Ο Άρης κι ο παπάρης

Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου

«Η Ελλάδα που οι κρατούντες ήθελαν με τα Μνημόνια να κρεμάσουν το κεφάλι της στον φανοστάτη του Βερολίνου, προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων, έχει γίνει χώρα-σύμβολο της αντίστασης. Όπως κάποτε!». Τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας κατά την παρουσίαση των υποψηφίων ευρωβουλευτών του κόμματος του. Ότι θα είχε κι άλλο πάτο από τον ήδη υπάρχοντα πάτο η ανηθικότητα και η αλαζονεία των επαγγελματιών πολιτικάντηδων ήταν γνωστό τοις πάσι. Αλλά ότι θα παρομοίαζε την ψηφοθηρική «αντίσταση» ο «αριστερός» Σύριζα με τα κρεμασμένα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλα, αυτό ξεπερνά και την ανηθικότητα των φασιστών.

Ποιος είναι λοιπόν ο αμετροεπής; Ο συγγραφέας του λόγου ή ο αναγιγνώσκων τον λόγο; Η άμεσα συναρτούμενη αμετροέπεια με την τσίπα, που πρέπει να κουβαλά κάθε έλλογο ον στους καιρούς μας, πήγαν περίπατο. Μια τσίπα που δεν χωράει πουθενά να σφαλιαρίζει το μαστουρωμένο ακροατήριο στην αίθουσα αλλά και στις τηλεοπτικές οθόνες. Η συνείδηση βαθιά χωμένη στην κωλότσεπη κάθε πολιτικάντη του επιτρέπει να λέει και να πράττει στις μέρες μας ό,τι του κατέβει αρκεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της φεουδαρχοναζιστοφασιστικής Ευρώπης. Η ντροπή δεν κατάντησε απλά είδος πολυτελείας αλλά είναι ανύπαρκτη στα κρανία όσων θέλουν σώνει και καλά να μάς σώσουν.

Για την Ιστορία οι ίδιοι εταίροι με τους πατριδοκάπηλους που κρέμασαν τότε τα κεφάλια στον φανοστάτη, είναι οι ίδιοι εταίροι που ασπάζεται ως Ευρωπαίους φίλους, ο κύριος Τσίπρας. Η ιστορία δεν άλλαξε γραμμή, αλλάζει μόνο πρόσωπα για να καταπίνουμε τον φασιστοολοκληρωτισμό της ΕΕ πιο εύπεπτα. Αντίλογος από πουθενά. Ούτε από το ακροατήριο στο οποίο συμμετείχαν και κάποιοι ασπρομάλληδες μαστουρωμένοι από την επικείμενη ανάληψη της εξουσίας, ούτε από έναν τέλος πάντων διανοούμενο που ανάμεσα στα Άρλεκιν των επιδοτούμενων πανεπιστημιακών διατριβών του θα έπρεπε να έχει μελετήσει πρώτα την νεότερη ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης. Λαδωτήρας φανοστατών κατάντησε η «αριστερά» που έχει το θράσος να παραλληλίζει τον ψηφοκουβαλητή του κόμματος με τους Έλληνες που είπαν ένα περίτρανο «Άει γαμήσου» στους εισβολείς και μετέπειτα, ακόμα πιο περίτρανα ένα "Άει γαμήσου" στους προδότες γερμανοαγγλοϋποταγμένους.

Για ποια νέα αντίσταση μιλάει ο κύριος Τσίπρας όταν φθάνει στο σημείο να θέτει προς διαπραγμάτευση μέσω δημοψηφίσματος το αδιαπραγμάτευτο και απαραίτητο για την επιβίωση κοινωνικό αγαθό που είναι το νερό. Το πρώτο πριν την ενέργεια αγαθό που είναι πρώτιστης εθνικής σημασίας για την ασφάλεια και αυτάρκεια της χώρας. Ανήμερα των δημοτικών εκλογών σχεδιάζει να βγάλει δημοψηφική κάλπη στην Θεσσαλονίκη για την πώληση της ΕΥΑΘ. Τι ακριβώς θα καλέσει τους πολίτες να απαντήσουν; Αν θέλουν να πεθάνουν από αφυδάτωση; Και στο κάτω-κάτω ποιος ανοίγει κατ’ αυτόν τον τρόπο δρόμο προς συζήτηση για την πώληση των ελληνικών υδάτινων πόρων εκτός από τον ίδιο αντιστασιακό Σύριζα; Και το 100% του πληθυσμού μαστουρωμένο να απαντούσε ότι θέλει ιδιωτικό νερό, η στάση ενός καθαρού Αριστερού θα ήταν: «Καμία κουβέντα επ’ αυτού».

Δεν υπάρχει περίπτωση να καταλαβαίνουν τι ξεστομίζουν κάθε φορά που ορμάνε να μας σώσουν. Το πρόβλημα δεν είναι αυτά τα φερέφωνα που περνάνε στους λόγους τους τις εντολές των αφεντικών τους. Το πρόβλημα είναι οι ακροατές όλων αυτών των κλητήρων της ΕΕ που για κάποιο άγνωστο λόγο παλαμακίζουν αυτούς που κυριολεκτικά κρεμούν τα κεφάλια των Ελλήνων στον φανοστάτη των Βρυξελλών.

Η βαρηκοΐα είναι ο νέος Μερκολο-ιός που έπληξε το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού στην Ελλάδα ενώ δεν είχε ξεπεράσει τον ιό του αλληθωρισμού κοιτώντας χρόνια τώρα πράσινα και μπλε μαντριά ανάλογα με την βόλεψη.

Οι «αντιστασιακοί» του Σύριζα ξέρουν από τα σπλάχνα τους καλά από φανοστάτες, γιατί μια ζωή κράταγαν φανάρι στην ψευτοαστική δημοκρατία της μεταπολίτευσης ώστε ως εναλλακτική λύση να φθάσουν σήμερα να διεκδικούν μέσω των ιδίων κυκλωμάτων την εξουσία σε μια χώρα που οι ίδιοι αποκαλούν «γεωπολιτικό σύστημα».

Στη Νέα Βάρκιζα που συμμετέχει ως εναλλακτικός «αριστερός» ο Σύριζα με τους νέους κατακτητές εταίρους δεν θα ακολουθήσουν εσωτερικές κομματικές αντιπαραθέσεις όπως στις δεκαετίες ’50, ’60, ’70, αλλά ο ολοκληρωτισμός της ομοσπονδιακής Ευρώπης μέσω του νέου Συντάγματος που πήραν εντολή να κατασκευάσουν οι Σαμαροβενιζέλοι.

Στον φανοστάτη είναι ήδη κρεμασμένα τα κεφάλια αυτών που τους αφόπλισαν πριν ακόμα πάρουν στα χέρια τους τα όπλα αρνούμενοι μέχρι τέλους να ξεπουλήσουν αξιοπρέπεια. Κάτω από αυτόν τον φανοστάτη οι «αριστεροί» διαπραγματευόμενοι και δεξιοκεντροφασιστοδημοκράτες ξεπουλητάδες σπρώχνονται για μια αναμνηστική φωτογραφία. Ως απόδειξη για τις καλές υπηρεσίες τους προς τους σφαγείς ευρωπαίους εργοδότες τους.

Πηγή "Στον Τοίχο"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση