Αντίο Θράκη μου...
Την
υπαρξιακή σχέση μου με τη Γλώσσα μας, πιστεύω την έχετε καταλάβει όσες
και όσοι μου κάνετε την τιμή να με διαβάζετε και εδώ.
Ζω μέσα απ τις Λέξεις της, για τις Λέξεις της και με τις Λέξεις της... Και τα Γράμματά της, είναι για μένα τα ιερά, κρυφά διαμάντια της ψυχής μου...
Εκεί λοιπόν που έμαθα τα αποτελέσματα των εκλογών στην Θράκη μας, πριν ανοίξω πια το παράθυρο του μυαλού μου, να περάσει ο Άγιος Ύπνος, να με ταξιδέψει στα μυστικά μου τοπία, όπως κάθε νύχτα, σ’ όλη την μέχρι τώρα ζωή μου, έρχεται μπροστά μου το ΗΤΑ, βουρκωμένο...
- Τι έπαθες εσύ, υπέροχο φωνήεν μου; Ρωτάω...
- Φεύγω... Μου αποκρίνεται...
Ζω μέσα απ τις Λέξεις της, για τις Λέξεις της και με τις Λέξεις της... Και τα Γράμματά της, είναι για μένα τα ιερά, κρυφά διαμάντια της ψυχής μου...
Εκεί λοιπόν που έμαθα τα αποτελέσματα των εκλογών στην Θράκη μας, πριν ανοίξω πια το παράθυρο του μυαλού μου, να περάσει ο Άγιος Ύπνος, να με ταξιδέψει στα μυστικά μου τοπία, όπως κάθε νύχτα, σ’ όλη την μέχρι τώρα ζωή μου, έρχεται μπροστά μου το ΗΤΑ, βουρκωμένο...
- Τι έπαθες εσύ, υπέροχο φωνήεν μου; Ρωτάω...
- Φεύγω... Μου αποκρίνεται...
- Μα γιατί, πού πας;
- Δεν βλέπεις τι έχω επάνω μου; Μου λέει και μου δείχνει το Ταυ του. Δίπλα του ακριβώς ένα άλλο Ταυ, κολλημένο σαν δεκανίκι!
- Δεν είμαι πια, ΗΤΑ μου ξαναλέει... Έγινα ΗΤΤΑ πλέον... Και πρέπει να φύγω...
- Και τι θα γίνω δίχως εσένα τώρα; Ρωτάω γεμάτος έκπληξη και αγωνία...
- Τίποτε... Θα σου αφήσω ένα ΜΗΔΕΝ να βάλεις στη θέση μου και πορέψου όπως μπορείς πια με δαύτο..Και θα παρακαλέσω τη Λέξη που θα σου εμπιστευτώ, το δεύτερο ΗΤΑ να το αφήσει όπως είναι, για με θυμίζει σε σένα...
- Μα γιατί; Ξαναρωτάω όλος πικρή περιέργεια...
- Γιατί κάθε ΗΤΤΑ φέρνει πίσω της πάντοτε το ΜΗΔΕΝ, μου απαντάει και χάνεται από μπροστά μου..
Κάνω λίγο πιο πέρα τα μάτια μου και βλέπω να ξετυλίγεται μπροστά μου η φρίκη: Στην φράση: «Οι Έλληνες απόψε ψΗφισαν», εγώ διαβάζω: «Οι Έλληνες απόψε ψΟφησαν»...
Ψάχνω για το νόημα αυτού του συμβολισμού πριν περάσω στις μαλακές παλάμες του Ύπνου μου για το ταξιδάκι που σας είπα στην αρχή...
Κι έρχεται μέσα μου να σφηνωθεί η φράση:
«Αντίο, Θράκη μου...»
- Δεν βλέπεις τι έχω επάνω μου; Μου λέει και μου δείχνει το Ταυ του. Δίπλα του ακριβώς ένα άλλο Ταυ, κολλημένο σαν δεκανίκι!
- Δεν είμαι πια, ΗΤΑ μου ξαναλέει... Έγινα ΗΤΤΑ πλέον... Και πρέπει να φύγω...
- Και τι θα γίνω δίχως εσένα τώρα; Ρωτάω γεμάτος έκπληξη και αγωνία...
- Τίποτε... Θα σου αφήσω ένα ΜΗΔΕΝ να βάλεις στη θέση μου και πορέψου όπως μπορείς πια με δαύτο..Και θα παρακαλέσω τη Λέξη που θα σου εμπιστευτώ, το δεύτερο ΗΤΑ να το αφήσει όπως είναι, για με θυμίζει σε σένα...
- Μα γιατί; Ξαναρωτάω όλος πικρή περιέργεια...
- Γιατί κάθε ΗΤΤΑ φέρνει πίσω της πάντοτε το ΜΗΔΕΝ, μου απαντάει και χάνεται από μπροστά μου..
Κάνω λίγο πιο πέρα τα μάτια μου και βλέπω να ξετυλίγεται μπροστά μου η φρίκη: Στην φράση: «Οι Έλληνες απόψε ψΗφισαν», εγώ διαβάζω: «Οι Έλληνες απόψε ψΟφησαν»...
Ψάχνω για το νόημα αυτού του συμβολισμού πριν περάσω στις μαλακές παλάμες του Ύπνου μου για το ταξιδάκι που σας είπα στην αρχή...
Κι έρχεται μέσα μου να σφηνωθεί η φράση:
«Αντίο, Θράκη μου...»
Αναρτήσεις
Εξαιρετικός ο κύριος Ιατρόπουλος! Καλή νύχτα Ελλάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Έλληνες, έχουν ηττηθή στρατηγικά, απο την στιγμή που πίστεψαν πως με αγάπες και λουλούδια θα ζήσουν δίπλα σε άλλους ανθρώπους, που όμως δεν καλλιεργείται και σε αυτούς η ίδια διάθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί, πρίν ανοίξεις εσύ την αγκαλιά σου πρέπει να είσαι βέβαιος πως και οι άλλοι έχουν την ίδια πρόθεση.
Όμως, είναι αδύνατον να έχουν οι άλλοι καλές προθέσεις, όταν εμείς συνοδεύουμε μια πολύ ωραία γυναίκα (φερ' ειπείν), υπάρχουν κάποια αξιώματα που εφαρμόζονται παντού, πώς να το κάνουμε...
Μια περίοδος ιστορική, που μπορούσαμε -ως χρήσιμοι συνεργάτες- να παίξουμε κάποιον ρόλο (με τις σάρκες μας, ως συνήθως), πάει, πέρασε.
Έχουμε ειδικό πρόβλημα με τον χώρο μας και πρέπει να εξηγηθή το πως και το γιατί.
Έτσι όμως, εφ' όσον με την μοίρα μας και την αξία των προγόνων φυτρώσαμε σε αυτό το καταπληκτικό μέρος, οφείλουμε να είμαστε μαχητές προς τα έξω και καλοί μεταξύ μας, όχι κρετίνοι προς τους τρίτους και αρπακτικά στο εσωτερικό μας.
Το... "μας", περιλαμβάνει όσους μπορούν και θέλουν να αντιλαμβάνονται κάποια προτάγματα.
Μερικά πράγματα είναι τόσο... απλώς λογικά και το πριόνισμα που γίνεται τα τελευταία 20 χρόνια τόσο ευδιάκριτο και ο εσωτερικός κρετινισμός τόσο καταφανής και η... απαγόρευση εθνικού κέντρου αντίδρασης (γιατί περί αυτού πρόκειται) τόσο απόλυτη, ώστε πρέπει να σκεφτόμαστε πλέον με όρους φυγής στο μέλλον.
........................................
Πρώτα η Γλώσσα (χωρίς αυτήν δεν είμαστε Έλληνες, ας μας χαρίσουν και όλον τον κόσμο), εάν μάλιστα μέσω αυτής κάνουμε τον κόπο να περιδιαβούμε την σκέψη κάποιων μεγάλων ογκολίθων του παρελθόντος, τότε, έχουμε γεμίσει την φαρέτρα μας για τα επόμενα δύσκολα άθλα.
Μετά, μετριόμαστε πόσοι είμαστε που αντέχουμε έναν σκληρό της πραγματικότητας διάλογο, χωρίς προυποθέσεις, σε λευκό χαρτί.
Κατόπιν, το προτεινόμενο... κοινωνικό συμβόλαιο, χωρίς κολπάκια και εξυπνάδες, καλά μελετημένο και τεκμηριωμένο, για πάσα μελλοντική χρήση και καθοδηγητική ανασύνταξη στο χρόνο.
Έπειτα, πάνω απ' όλα, απλά θέληση να ζούμε στους τόπους που μας παρέδωσαν ΚΑΠΟΙΟΙ (γιατί δεν τους χαρίστηκαν για να μας τους πάρουν τώρα πίσω), χωρίς προυποθέσεις -ύπαρξις εν τόπω γέμουσα το είναι- μετά όλα τα... άλλα.
Οι αρχαίοι, ουδέν είχαν από τα τεχνολογικά "μέσα" και τις διευκολύνσεις, που υφίστανται τα τελευταία 60 χρόνια.
Ακόμη και εμείς, ως μεγαλύτεροι, προλάβαμε έναν κόσμο που ήταν (κάπου) όπως αυτός των αρχαίων!
Για αυτά τα "μέσα", τώρα, καθημερινά, χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, πότε θα το καταλάβουμε;