Θα κυλήσει την Τουρκία σε εμφύλιο ο σουλτάνος;

Το θερμόμετρο στη γειτονιά ανεβαίνει,
με τον Ερντογάν πιο σκληρό από ποτέ

Τι περιμένει η Ελλάδα από τις νέες εξελίξεις

Όταν 100.000 μουσουλμάνοι προσεύχονταν έξω από την Αγία Σοφία ζητώντας να μετατραπεί σε τζαμί, ο «σουλτάνος» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ετοιμαζόταν να κάνει το ίδιο, το προηγούμενο Σάββατο, κάτι του πήγε στραβά.

Αυτό το «κάτι» ήταν οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που έβαζαν φωτιά σε κάθε γωνιά της Κωνσταντινούπολης. Και άπλωναν το κύμα της διαμαρτυρίας με τη φράση ΑΚΡ – Erdogan defol (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης – Ερντογάν – εξαφανιστείτε) και στην Άγκυρα και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας.

Το κλίμα ήταν ήδη στραβό από την τραγωδία στα ορυχεία και το angry nation όπως χαρακτηρίζουν τους τούρκους τα διεθνή ΜΜΕ, ήταν ήδη στους δρόμους.

Εδώ, λοιπόν, το σχέδιο του Ερντογάν δεν του βγήκε. Βλέποντας το κλίμα στην Τουρκία να βαραίνει (εδώ και καιρό) επικίνδυνα, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει και, ταυτόχρονα, να κερδίσει και κάτι. Με τη Συρία έχει εξαντλήσει το έδαφος, με το Ισραήλ τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα, οπότε η Ελλάδα είναι το ιδανικό θύμα.

Κλιμάκωση της έντασης με συνεχείς παραβιάσεις του FIR Αθηνών από τουρκικά αεροσκάφη, αλλά και ξαφνικές «ασκήσεις» με τον μισό τουρκικό στόλο που βγαίνει στα ελληνικά νερά και φτάνει μέχρι τα ανοιχτά της ελληνικής πρωτεύουσας.

Η Τουρκία –και αυτό φαίνεται και στον πιο αδαή- παίζει με τα γερά νεύρα της Ελλάδας και «ψάχνεται» για ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.

Η ρελάνς

Όλα αυτά που γίνονται στην Τουρκία, έχουν διπλή ανάγνωση για την Ελλάδα. Μία πιο επιδερμική ανάγνωση, θα μιλήσει για τα οφέλη από μία εσωτερική κρίση στην Τουρκία. Τον τουρισμό που «μετακινείται» στα ελληνικά νησιά, τους επενδυτές που βλέπουν την Ελλάδα ως τον μοναδικό πόλο σταθερότητας στην περιοχή, τους διεθνείς συνομιλητές σε διπλωματικό επίπεδο που κάνουν το ίδιο, τις ευκαιρίες που ανοίγονται στην Ελλάδα.

Όμως, δεν είναι μόνο έτσι. Είναι σαφές σε όλο τον διπλωματικό κόσμο ότι η Τουρκία αποτελείται από δύο κόσμους: Τους «κοσμικούς» Τούρκους και τους πιο «παραδοσιακούς». Ο Ερντογάν αυτό το γνωρίζει, όπως γνωρίζει και ότι η εκλογική του βάση είναι οι φανατικοί μουσουλμάνοι. Και ποντάρει στην πόλωση, ακριβώς για να παραμείνει σουλτάνος.

Η (πρόσφατη) ιστορία έχει αποδείξει ότι ο Ερντογάν προσπαθεί σε κάθε περίπτωση που απειλείται η τάξη την οποία ο ίδιος επιβάλλει, όπως επιβάλλει, στην Τουρκία, να ανακαλύψει τον ιδανικό εχθρό. Κάθε φορά που γίνονται διαδηλώσεις, πέρα από τα περί προδοσιών στις τάξεις των διαδηλωτών, το καθεστώς του «σουλτάνου» και κυριότερα ο ίδιος, κάνει λόγο για «ξένα κέντρα» τα οποία απεργάζονται την πτώση του. Και, φυσικά, ανάμεσα σε αυτά τα «ξένα κέντρα» δεν παραλείπει να φωτογραφίζει και την Ελλάδα.

Έχοντας στο νου ότι ιστορικά, όταν η Τουρκία διέρχεται κρίση ταυτότητας, δημιουργεί μία κρίση στο Αιγαίο, θεωρείται βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να αποπροσανατολίσει φανατίζοντας το πλήθος που θέλει να πιστέψει ότι είναι ένας νέος Σουλεϊμάν. Και ακόμα, δεν έχουμε δει τίποτα.

Όπως πιστεύουν πολλοί παρατηρητές, μία είσοδος του Ερντογάν στην κούρσα για την προεδρία, χωρίς κάποιον αντίπαλο που να μπορεί να διεκδικήσει σοβαρά από αυτόν τη νίκη, αναμένεται να οξύνει ακόμη πιο πολύ το ήδη ηλεκτρισμένο πολιτικό κλίμα στην χώρα.

Ο Ερντογάν συνεχίζει να θεωρεί τις θεωρίες συνωμοσίας για τους εχθρούς του, τους οποίους χαρακτηρίζει «τρομοκράτες» ή «προδότες», όπως άλλωστε οι διαδηλωτές του Ιουνίου του 2013.

Τώρα, κατηγορεί και τον ξένο Τύπο, περιλαμβανομένου του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN, πως επιδίδεται σε δραστηριότητες κατασκοπείας και θέλει να προκαλέσει ταραχές στη χώρα του, μετά τα βίαια επεισόδια που σημειώθηκαν το προηγούμενο Σάββατο στην Κωνσταντινούπολη.

Και την ίδια ώρα επαναφέρει το YouTube στην Τουρκία, πολώνει στο κλίμα με το Ισραήλ. Αφορμή ένα νέο επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών, όπως η είδηση που έρχεται από την Κωνσταντινούπολη και αφορά την περίφημη υπόθεση του Mavi Marmara. Το Έβδομο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τέσσερις ανωτάτους Ισραηλινούς αξιωματικούς οι οποίοι τώρα είναι απόστρατοι, λόγω του ρόλου που διαδραμάτισαν στην επιδρομή των Ισραηλινών κομάντος κατά του στολίσκου για τη Γάζα, το 2010…

«Ψήνει» θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο

Τα γεράκια της Τουρκίας υπό το άγρυπνο βλέμμα του σουλτάνου, μεγαλώνουν την ένταση στα ελληνοτουρκικά με καθημερινές προκλήσεις. Η γείτονα, χρησιμοποιώντας διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα, αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στο μισό και πλέον Αιγαίο. Σε τέτοιο σημείο, που ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Δ. Αβραμόπουλος «αναγκάστηκε» να στείλει ένα σαφές μήνυμα, πως οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι διατεθειμένες να ανεχθούν την τουρκική προκλητικότητα και έκανε λόγο ακόμη και για «εκτροπή» της κατάστασης. Και λέμε «αναγκάστηκε», γιατί νωρίτερα ο τούρκος ομόλογός του, Ισμέτ Γιλμάζ, έκανε λόγο περί «ύπαρξης προβλημάτων στο Αιγαίο».

Η Τουρκία προχωρά σε συνεχείς παραβιάσεις του FIR, κυρίως στην περιοχή των Κυκλάδων και με τις προκλητικές πλόες πολεμικών σκαφών στις ακτές των νησιών, όπως η Νάξος, η Μήλος και η Σαντορίνη. Ουσιαστικά, η Τουρκία «ανασύρει» τη γνωστή ΝΟΤΑΜ 714 που χώριζε το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου σε δύο κομμάτια και διεκδικούσε τον έλεγχο του ανατολικού τμήματος και την οποία είχε παρουσία ενώπιον του ΝΑΤΟ.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι τυχαίο πως οι τούρκοι παραβιάζουν τελευταία τα εθνικά χωρικά ύδατα βόρεια της Νάξου και συνεχίζουν την πρόκλησή τους με ρότα στην Πάρο και στη Μήλο. Οι κινήσεις του τουρκικού στόλου στις Κυκλάδες και βορειοανατολικά της Αττικής και με την τουρκική Αεροπορία να πετά επάνω από ελληνικό .έδαφος, έχουν μία «στόχευση». Στην τελευταία συνάντηση με τον κ. Γιλμάζ, ο Δ. Αβραμόπουλος απάντησε στα περί «ελληνοτουρκικών προβλημάτων στο Αιγαίο», είπε ότι:

«Αυτά θα πάρουν το χρόνο τους και σε κάποια στιγμή είμαι βέβαιος ότι θα διευθετηθούν, με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας.

Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να διατηρήσουμε μία πολιτική ειρηνικών και καλών σχέσεων και βέβαια τα δύο αμυντικά συστήματα μπορούν να συμβάλουν σε αυτό, αποφεύγοντας καταστάσεις που μπορούν να μας οδηγήσουν σε εκτροπή ή ακόμα και σε κλιμάκωση».

Πηγή εφημ. “Press Time”

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου