Ἡ ἐξέγερση τῶν γαϊδουριῶν

Γράφει ο Σαράντος Καργάκος 

Λόγω συγγραφικῶν ὑποχρεώσεων δέν πολυκυκλοφοροῦσα ὡς τίς ἡμέρες τῶν ἐκλογῶν. Ὡστόσο, σέ μιά μετάβασή μου στό Λαύριο καί στήν περιοχή τοῦ Μενιδίου δύο ἄνθρωποι μοῦ ἐξεδήλωσαν τήν προθυμία νά ἐξοντώσουν τόν Σαμαρᾶ. Ἕνα βράδυ πηγαίνοντας πρός τό Σύνταγμα, δύο τύποι μαζί, μοῦ ἐδήλωσαν ὅτι ἐκεῖ στήν πλατεῖα προτίθενται νά στήσουν ἀγχόνη ἤ γκιλοτίνα γιά νά κρεμάσουν ἤ νά ἀποκεφαλίσουν τόν Σαμαρᾶ. Ἀπό τό στόμα τους ἔβγαινε ἀφρός σάν αὐτός πού ξεπήδησε ἀπό τό σιντριβάνι τό βράδυ τῶν ἐκλογῶν. Τούς συνέστησα ψυχραιμία καί ἀνάγνωση τοῦ 438 ρητοῦ τοῦ Γέρο Κολοκοτρώνη. Τό παραθέτω πρός ἐπίγνωση τῶν κινδύνων πού ἐγκυμονεῖ μιά τέτοια ροβεσπιερική τακτική.

Γράφει ὁ Τερτσέτης γιά τόν Κολοκοτρώνη:

«Εἰς τό σκοτωμό τοῦ Κυβερνήτου ἔπλασεν ἤ ἐνθυμήθη, ἄν σώζεται εἰς τό θησαυροφυλάκιο τῆς σοφίας τοῦ λαοῦ, τόν μῦθον τοῦ σαμαρτζῆ. Ἡ ἔννοιά του εἶναι αὕτη: Τά γαϊδούρια ἔκαμαν συνωμοσία καί ἐσκότωσαν τόν ἐπιτήδειο σαμαρτζῆ τους καί ἐχοροπηδοῦσαν. Ἕνας γέρος γαΐδαρος, τά ἐμάλλωσε, λέγοντάς τα: “Μή χαίρεσθε, θά ἴδετε τί μᾶς ἄξιζε, ὅταν τά σαμάρια τῶν ἄλλων θά μᾶς πληγώνουν τή ράχη”.» (Ἅπαντα Τερτσέτη, σ. 229).

Ὁ λόγος τοῦ Κολοκοτρώνη εἶναι παραλλαγή Αἰσώπειου μύθου. Πού προεκτεινόμενος λέγει: τά ἀφεντικά τῶν γαϊδουριῶν προσέφυγαν σέ ἀδέξιους σαμαράδες κι ἔτσι κοντά στό βάρος τῶν φορτίων εἰσέπρατταν καί τίς πληγές λόγω τῆς κακῆς κατασκευῆς τῶν νέων σαμαριῶν.
Ὁ μῦθος εἶναι ἀρκετά διδακτικός. Ἀκόμη κι ἀπό στελέχη τῆς Ν.Δ. ἄκουγα ἐπί μία διετία ὅτι πρέπει νά φύγει ὁ Σαμαρᾶς. Αὐτό ἐπεκτάθηκε σέ μεγάλο τμῆμα τῆς κοινῆς γνώμης, ἔτσι πού ὁ πρωθυπουργός νά θεωρεῖται οὐραγός τῆς κ. Μέρκελλ. Οὔτε ὁ ὑποφαινόμενος, ὅπως φαίνεται ἀπό τά κείμενά του στήν «ΕΣΤΙΑ» καί στό Διαδίκτυο, ὑπῆρξε χαριστικός ἔναντι τοῦ κ. Σαμαρᾶ, ἀλλά σέ καμμία περίπτωση δέν τάχθηκα ὑπέρ τῆς βίαιης ἤ συνωμοτικῆς ἀνατροπῆς του. Καί οὔτε θά πάψω νά τοῦ ἀσκῶ αὐστηρή κριτική, ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος αὐτός βρίσκεται στήν άρχή.

Ὀφείλω ὅμως νά προειδοποιήσω: Ἡ Ἑλλάς εδώ καί καιρό ἔμοιαζε μέ τζάμι ἕτοιμο νά ραγίσει. Οἱ ἐκλογές ἦσαν ἡ πέτρα πού ἔφερε τό ράγισμα. Πιό ἔντονο ἦταν τό ράγισμα στή Θράκη, κυρίως λόγω τῆς ἄκομψης συμπεριφορᾶς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔναντι μιᾶς εὐγενοῦς Κυρίας πού μέ τιμᾶ μέ τή φιλία της. Δίδαξα κάποτε στή σχολή πού ἔχει ὀργανώσει στό Δροσερό ἐπί δίωρο καί προκάλεσα ἐνθουσιασμό στά Τσιγγανόπουλα. Τήν ἑπόμενη χρονιά εἶχα κληθεῖ ἀπό τό Ἵδρυμα τῆς Κυρίας Βιργινίας Τσουδεροῦ στήν Ξάνθη γιά νά μιλήσω περί Ἀθιγγάνων καί Τσιγγάνων. ( Τό νεόπλαστο Ρομά δέν μέ ἱκανοποιεῖ· ἡ λέξη Rom στήν τσιγγανική γλῶσσα σημαίνει σύζυγος ἤ κατ’ ἀκρίβειαν νυμφευμένος ἄνδρας). Τήν ὁμιλία μου ἐπρόκειτο νά παρακολουθήσουν καί Τσιγγανόπουλα πού θά ἔρχονταν μέ πούλμαν ἀπό τό Δροσερό. Ἀλλά περιέργως τά πούλμαν χάλασαν καί τά ταξί ἦσαν... ἀγκαζέ! Παρ’ ὅλα αὐτά μίλησα. Στήν τελευταία σειρά ἡ Σαμπιθά ἔκλαιγε συγκινημένη!

Ἡ ἀντιδημοκρατική καί ἀπρεπής στάση του ΣΥΡΙΖΑ ἐξόργισε τούς Τσιγγάνους καί τούς ἔσπτωξε πρός τό μειονοτικό κόμμα. Ἔχω γνωρίσει ἀπό τά χρόνια τῆς παραμονῆς μου στήν Ἁγία Βαρβάρα πολύ στενά τήν περίεργη αυτή ράτσα. Ἔχει πολλά ἐλαττώματα ἀλλά καί μιά ἄγρια ὑπερηφάνεια. Πού ἀδεξίως πληγώσαμε, πληγώνοντας τό καμάρι τους, τήν Σαμπιθά. Ἄντε τώρα νά τούς πείσεις νά αἰσθάνονται ἑλληνικά...

Ἡ ἀναφορά μου στή Σαμιθά ἔχει τοῦτο τό νόημα: Τό προέχον δέν εἶναι νά δίωξουμε τόν κ. Σαμαρᾶ, ὅταν δέν ἔχουμε ἐγγυήσεις καλύτερου σαμαρτζῆ. Αὐτό πού προέχει εἶναι μιά συναίνεση στό θέμα χαράξεως μιᾶς ἐθνικῆς στρατηγικῆς. Ἡ Θράκη δέν πρέπει νά χαθεῖ. Δέν πρέπει νά ζήσουμε τό δρᾶμα κι ἄλλων χαμένων πατρίδων. Ὁ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας κατά τούς τελευταίους μῆνες τῆς προεδρικῆς του θητείας πρέπει νά βρίσκεται ὅσο περισσότερο μπορεῖ στήν Ξάνθη καί στήν Κομοτηνή. Ἐπίσης καί ὁ πρωθυπουργός. Ὁ Ἐρντογκάν, γιά νά ξεπεράσει τά ἐσωτερικά του προβλήματα, θά θέσει θέμα δημοψηφίσματος γιά τήν αὐτονόμηση τῆς Θράκης. Τόν ἐνθαρρύνουν αὐτά πού γίνονται στήν Καταλωνία, στή Σκωτία καί οἱ αἱματηρές ἐξελίξεις στήν Οὐκρανία.

Ἔχω ἀσκήσει αὐστηρή ἀλλά νομίζω ἐποικοδομητική κριτική στόν κ. Σαμαρᾶ. Γιά τήν παροῦσα στιγμή θεωρῶ τή γρήγορη ἀνατροπή του βλαπτική γιά τόν τόπο. Ἀκόμη καί γιά τόν κ. Τσίπρα, ἄν καταλάβει μέ πρόωρες ἐκλογές τήν ἐξουσία. Στό κόμμα του ἔχουν εἰσχωρήσει κάθε λογῆς καριερίστες καί ἐξαλλοέξαλλα ἐπαναστατικοφανῆ στοιχεῖα πού θέλουν τήν ἀνατροπή, χωρίς νά ξέρουν νά κτίσουν οὔτε μαντρότοιχο, ἐκτός ἀπό κτίσιμο πρυτάνεων. Μέ πρόωρη ἄνοδο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στήν ἐξουσία θά ξαναζήσουμε τό μεσαιωνικό «Πανηγύρι τῶν Τρελῶν». Καί θά εἶναι κρίμα νά καεῖ τόσο νωρίς ἕνας πολιτικός πού θά μπορεῖ, ὅταν ὡριμάσει πολιτικά, νά προσφέρει πολλά.

Ὅμως τά κανάλια πού κατευθύνουν τή ροή τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς ἔχουν ρίξει τό βάρος τους στή «Χρυσή Αὐγή» ἀσκῶντας μιά πολεμική πού τήν εὐνοεῖ. Ὅπως ἔχω γράχει ἀπό τό 1986, ἡ «Χρυσή Αὐγή» θά ἀνατείλει, ἄν δέν φτιάξουμε μιά σωστή δημοκρατία. Ἡ «Χρυσή Αὐγή» δέν εἶναι γέννημα πικρίας, εἶναι γέννημα τῆς ἀνάπηρης δημοκρατίας. Ἡ δημοκρατία μας ἦταν ἀγώνας δρόμου καλπαζόντων ἀναπήρων. Καί στήν ἀναπηρία αυτή γενναία ὑπῆρξε ἡ συμβολή καί τῶν «μήντια» ἀλλά καί τῆς πνευματικῆς μας ἡγεσίας.

Χρειαζόμαστε ὡς λαός ἄλλης ποιότητας πολιτική ἐκπαίδευση. Ἄν δέν μάθουμε νά βρίσκουμε καί νά ψηφίζουμε τούς καλύτερους, δέν θά δοῦμε καλύτερες μέρες. Ἡ ἔρευνα, ὅμως, γιά τόν καλύτερο πρέπει ν’ ἀρχίζει ἀπό τόν ἑαυτό μας. Ἄν ἐμεῖς δέν θέλουμε νά γίνουμε καλύτεροι, πῶς ἔχουμε τήν ἀπαίτηση νά γίνουν καλύτεροι οἱ πολιτικοί μας; Τούς καλούς πολιτικούς ἐκλέγει ὁ καλός λαός· δέν τούς στέλνει ὁ καλός Θεός!

Ξαναθυμίζω γιά τοῦτο τόν δύσκολο καιρό τά λόγια τοῦ Κολοκοτρώνη.