Η χούντα των... αντιχουντικών

Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου

Άντε να εκπλαγούμε πάλι! Να πέσουμε από τα σύννεφα που ανακαλύψαμε ότι η δεξιοσοσιαλιστική κυβέρνηση είχε και έχει στους κόλπους της «σταγονίδια της ακροδεξιάς». Άντε να μείνουμε εκ νέου με το στόμα ανοικτό μετά τις δηλώσεις του αριστερού Τσίπρα ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι μια σέχτα ακροδεξιών. Αναμερίστε τα σύννεφα να πέσουμε, αφού η Αριστερά δημόσια καταγγέλλει τι ποιεί η Δεξιά.

Έλα όμως, βρε κοινοβουλευτική Αριστερά, που δεν μας τα λες καθόλου καλά. Περιμένεις να πιστέψουμε ότι το θέμα των ακροδεξιών κυβερνώντων ξεκίνησε με τις δηλώσεις περί αντικομουνισμού Γεωργιάδη, συνεχίστηκε με τον παραστρατιωτικό Μπαλτάκο και απογειώθηκε με τον κομουνιστοφάγο Βορίδη ο οποίος μέσα στην όλη έκρηξη των φασισταριών χαρακτήρισε ως προδότες της χώρας και του έθνους τους κομουνιστές του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ.

Επειδή δεν πάσχουμε όλοι από το σύνδρομο της κοντής μνήμης η κοινοβουλευτική Αριστερά έχει να απαντήσει σε ένα μεγάλο και καίριο ερώτημα. 

Όταν ο πρόεδρος Τσίπρας κατά τις προεκλογικές του συνεντεύξεις, αναφερόμενος στην έκρηξη οργής του λαού στο Σύνταγμα το καλοκαίρι του 2011, δήλωνε ότι «ο Σύριζα αποτέλεσε ένα ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση, η οποία ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα», ποιον ακριβώς προστάτευε ως ανάχωμα; 

Ο λαός, κύριε Τσίπρα, την εποχή εκείνη μπορεί να μην είχε αποδείξεις αδιάσειστες με βίντεο και συνομιλίες αλλά είχε το αλάθητο ένστικτο ότι αυτό που δημιουργούνταν εκείνη την στιγμή ήταν μία πραγματική Χούντα. Γνώριζε και τους Γεωργιάδηδες, και τους Βορίδηδες, τους Σαμαράδες και τους Παπανδρέιδες και όλα τα καλά παιδιά που σήμερα εσείς αποκαλείτε «ακροδεξιά σέχτα». 

Τι κάνατε όμως εσείς εκείνη την κρίσιμη στιγμή που ο λαός οσμίστηκε αυτό που θα ερχόταν; 

Γίνατε το ανάχωμα και δεν σάς παίρνει να λέτε ότι δεν γνωρίζατε τότε, διότι εδώ και 10 ημέρες που το σόου Μπαλτάκου δίνει και παίρνει, εσείς υποστηρίζετε ότι εδώ και πολλά χρόνια γνωρίζατε για τα «σταγονίδια της ακροδεξιάς» που έχουν στενότατες επαφές με την σημερινή κυβέρνηση.

Απάντηση στο ερώτημα πρέπει να δώσει και το κοινοβουλευτικό ΚΚΕ που ως κόμμα με μεγαλύτερη ιστορία και πείρα γνωρίζει από την καλή και την ανάποδη ποιος είναι τι και τι σκοπεύει να κάνει. 

Όταν λοιπόν, η Γ.Γ του ΚΚΕ έβγαινε από την Βουλή και συνεννοούνταν με τα σώματα ασφαλείας πώς θα περιφρουρηθεί η Βουλή από το ΠΑΜΕ και τα ΜΑΤ για να μην μπουκάρει ο οργισμένος λαός μέσα, ποιον ακριβώς περιφρουρούσε; 

Την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία που είναι από την φύση του κόμματος ενάντια ή τους Γεωργιαδοβοριδομπαλτακοσαμαροπαπανδρέιδες που ήταν εκείνη την στιγμή μέσα στην Βουλή; 

Πώς η ΓΓ του ΚΚΕ έβαλε κομουνιστές να φυλάνε την σωματική ακεραιότητα αποδεδειγμένων αντικομουνιστών και πατριδοκάπηλων;

Απάντηση πρέπει να δώσει και η άλλη πλευρά της αντιπολίτευσης, αυτή της δήθεν ανεξάρτητης πτέρυγας των ΑΝΕΛ. Ντόρο κομωτηρίου την ώρα που καίγεται η χώρα είναι τα λέγομενα και οι πράξεις της βουλευτού Ραχήλ. 

Δεν γίνεται από τη μία να φωνάζεις με την ασφάλεια της βουλευτικής ασυλίας ότι Δικαιοσύνη και Κυβέρνηση βάζουν αθώους φυλακή ως νέα Χούντα και από την άλλη να ζητάς από την χουντική δικαιοσύνη (κατά τα λεγόμενά σου) να σε υπερασπιστεί όταν δέχεσαι κριτική από δημοσίευμα. 

Δεν έχει σημασία αν το μέσο που έκανε κριτική είναι ακροδεξιό ή ακροαριστερό. Όταν ζητάς την προστασία της χουντικής δικαιοσύνης (κατά τα λεγόμενα σου και πάλι) τότε είτε είσαι μέρος της Χούντας, είτε ο ρόλος που παίζεις στο κοινοβούλιο ανοίγοντας πόλεμο με τον δημόσιο ελεύθερο λόγο συμφωνεί με τις τακτικές του παρακράτους.

Εν ολίγοις αν το καλοσκεφτείς απέναντι στο τσουνάμι παρακράτος που κυβερνά τόσα χρόνια έχεις μια αντιπολίτευση που αποτελείται από δεξιούληδες και την ευρεία αριστερά που περιλαμβάνει τα πάντα. 

Είναι τόσο ξεχειλωμένη αυτή η αριστερά που χωράει από επαναστάτες συνεργάτες των φασιστάκων της κυβέρνησης τύπου μπάρμπα Φώτη, όσο και ποτάμια, ελιές, και ό,τι βάζει ο νους σου. 

Αν καθίσεις και ρίξεις μια ματιά στα πρόσωπα που χώθηκαν και χώνονται σ' αυτά τα κομματομαντριά παίζοντας τον σωτήρα, πάλι θα πέσεις από τα σύννεφα ανακαλύπτοντας χείμαρρους φασιστοειδών σταγονιδίων, αλλά θα είναι πάλι αργά.

Ρε μάγκες του κοινοβουλίου και υποψήφιοι μελλοντικοί χουντοσωτήρες, από το 2010 αλλάζοντας τέσσερις μαριονέτες πρωθυπουργούς ο λαός ζει καθημερινά μια χουντάρα σε όλους τους τομείς. 

Στην υγεία την παιδεία το μεροκάματο την ελευθερία του λόγου την δικαιοσύνη, καταργώντας κάθε έννοια προσωπικής και εθνικής ανεξαρτησίας και το δικό σας μέλημα είναι να μην ελευθερωθεί ο λαός από τα δεσμά, αλλά το πως θα πάρετε μεγαλύτερο κομμάτι στην χουντική διακυβέρνηση. 

Μήπως όταν θα κυβερνάτε εσείς θα εξαλείψετε το τσουνάμι των φασιστοειδών σταγονιδίων; 

Εδώ ας γελάσουμε.

Παραφράζοντας τον Επίκουρο, σήμερα στην Ελλάδα όποιος ασχολείται με αυτή την πολιτική δεν στερείται σοβαρότητας, αλλά είναι απλά επικίνδυνος.

Πηγή "Στον Τοίχο"