Ο κλέφτης και ο νοικοκύρης

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση αξιώνει προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, ώστε να αποκατασταθεί η δυσαρμονία που προέκυψε με σαφήνεια από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Όσοι αντιτάσσονται, το κάνουν απλώς επειδή δεν τους συμφέρει εκλογικά, επίσης όπως τους προέκυψε από τις ευρωεκλογές. Για τον ίδιο λόγο υπολογισμού και συμφέροντος αρνείται τις εκλογές και η κυβέρνηση, μολονότι σε θεσμικό επίπεδο επιχειρεί να εμφανισθεί ως ο νοικοκύρης της υπόθεσης και προτάσσει σε απάντηση τη συνταγματική «Αρχή της Δεδηλωμένης», με το βλέμμα όμως σε εκείνο που, μιλώντας σε ξένους δημοσιογράφους, ο Πρωθυπουργός είχε αποκαλέσει «κοινοβουλευτικά μαξιλαράκια».

Κάθε επίκληση της συνταγματικής τάξης από τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί στις μέρες μας να εκληφθεί μόνο σαν προσβλητικό ανέκδοτο. Από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα και καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της μέχρι σήμερα, οι σχέσεις της κυβέρνησης με τον καταστατικό χάρτη της χώρας συγκεφαλαιώνονται σε ένα εξαιρετικά βεβαρυμμένο παθητικό. Είναι πολλές φορές μια πραγματική πρόκληση το να αποφύγει κανείς συγκρίσεις με εκείνες τις πιο μελανές σελίδες της Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας όπου οι διατάξεις του Συντάγματος είχαν ανασταλεί ρητά.

Για να μην μακρηγορήσω καταγράφοντας τις αλλεπάλληλες περιπτώσεις ευθείας περιφρόνησης του Συντάγματος από τη σημερινή κυβέρνηση, θα αναφέρω μόνον ως ενδεικτικό του αρνητικού της σχετικού μητρώου το κραυγαλέο λαϊκό αίσθημα που πλανάται γύρω από το Σύνταγμα, πράγμα που μαρτυρούν, λ.χ., οι αμέτρητες πρωτοβουλίες της Κοινωνίας Πολιτών που θέτουν το ισχύον Σύνταγμα υπό αμφισβήτηση. Θα είχε ποτέ τεθεί το Σύνταγμα σε τέτοιας κλίμακας αμφισβήτηση, αν είχε τιμηθεί και τηρηθεί από την κυβέρνηση;

Το αστείο του πράγματος είναι ότι, ως έχει, το Σύνταγμα… προβληματίζει και τον Πρωθυπουργό –με τυμπανοκρουσίες κατέθεσε πρόσφατα αυτός τις προτάσεις του για συνταγματική αναθεώρηση, ενώ τις αναγόρευσε και σε στοιχείο της προεκλογικής του εκστρατείας.

Ακόμη αστειότερο είναι ότι η υπ’ αριθμόν ένα πρόταση και κορωνίδα των προτάσεων που καταθέτει ο Αντώνης Σαμαράς για αναθεώρηση του Συντάγματος είναι ίσως η κατεξοχήν μοναδική την οποία το ίδιο το Σύνταγμα δεν επιτρέπει να αναθεωρηθεί: Ο Αντώνης Σαμαράς προτείνει με μπόλικη υψιπέτεια εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, όπως συμβαίνει ως ειδοποιό τους γνώρισμά στις Προεδρικές Δημοκρατίες. Όμως, το άρθρο 110, παρ. 1 του Συντάγματος δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες, και προνοεί ως εξής: «Οι διατάξεις του Συντάγματος υπόκεινται σε αναθεώρηση, εκτός από εκείνες που καθορίζουν τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος, ως Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας». Σημειώνω σε παρένθεση ότι τη συγκεκριμένη πρόταση του Αντώνη Σαμαρά έχει χλευάσει –σιωπηρά φυσικά…– μέχρι και ο συγκυβερνήτης του, Ευάγγελος Βενιζέλος, που ως Συνταγματολόγος φαίνεται ότι μέχρις εκεί τουλάχιστον κάτι καταλαβαίνει. Αστείο λοιπόν και τούτο, όπως είπα, ενδεικτικό πάντως του είδους του σεβασμού που τρέφει ο Αντώνης Σαμαράς στο Σύνταγμα.

Οπότε, αν η κυβέρνηση προτάσσει δήθεν τη συνταγματική τάξη για να εμφανισθεί ως ο νοικοκύρης της υπόθεσης, μάλλον αρμόζει εδώ το «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Και θαυμάσια αρμόζει αυτή η φράση, διότι νοικοκύρης στη δημοκρατία είναι εκείνος που πιστοποιήσιμα πλειοψηφεί στο εκλογικό σώμα.

Υ.Γ. Δεν είναι μόνο το προσβλητικό ανέκδοτο περί κυβερνητικής προσήλωσης στη συνταγματική τάξη που με θλίβει, αλλά και το γεγονός ότι υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι χειροκρότησαν τον Αντώνη Σαμαρά, όταν άκουσαν τις προτάσεις του. Ακόμη πιο πολύ με θλίβει δε το γεγονός ότι, αφού τον άκουσαν αυτοί οι άνθρωποι, τον ψήφισαν κιόλας –όσοι τον άκουσαν, όποιοι τον άκουσαν, αν τον άκουσαν, αν ακούν…

Πηγή Sotos

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση