Παιχνίδια με τη φωτιά στη Θράκη

Επικίνδυνα πειράματα με τη μουσουλμανική μειονότητα

Ανησυχία στην Αθήνα για την αυτόνομη κάθοδο του «κόμματος» Σαδίκ στις ευρωεκλογές και όχι μόνο

Η επιπολαιότητα και τα αυτογκόλ του ΣΥΡΙΖΑ, με τα μπες-βγες μειονοτικών παραγόντων στα ψηφοδέλτιά του, ανέδειξαν, έστω και δια της τεθλασμένης, τα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητας, της πολυμορφίας της και του «αυτοπροσδιορισμού» (ή ετεροπροσδιορισμού).

Ομοίως, η όψιμη ανησυχία των κομμάτων για τις επιδόσεις του μειονοτικού συνδυασμού DEB μοιάζει σαν να γύρισε το ημερολόγιο στις αρχές της δεκαετίας του ’90, οπότε η παρουσία ανεξάρτητων μουσουλμάνων βουλευτών στο Κοινοβούλιο λειτούργησε ως καταλύτης για την εκπόνηση, με ευρεία πολιτική συμφωνία, μίας μειονοτικής πολιτικής που βελτίωσε τους όρους διαβίωσης και μείωσε τις εντάσεις στη Θράκη.

Απομεινάρι μίας εμπειρίας συνύπαρξης που τερματίστηκε τραυματικά ε την ανάδυση των εθνικών κρατών στη θέση της πολυεθνικής οθωμανικής αυτοκρατορίας, η μειονότητα της Θράκης μπόρεσε να εξαιρεθεί από την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 απλώς και μόνο ως αντίβαρο στην ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, την οποία η ίδια η αναδυόμενη Τουρκική Δημοκρατία δεν ήταν ακόμα τότε διόλου πρόθυμη να ξεριζώσει, εφόσον κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές οικονομικές επιπτώσεις.

Για διαφορετικούς λόγους, εξαιρέθηκε επίσης της ανταλλαγής η κοινότητα των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας, που έμελλε να εκλείψει στον πυρετό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μωσαϊκό

Δεν είναι ευρύτερα γνωστό ότι, προκειμένου περί της ανταλλαγής πληθυσμών, η Συνθήκη της Λοζάνης κάνει λόγο για μουσουλμανικές ή χριστιανικές κοινότητες (στον πληθυντικό), αποτυπώνοντας την απλούστατη πραγματικότητα, ότι τα «μιλιέτ» (έθνη) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ορίζονταν βάσει της θρησκευτικής τους ταυτότητας, συγκεντρώνοντας στο εσωτερικό τους πληθυσμούς διαφορετικής γλώσσας και κουλτούρας, όπως μας θυμίζει λ.χ. το παράδειγμα των ελληνόφωνων τουρκοκρητικών ή των τουρκόφωνων χριστιανών Καραμανλήδων.

Στην περίπτωση της Θράκης, αυτό μεταφράζεται σε μία πολυμορφία στους κόλπους της μειονότητας, η οποία περιλαμβάνει από τον τουρκικό κορμό και τους Πομάκους μέχρι τος μουσουλμάνους Τσιγγάνους ή τους λιγότερο γνωστούς Κιρκάσιους (Τσερκέζους) και τους αφρικανικών χαρακτηριστικών απογόνων αλλοτινών Σουδανών δούλων των μπέηδων.

Σε θρησκευτικό επίπεδο, η «μειονότητα της μειονότητας» περιλαμβάνει όσους ακολουθούν, αντί για το σουνιτικό, το αλεβιτικό δόγμα.

Ωστόσο, το ενδιαφέρον για την ανάδειξη αυτής της πολυμορφίας είναι όψιμο. Για παράδειγμα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η επίσημη πολιτική του ελληνικού κράτους ευνοούσε για ένα διάστημα τον χαρακτηρισμό της μειονότητας ως «τουρκικής», προκειμένου να αντιμετωπιστεί η «σλαβική απειλή» που σε συνθήκες Ψυχρού Πολέμου θεωρούνταν ότι αντιπροσώπευαν οι Πομάκοι.

Άλλωστε, η σύγκρουση στους κόλπους της μειονότητας μεταξύ των «Παλαιο-οθωμανών» και των «Νεωτεριστών» επιλύθηκε και με τη συνδρομή του Ελληνικού κράτους, μεταξύ άλλων με την απέλαση των παραδοσιακρατών αντικεμαλιστών που είχαν καταφύγει στη Θράκη από την Τουρκία.

Όσο για τις μορφωτικές συμφωνίες Ελλάδας – Τουρκίας, είχαν ως παρεπόμενο την επιβολή τουρκόφωνης εκπαίδευσης ακόμα και σε παιδιά της μειονότητας με μητρική γλώσσα άλλη από την τουρκική.

Τούτο βέβαια, δεν σημαίνει ότι ο σταδιακός εκτουρκισμός του συνόλου της μειονότητας αποτελεί αποτέλεσμα μόνο των πολιτικών του τουρκικού προξενείου (με την ανοχή ή ενίοτε και συνδρομή του ελληνικού κράτους). Αποτελεί και μία αυθόρμητη αντικειμενική διαδικασία, που σχεδόν παντού στα Βαλκάνια ανασηματοδότησε τα παλαιά θρησκευτικά «μιλέτ» σε εθνικές ταυτότητες, μετατρέποντας λ.χ. τους πιστούς Ρωμιούς παντοίας καταγωγής σε Έλληνες πατριώτες.

Το DEB και η αυτόνομη ευρω-κάθοδος για επίδειξη ισχύος

Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση του εκκρεμούς από την «ομοιογένεια» στην «πολυμορφία» δεν υφίσταται ανεξάρτητα από τις σχέσεις εξουσίες είτε αυτές αφορούν τους διακρατικούς συσχετισμούς, είτε τις πολιτικές καταπίεσης που υιοθέτησε το ελληνικό κράτος μετά τις απελάσεις των Κωνσταντινουπολιτών το 1964 (αφαίρεση ιθαγένειας, με το διαβόητο άρθρο 19, εσωτερικό διαβατήριο για τη μετακίνηση στα πομακοχώρια, απαγόρευση αγοραπωλησιών γης κ.α.) είτε και τις τοπικές ελίτ, τόσο τις χριστιανικές, που επωφελήθηκαν από αλλεπάλληλους αναπτυξιακούς νόμους «για λόγους εθνικού συμφέροντος» (αφήνοντας συνήθως πίσω τους κουφάρια εργοστασίων που μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στη φθηνότερη Βουλγαρία), όσο και τις μουσουλμανικές, που διαχειρίζονται από τα Βακούφια μέχρι την πολιτική εκπροσώπηση της μουσουλμανικής μειονότητας.

Αποτελεί ειρωνεία της ιστορίας το γεγονός ότι η μοναδική περίοδος που η μειονότητα εγκατέλειψε την παραδοσιακή πολιτική της πολιτικής προσκόλλησης στα κόμματα εξουσίας και στήριξε αυτοτελείς σχηματισμούς, ήταν όταν το ελληνικό κράτος έκανε τα τολμηρότερα βήματα.

Η εκλογή του Αχμέτ Σαδίκ στις εκλογές του 1989, με το συνδυασμό «Εμπιστοσύνη» στη Ροδόπη και κατόπιν του Αχμέτ Φαΐκογλου το 1990 στην Ξάνθη με τον συνδυασμό «Πεπρωμένο», οδήγησαν στη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών για μέτρα ισοπολιτείας, τα οποία εφαρμόστηκαν επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη.

Κληροδότησε, επίσης, στο πολιτικό μας σύστημα το πλαφόν του 3% για είσοδο στη Βουλή, ακριβώς για να αποτρέψει την αυτόνομη εκπροσώπηση της μειονότητας. Έκτοτε, η ανάδειξη μειονοτικών βουλευτών γινόταν από τις λίστες των κομμάτων εξουσίας, τα οποία παρίσταναν πως δεν καταλάβαιναν ότι επρόκειτο για τους «εκλεκτούς του προξενείου».

Μετρούν δυνάμεις

Πλέον η Αθήνα δεν κρύβει την ανησυχία της για την απόφαση του μειονοτικού κόμματος «Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» (που είχε συστήσει ο Αχμέτ Σαδίκ, ένας ακραίος τούρκος εθνικιστής, στέλεχος των Γκρίζων Λύκων) να «κατεβάσει» στις ευρωεκλογές αυτόνομο συνδυασμό, τον DEB, με στόχο να «μετρήσει τις δυνάμεις του» και να διεκδικήσει παρουσία στην Ελληνική Βουλή όποτε γίνουν οι εθνικές εκλογές, δηλαδή να επιχειρήσει να σπάσει το «φράγμα» του 3%.

Σε αυτή την κίνηση αποδίδεται και το σχεδόν ανύπαρκτο ενδιαφέρον παραγόντων της μειονότητας να ενταχθούν στα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων, σε αντίθεση με προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Ο φόβος του πολιτικού κόσμου, πέραν της στόχευσης και της δράσης του συνδυασμού, είναι τυχόν κομματικές διαρροές προς αυτόν, είτε με υποψηφιότητες είτε με δηλώσεις στήριξης και φωτογραφήσεις. Η προσοχή όλων έχει στραφεί στους τρεις μειονοτικούς βουλευτές που εξελέγησαν στις εκλογές του 2012 (δύο με τον ΣΥΡΙΖΑ κι ένας με το ΠΑΣΟΚ), καθώς μία ανάλογη «συμπεριφορά» θα προκαλέσει μείζον θέμα.

Σήμερα, οι ψυχραιμότεροι τονίζουν ότι όποιο κρατούν ψηλά το θέμα της Θράκης με τη μορφή που έχει πάρει στην εγχώρια κομματική αντιπαράθεση, δρουν επιζήμια για τα ελληνικά συμφέροντα στην πιο ευαίσθητη γωνιά της Ελλάδος.

Η επιρροή του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής στους εγχώριους μουσουλμανικούς πληθυσμούς και στη διαμόρφωση των πολιτικών ισορροπιών στις τοπικές κοινωνίες της Θράκης κάθε άλλο παρά «η ανακάλυψη της Αμερικής είναι». Τώρα που τα στόματα ανοίγουν πια, γιατί τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο ανοιχτά για «πάρτι» πρακτόρων στην ευρύτερη περιοχή. Ένα «πάρτι» στο οποίο είναι «καλεσμένοι» όσοι είναι πρόθυμοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο χωρίς κανόνες ή μάλλον χωρίς να επιβάλλει τους κανόνες η ελληνική πολιτεία.

Σήμερα το DEB ετοιμάζεται να μετρήσει την διείσδυση της Τουρκίας στην Ελλάδα (και όχι μόνο στη Θράκη). Στις μέρες μας, όμως, αυτό το κατασκεύασμα του τουρκικού «βαθέως» κράτους έχει συμμάχους την τελείως λανθασμένη μεταναστευτική πολιτική, που η ελληνική πολιτεία εδώ και χρόνια ακολουθεί συνεχίζοντας τον «μακάριο» ύπνο της, τα πρότυπα αποσχίσεων περιοχών (Κόσσοβο, Κριμαία), αλλά και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που κατά βάση χαρακτηρίζει τους μουσουλμανικούς μειονοτικούς πληθυσμούς (ιδιαίτερα της Θράκης), αλλά και η άσκηση μίας παράξενης εσωτερικής πολιτικής (για την οποία ίσως κάποιοι στο μέλλον λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη) που είτε δεν έχει βασικό σχεδιασμό είτε γίνεται με προσωπικές αποφάσεις υπουργών (οι οποίες έχουν κοινό συντελεστή την φοβικότητα).

Σύμφωνα με πληροφορίες, το εθνικιστικό κόμμα «τούρκων» (DEB), παρέθεσε γεύμα προς τους υποψήφιους δημάρχους Αρριανών, Ιάσμου και Μύκης (δήμοι που «ανήκουν» στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής), στο οποίο προσήλθαν πολλοί από τους «εγκεφάλους» του βαθέως τουρκικού κράτους, που έχουν «ακροβολιστεί» στη Θράκη. Οι καλά γνωρίζοντες την πανάρχαια ελληνική επικράτεια της Θράκης, αποκαλύπτουν σήμερα, αφού η πραγματικότητα έχει φτάσει στο μη παρέκει, πως όσοι θέλουν να παίξουν κεντρικό πολιτικό ρόλο στην περιοχή πρέπει να έχουν τις ευλογίες του τουρκικού προξενείου.

«Πολλοί μισθοδοτούνται ως πράκτορες», μας λέει παλιός και έμπειρος κοινοβουλευτικός, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οι στοχεύσεις του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής συναντιούνται με αυτές του αμερικανικού προξενείου της Θεσσαλονίκης και όλα γίνονται στο απυρόβλητο.

Οι πληροφορίες θέλουν το μειονοτικό κόμμα DEB να χρηματοδοτείται απευθείας από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, του οποίου ο προϋπολογισμός ανέρχεται –σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες- σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ το χρόνο (σημειώνεται πως την προηγούμενη χρονιά, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, το γραφείο του τούρκου πρωθυπουργού διέθεσε ποσό ύψους 200 εκατ. Ευρώ για τις υποθέσεις στην Θράκη).

Δεν είμασταν λίγοι εκείνοι που εδώ και χρόνια κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για την Θράκη. Την ώρα που ντόπιοι υποψήφιοι ή νυν δήμαρχοι, περιφερειάρχες και σχεδόν όλοι οι βουλευτές συναγελάζονται με ηγετικά στελέχη των «Γκρίζων Λύκων» και δεν διστάζουν να φωτογραφίζονται μπροστά από τη σημαία της δήθεν «ανεξάρτητης Θράκης», οι ιμάμηδες με εντολές των ψευτομουφτήδων φροντίζουν να κρατούν χαμηλό το μορφωτικό επίπεδο των μουσουλμανοπαίδων, φροντίζοντας να τους μάθουν αποκλειστικά ένα και μόνο πράγμα. Ότι είναι τούρκοι και η μητέρα Τουρκία φροντίζει γι αυτούς.

Όμως, ότι και αν λέμε ή γράφουμε σήμερα, την επομένη ημέρα των ευρω-εκλογών, το κόμμα των «Γκρίζων Λύκων» θα αρχίσει να δραστηριοποιείται… Και η δραστηριοποίησή του αυτή θα δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα από όσα σήμερα τολμούν να φανταστούν κάποιοι…

Στο παιχνίδι και η ΜΙΤ

Από το «παιχνίδι» της Άγκυρας για την παρέμβαση όχι μόνο στα της Θράκης κα των μειονοτήτων, αλλά και γενικότερα στα ελληνικά πράγματα, δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει η ΜΙΤ. Η πανίσχυρη τουρκική μυστική υπηρεσία, η οποία πρόσφατα ενισχύθηκε από τον Ερντογάν, για ευνόητους λόγους.

Πέρα από τα… γνωστά, με τα οποία κανείς ποτέ δεν ασχολείται στην Ελλάδα και αφορούν την καταγγελλόμενη δραστηριότητα πρακτόρων της ΜΙΤ διαρκώς στις «ευαίσθητες» περιοχές ή καλύτερα σε αυτές που θέλει να μετατρέψει σε τέτοιες ο τουρκικός εθνικισμός (όπως η Ξάνθη και η Ρόδος) ή τα περί εμπρησμών σε ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς για την πρόκληση εσωτερικής αναταραχής στη χώρα, υπάρχουν και άλλα.

Ούτε κι εμείς δεν το πιστεύαμε στα μάτια μας, όταν το τμήμα ΙΤ (Τεχνικών Η/Υ και δικτύων) διαπίστωσε προσπάθειες κακόβουλης εισβολής στο δίκτυό μας.

Η έκπληξή μας ήταν μεγαλύτερη, όταν διαπιστώσαμε πως οι επιθέσεις των χάκερς (οι οποίες αποκρούστηκαν και εντοπίστηκε το ηλεκτρονικό στίγμα τους) προέρχονταν από την Τουρκία!

Και για την ακρίβεια, από την Άγκυρα, από κτίριο που ανήκει στη Διοίκηση Ηλεκτρονικών Συστημάτων του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, η οποία με τη σειρά της υπάγεται στη ΜΙΤ.

Αναφερόμαστε, δηλαδή, σε έναν ήδη υπάρχοντα ακήρυχτο και κρυφό πόλεμο υποκλοπής δεδομένων από την πλευρά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, με σκοπό την εύρεση οποιουδήποτε στοιχείου (σχεδιασμού ή και εμπλεκόμενων φυσικών προσώπων) προκειμένου να παρεμποδιστούν ενέργειες που γίνονται από την Ελληνική πλευρά και βλάπτουν την ανάπτυξη των ενεργειών και των εν γένει σχεδιασμών της Τουρκίας μέσα στην Ελλάδα.

Μέσα σε όλα αυτά αξίζει να σημειώσουμε την ήδη υπάρχουσα κατακόρυφη αύξηση των αιτήσεων επαναπατρισμού μουσουλμάνων της Θράκης που απώλεσαν την Ελληνική ιθαγένειά τους και ζούσαν στην Τουρκία… Όπως αξίζει να σημειώσουμε την μαζική «εισαγωγή» ψηφοφόρων από την Τουρκία, όποτε γίνονται εκλογές στην Ελλάδα…

Πηγές Κεφάλαιο, Press Time, Το Ποντίκι, "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση