: Τα πληθωρικά προβλήματα στις σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας έχουν μεγάλο «παρελθόν». Το 1923 οι ηγέτες Ελλάδας και Τουρκίας (Ελευθέριος Βενιζέλος και Μουσταφά Κεμάλ) αποφάσισαν να θέσουν μια νέα αφετηρία στις σχέσεις των δύο χωρών, υπογράφοντας την Συνθήκη της Λωζάνης. Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε σε όλες τις υποχρεώσεις που ανέλαβε από την Συνθήκη της Λωζάνης σε αντίθεση με την Τουρκία που αξιοποίησε μόνο τα οφέλη που αποκόμισε από την Συνθήκη περιφρονώντας επιδεικτικά όλες τις υποχρεώσεις που ανέλαβε - Σχετικά άρθρα μας: Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου! (4/9/2009) και Ελληνικά νησιά του Αιγαίου & τουρκικός επεκτατισμός (12/1/2009).

 Η Ελλάδα, με πάγια πολιτική όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεών της, δεν σταμάτησε καθόλου τις προσπάθειες βελτίωσης των Ελληνοτουρκικών σχέσεων οι οποίες βελτιώνονται ή χειροτερεύουν ανάλογα με τις διαθέσεις, τις σκοπιμότητες, τις εσωτερικές συγκυρίες ή τους στόχους της γειτονικής χώρας. Η κατά καιρούς αποθράσυνση του νέο-οθωμανικού επεκτατισμού απέναντι στην σύγχρονη Ελλάδα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  προκύπτουν ανάγλυφα από τα πιο πρόσφατα άρθρα μας 4^ης Οκτωβρίου 2013 με τίτλο «Μα για τόσο ηλίθιους μας περνάτε Κύριε Νταβούτογλου;» , 6^ης Οκτωβρίου 2013 με τίτλο «Κύριε Ερντογάν τι σας ενδιαφέρει πως θα εκλέγονται κληρικοί Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα;» και 12 Δεκεμβρίου 2013 με τίτλο «Καλωσόρισμα στον Κύριο Αχμέτ  Νταβούτογλου».

Κουρδικό: Το Κουρδικό αποτελεί τον μόνιμο εφιάλτη της Τουρκικής Δημοκρατίας, από την ίδρυση της μέχρι σήμερα. Τις εποχές του ψυχρού πολέμου η πάγια πολιτική της επίσημης Τουρκίας δεν διέφερε και πολύ από την πολιτική και τις πρακτικές των σημερινών τζιχαντιστών: Δολοφονίες, εξορίες, παιδομάζωμα και καταστροφές ολόκληρων χωριών ήταν μερικά μόνο από τα συνηθισμένα «μέτρα» της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων. Το σλόγκαν «Να φτύνετε στο πρόσωπο εκείνον που σας αποκαλεί Κούρδο» που καθιέρωσε από την άνοιξη του 1960 ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Τζεμάλ Γκιουρσέλ μέχρι τις «διάσημες» δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού Γιλντιρίμ Ακμπουλούτ στις 31 Ιουλίου 1990 («Δηλώνω απερίφραστα ότι στην Τουρκία δεν υπάρχουν Κούρδοι, αλλά μόνο Τούρκοι. Όλοι όσοι ζουν πάνω σ΄ αυτά τα εδάφη είναι Τούρκοι. Είναι υποχρεωμένοι να είναι Τούρκοι!») προσδιορίζουν καθαρά την διαχρονική πολιτική της Τουρκίας. Η κήρυξη του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα του Κουρδιστάν στις 15 Αυγούστου 1984 ενέτεινε τις διώξεις (διαλύθηκαν 900 περίπου πόλεις και 3.000 χωριά του τουρκικού Κουρδιστάν) αλλά δεν κατέληξε στην πολυπόθητη ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, όταν ο ηγέτης του Αμπτουλάχ Οτσαλάν συνελήφθη στις 16 Φεβρουαρίου 1999 και παραδόθηκε στους Τούρκους από την Ισραηλινή Μοσάντ.  Η προσπάθεια όμως των Κούρδων συνεχίζεται και θεωρείται βέβαιο πως θα ευοδωθεί στο όχι μακρινό μέλλον αφού οι γεοπολιτικές συνθήκες της περιοχής έχουν ανατραπεί και οι συσχετισμοί θεωρούνται ευνοϊκοί για τον Κουρδικό λαό.

Πολιτική μηδενικών προβλημάτων: Ο Γκαιμπελισμός της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής δεν πτοείται καθόλου από τις αλλεπάλληλες, παταγώδεις αποτυχίες τις οποίες δεν έχει κανένα δισταγμό να παρουσιάσει σαν «μεγαλειώδεις θριάμβους».

Μπορεί ο πάλαι ποτέ «αδελφός» Μπάσαρ αλ Άσαντ να κατέληξε θανάσιμος εχθρός και ο Σύρος Υπουργός Εξωτερικών Βελίντ Μουαλλίμ απευθυνόμενος στον Τούρκο ομόλογό του να δηλώνει μπροστά σε πλήθος Υπουργών Εξωτερικών (Γενεύη 2,  24/1/2014) «Τα αρρωστημένα νέο-οθωμανικά σας σχέδια απέτυχαν παταγωδώς».

Μπορεί οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» της Αιγύπτου να γκρεμίστηκαν από την εξουσία και η Αίγυπτος να αποτελεί εχθρική χώρα από την επιμονή των Ερντογάν – Νταβούτογλου να αναμιγνύονται στα εκρηκτικά εσωτερικά τους.

Μπορεί η «Αραβική Άνοιξη» στην Λιβύη και οι υποσχέσεις των Τούρκων να αποδείχτηκαν πάλι κούφια λόγια και να  πνίγηκαν στο αίμα του εμφύλιου σπαραγμού.

Μπορεί ο επί δεκαετίες παραδοσιακός σύμμαχος (Ισραήλ) ξαφνικά να κατηγορείται ότι «θα πνιγεί στο αίμα του» και να απειλείται με προπαγανδιστικές εκστρατείες «βοήθειας στην Γάζα με συνοδεία πολεμικών πλοίων».

Μπορεί οι πρωθυπουργοί του Κοσόβου και της Αλβανίας να ακούν έκπληκτοι στην Πρίζρεν τον μεγαλομανή Ερντογάν να τους λέει πως «το Κόσοβο είναι Τουρκία» ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών (24/10/2013).

Μπορεί η «ειρήνη» στην Κύπρο να αποτελεί την πιο χαρακτηριστική περίπτωση ιμπεριαλιστικής επιδρομής της σύγχρονης ιστορίας με τους τουρκόφωνους Κύπριους να κραυγάζουν επίμονα στους κουφούς «σουλτάνους» της Άγκυρας «Άι σιχτίρ» (6/3/2012),

Μπορεί η Αρμενία, η Ελλάδα και οι Κούρδοι των 30 εκατομμυρίων σπαρμένοι σε τέσσερις χώρες (Τουρκία, Ιράν, Ιράκ, Συρία) να «κάνουν πως δεν βλέπουν» τους προκλητικούς παραλογισμούς του  σύγχρονου Τουρκικού νέο-οθωμανισμού.

Μπορεί από το έτος 2010, σύμφωνα με έγγραφα του Wikiliks που είδαν το φώς της δημοσιότητας, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών και νυν Πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου να χαρακτηρίζεται από τους Αμερικανούς σαν «επικίνδυνος» και «τρελός»,

Μπορεί ο Αχμέτ Νταβούτογλου να θεωρείται «ηλίθιος» από τον διαπρεπή Στρατηγικό αναλυτή, ιστορικό και κορυφαίο εκπρόσωπο του Κέντρου Στρατηγικών & ∆ιεθνών Μελετών (CSIS) της Ουάσιγκτον Έντουαρντ Λούτβακ (20/8/2012) και «βλάκας» από τον αρχηγό του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτρσντάρογλου (9/10/2012).

Τι αξία όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά; Η σημερινή Τουρκία επιμένει πως εφαρμόζει «πολιτική μηδενικών προβλημάτων» υιοθετώντας στην πράξη, με άριστη τεχνική Γκαιμπελισμού, το ακριβώς αντίθετο! 

Η νέο-οθωμανική Τουρκία όπως την οραματίζεται ο νέος πρωθυπουργός της.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η νέα γενιά της σύγχρονης Τουρκίας, ιδίως εκείνη που ζει ή εργάζεται  από τον Πόντο, την Κωνσταντινούπολη και όλα τα παράλια του Αιγαίου μέχρι εκείνα της Μεσογείου, μορφώνεται, αναζητεί τις αυθεντικές ρίζες της, ενστερνίζεται σαν πρότυπο τον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και ασκεί έντονη κριτική σε θρησκευτικούς ή πολιτικούς παραλογισμούς. Πιστεύει στην συνεργασία των λαών Ελλάδος – Τουρκίας και στην ειρηνική τους συνύπαρξη.

Αντίθετα, ο λαϊκισμός και η μεγαλομανία της διαρχίας Ερντογάν – Νταβούτογλου, εκφράζει τις πολυπληθείς, αμόρφωτες μάζες της κεντρικής και ανατολικής Τουρκίας που εμπνέονται από θρησκευτικό φανατισμό και προσπαθεί να προσελκύσει τα εκατομμύρια των Κούρδων που παραμένουν σταθερά στον στόχο ίδρυσης Κουρδικού κράτους μετά από αιώνες σκλαβιάς σε Τούρκους, Πέρσες, Σύριους και Ιρακινούς.

Η νέο-οθωμανική όμως πολιτική που εκφράζεται από την σημερινή ηγεσία του Τουρκικού κράτους με την περιφρόνηση κάθε συμφωνίας που φέρει τις υπογραφές των εκπροσώπων της ή κάθε διεθνούς κανόνα εφ΄ όσον δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της, η μονομερής, θρασεία και επιλεκτική επίκληση μόνο όσων την εξυπηρετούν από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες και διεθνείς κανόνες που η ίδια απροκάλυπτα καταστρατηγεί, η συμπεριφορά σε πλήθος κρατών (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) σαν υποτακτικούς μιας ανύπαρκτης αυτοκρατορίας και όχι σαν ισότιμους εταίρους, ο κατά το δοκούν καθορισμός θαλάσσιων ζωνών οικονομικής εκμετάλλευσης με μοναδικό, υποχρεωτικό για όλους, νόμο «το συμφέρον της Τουρκίας», η απολυταρχική διοίκηση και  η αυταρχική καταστολή «αντιφρονούντων» στο εσωτερικό, η μεγάλη φούσκα της Τουρκικής οικονομίας (Σύμφωνα με την Τουρκική Ένωση Τραπεζών, μόνο τον Ιούνιο του 2014, 186.000 Τούρκοι, 30% περισσότεροι από το 2013, δεν κατέβαλαν τις δόσεις για την εξόφληση των δανείων και των πιστωτικών τους καρτών, σαν συνέπεια της αύξησης τόσο του πληθωρισμού όσο και της ανεργίας) – όλα αυτά και άλλα πολλά θέτουν σε κίνδυνο όχι μόνο την συνοχή της σημερινής Τουρκίας αλλά και όση σταθερότητα απέμεινε στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Μεσογείου.

Η νέο-οθωμανική μεγαλομανία των Ερντογάν – Νταβούτογλου που εκδηλώνεται συνεχώς σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα σε συνδυασμό με τους γεοπολιτικούς και οικονομικούς τριγμούς της ευρύτερης περιοχής που ζούμε, σίγουρα αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα που κινδυνεύει να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.

Συνεπώς οι Έλληνες είναι υποχρεωμένοι σε διαρκή επαγρύπνηση και μάλιστα σε επίπεδα «κόκκινου συναγερμού»!

Πηγή: http://www.analyst.gr

Διαβάστε επίσης: ΙΣΡΑΗΛ: Το «Τρίγωνο των Βερμούδων» βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας! (Μέρος Α)

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση