Νίκησε ο Ερντογάν με πολλές καταγγελίες για... νοθεία

«Ιδού η γυμνή αλήθεια: Οι μισοί ισχυρισμοί για διαφθορά σε οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική χώρα, θα επαρκούσαν για την κατάρρευση της κυβέρνησης… στην Τουρκία κοστίζει μόνο 5 [ποσοστιαίες] μονάδες απώλεια υποστήριξης στις ψήφους του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, στις τοπικές εκλογές στις 30 Μαρτίου».

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Με αυτή τη παράγραφο επιχειρεί μια πρώτη αναλυτική προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» στον διαδικτυακό της κόμβο, λίγες ώρες μετά το ξεκαθάρισμα του τοπίου στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση στη Τουρκία. Και η εκτίμηση μοιάζει ψύχραιμη και ισορροπημένη, ενώ προέρχεται από μίας εφημερίδα που δεν έκρυψε ποτέ την προτίμησή της για το κόμμα της αντιπολίτευσης, σίγουρα όχι για τους ισλαμιστές του Ερντογάν.

Τα υπόλοιπα περί των καταγγελιών για νοθεία μικρή σημασία έχουν. Το αποτέλεσμα όπως προδιαγράφεται είναι συντριπτικό υπέρ του Ερντογάν, στην παρούσα συγκυρία με την εκλογική βάση του κόμματος να αποδέχεται την «ερμηνεία» που σερβίρισε ο εκλεκτός τους πολιτικός και πρωθυπουργός της χώρας, ότι όλα αποτελούν μια «μεγάλη συνωμοσία» εναντίον του, από το κίνημα του ιμάμη Γκιουλέν και άλλες σκοτεινές δυνάμεις του εξωτερικού…

Ο Φετουλάχ Γκιουλέν, σε μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο μεγάλος χαμένος αυτής της αναμέτρησης, αφού απέτυχε στον στόχο του να γκρεμίσει από την εξουσία τον Ερντογάν, ή να τον «κοντύνει» πολιτικά, τόσο ώστε με συνέχιση της πρακτικής των αποκαλύψεων για τη βαθύτατη διαφθορά της ελίτ του ισλαμιστικού AKP να κατορθώσει να τον απομακρύνει τελικά από την εξουσία.

Μπορεί να είναι χαμένος πολιτικά, όμως το αποτέλεσμα προδιαθέτει για κλιμάκωση της κατάστασης στο εσωτερικό της Τουρκίας, αφού οι οπαδοί του είναι πολλοί, μερικοί εκ των οποίων πανίσχυροι και «αόρατοι»… Τα πρώτα δείγματα τα είδαμε τις τελευταίες ώρες, όταν οπαδοί του Ερντογάν επιτέθηκαν σε αυτούς του Γκιουλέν ακόμα και με μαχαίρια του κεμπάπ… Το αίμα στην Τουρκία μπορεί να αρχίσει να ρέει πολύ εύκολα, ο διχασμός είναι σοβαρότατος…

Σε αυτό το πλαίσιο, το ενδιαφέρον στρέφεται στην επόμενη ημέρα, καθώς ακολουθούν κι άλλες εκλογικές αναμετρήσεις. Γνωστός για την εκδικητικότητά του ο Ερντογάν, καθιστά την πιθανότητα είτε να τείνει χείρα φιλίας στον Γκιουλέν είτε να γίνει αποδεκτή τέτοια χειρονομία από τον ιμάμη να είναι σχεδόν μηδενική. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί.

Το να μαζέψει τα «κουκιά» που του χρειάζονται για να μπορέσει να εκλεγεί πρόεδρος στην Τουρκία είναι ακόμα πιο πολύπλοκο και σίγουρα περνά μέσα από τις τάξεις των Κούρδων, ενώ η επιτυχία του εγχειρήματος κάθε άλλο παρά δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται.

Ένα πρώτο συμπέρασμα μπορεί να είναι ότι η «αρνητική δυναμική» για την τουρκική οικονομία δεν θα αντιστραφεί, αν και η επίπτωση στη δημοτικότητα του πρωθυπουργού ήταν αμελητέα, αφού οι οπαδοί του Ερντογάν αποδεικνύονται πανέτοιμοι να «καταπιούν» (βλ. χάψουν) κάποια συνωμοσιολογική ερμηνεία, με τους συνήθεις υπόπτους.

Το δεύτερο σημείο που χρήζει διευκρίνησης, είναι ότι δεδομένων των εξελίξεων στο μέτωπο Δύσης-Ρωσίας και της συνειδητοποίησης της ανάγκης για μείωση της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, παραδοσιακοί φίλοι και σύμμαχοι της Άγκυρας που δεν βρίσκονται πλέον και τόσο κοντά στην Τουρκία, θα πρέπει να λάβουν τις αποφάσεις τους, όσον αφορά την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου.

Μπορούν άραγε να συνεργαστούν με αυτόν τον Ερντογάν ακόμα; Κι αυτό ανεξαρτήτως των αναμενόμενων κινήσεων «καλής θέλησης» σε μια προσπάθεια να επανέλθει στα τραπέζια της διεθνούς διπλωματίας στα οποία δεν βρίσκεται πλέον ο ίδιος, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, να ανατρέψει το εξαιρετικά δυσμενές κλίμα και μάλιστα με τη δυσαρέσκεια να αυξάνει, για τη χώρα του το τελευταίο τουλάχιστον έτος.

Οι εξελίξεις στη διαπραγμάτευση που έχει ξεκινήσει ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ για την Ουκρανία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει ξανά το σκηνικό, δυσχεραίνοντας τη κατάσταση για τον Ερντογάν. Μένει να αποδειχθεί εάν οι «πρωτοβουλίες» της Τουρκίας το τελευταίο διάστημα στη Συρία, με την ενεργό εμπλοκή στην προσπάθεια να οδηγηθεί το καθεστώς Άσαντ σε κατάρρευση, ήταν μια προεκλογική τακτική που θα σταματήσει μετεκλογικά, ή μια πολιτική που σκόπευε και σκοπεύει να συνεχίσει, προκαλώντας σοβαρούς τριγμούς στις σχέσεις της Άγκυρας με τη Μόσχα και την Τεχεράνη.

Επιστρέφοντας όμως στην αρχική παράγραφο του παρόντος κειμένου από τη «Χουριέτ», αυτό που υποχρεούται κανείς να προσέξει, είτε οι ΗΠΑ, είτε το Ισραήλ, είτε η ΕΕ, είτε κάποια άλλη χώρα, είναι το δεδομένο, ότι τουλάχιστον 40% του εκλογικού σώματος στην Τουρκία, της τουρκικής κοινωνίας δηλαδή, έχει συγκεκριμένα «χαρακτηριστικά» που πολύ δύσκολα θα αλλάξουν.

Και οι διευθετήσεις που χρειάζεται η ευρύτερη περιοχή δεν μπορεί να έχουν τα χαρακτηριστικά προσωρινών και επιπόλαιων λύσεων. Η ιστορία δεν λανθάνει, η περιοχή «γεννά» αστάθεια και ενίοτε μεγάλους πολέμους, οπότε δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να μείνει χωρίς «εγγυητή ασφαλείας», ιδίως στις τρέχουσες συνθήκες και τα νέα δεδομένα.

Ο οποίος όμως θα συμπεριφερθεί ορθολογικά και δεν θα αναλώνει της δυνάμεις του στην εξεύρεση μεσοβέζικων καταστάσεων και «μπαλώματος» των προβλημάτων, αλλά θα αξιοποιήσει και θα ενισχύσει πυλώνες σταθερότητας και ασφάλειας, επί των οποίων θα σχεδιάσει το μέλλον της περιοχής. Εάν επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, τα προβλήματα που θα προκληθούν θα είναι μεγάλα… 

Τις επόμενες ημέρες θα πούμε πολλά περισσότερα, αφού οι πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό της Τουρκίας και οι ενδιαφερόμενοι στο εξωτερικό μιλήσουν…

Πηγή Defence-Point

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση